Frækorn - 24.12.1902, Blaðsíða 2
JÓLABLAÐ FRÆKORNA.
2
óútmálanlegur kærleiki! Hann er
mannlegum skilningi ofvaxinn. En
þannig elskar guð.
Hversu ólíkt er ekki þetta hugsun
þeirra, er álíta guð ómiskunsaman
dórnara, er helzt kjósi að hegna synd-
aranum og afmá hann, og að það sé
eingöngu stöðugri milligöngu Krists
að þakka, að guð eys ekki reiði sinni
yfir höfuð syndaranna.
En vér sjáum, að guð og Kristur
eru eitt í ráðum og áformum, eitt í
kærleika, óskum Og tilraunum til að
»frelsa það, sem tapað var«. Það er
ekki guð, sem þarf að verða sættur
við mennina. Guðs vera og eiginleg-
leikar eru óbreytanlegir; en maður-
inn hefur ráfað burtu af vegum guðs.
Hinar syndsamlegu hugsanir manns-
ins hafa skilið hann frá guði. Ætl-
unarverk Ktists er að fá hann til að
elska guð og koma á samhug. Þetta
var einnig guðs verk; »því guð í Kristi
friðþægði heiminn víð sjálfan sig«.
Kristur kom til vor í mannlegri mynd
og gekk ftam við hlið syndarans, til
þess að sýna honum fullkomið líf,
það er, guðs líf í manninum; og á
þennan hátt segir hann við syndar-
ann: Þannig vill guð, að þú sért.
Það var að eins einn vegur til að reisa
við hina föllnu. Maðurinn hafði brot-
ið guðs heilögu lög, og lagabrotið
hafði fjarla gt hann frá guði. Lögun-
um varð ekki breytt eða þau burtu
numin syndaranum til frelsis, og þó
það hefði verið gjört, þá var ekki á
þann hátt hægt að friðþægja mann-
inn við guð. Breyting á guðs lögum
mundi ekki hafa upphafið manninn,
heldur niðurlægt skaparann. Þessu
gat ekki orðið fyrir komið á þann
hátt; þessvegna tókst frelsarinn þenn-
an starfa á hendur, til þess að lögun-
um yrðri fullnægt.
A undan hingaðkomu frelsarans
veittist hinum iðrandi syndara fyrir-
gefning og friður fyrir trúna á hinn
væntanlega friðþægingardauða, eins og
þetta veitist oss, er lifum hérnameg-
in krossins. I trú horfðu þeir fram
til hins komandi frelsara; en vér
horfum til baka til Nazaret — og til
Golgata.
Vér horfum til baka til blessaða
barnsins í jötunni, — til hans sem
gekk í kring, kenndi, læknaði og gjörði
kraftaverk, — til hans, sem af ást
til vor bar syndir vorar upp á kross-
inn á Golgata. En vér mænum einn-
ig í trú og von fram til hans, er inn-
an skamms mun koma »i dýrð sinni
og föður síns og heilagra engla«.
Látum þessa jólahátíð minna oss á.
að færa oss sem bezt í nyt ávöxtinn
af hinni fyrri tilkomu frelsarans, svo
að vér verðum við búnir, er hann
kemur í annað sinn.