Frækorn - 10.07.1903, Blaðsíða 8

104
FRÆKO RN.
standa nokkur orð, sem vér höfum tekið
eftir, að geta orðið misskilin, og viljum
vér því gera oiurlítið betur grein fyrir
þeim. Vér sögðum:
„Rit þetta er að mörgu leyti betur ritað en
flestir þeir munu gera sér í hugarlund, er
Lárus þekkja".
Lárus er nefnilega alveg óskólageng-
inn maður. Og því er furða, að lesa
þessa bók hans, svo vel rituð er hún.
Lárus skrifar líka betur, en hann prédikar.
Enn fremur sögðum vér:
„Hefði einhver lútherskur prestur ritað
nákvaemlega hið sama — og varla er neitt í
bókinni, sem iútherskur, kreddutrúar prestur
hefði ekki getað sagt - þá hefði bókin
vafalaust vakið mikla eftirtekt; þetta verður
nú líklega samt ekki, því Lárus á ekkert
nafn og ekkert álit, og er hans eigin fram-
koma auðvilað orsök í því.“
Þessi orð höfum vér ritað um Lárus
sem ríthöfund og trúboða eingöngu ; en
um mannorð hans eru þau eigi rituð.
Vér höfum aldrei eitt augnablik viljað
kasta skugga á mannorð hans, enda er
engin ásteða til þess. Lárus kemur
stöðugt fram sem góður, mjög siðavand-
ur og trúaður, kristinn maður, og í því
á hann sannarlega bæði álit og nafn.
Hafi nokkur skilið orð vor svo, að hann
ekkert álit hafi í þessum efnum, þá er
það mikill misskilningur. En þótt ein-
hver maður sé hinn bezti í öllu slíku,
sem hér er upp talið, þá er þó ekki
þar með sagt, að hann eigi nafn sem
prédikari, guðfræðingur og rithöfundur;
og þá skoðun höfum vér, að Lárus hafi
einmitt með prédikunaraðferð sinni drcg-
ið úr áliti sínu sem rithöfundur; fyrir það
verður gert minna úr bók hans, en hún
á skilið. Og vér segjum enn: Bókin er
að mörgu Ieyti vel rituð.
S'ð (2Tö
Jramfarakröfur og kristin trú.
A vorum dögum finnur þjóðfélagið, að
eina ráðið til að bæta úr böli þess, er
sjálfsafneitunin. Fyrrum höfðu verkveit-
endurnir töglin og hagldirnar. En nú
geta verkþiggjendur ekki flúið undan því
oki eyðslu og eftirspurnar, sem nú beygir
hvortveggja und'r sig, og drepur dáðina
úr verkþiggjendunum, af því að þeir eru
veikari.
Ef vér eigum að þreyta áfram fram-
faraskeið þjóðmenningarinnar, þá verður
það að vera dálítill þáttur úr lífi hvers
manns — að láta nokkuð af hendi við
aðra, af því sem vér höfum rétt til ; þá
fyrst verður þjóðmenningin til blessunar;
en það var þá ekki eftir neinum ákveðn-
um lögum, og þá gátu menn losað sig.
En þá er líka auðsætt, að hallirnar og
skemmtiskúturnar, allur munaður og prjál
er of snemma reist og búið til, — ölt
munaðar-listaverkin og varnaðurinn. Þeg-
ar allir hafa fengið það, sem þeir þurfa
við, þá geta menn fyrst veitt sér það,
sem menn ekki þurfa, en ekki fyr. Kyn-
slóðin stcndur á bröttiim sjávarbakka.
Sumir eru komnir til að nema landið.
En, áður en þeir ráða til uppgöngu ætlu
þeir að hjálpa bræðrum sínum, sem eiu
alls ekki einfærir um landgönguna. Það
ríður meira á að veita barni þvottakonu
þinnar rjóðar k'nnar, en kaupa hjólhesta
handa börnum þínum. Það ríður meira
á, að þú re:sir tvö heibergi í staðinn
fyrir eitt handa verkamanni þínum og
börnum Iians, en að þú reisir skrautsa!
handa þér með forn-norsku byggingar-
lagi búinn h;num fegu: sta búnaði. Borð-
aðu heldur gamalt brauð á hvildai dögun-
um, heldur en að taka hvíldardaginn frá
bakarasveini þínum.
Hver á að kenna oss að bjarga sjálf-
um oss og þjóðfélaginu með sjálfsafneit-
un? Sá einn sem sagði og segir enn:
»Sá, sem ekki tekur kross á sig og fylgir
mér eftir, er ekki tninn lærisveinn.«
(„For Kirke og Kultur.")
Miölnir, i. og 2. hefti. — Útg.: stúkan
»Hlín« no. 33. Verð 12 au. pr. hefti.
Rit þetta er útgefið til eflingar bindindi og
er það einarðlega og vel ritað að mörgu
leyti. Til sölu hjá útg. „Fræk“.
r1 D /p I/riP W HEIMILISBLAÐ MEÐ MYNDUM,
1 n/Ul\Unli7 24 blöð á ári auk jólablaðs, —
kostar liér á landi 1 kr. 50 au. um árið; til Vesturhcims
50 cents. Borgist fyrir 1. okt. Ursögn ógild nema
kontin sé til útg. fyrir 1. okt. og blaðið sé fullu borgað
fyrir það ár. David Ostlund. útg.
PRENTSMIDJA SEYÐISFJARÐAR.