Frækorn - 25.03.1902, Blaðsíða 7

3i
í’að er þyngsta hegningin tyrir þann,
sem sjálfnr hefur gert sig heimilislausan
hér á jörðunni.«
»En ennþá saknar þú samt drengja þinna.»
♦ Ennþá sakna eg drengjanna minna.
Hér er það vonin sem h'ður, sérðu. f1 vf
þegar draumarnir ekki rætast í mannsins
cigin lífi, þá vill hann lifa það upp aftur
í börnum sínum.«
Svona sitjum við, karlarnir, báðir á
gratarbarminum, og okkur finnst hugfró
í því að bera upp kveinstafina hvor fyr-
ir öðrum. Meira.
Hann byrlaði seiti háfiemlarmaíur.
Nú gefur h mn þetta -hailræúi . :
»Ef |iú vilt, að æfin þín
öll i hunda fari,
á hverjum degi drekktu vín,
dýrum vitlausari.«
Líkimtar.
Kóraldýrin eru svo smá, a) |iau sjást ekki
rneð berum augum; samt vinna |nu stórvirki
á sjávarbotninum. !Jau inynd i kalklög og
hlaða þeim hverju ofan á annað, þartil boðar
og blindsker, sem áður. voru hulin undir sjáv-
armáli, koma upp úr sjó. — Lrkt á sér stað
með hófdrylckjumanninn: iðugleg brúkun
áfengis gerir hann að lokum að ofdrykkju-
manni.
Hygginn sjó naður sprengir og ryður úr
lendingu sinni ékki aðeins þeím hnullungum
og skerjum, sem upp úr sjó standa, heldur
einnig þeim boðum og blindskerjum, sem hulin
eru undir sjávarmáli.
Ofdrykkjumönnunum, sem allir sjá að eru far-
artálmi á vegi menningar og framfara, má
líkja við sýnilegu skerin, þau er uppyfirsjáv-
arflötinn gnæfa. En hófdrykkjumönnunum við
blindskerin, þau er menn vara sig síður á.
og erfiðara er að ryðja í burtu.
Eins og það er sannreynt að hin síðarnefndu
skerin eru hættulegri, eins er það Iíka víst, að
allir þeir, sem fyrir áfengisnautninni falla, hafa
fyrst laskað bát sinn á blindskeri hófdrykkj-
unnar, bott mö'rgum hafi hinsvegar lánast að
stýra þar svo gætilega, að ekki hafi orðið til-
finnanlegt mein að.
Sú þjóð, sem kastaði frá sér öllu áfengi,
færi sannarlega að dæmi hins hyggna sjó-
manns, sem ruddi öllum farartálma úr lendingu
sinni. x
Lítil athuzasemd.
í’orsteinn rítstjóri Gíslason veit af því, að
lögreglustjórinn í Clinton er fjærverandi, en
finnur þar lögregluþjón, sem — eftir framkom-
unoi að dæma —er »Non-Tetnplari« í húð og
hár. fiennan náunga líst honum vel á og set-
ur hann því um«vifalaust inn í lögreglustjóra-
embættið og l etur hann síðan í embattis-
nafni gefa þann vitnisburð um áfengisbann-
lögin í Ameríku, sem bez.t á við tíl að hnekkja
áfengisbannlagahugmyndinni hér. Þennan
vitnisburð birtir svo ritstjórinn í Bjarka, 6.
tbl. þ. á. og þykist þar hafa »tromf« á hendi
sem ekki verði stungið. Én þegar eg svo læt
í Ijósi að þessi aðferð hans sé miður rétt og
heiðvirð, þá fer hann að reyna að telja mönn-
um trú um það, að löreglustjóri og lögreglu-
þjónti sé í rauninni alveg það sama, þeir megi
heita alveg jafnir að völdum og metorðum
og það sé óþarfa ineinbægni að lofa sér ekki
að hafa þessi skifti á mönnunum. Og út af
þessu fer hann að hreyta til mtn ónotutn 18.
tbl. »Bjarka <.
Hann segir, að þáð, setn eg tala um bind-
indismálið, sé af innblæstri fiá öðrum. Eg
tek þetta ekki illa upp fyrir honum, því eg
veit, að mér er í mörgu ábótavant sem
bindindismanni. En því verð eg að halda fratn,
að það sé meiri heill og heiður hverjum sem
er, að verða fyrir áhrifum þeirra manna, sem
einlægan áhuga hafa á bindindismálinu, heldur
en h:nna, 'serh í orði og verki styðja áfengis-
nautnina óg álíta sig persónulega móðgaða,
ef bent er á hið viðtæka böl hennar.
!Jað ætti ritstj. líka að vita, að þau munu
vera fá velferðarmálin, se.n h.tfa tómum af-
reksmönnum á að skipa, og a) jafnvel meðal
biskup.tnna og riddaranna á pólitíska skák-
borðinu finnast peð, semfátt hafa til málanna
að leggja frá eigin brjósti, eða sem ekki ha.fi
áður komið einhverjum öðrum til hugar.
Líkingar ritstj. eru einatt smellnar. og svo
má segja um líkingu hans um riddarann og
skeharnar (8. tbl; »Bjarka«): í staðinn fyrir
að vinna að þ'u’ að ieggja undir sig Bretland
hið mikla, fór riddarinn að tína skeljar í fjör-
unni, — og í staðínn fyrir að halda mér
að aðalefni bannlagamálsins, fór eg að svara
athugasemdum ritstj. um málið. Eað er þrennt,
sem svarar hvað til annars í líkingunni: i) Eg
og riddarinn, 2) bannlögin og Bretland hið
mikla, 3) athugasemdir ritstj. og—skeliarnar.
—Við þetta hef eg ekkert að athuga.
Á. Jóhannsson.