Frækorn - 30.04.1905, Blaðsíða 2

70
FRÆKORN
önnur suðlægu ríki til þess að leggja
þau undir sig. Seinasta styrjöldin á
að verða í Ísraelsríki á fjöllum ísra-
els. Að lokum munu öll ríki verald-
ar taka þátt í ófrið þessum. Sjá Es.
38, 1-9. 15-18,; 39, 1-4; Jer. 25,
26; Dan. 11, 44. Stórfeldar orustur
munu háðar verða á ýmsum stöðum,
svo sem t. d. í »Jósafatsdalnum«/
nálægt Jerúsalem, »Harmageddon« og
á ífjöllum Israels«. Sjá Jóel 3, 14 —
19. Opinb. lö, 12—16. Síðasta stór-
orustan mun verða á degi reiðinnar
undir hinni sjöttu og sjöundu plágu.
Jer. 25, 15, 16; 26, 29-33; Es. 38,
18-23; Opinb. 16, 12-21.
Að Rússar sjálfir um lengri tíma
hafa trúað því, að þeir hefðu heimild
til, já, jafnvel, að guð hefði ákveðið
þá til að leggja undir sig önnur ríki
og drotna sjálfir yfir þeim, sést af
ráðstöfunum Péturs 1., en það, sem
hér fylgir á eftir, er þýðing á þeim:
Ráðstafarrir Péturs I.
Vér Pétur I., keisari og einvaldi allra Rússa
í nafni hinnar heilögu og óskiftu þenningar,
til allra eftirkomenda vorra og eftirmanna á
veldisstólnum og í stjórn hinnar rússnesku
þjóðar.
Hinn almáttugi guð, sem vér eigum að þakka
tilveru vora ogvald.hefirsífelt upplýst ossog veitt
osssinn guðlega styrk, og leyfir það oss að álíta
hina rússnesku þjóð svo sem til þess kjörna
að drotna yfir Norðurálfunnni á ókomnum
tímum. Ég byggi þessa hugsun á þeirri stað-
reynd, að flestar þjóðir Norðurálfunnar eru
hnignar að aldri og komnar fótum fratn eða
að minsta kosti nálgast ástand það hröðum
fetum. Af þessu leiðir, að þjóð, sem er ung,
hlýtur óhjákvæmilega að sigrast á þeim, þegar
hún hefir fengið fulla krafta og þroska.
Ég álít þessa framtíðarinnar rás í vestur og
austurlönd að norðan sem tímabundna hreif-
ingu og að hún sé fyrirfram ákveðin af hinni
sömu forsjón, sem einnig endurfæddi Rómverja
tneð innstreymi útlendinga. Þessi útílutningur
þjóða frá norðlægu löndunum er eins ogNílar-
flóðið, sem á ákveðnum tíina veitir hinu
skrælnaða Egyptalandi áburð með leðjunni,
er það færir með sér. Eg fann Rússland sem
læk; eg skil viðþað sem fljót; eftirmenn munu
gjöra það að hafi, sem er kjörið til þess að
veita hinni sárpíndu Norðurálfu vökva. Oldur
þess munu brjóta allar þær víggirðingar, sem
veikar hendur byggja gegn því, ef eftirmenn
mínir kunna að stjórna rás þess. Til þess að
gera þá færa um það, eftirlæt eg þeim upp-
lýsingar þær, er hér fylgja á eftir, sem eg
mæli með, og skulu þeir ávalt hafa þær í huga
og breyta eftir þeim, svo sem Móse bauð Gyð-
inguin að breyta eftir boðum lögmálsins.
I.
Látið rússnesku þjóðina sífelt eiga í ófriði,
svo að liðsmennirnir æfist og séu í vfgahug-
Gjörið vopnahlé að eins til þess að bæta fjár-
hag ríkisins, laga herflokkana, svo að hægt sé
að velja hagkvæma stund til áhlaups. Látið
þannig friðinn þjóna ófriðinum og ófriðinn
friðinum, til þess að efla velmegun og vald
Rússlands.
II.
Notið cll tnöguleg ráð til þess að kalla
hingað hershöfðingja á ófriðartímum og vís-
indamenn á friðartímum frá öllum hinum
mentuðu þjóðum Norðurálfunnar, þannig að
rússnesku þjóðinni megi að gagni koma yfir-
burðir annara þjóða, án þess að hún missi sína.
III.
Takið ávalt, er kostur er, þátt í atburðum
þeim og flokkadráttum, er gjörast í Norðurálf-
unni, sérstaklega á Þýzkalandi, því það liggur
næst og er því beinasta áhugaefnið,
IV.
Sundrið Póllandi með því að stuðlaað óeyrð-
utn og borgarastyrjöld. Leitist við að gera
yður háaðalinn fylgispakan með gulli. L.eitist
við að ltafa áhrif á landsdaginn til þess að
geta skorið úr því hverja konungarnir skulu
velja. Sjáið svo um, að áhangendur Rússlands
verði valdir. Verið þeim skjól og skjöldur og
komið þvt til leiðar, að settir séu rússneskir
herir á Póllandi, uns tækifærið býðst til þess
að ná landinu fyrir fult og alt. Ef nágranna-
þjóðirnar eru því mótfallnar, þá friðið þær
í b.áðina með því að hluta sundur landið.
Riftið því síðan smátt og smátt aftur, er gjört
hefir verið.