Dagsbrún - 18.09.1915, Blaðsíða 4

44
DAGSBRÚN
Jafnaðarmennl
Fyrst ennþá er sá tími að þið verðið að
skifta við kaupmenn að meiru eða minnu
leiti. Þá athugið það, að láta þann kaup-
mann eða þá verzlun, sitja fyrir viðskiftum
yðar, sem selur yður bezta vöru fyrir sann-
gjarnast verð.
Munið að varan er oft mismunandi
að gæðum þó verðið sé hið sama. En fást
þá þessar góðu vörur fyrir sanngjarnt verð?
Já! Pað hefir reynslan sýnt og sannað að
það er verzlunin nLiverpooh', sem
selur einungis góðar vörur og það fyrir
sama verð ogjafnvel lægra, en margar aðrar
verzlanir selja misjafna vöru.
Matvara, sem er slæm, svikin eða sóða-
lega meðfarin, er ógeðsleg, óholl eðajafnvel
skaðleg og er ekki kaupandi fyrir neitt. Sá,
sem minstu hefir úr að spila, hefir mesta
þörf fyrir að varast slíka vöru.
Lesendum »I)agsbrúnar« er því bent á, að
sjálfs sín vegna ættu þeir að kaupa ailar
sínar matvörur í »L.iverpool«, því þá er
fuil trygging fyrir að þær séu góðar.
Frá því í dag
seljum vér alla olíu eftÍP vikt.
Tunnurnar reiknum vér sérstaklega á 6 kP> Allar þær tunnur,
er vér afhendum eftirleiðis kaupum vér aftur á 6 JkP. hingað komnar
oas að kostnaðarlausu.
1 íHa steiHlDtafelao.
Silfurhjörðin
(Frh.) ----
Indíánska stúlkan kom nú og
sagði þeim að maturinn væri á
borð borinn. Fylgdi hún þeim eftir
iöngum göngum inn í húsið er
stóð á bak við það er þeir komu
fyrst inn í. Komu þeir þá inn í
smekklega borðstofu. Stóð þar á
miðju gólfi stórt fágað mahogni-
borð, og speglaði sig í því fagur
borðbúnaður, sem stóð á örsmáum
broderuðum dúkum á borðinu.
Pað lá við að ferðmennirnir yrðu
utan við sig yfir öllum þessum
fínheitum.
Þegar Emerson kom inn í þessa
smekklegu stofu, fann hann til
þess hve óþeginn hann var, eftir
þriggja vikna ferðalagið.
„Það á nú ekki vel við að
bjóða okkur inn í svona fína
stofu" sagði hann.
„Jú, Jú;“ sagði stúlkan, „mér
þykir svo fjarska vænt um að
fá einhvern til þess að spjalla
við. Hér líður mánuður eftir
mánuð, án þess að neitt beri við,
né neinn beri að garði“.
„Þetta er svei mér laglegur
kofi“ sagði Fraser og horfði í
kring um sig með aðdáun á
andliti. „Hvaðan fenguð þér alt
þetta?“
„Ég hafði það með mér frá
Nome“
„Frá Nome?“ spurði Emerson.
»Já".
„Nú, ég hef verið í Nome frá
þvi gullið fanst þar, og borgin
var reist. Það var skrítið að við
skildum aldrei hittust þar*.
„Ég var þar ekki lengi. Ég fór
aftur til Dawson“.
Hún bað þá nú setjast við
borðið, og sagði vinnukonunni
eitthvað fyrir verkum. Þetta var
sú einkennilegasta máltíð sem
Boyd Emerson hafði étið, því her
í afkima í óþektu landi, borðaði
hann í bjálkahúsi, viðhafnarmikinn
miðdegisverð, og við borðendan
sat forkunnarfögur, skrautbúin
kona, og talaði skynsamlega og
skemtandi um mörg málefni.
Hann varð hugsi. Hver var hún?
Hvað hafði hún fyrir stafni á
þessum stað — og því var hún
hér ein? Hann hætti þó fljótlega
að hugsa um þetta og fór að
hugsa um sína eigin hagi, og
hann ræddi því minna, eftir því
sem tíminn leið og hin ríkmann-
legu húsgögn minntu hann betur
og betur á gamla daga. Fraser
lét aftur á móti munninn ganga
og sagði viðundrasögur af sjálfum
sér, sem voru jafn ótrúlegar eins
og mikið var í þeim af sjálfshólinu.
Loks tók Emerson til máls:
„Þér sögðuð að varðmönnunum
væri bannáð að hýsa fórðamenn!
Hvernig víkur því við?“
Brúkaðar sögubækur,
erlendar og innlendar, lceii@sl«l>»ekiir fyrir
barnaskóla og æðri skóla, og allskonar fr-saeöi-
bækur, fást með niðursettu vcrði í
Kókabúðiimi á Laugayeg 22.
Verð á steinolíu þeirri sem Fiskifélagið á von í lok þessa mán-
aðar er ákveðið
33 kr. tunnan,
þó að eins með því móti að tunnurnar séu teknar um leið og þær
koma í land.
Stjórn €&isfiifdlagsins.
„Það er hagur niðursuðufélags-
ins. Það er hrætt um að einhver
kunni að finna gull hór í grend-
inni“.
„Einmitt það“.
„Fljótið hér er sem sé mesta
laxafljót í heimi. Mergð laxins
er aíveg ótrúlega mikil og virðist
óþrjótandi. Félagið vill þess vegna
vera eitt um hituna“.
„Ég skil ekki vel?“
„Jú lítið þér á. Kalvik er á svo
afviknum stað, og veiðitíminn svo
stuttur, að félagið verður að koma
með allan mannafla sinn frá
Bandaríkjunum og svo flytja hann
heim aftur samsumars. Findist
nú gull hér í nándinni mundu
allir starfsmenn félagsins fara frá
því, og fara að grafa gull, en það
mundi eyðileggja veiðina það árið,
fyrir félaginu, og vera mörg
hundruð þúsund dollara tap fyrir
það, því veiðitíminn er of stuttur
til þess að hægt sé að ná í nýjan
mannafla. Þorpið hérna yrði á
stuttum tíma að stórri borg, og
hér yrði alt fult af gullnemum,
svo ilt yrði að tjónka við menn
til þess að fá þá til þess að vinna
á niðursuðuverksmiðjum; og ofan
á þetta bættist, að við alt þetta
mundi athygli veraldarinnar bein-
ast að þessu þorpi, og einhverjir
þá verða til þess að setja hér
upp nýjar niðursuðuverksmiðjur
og keppa við þær sem fyrir eru.
Getur af því leitt að minna verð
fáist fyrir vöruna; hugsanlegt
væri einnig að laxinn minkaði í
Kalvík-fljótinu. Þér sjáið því að
það eru margar ástæður til þess
að námumönnunum er vörnuð
veran hér“.
„Já, nú fer ég að skilja“.
Þetta og hitt.
Skip úr steinsteypn
er nú farið að byggja. Eru það
einkum stórir flatbotnaðir prammar,
notaðir til vöruflutninga á fljótum og
stórám, sem búnir eru til úr þessu efni.
Færri { Danmörku.
Giftingum hefir fækkað í Danmörku,
vegna ófriðarins þvert á móti því sem
er í ófriðarlöndum.
Fleiri dýr á íalandi.
Framhald af þeirri grein verður að
bíða næsta blaðs.
Himinn og jörð.
Stóra flskiönd
(gulönd, mergus merganser) er stærsta
(26 þuml.) andartegundin hér við land
°g iafnframt einhver hin fegursta. Hún
er hér allan ársins hring, á sumrin á
ám og vötnum, en á vetrin við sjó.
Samt er ekki hægt að telja hana
neinn íslenzkan fugl, því hún er bæði
í Norður-Ameríku og á meginlandi
Evrópu og hagar sér þar likt og hér.
Hún er sögð mjög skaðleg á veiðiám
og vötnum. Erlendis verpir hún helzt
i holum trjám (hér oft í hellisskútum)
og eru víða erlendis búnir til hreiður-
kassar handa þessari andategund að
verpa í, og látnir á þá staði, er hún
heldur sig á, auðvitað til þess að ræna
frá henni eggjunum.
Hringanórar
eru smávaxnasta selakynið hér við
land. Þeir eru í Ladoga- og Onega-
vatninu í Rússlandi, svo og í Sajmen-
vatninu á Finnlandi og í Kyrjálabotni.
Eitt sinn gekk haf-armur úr Hvíta-haf-
inu inn í Eystrasalt. En þegar landið
hækkaði, svo sambandinu sleit milli
hafanna, þá urðu hringanóarnir eftir í
Eystrasalti, svo og í vötnunum er
nefnd voru.
Falleg nöfn.
Talan sýnir hve margir hétu þeim
hér á landi árið 1910.
Þorkatla (27) Yrsa (1) Sæunn (62)
Steingerður (1) Randríður (3) Ósk (70)
Katla (1) Jórunn (196) Jarþrúður (32)
Birna. (13).
Örn (7) Þórólfur (25) Vagn (14)
Uni (3) Sturla (23) Starkarður (1)
Rafnkell (3) Óttar (1) Kári (40) Herj-
ólfur (3).
Til útsölumanna.
Af 4. til 10. tbl. má gefa 2—3
eint. hverjum þeim, sem líklegur
er til þess að gerast kaupandi,
1—3 tbl. eru útsölumenn beðnir
að endursenda það af, sem þeir
búast ekki við að geta komið út.
Þegap fjárhagur blaðsins
leyfir, verður áskrifendum bætt
upp rúmið, sem auglýsingarnar
taka með aukablöðum.
Dagsbrún fæst i Bókabúðinni,
Laugaveg 22.
Bitstjórinn býr á Hverfls-
götn 93. Víll tala við þá sem
hafa áhuga á jafnaðarstefnunni.
Prentsmiðjan Gutenberg.