Frækorn - 01.06.1904, Síða 5

FR Æ K OR N.
85
9rófessor dr. 2. M- Ö/sen.
Rektor lærða skólans hefur nýskeð
fengið lausn í náð frá embætti sínu og
um leið hefur hann fengið prófessors
nafnbót.
Heilsnbilun mun hafa orðið til þess,
að hann hætti við skólastjórastarfið.
Prófessor, dr. B. M. Ólsen, er þektur
sem einkar vandaður maður og ágætis
kennari. Einhver allra helzti vísinda-
maður landsins mun hann vera.
Er vonandi og óskandi, að hann, eftir
að hafa losnað við hina mæðulegu skóla-
stjórastöðu, fái aftur krafta til þess að
geta gefið sig framvegis af alhuga við
þeim vísindum, sem honum eru svo kær,
og vafalaust getur slíkt starf hans orðið
landi og lýð til stórmikils gagns.
Páfadæmíð.
Greinarnar, sem að undanförnu hafa
birst hér í blaðinu undir þessari fyric-
sögn, eru lauslega þýdd úr sænska tíma-
ritinu »Tidens Tecken.«
Crú og trúarfre/si.
(Úr «alvarlegnm hugleiðingura um ríki og kirkju"
eftir Leo Tolstoj).
Trú, trúarbrögð, er hinn huldi tilgang-
ur lífsins, hin innri |)ýðing, sem felst
undir yfiirbörðinu, fyllir lífið krafti og
þoli og ákveður stefnu þess.
Hver lifandi einstaklingur uppgötvar
þessa þýðingu fyrir sjálfan sig, enda er
hún, þegar öll kuil koma til grafar, sá
grundvöllur, er líf hans hvílir á; en
heppnist honum ekki að finna hann, deyr
hann.
Reynsla og starf alls mannkynsins um
allan aldur, og árangurinn af því, er öft-
ugur leiðarvísir fyrir manninn, þi er hann
leitar að því, sem mest er um vert;
þetta sífelda starf og árangur þess hefur
mönnum komið saman um að kalla opin-
berun.
-Með opinberun er þá átt við það sem
hjálpar manninum í tilraunum hans til
að komast að hinni dýpri þýðingu lífs-
ins; með hcnni er einnig ákveðin afstaða
manns við trú.
En úr því þessu er nú þannig varið,
hvað getur þá verið fullkomnari og aug-
ljósari fjarstæða en það, þegar fjölmenn-
ur flokkur eða stétt manna, sem meinar
alt vel, setja himin og jörð f hreyfingu
til þess að geta neytt náungann til að
nota að eins eina vissa tegund af opin-
berun; þegar þessi fluga verður svo föst
og ríkjandi í heilabúi manna, að hún
lætur þeim enga stundlega ró, fyr en
hún hefur fengið sínu framgengt, fyr en
þeir með sinni ástúðlegu umhyggjusemi
fyrir náunganum hafa kúgað hann til að
viðurkenna þetta eina vissa form, sem
þeir vilja hafa, og það óbreytt, án þess
nokkru sé haggað; í stuttu máli — þeir
fordæma, limlesta og skera niður alla
þá sem annarar trúar eru, og þeir á
þann hátt geta losnað við, án þess að
þeim sé hengt fyrir.
Getur nú nokkuð veríð óskiljanlegra
en sú sögulega staðreynd, að sá flokkur
manna, sem þannig hefur verið píndur,
ofsöttur og hrjáður til dauða, skuli, þá
er hann fær færi á því, gera öldungis