Frækorn - 21.06.1906, Qupperneq 3

FRÆKRON 195
bróðir brúkar að vísu sömu orðatiltæki
sem fyr, en andinn og krafturinn er
burtu, það er eitthvað ónáttúrlegt við
hann.«
Hefir þú nokkurn tíma heyrt slíkan
mann tala? t’ú hefir máske áður setið
undir prédikun hans og heyrt hann út-
skýra ritningarnar. Nú þegar þú hlustar
á hann, gjörir hann það á sama hátt, það
sem orðum og máli við kemur. En þér
verður þungt fyrir hjarta og segir: »Pessi
maður stendur ekki lengur í samfélagi
við guð.« Hvers vegna? Af því hann
var óhlýðinn. Pað var eina orsökin.
Ef þú nú ert fyrir utan söfnuðinn, þá
er það óhlýðni þín á einn eða annan
hátt, sem er skuld í því; leitastu við að
finna í hverju hún kemur fram. Eg vildi
heldur að hönd mín væri höggvinn af
nú á þessari stundu, heldur en að vera
án samfélags við Krist, þess vegna vildi
eg heldur fórna hönd minni, heldur en
vera óhlýðinn hans vilja, jafnvel í hinu
minsta. — Framh.
Hjálp við biblíurannsókn.
(Pýtt.)
Hinar andlegu gáfur haldast enn þá.
1. Þær heyra undir það fyrirheit, sem
Jesús gaf lærisveinum sínum. Mark. 16,
15-18.
2. Þetta fyrirheit nær til veraldar
enda. Matt. 18, 18 — 20,
3. Guð hefir veitt kristninni þessar
gjafir; hann setti í söfnuðinum fyrst post-
ula, þar næst spámenn, svo kennara. 1.
Kor. 12, 28. Efes. 4, 11-13. 1. Kor.
13, 8-11.
4. Nýja testamentið talar um, að bæði
menn og konur í hinum fyrsta söfnuði
meðtóku andlegar jáfur. Pgb. 2, 1—4.;
3, 1-8.; 7, 55-56.; 9, 1-18.; 10,
1-33. 44-46.; 14, 8-10.; 16, 16-18.;
18, 9. 10.; 21, 8- 11.; 28, 1-6. 8.
1. Kor. 12, 1. 4-11. 2. Kor. 12,1-7.
Gal. 1, 11 — 12.; 2, 2. Opinb. 1,9-10.
5. Tilgangurinn með gáfurnar var sá,
að færa guðs söfnuð til einingar, hrein-
leika og fullkomnunar. Efes. 4, 11 — 14.
1. Kor. 1, 7-8.
6. Eftir postulanna daga getur sagan
um marga viðburði, þar sem guð á tíma-
bili kristninnar hefir opinberað sig fyrir
börnum sínum, á andlegan og yfirnáttúr-
legan hátt.
7. Hinar andlegu gáfur munu aftur
koma fram í meiri fyllingu á hinum síð-
ustu dögum. Pgb. 2, 17—20. Jóel 3,
1-4. 1. Kor. 1, 7-8.
Bezta vörn - án vopna.
Niðurl.
Snúuni aftur til Irlands. í »Minning-
um frá lífi helguðu drotni«, eftir Anne
Lutton, er getið um ungan mann, sem
hét Mc Creight, hann var aðstoðar-
prestur hjá Lord Farnham, og sókn
hans var í greifadæminu Cavan. Hinn
12. júlí 1826 gekk hann alejnn og
vopnlaus á milli tveggja óyina flokka,
annar þeirra hafði um 1000 manns,
og með fortölum sínum og guðs
hjálp kom hann því til leiðar, að þeir
fóru hver sína leið í friði, og dag-
inn eftir fékk hann bréf frá hvorum
tveggja, sem þökkuðu honum fyrir
hjálp hans í tæka tíð.
Þannig sjáum vér hvernig drottinn
er múr og eldur kring um þá, sem
treysta honum. Pað er á hættunnar
tíma, að verulegleiki kristinnar trúar
reynist. Ef vér erum kristnir, játumst
vér að vera sporgöngumenn Krists,
og þegnar í ríki hans, og hann hefir
sjálfur sagt: »Mitt ríki er ekki af þess-
um heimi, væri mitt ríki af þessum
heimi, þá hefðu þjónar mínir barist,
svo að eg kæmist ekki á vald Gyð-