Dagskrá II - 30.10.1902, Blaðsíða 4

4
D A G S K R A .
ÚR ÖLLUM ÁTTUM.
Bæjarráöiö í Chicago hefir samþykt á-
lyktun um það, að þjóðin ætti að eiga
all náma.
Á almennum fundi í Auburn í Maine
var nýlega samþykt ályktun um það, að
þjóðin ætti að eiga allar járnbrautir og
alla náma ; 1400 voru með því, en 100 á
móti.
Murpey lögregludómari í Erie í Penn-
sylvania farast þannig orð : “Mín skoð-
un er, að stjornin ætti að taka kolanám-
ana af hinum svokölluðu eigendum þeirra
og stjórna þeim sjálf.”
Hernaðaráhöld 9 stærstu þjóðanna í
Evropu kosta $200,000,000 árlega. Vel
er þeirri upphæð varið !
35 manns dóu úr hungri í Lundúnaborg
síðastliðið ár, en konungurinn eyðir tug-
um þúsunda á dag.
Fjórar miljónir manna hafa hrakist frá
írlandi síðustu 50 ár, sakir óþolandi stjórn-
arfyrirkomulags, og á sama tíma hafa 2
milionir daið af hungri, en ógrynni fjár
borgað landeigendum (?) sem lifðu í svalli
og óhófi á Englandi.
Liberalar og ihaldsmenn í Danmörku
hafa tekið saman höndum til þess að
vinna á móti jafnaðarmönnum—alveg
eins og hér.
í ræðu sem J. S. larte hélt nýlega í
Berlin 1 Ontario, varaði hann menn við
að leggja mikinn trúnað á það sem flokks-
blöðin segðu; hann kvaðst sjálfur hafa 25
ára reynslu í því eíni.—Heimskringla og
Lögberg, ís'enzku eftirhermurnar af inn-
lendum flokkshroka.geta sett upp húfuna
því hún er á þau sniðin.
Fréttir frá Suður-Afríku segja ástandið
mjög ískyggilegt þar. Við iðnardeyfðina
politiskan oroa bætist nú það, að svert
ingjar þar eru nú farnir að gjöra óspektir.
Kaffer einn að nafni Bokborre hefir safn-
að að sér vopnuðu svertingjaliði og látið
greiþar sópa um fé bænda og gjört önnur
spellvirki. Lögregluflokkur sem sendur
var á eftir honum og rakti slóð ræningj-
anna, komst að því að vígi þeirra var svo
traust að ekki var viðlit að ná þýfinu ; lá
við sjálft að svertingjarnir hancjsömuðu
lögregluliðið.
það er efalaust að mikill hætta stafar
af þessum svörtu óaldarseggjum sem leika
Þar lausum hala og eru vel vopnum bún-
ir. En vopnin er sagt að Bretar hafi
fengið þeim í hendur til að berjast á móti
Búum. “Sér grefur gröf þótt grafi.”
Leikfélag skuldar leikur NEI-IÐ fyrir
jólin.
Skuld heldur tombólu fyrir jólin til
arðs fyrir veikt fólk.
I síðasta blaði Dagskrár er þessi prent-
villa á 1. bls.: “ eins og á dögum Ed-
wards fimta,” en á að vera Edwards
fyrsta.
IÝNST HAFA nýjar tóbaksdósir úr
silfri, á North-West Hall. Finnandi er
beðinn að skila þeim á skrifstofu Dagskr.
Jólagfjafir.
Fátt mun það vera sem menn geta val-
ið betra í hátíðagjöf handa vinum sínum
um næstu jól eða nýár, en
RIT GESTS PÁLSSONAR
sem nú eru bráðum fullprentuð. Pantið
þau hjá Sig Júl. Jóhannessyni.
-----------------^
Skemtun fyrir
Dakotamenn.
Leikflokkur “Skuldar” fer suður til
Dakota 2. Nóvember og leikur þar
PERNILLA
á þessum stöðum (að öllu forfalla-
lausu) :
GARÐAR.... 3. og 4. Nóv.
MOUNTAIN 5. og 6. Nóv.
HALLSON ..7. og 8. Nóv.
Leikendurnir verða þessir :
Ólafur Eggertsson (Héronymus);
Rósa Egilsson (Pernilla);
Ivristján Jónsson (Hinrik);
Carolina Dalman (Lucia);
Guðjón Hjaltalín (Leiard);
Olga Olgeirson (Magðalena);
Fred Swanson (Gotthard);
Kristofer Johnson (Leander);
Halldóra Féldsteð (Leonora);
Asbjörn Eggertsson (Dómari);
Sig Júl. Jóhannesson verður með
leikendunum.
Með flokknum verða þau Wm.
Anderson og Mrs. Merril og leika á
hljóðfæri milli þátta.
Aðgangur að leiknum verður 35
cent fyrir hvert kvöid.
V------------------------------------>
NAUTIÐ VIÐ SVELLIÐ:
Einusinni var maður á ferð og átti sér
einskis ils von. Alt í einu mætti hann
mannýgu nauti, sem réðst á hann án þess
hann hefði nokkuð áreitt það. Glerhált
svell var í nánd og maðurinn fór út á það
þá vissi hann að sér var borgið, því út á
svellið þorði kussi ekki, hvað sem það
kostaði og hversu mikið sem hann lang-
aði til þess. Nautið hljóp alt í kring
öskrandi og bölvandi og rótaði upp jörð-
inni með klaufunum, en út á svellið þorði
það ekki. það lagði stundum klaufirnar
á annari framlöppinni út á svellið, en
fann að það mundi ekki geta staðið—því
jafnvel naut hafa vit á ýmsu þesskonar.
Maðurinn glotti og leit stríðnislega á
bola, en |það jók ilsku hans um allan
helming.
Loksins labbaði kussi brott þunglama-
lega, hengdi hausinn niður að jörðu og
bölvaði lágt.
það er skrítið hvernig vissis atburðir
kalla fram í huga manns vissar sögur.
þessi saga kom oss alveg ósjálfrátt í hug
þegar vér athuguðum viðureign þeirra A.
J. Andr^ws og ritstjóra Lögbergs. Já,
nautið minnir oss þar á ritstjóra Lögbergs
eða ritstjóri Lögbergs minnir oss á naut-
ið. Andrews hefir komið svo fram í öll-
um greinum, að hann hefir áunnið sér
virðing og vináttu flestra er hann þekkja.
Hann er einn af helztu lögmönnum bæj-
arins og hefir á sér alment orð fyrir staka
samvizkusemi ; hefir margoft veitt fátæk-
lingum fylgi er þeir hafa verið fótum
troðnir, og það án nokkurra launa. þegar
hann var bæjarstjóri naut hann að verð-
leikum meiri hylli en nokkur annar
stjórnandi þessa bæjar, sérstaklega hjá
verkalýðnum, og oss íslendingum hefir
hann reynst flestum betur. Hann berst
fyrir jafnrétti og frelsi í öllum greinum,
er einn aðalstarfsmaður dýraverndunar
og annara mannúðar vérka.
En svo kemur Magnús Paulson, öllum
Islendingum til stór-vanvirðu, ogútbreið-
ir þau ósannindi á ósvífinn hátt, að Mr.
Andrews sé anarkista-foringi. Hvenær
hafa Islendingar átt jafnóráðvandan mann
við blaðamensku ? Andrews er staddur
á vellj hreinskilninnar, studdur staf sann-
leikans; honum er því ekki hætt við falli.
En sá völlur er jafn sleipur fyrir ritstjóra
Lögbergs eins og svellið fyrir nautið,
enda eru engar líkur til að hann hætti
þangað sínum ójárnuðu klaufum.
Væri maður glettinn, mætti teikna of-
ur hlægilega mynd af nautinu við svellið.
PRENTARI M. PÉTURSSON.