Frækorn - 01.06.1904, Blaðsíða 4

84
FftÆKOKN.
fieir uerða af lífi dæmdir.
Deyja: hætta að lifa, gefa upp önd-
ina, sálast.
»Hver sá maður sem syndgar, hann
skal deyja.c Ef sá óguðlegi fremur óguð-
leika, skyldi hann lifa ? nei, >sá skal
ekki lifa.« Esek. 18, 4. 13. Dauði og
líf er hvort öðru gagnstætt. Þar afleið-
ir, að þegar sá óguðlegi deyr, þá lifir
hann ekki framar. Þetta heyrir ekki
upp á það líf, sem hér er, því hér deyr
jafnt sá réttláti sem hinn óguðlegi; allir
hljóta að deyja í Adam. En eins og
guðs réttlæti heimtar, að sá maður sem
syndgar skuli deyja, þannig hefur og guðs
líkn og miskunsemi sagt : »Hverfi hinn
óguðlegi frá öllum sínum syndum, sem
hann hefur gjört, og haldi öll mín boð-
orð, og bre/ti rétt og ráðvandlega, þá
skal hann lifa og ekki deyja.< 20. 21 v.
í komanda heimi mun hann öðlast hið
eilífa Hf og aldrei dauðann bíða fram-
ar.
Hér er rætt um líf og dauða. Líf
fyrir þann réttláta og dauða fyrir hinn
óguðlega.
Þegar sá ráðvandi víkur frá sinni ráð-
vendni, og fjörir rangt og deyr fyrir þá
skuld, þá deyr hann — — — Og
þegar sá rangláti hverfur frá s(nu
ranglæti — — — þá frelsar hann líf
sitt — — — fyrir þá skuld skal hann
hann lifa og ekki deyja r — — — hvar
fyrir viljið þér deyja, Israelsmenn? eg
hefi enga vild á því, að nokkur maður
dcyi; bætið því ráð yðvart og lifiðD
Esek. 18, 26 — 28. 31. Hér er dauðinn
altaf settur gengt lífinu. Þegar dauðinn
kemur, stansar lífið. En mennirnir geta
umflúið þennan dauða, ef þeir vilja bæta
ráð sitt. Hér er því ekki um hinn fyrri
dauða að ræða, því sá réttláti leggst
hér jafnt í gröfina sem hinn óguðlegi.
En þeir sem bæta ráð sitt munu lifa.
Þetta verður að eins heimfært upp á hið
eílífa líf, þar sem þeir geta aldrei dáið
framar. Sá óguðlegi verður af Hfi dæmd-
ur. »Hann skal ekki lifa.« Þetta er
drottins orð, og þó fullyrða mennirnir,
að óguðlegir lifi og kveljist eilíílega.
Gefið guði orðið, þá viljum vér þagna.
Guð hefur skipað verði yfir ísraelsmúr.
En mennirnír hafa skipað miklu fleiri
verði. 2 Tím. 4, 3. 4. f’essir hirðar ala
sjálfa sig, en ekki hjörðina. Esek. 34, 2
Þeir drotna yfir þeim með hörku,
Þeir segja við hina óguðlegu : »Þúóguð-
legi maður, þú hefur sál sem aldrei deyr.
Þú munt ekki dauða deyja, þú munt lifa
í kvölum eilíflega. En hvað hefur drott-
inn boðið vörðum sínum að kunngjöra?
»Þú skalt heyra orðið af mínum munni,
og vara þá við í mínu nafni. Þegar eg
segi til hins óguðlega: »Þú skaít deyja«
ef þú þá varar hann ekki við — hans
vondu breytni, að hann megi lifa, þá
skal sá óguðlegi að vísu aeyja fyrir sinna
synda sakir, en hans blóðs mun eg krefja
af þinni hendi. Varir þú hinn óguðlega
við, og snúi hann sér þó ekki frá sínu
vonda hugarfari — — — þá skal hann
deyja fyrir sinna synda sakir, en þá hef-
ur þú frelsað þína sál. Snúi sá ráðvandi
sér burt frá sinni ráðvendni, og gjöri
órétt — — — skal hann deyja. Hafir
þú þá eigi varað hann við, — — —
mun eg heimta blóð hans af þinni hendi.
En varir þú hinn ráðvanda við syndinni
og syndgi hann þá ekki, þá skal hann
lifa. < Esek. 3, 17—21. Hér er lífið einn-
ig sett fram sem umbun hinna réttlátu;
en dauðinn er laun syndarinnar.
»Þú hinn óguðlegi skalt deyja — —
Snúið yður, snúið yður frá yðar vondu
breytni I Hví viljið þér deyja! Þegar
eg segi til þess óguðlega: »Þú skalt
deyja,« og hann lætur af synd sinni, og
breytir rétt og ráðvandlega — — —
þá skal hann lifa og ekki deyja.« Esek.
33, 8. 11. 14. 15-
V*jJ ”(oV
Bibliu'íátur
I.
Hver er elsti maðurinn sem er nefnd-
ur í biblíunni?
2,
Hvenær var skorið úr þrætu með því
að horfa á mynd ?