Dagskrá II - 26.03.1902, Blaðsíða 1

DAGSKRAII.
Nr. 22
WINNIPEG, MAN.—26. MARZ, 1902.
I. Ár.
Vinsalinn hlær.
(Stælt.)
Hún situr inni, konan, sem vantar björg og brauö
úr bágindum og sorgum og hungri nærri dauö,
af manni sínum þjökuö, sem þó er henni kær.
—En þingmaðurinn drekkur og vj'nsalinn hlær.
Hún situr inni, dóttirin, og syngur dapurt lag
og sýnist vera miðnótt um hábjartan dag;
því faðir hennar drukkinn í dóm-salnum í gær
var dæmdur fyrir þjófnað — En vínsalinn hlær.
Hún situr inni, móðirin, og fellir tregatár
og tímans sérhvert augnablik er henni lengra’ en ár
því drenginn hennar börðu þeir til dauðs með flösku í gær,
og drukkinn er hann faðir hans — En vínsalinn hlær.
Hún situr inni, mærin, svo elskurík og ung,
en andardráttur hennar er líkt og stuna þung,
því hjartað sem hún unni, það aldrei framar slær,
því eiturdropi snart það — En vínsalinn hlær.
Hún situr inni, mærin, og andlit hylur hönd,
og hvergi fær hún litið nokkra vonarströnd,
í örvæntingar-stunur er breyttur vorsins blær,
því bróðir hennar drekkur — En vínsalinn hlær.
það staulast áfram, gamalmennið, gráhært og þreytt,
við gröf hins látna sonar það stöðvast lítið eitt;
þeir drápu’ hann inni’ á knæpu. Á. gröf hans aldrei grær
neitt gleðiblóm.—En löggjafinn og vínsalinn hlær.
I litlum bæ var friður og hjörtun unnust heitt,
þar höndin sífelt starfaði—varð samt aldrei þreytt;
af löggjöfum með fólksins leyfi’ er breyttur þessi bær
í blótstall handa djöflinum—En vínsalinn hlær.
þeir “hreinu” standa spertir á hrokafjallatind;
þeir horfa nið’r í “dalinn” og líta sorgartnynd
af bróður sínum föllnum, er freisting haldi nær
í friði rangra laga—Og vínsalinn hlær.
Hann gengur lotinn, öldungurinn, studdur veikum staf
Hann stynur þungt og minnist þess alls, er drottinn gaf,
með lögum von hans rifu sundur ræningjaklær,
en ritstjórinn og löggjafinn og vínsalinn hlær.
Hann veit það fullvel, dómarinn, semdæmdilöngum rangt
að drykkjumannastríðið var stundum hart og langt;
hann lýgur fyrir peninga, með lögum hendur þvær,
og lýðurinn hann trúir—En vínsalinn hlær.
þeir fylla hverja kirkju með kærleikans raus,
en kenningin án verka er þýðingarlaus,
er nautafæða svikin; er eiturgras, sem grær
í grýttu níðings hjarta—-En djöfullinn hlær.
Ef gengir þú við daghvörf um dauðra manna reit
og dánargyðjan sýndi þér bönd, er vínið sleit
og leiðín gætu talað og sagt þér sögur þær,
þá sál þín hlyti að gráta—En vínsalinn hlær.
SlG. JÚL. JÓHANNESSON.
þetta aukablað er gefið út af Good-
templarstúkunni “Hekla^ nr. 33. og les-
endurnir fá það í kaupbæti.
T í M A M Ó T.
2. april 1902 skapar nýtt tímabil í sögu
Manitoba. þá verður gengið til atkvæða
um það hvort þjóðin vilji fá í gildi lög þau
er fylkisþingið hefir samþykt í einu hljóði
og samið að tilhlutun bindindismanna,
lögin sem æðsti dómstóll þessa ríkis hefir
staðfest sem réttmæt. Hvort sem þau
verða feld eða samþykt við atkvæða-
greiðsluna, þá myndar sá atburður nýtt
tíinabil í sögufylkisins. Verði lögin sam-
þykt, þá reynir á það hversu mikilli al-
vöru bindindismenn eru gæddir; hvort þeir
eru eins vaskir þegar til vinnu og fram-
kvæmda kemur, eins og þeir eru stundum
í orði, eða að það er rétt, sem þeim er á
brýn borið af ýmsum, að meginhluti þess
er þeir segja sé meiningaflaust hjal; því
eftir því reynast lögin, sem þeim er fylgt,
og bindindismennirnir eiga að sjá um að
það sé gjört. Ef lögin þar á móti
verða feld, þá verður það fyrir sundrung
þá, er vaknað hefir á meðal bindindis-
manna sjálfra, og þá myndar þessi dagur
nýtt tímabil, að því leyti, að bindindis-
málið er fært aftur um 10—20 ár, og svo
verður að byrja baráttuna af nýju. Hér
skal því farið fáum orðum um það, hver
sé stefna sú, er Dagskrá telur sjálfsagða
öllum þeim er bindindi unna. Hér er ein-
ungis um það að ræða, hvort neyta eigi
atkvæða eða ekki. Dagskrá telur það
skyldu allra bindindismannna að greiða
atkvæði, en til að sýna ástæður fyrir þeirri
staðhæfing, verður að telja upp það sem
þeir halda fram, er ekki vilja greiða at-
kvæði. þeir segja f fyrsta lagi, að stjórnin
hafi ekki siðferðislega heimildtil þess. það
er satt; lögin eru staðfest; þau eru eign
fólksins og stjórnin hefir ekki siðferðisleg-
an rétt til þess að fara með þau á annan
veg, en að setja þau í gildi og fylgja þeim
frant. En hún fer annan veg, á móti öll-
I um siðferöislegum rétti og eftir því verða