Fréttir - 09.06.1918, Qupperneq 4

4
FRETTIR
Leikfélag1 Reykjavíkur.
Landafræði og ást
verður leikið sunnudag^mn 9. júní kl. 8 síðd.
í Iðnaðarmannahúsinu
í síðawía siuii«
Aðgöngumiðar verða seldir í Iðnó í dag frá kl. 10—12 árdegis
og 2—7 síðdegis ineð venjulegu verði.
Hljóðfærahús Reykjavíkur
Sími 656. Hornið á Pósthússtr. og Tempiarasundi. Sfmi 656.
Fyrirliggjandi birgðir: I. flokks IPíanó
og Orgel-Harmoaium, Fiðlur, Gítarar, Spiladósir,
Taktmælar, Nótnamöppur, Hljóðfærastrengir.
Mörg þúsund nótnabækur, mesta úrval.
Brúkuð hljóðfæri keypí og tekin í skiftum.
Y örur sendar um alt land gegn póstkröfu,
Sími 656. Ijljófifxrahús Reykjavikur. su 656.
iJCaitar Rarlaugar og Rölé ööð
fdst ásamt massage, sunnudaga ekki síður en virka
daga, á Hötel Island. Sími 394. Viðtaistími kl. 12-6.
*Jílassacj<zlœfinir Siuémunóur cJáfursson.
Mótorbátur
ca. 5 tonna með nj7rri 10 ha. »Skandia«-vél, er lil sölu. Uppl. gefur
Sími 602. F’asteig’naslsi'iístofan Bröttugölu 3 C.
Skrifstofur.
Útflutningsnefndin óskar að íá leigð nú þegar eða
sem fyrst 2 rúmgóð herbergi og 1 minna, fyrir skrif-
stofur, með sérstökum inngangi í minsta herbergið, með
eða an skrifstofugagna.
Tilboð rneð lýsingu og leiguskilmálum sendist á
skriístofu
r
O. Benjamínssonar
(hús Natan & Olsen).
a
atvi
Tveir karlmenn og tvær stúlkur geta fengið ágæta
atvinnu eystra í sumar.
Verða að fara með Sterling, enda er íerðin fri.
A. v. á.
heyvinnu
í sumar vantar mig 6—8 duglega kaupamenn, 4 kaupakonur
og 2—3 röskva drengi ca. 16 ára.
Eg’g’ert Jónsson, Bröttugötu 3 B.
.Sími 602. — Venjulega heima kl. 11—12 og 6—7.
Gerist áskrifendur að
FRÉTTUM.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Guy Boothby: Faros egypzki.
137
138
139
»Við hverju ætlið þér helzt að vara mig?«
spurði eg.
»Það get eg ekki sagt yður«, svaraði hún,
»því að eg veit það ekki sjálf. En hitt veit
eg, að yður stafar engin heill af því, að hann
sé að skifta sér af yður og látist vilja verða
góðvinur yðar. Þér þekkið hann ekki eins
og eg þekki hann, og hafið enga hugmynd
um, hver og hvernig hann er — og getið ekki
haft neina hugmynd um það. Forðið þér
yður undan meðan færi gefst, herra Forrester,
sjálfs yðar vegna. Þér megin engin afskiffi
hafa af honum. Forðist þér umgengni hans
hvað sem það kostar. Þér brosið að mér!
Ó, ef þér vissuð — —! Eg segi yður satt,
að yður væri margfalt betra að láta lífið, en
ganga í greipar honum«.
Mér rann til rifja alvörugefni hennar og
þó einkum hrygðin, sem lýsti sér í svip
hennar.
»Það er svo að heyra, kæra ungfrú«, sagði
eg, »sem að þér hafið sjálf gengið honum á
vald«.
»Það hef eg líka gert«, svaraði hún. »Eg
er algerlega á hans valdi, og hefur það leitt
mig til glötunar bæði á sál og líkama, og
af þessari ástæðu vil eg reyna að forða yður.
Gefið gaum að aðvörun minni og hverfið úr
Neapel í kvöld. Það gerir minst til, hvert þér
farið — hvort heldur til Rússlands eða Ame-
ríku, eða felið yður í óbygðum Síberíu eða
Kamschatka — að eins að þér komist undan
áhrifum hans«.
»Það er nú um seinan«, sagði eg. »Ten-
ingunum er þegaf varpað, og eg hef lofað,
fara með honum á morgun til Egyfta-
lands«.
Hún stundi þungt, þegar hún heyrði þctta
og hröklaðist aítur á bak.
»Hafið þér lofað að fara með honum til
Egyftalands?« spurði hún, eins og hún gæli
varla trúað sínum eigin eyrum. »Æ, hvað
hugsið þér, herra Forrester? Eg segi yður
satt, að þetta er óheillaráð — það er sama
sem að ganga út í opinn dauðann! Ef þér
kærið yður nokkurn minsta snefil um yðar
eigin velferð og öryggi, þá skuluð þér fara
héðan í kvöld — nú á sömu stundu, og koma
aldrei aflur til Neapel eða nokkurs þess staðar,
sem hans er að vænta«.
Hún greip um handlegg mér í geðsbrær-
ingu sinni og hélt sér þar fastri, og fann eg,
að hún. titraði öll. En þessi tilþrif hennar,
höfðu alt önnur áhrif, en hún ætlaðist til.
»Ungfrú«, sagði eg, og kannaðist varla við
minn eigin málróm. »Þér segið, að þessi maður
hafi yður á valdi sínu og varið mig við þeim
hættum sem bíði min, ef eg geng honum á
hönd, og síðan er þér hafið lagt yður í liættu
mín vegna, þá ætlist þér til, að eg hlaupi á
burt og skilji yður eftir í greipum hans!
Þér hafið víst ekki sérlega mikið álit á
mér!«
»Eg er að eins að reyna að forða yður
undan«, svaraði hún. »Fyrsta daginn, sem
eg sá yður, vissi eg, að óhamingjan vofði
yíir yður, og alt frá þeim tíma hefur það
verið ósk mín að bægja henni frá yður«.
»En hvers vegna reynið þér ekki að forða
sjálfri yður, fyrst þér hafið orðið fyrir
þessari óhamingju? En við skulum nú reyna
að leita samkomulags. Ef eg verð að forða
mér undan þessum manni, þá verðið þér að
gera eitt og hið sama. Við skulum fara undir
eins, þar sem þér nú eruð sloppin út fyrir
múrgirðingu hans. Viljið þér treysta mér?
Á höfninni liggur gufuskip, sem fer um mið-
nætti. Við skulum ganga út á það og fara
til Genúa, og þaðan hvert sem þér kjósið.
Peninga hef eg næga og eg legg þar við dreng-
skap minn, að eg skal gera alt, sem í mínu
valdi stendur, til að afla yður frelsis og ham-
ingju. Við skulum bregða við og fara undir
eins og getið þér þá innan hálfrar stundar
verið laus við hann að fullu og öllu«.
Um leið og eg sagði þetta, tók eg um hönd
hennar og ætlaði að leiða hana eftir gang-