Frækorn - 31.12.1903, Blaðsíða 1

IV, ?$• 31- desember. 1903.
V IÐ ÁRAMÓTIN.
Spp, upp, þú sól, af svölum straumi
og singdu tímans nýja hring;
upp, upp, þú sál, af dvala-draumi
og dýrðar-ljóð af hjarta syng;
upp, upp, af svefni, sérhvert strá,
að sólin guðs þér lýsi há!
Og fokstrá lífs um foldu kalda,
sem feykist laus um hjarn og grjót,
því glepjist þér af glaumi alda
og gleymið yðar sönnu rót?
O, treystið aldrei tímans sjó,
en trúið ljóssins helgu ró.
En þó er öllu æðri’ og hærri
sú andans mikla nýárs-sól,
sem birtist enn í skuggsjá skærrt
og skrifar „guð“ á tímans hjól.
Við hennar sprettur heilög spor,
á hjarni tímans eilíft vor.
Ei laufblað finnst í lífsins garði,
þú Ijósa ljós, sem ei þú sér;
ei týnist korn af andans arði
og ekkert fokstrá hverfur þér.
Pig felur aldrei fold né sær;
hver fífill þinn um eilífð grær.
Hve fagrir eru fætur þínir,
þú friðar-boði, máttug sól!
þú strgur fram og kransi krýnir
hvert kulda-strá, sem jörðin ól,
og himinskarti björtu býrð,
hvert blóm er veröld full af dýrð.
Stíg hátt, stíg hátt á himinboga,
þú heilög sól, af tímans nótt,
og láttu andans loga loga,
svo lífið fái nýjan þrótt;
gjör alla menn að einni hjörð;
gjör Eden guðs úr vorri jörð!
M. J.