Fréttir - 23.09.1918, Blaðsíða 4

4
FBETTIR
Ri !É | P o 1 i t i c o s-v i n d 1 a ií 11 02 Embassv-ciparettur U Ú iistiör lii

Skófatnaður
í mjög fjölbreyttu úrvali, svo sem:
KI VGÍlS'fcl§'VOl, Chevraux, lakk og Boxcalf.
Karlmannastíg-vól, Chevraoxg “kcalft
Ennfremur miklar birgðir af:
Verkmannastígvélum
Barna og unglingaskófatnaði
fjölbreytt úrval.
Tréskóstigvél og Kiossar handa eldri og yngri.
Alt vandaðar vörur Komið beint í skóverzlun
Steíáns Gunnarssonar
Austurstræti 3. Sími 351.
krifstofa
fossafólag’sins „Titan“
er í Tjarnargötu 22.
Opin frá kl. II1/* —121/**
N ýútlcomid;
FÁXI
fer til ísafjarðar i kvöld. Tekur flutning
og farþega. Áfgreiðsla hjá
SIGURJÓNI PÉTURSSYNI
Styrjaldarbréf.
ttér birtast 37 einkabréf frá hermönnum í styrföld-
inni miklu heim til œttingfa og vina.
Lýsa þau betur en nokkur önnur frásögn hernaðar-
lifinu.
Pau eru vida afar „spennandi“ og lœrdómsrík, enda
er þetta úrval úr úrvali.
Fj allkonuútgáf an.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Charles Garvice: Marteinn málari.
238
svarar honum einhverju og því næst leiðir
hann hana út á völlinn. Þegar hann kom
inn aftur var ósköp að sjá hann — hárið
úfið, hálshnýtið í ólagi og andlitið — yfir-
bragðið! Hafið þér náð þessu? Hér ætti eg
nú að láta staðar numið, herra lögregluþjónn,
og lofa þeim að hugsa sér framhaldið«.
nÞeim, hverjum?« spurði lögregluþjónninn
mn leið og hann lauk við að skrifa seinustu
orðin.
»Er það ekki meining yðar að láta þetta
koma út í blöðunum? — Vitnisburður herra
Tómasar ?« —
»Þetta verður lagt fyrir dómarann«, sagði
lögregluþjónninn og stakk' bókinni og blý-
antinum í vasa sinn.
»Þér hafið verið að gabba mig, herra lög-
regluþjónn«, sagði Tómas með talsverðri
gremju. »Eg hélt að þetta ætti að koma út i
folöðunum og yrði látið berast »inn á hvert
einasta heimili«, en eg fengi svo ritlaun fyrir
alt saman. En úr þessu verður ekki neitt
fyrst það á að eins að leggjast fyrir dóm-
arann«.
»Eg skal sjá um, að yður verði þægt fyrir
þetta«, svaraði Crocker hughreystandi. Hann'
drakk það sem eftir var af ölinu og bjóst til
foroltferðar með því að hann þóttist vita, að
þjónninn foefði ekki frá meiru að segja. En
239
1
þá datt honum skyndilega nokkuð annað í
hug.
»Getið þér sagt mér, hvar húsbóndi yðar
er nú?« spurði hann og bar sig nú allborg-
inmannlega er hann'sá, hve mál þetta var
alvarlegt.
»Nei, það get eg ekki«, svaraði Tómas,
»og eg held meira að segja, að það geti eng-
inn, þótt undarlégt sé. Hann fór í mesta flýti
án þess neitt af okkur vissi nema ráðskonan,
lét sjálfur ofan í ferðakoffortið sitt og skildi
það svo eftir. Eg skyldi stinga þvi hjá mér
ef eg væri í yðar sporum. Það er ekki víst
nema að það gæti komið sér vel«.
»Alveg rétt, öldungis rétt«, svaraði lögreglu-
þjónninn. Ekki skrifaði hann þetta samt hjá
sér, með því að hann áleit það ósamboðið
virðingu sinni að tilfæra hvert orð, sem þjónn-
inn sagði.
í sömu andránni var knúið karðlega á dyr.
Var það eldabuskan, sem staklc höfðinu inn-
um dyragættina og sagði að einn skógarvörð-
nrinn hefði fundið eitthvað þar nálægt, sem
líkið fanst.
»Látið hann koma hingað«, mælti lögreglu-
þjónninn svo valdsmannlega, að eldabuskan
og Tómas hrukku í kuðung.
Skógarvörðurinn kom nú inn og hélt á
silfursmeltri skammbyssu í hendinni.
240
»Hérna kem eg með skammbyssu, herra
lögregluþjónn«, sagði hann.
Crocker tók við skambyssunni, skoðaði
hana i krók og kring og rak þegar augun í
litla plötu með fangamarki. Hann aðgætti
það vandlega og hafði einhver orð um, hvaða
Qandans krot þetta væri, en gat gat þó loks-
ins ráðið fram úr, hverjir stafirnir væru. Tók
hann svo skammbyssuna með sér, hélt heim
á búgarðinn og krafðist af Sir Ralph, að
hann gæíi út bandsönnunarskjal á Martein
Dungal fyrir að hafa myrt kvenmann þann,
er fanst örendur í pollinum bjá herragarð-
inum.
* *
*
Tom Gregson hafðist við í París og hafði
fengið þangað bréf frá systur sinni þess efnis
að bregða við sem skjótast og koma heim til
Greymere sökum þass að heilsufar föður
þeirra ylli henni mikillar áhyggju á ný- Tom
var nú kominn til Lundúna og bafði farið
yfir Ermarsund nóttina áður. Hann var að
ná sér í hentuga járnbrautarlest til Greymere
og útvega sér einhverjar bæknr til þess að
líta í á leiðinni, sem bæði var löng og
óskemtileg,
Meðan hann var að skoða bækurnar varð
honum litið á fregnmiða, sem drengur var
að festa upp þar rétt hjá, og stóð á honum:
y>Morð í einu þorpinu á Vestur-Englandi«.