Frækorn - 15.12.1905, Qupperneq 6

198
FRÆKORN
um öðrum þjóðum í ýmsri ytri fram-
komu, hlýtur einnig aó hugsa og meta
iífið ólíkt öðrum. Mál og hugsana-
samsetning Japana er svo gagnólík
vorri, að t. d. bók, sem rituð er á
Norðurálfumáli, verður ekki þýdd á
japönsku, nema hún sé umskrifuð að
öllu leyti. Og þó er þessi fjarlagi
þjóðflokkur austurlanda svo mjög lík-
ur oss í mannkynsins stærstu lífs-
spursmálum, hinn sami hverfuleiki,
hið sama gegnumþrengjandi andvarp
inst í fylgsnum hjartans, hin sama
djúpa, brennandi þrá eftir frelsi frá
dauðanum og öllu því illa í heiminum,
hinn sami vitnisburður um, að einnig
þeir eru skapaðir til samfélagsins við
guð og geta ekki fundið frið án hans,
— ait þetta sýnir sig ljóslega þareins
og hér.
Enn þá er kristindómurinn ókunn-
ur mestum fjölda þjóðarinnar, en sá
tími kemur vonandi, áður en langt
um iíður, að þessi þjóð, sem er svo
miklum gáfum gædd og iangt á veg
komin að öðru leyti, hvað alla menn-
ingu snertir, yfirgefi skurðgoð sín og
safnist undir krossmerki Jesú Krists.
(ur »Fanney«.)
Nýbreytni
í þjóðkirkjunni er það, að hér í
Reykjavík voru-fyrstu vikuna af jólaföst-
unni haldnar guðsþjónustur á hverju
kvöldi af prestum bæjarins. í fyrra
var byrjað þannig í Danmörku, og nú
tók þjóðkirkja íslands í sama streng-
inn. Samkomur þessar voru allvel
sóttar.
Mun tiigangurinn með samkomum
þessum hafa verið sá, að efla trúar- ;
líf manna hér í bænum, og er það
lofsvert að vilja stuðla að því. En
því miður er þjóðkirkjan alt of ríg-
bundin í guðsjDjónustu-siðvenjum sín-
um, að gagnið verður ekki nærri því
eins mikið og annars gæti orðið.
Úr rœðu í dómkirkjunni.
»1 skírninni (o: barnaskírninni) upp-
rætir drottinn algerlega lögmál synd-
arinnar úr hjörtum manna, en gróður-
setur í fylsta máta hjá þeim kærleik-
ans lögmál.«
Pessi kenning var fyrir fám dögum
boðuð í dómkirkju landsins af einum
hinna vígðu þjóna orðsins.
En skyldi nokkur maður trúa ann-
ari eins kenningu? Ætli hver heilvita
maður sjái ekki, að þetta er ekki sann-
leikur? Hvert skírt barn vottar það
mjög svo greinilega með gjörvallri
breytni sinni, að »lögmál syndarinnar«
sé alls ekki »aigerlega upprætt«, heldur
ríkir það ærið volduglega, ekki sízt
hjá hinni uppvaxandi kynslóð höluð-
staðarins.
— Guð gefi prestum landsins náð
til þess að boða orðið hreint og
óblandað kaþólskum villum!
Frá Rússlandi. Enn er ástandið þar
ískyggilegt. Saybaroffhershöfðingi,fyrr-
um hermálaráðgjafi, var skotinn til bana
heima hjá landshöfðingjanum í Saroff.
Hann hafði verið sendur þangað til
þess að bæla niður bændaróstur.
Lög um skilnað ríkis og kirkju
hefir öldungadeild þingsins f París
samþykt til fullnaðar.
Noregskonungurinn nýi á að heita
Hákon VII., en ekki Carl. Sú fregn vor
var tekin eftir sannsöglismálgagninu,
og eru menn beðnir að afsaka þá
staðleysu.
Ráðgert er að, Hákon konungur VII.
verði vígður undir kórónu hins helga
Olafs konkngs í Niðarósi á Olafsmessu
í sumar, 29. júlí, eins og fyrirrennarar
hans. Par mun verða mikið um dýrð-
ir. Mælt er, að Vilhjálmur keisari hugsi
til að verða viðsstaddur þá athöfn.
Drotningin, frænka keisarans, verður
einnig krýnd. _________
| STEFÁN STEFÁNSSON.
Stefán frá Merkigarðí á Eyrarbakka drukn-
aði af skipi 4. inaí 1905.
Hann var elzti sonur inerkishjónanna verzl-
nnarmanns Stefáns Ögmundssonar og húsfrú
Kristínar Jónsdóttur. Stefán sál. var rúmra 20
j ára að aldri, hinn mannvænlegasti, og leit út
i fyrir að verða mjög duglegur og nýtur maður*