Frækorn - 14.08.1901, Síða 1

Kristur og Lögmálið.
Bftir C. Hf. Spurgeon.
(Framh.)
Guðs lögmál er í gildi.
Engin breyting eða takmörkun á
því hefur átt sér stað.
Drottinn segir, að hann só ekki
kominn til þess að af taka það, held-
ur til þess að fullkomna það. Matt.
5, 17. Og postulinn segir með til-
liti til evangelíisins: „Ónýtum vór
þá lögmálið með trúnni? Fjærri fer
þvi, heldur staðfestum vér lögmálið."
Róm. 3,31. Fagnaðarerindið er þann-
ig meðalið til þess að staðfesta lög-
málið.
Það, að Jesús útlistar lögmálið, er
í sjálfu sér sönnun þess, að það er í
gildi. Hefði hann af tekið það, þá
mundi hann ekki hafa tekið sér fyrir,
að skýra það.
Eitt sórstakt atriði í lögmálinu,
sem snertir helgisiði, talaði hann
mjög glögglega um, og hann sýnir
fram á, að skoðun Gyðinga var ekki
rétt. Pað var viðvíkjandi boðinu um
hvíldardaginn. Farísearnir bönnuðu
jafnvel nauðsynjaverk, svo sem að
safna komöxum til þess að seðja með
hungur sitt, eða að lækna sjúka.
Drottinn vor sýndi fram á, að það
alls ekki var drottins vilji að banna
slíkt. Með því að leggja of mikla á-
herzlu á það ytra, höfðu þeir misst
anda hvíldardagsboðorðsins, sem skip-
ar kærleiksverk og sannarlegt helgi-
hald dagsins. Hann sýndi fram á,
að hvíld dagsins var ekki það sama
sem aðgjörðarleysi, og sagði: „Fað-
ir minn starfar til þess nú, og eg
starfa einnig.“ Hann benti á, að
prestarnir störfuðu mikið með fórn-
færingum á hvildardeginum, og voru
þó án saka. Og til þess að hrekja
þessa almennu villu, gjörði hann sum
af hinum dýrðlegustu undraverkum
á hvíldardeginum; og þótt þetta yrði
til þess, að hann var hataður sem
yflrtroðslumaður, gjörði hann það
samt, til þess að kenna þeim það,
að hvíldardagurinn er til mannsins
vegna, en ekki maðurinn hvildardags-
ins vegna, að hann var ákveðinn til
að vera dagur, þá er vór skulum
gjöra það, sem getur heiðrað guð og
gagnað mönnunum. Ó, að menn
skildu, hvernig þeir eiga að helga
hinn andlega hvíldardag og halda sór
frá öllum vondum og eigingjörnum
verkum. Hin sanna hvíld er hvíldin