Frækorn - 31.05.1906, Qupperneq 1

Kærleiki Krists til föðursins.
Eftir dr. Torrey.
Framh.
Hlýðni kœrleikans.
Vér munum allir viðburðinn í Sama-
ríu Jóh. 4, 34. í fyrri parti kapítulans
er talað um að Jesús var þreyttur, og
settist við brunninn til að hvíla sig. Hann
var hungraður og sendi lærisveina sína
inn í borgina til að kaupa mat. Hann
var of þreyttur til þess að ganga sjálfur
inn í bæinn til að fá mat. Þegar hann
leit upp, sá hann konu koma með vatns-
fötu á höfðinu. Hann gleymdi alveg
þreytu sinni. Hann sá tækifæri til að
gjöra guðs vilja og frelsa þessa konu.
Hann gaf sig á tal við hana, og var að
tala við hana þegar lærisveinarnir komu
aftur með matinn. Peir komu og sögðu:
Meistari, hér er maturinn, sem vér sótt-
um. Hann sagði: — matur — eg er
ekki hungraður. »Minn matur eraðgjöra
vilja þess, sem mig sendi, og leysa af
hendi hans verk.« Gleði hans yfir því,
að framkvæma guðs verk var svo mikil,
að hann gleymdi þreytu, sulti og öllu
öðru, og sú bezta máltíð, sem hann gat
óskað sér, var að fá tækifæri til að gjöra
eitthvað fyrir guð. Hversu mikið reyn-
um vér að líkjast honum í þessu? Er
það þinn matur að gjöraguðs vilja? Ert
þú fús til að sleppa máltíðum þínum og
gleyma hungrinu ? Ert þú glaður yfir
að vinna fyrir guð, og getur þú sagt:
Minn matur, mín næring, já, mitt líf er
að gjöra vilja hans, sem sendi mig?
— Tökum annað dæmi. Jóh. 8, 29. »Sá,
sem sendi mig, er með mér; faðirinn
lét mig ekki einan, því eg gjöri ætíð það,
sem honum þóknast.* Hans vinna var
stöðugt að gjöra það, sem föðurnum
þóknaðist. f’etta sýnist svo einfalt — ó,
að vér gætum fengið það innrætt í vor
hjörtu.
Ráðgáta lífsins yrði leyst á einu augna-
bliki, ef vér einungís fylgdum Jesú í
þessu, og gjörðum það á hverjum degi
að umhugsunarefni voru, hvað guði er
þóknanlegt, og æfðum oss síðan í að fram-
kvæma það, sem vér vissum að guði
þóknaðist. En kærleiki vor nær oft ekki
svo langt.
Menn koma til vor og segja: það er
nokkuð í lífi þínu sem ekki er guði
þóknanlegt, og vér misvirðum það við
þá. Ef vér í raun og veru elskuðum
guð mundum vér segja: »Segðu mér
einungis hvað það er, eg vil vita það«.
En í stað þess segjutn vér: »Þú hefir
engan rétt til að dæma aðra«, og þegar
' einhver segir þér hvað það er í lífi þínu,
sem hann heldur að guði misþóknist,
segir þú: »Hvar stendur það skrifað að
þetta sé ekki leyfilegt ?« En spursmálið
í er ekki um það. Ástríkur, góður sonur
j bíður ekki þess að fá skipun. Ef þú í
raun og veru elskar föður þinn muntu
segja: »Eg er að hugsa um hvort föður
mínum þóknist þetta.« Póknist honum