Frækorn - 01.06.1904, Qupperneq 7

FRÆ KO RN.
87
Einn áheyrandi.
Hinn nafnfrægi prédikari dr. Beecher
segir eftirfarandi sögu frá fyrstu prédikara
árum sínum.
Einu sinni bað einn embættisbróðir
hans hann að prédika einn sunnudag fyrir
sig í kirkju sinni. Sóknin, sem kirkjan
stóð í, var mjög strjálbygð. Þetta var
um hávetur, og mikill snjór var á jörðu,
svo Beecherá'ti mjög erfitt með að kom-
ast áfram. Þegar hann loksins hálfupp-
gefinn náði til kirkjunnar, þá var þar
ekki einn einasti maður sjáanlegur. Beech-
er gekk inn og settist niður. Nokkru
seinna kom að eins einn maður og tók
sér sæti á einum bekknum. Þegar hinn
ákveðni tími var kominn og guðsþjón-
ustan skildi byrja, steig Beecher í stól-
inn og flutti ræðuna. Er hann hafði
lokið henni, yfirgaf þessi eini áheyrandi
kirkjuna, og B. varð þarna eftir aleinn.
Tuttugu árurr síðar var Beecher á ferð
í Ohio. Mætti hann þá eitt sinn manni,
er heilsaði upp á hann með nafni. »Mun-
ið þér ekki eftir, að þér einu sinni fyrir
tuttugu árum fluttuð ræðu þar sem að-
eins einn áheyrandi var?« sagði hinn
ókunni maður.
»Jú«, sagði Beecher og tók í hönd
hinum ókunna manni, »það man eg, og
ef þér eruð maðurinn, þá verð eg að
segja, að eg hefi einlægt óskað eftir að
sjá yður aftur.«
»Eg er hinn sami maður, ræða yðar
frelsaði sálu mtna, og gerði mig að
þjóni drottins, og hér skammt á braut
er kirkja mín. Þeir, sem hafa séð að
sér við prédikanir yðar eru dreyfðir um
alt Ohio fylki.«
-o<3sg)—(D'fy>
Stökur
i.
Öll þú græðir mannleg mein
mildi guð, ef til þín kvökum,
öllu næg er náðin ein
nær vér biðjum, stríðum, vökum;
send mér kraft af kærleik þínum,
Krists fyrir pín, í veikleik mínum.
II.
Andinn svífur úr sorganna djúpi,
svölun þráir frá englanna heim,
af sér varpar eymdanna hjúpi,
augað mænir í ljósanna geim,
þars liljan vonar í litfögrum teigi
ljómar sem upprunnin morgunsól ný
:,:þyrnana brýtur á þrautanna vegi,
þróar hún gleðina lijartanu í. :,:
III.
Ljómandi gef mér Ijósiá þitt
lifandi guð, af krafti þín;
helgi það sál og hjartað mitt
heilaga fyrir Jesú pín.
loftur JCákOnarson.
Sóði Jesú tið mér Ijéðu.
Qóði Jesú lið mér ljáðu,
leið mig gegnum sorg og neyð,
helgri trú í hjartað sáðu,
hugga mig í bitrum deyð;
helgan fær mér fögnuð þinn
fríðarblíði gjafarinn;
veit mér þín í fótspor feta,
frelsið sanna höndlað geta.
Styrk þú mig í stríði nauða,
styð þú mig á lífsins braut,
fyrir blessað blóð þitt rauða
bæg þú frá mér hverri þraut.
Láttu náðar Ijósið þitt
lýsa inn í hjarta mitt,
burt svo víki böl og mæða;
blóðið þitt lát sár mín græða.
fiorst. Jinnbogason.
-----ocfp'#®------