Frækorn - 21.06.1906, Qupperneq 5

FRÆKORN
höfðingjans: »Svo þér séuð börn
föður yðar á himnum.« Matt. 5, 44 — 45.
Afturhvarf hins örvæntingarfulla.
Meðan eg var í Chicago, meðtók
eg bréf frá manni nokkrum á þessa
leið:
»Eg á son, sem heldur að hann
hafi drýgt hina ófyrirgefanlegu synd.
f fleiri mánuði hefir hann verið í ör-
væntingu, og hann hefir 5 sinnum
leitast við að svifta sjálfan sig lífinu.
Eg bið yður að taka hann í skóla
yðar.«
Retta var átakanlegt, Og þó fanst
mér, sem forstöðumanni skólans, skylda
mín vera að skrifa honum aftur á
þessa leið:
»Eg samhryggist yður innilega, en
eg get ekki tekið á móti syni yðar.
Tilgangur skólans er því andstæður,
hann er sá, að þroska menn og kon-
ur fyrir kristilega starfsemi.«
Maðurinn ‘skrifaði aftur:
»Rér verðið að taka hann; ef þér
gjörið það ekki, vitum við ekki, hvað
við eigum að gjöra.«'
Enn skrifaði eg og sagði mannin-
um, að eg hefði mikla samhrygð með
honum, en af því að mér væri trúað
fyrir fjármálum skólans, þá áliti eg
það ekki rétt að taka son hans í skól-
ann.
Pá skrifaði mér annar maður, —
persónulegur vinur minn — ogsagði:
»Eg bið þig um að taka hann mín
vegna.«
Hann hafði verið góður stuðnings-
maður skólans, og mér fanst nú eg
geta varið það aó taka unga mann-
inn, og því skrifaði eg föður hans að
hann skyldi senda hann.
Þeir sendu gæzlumann með honum,
197
því þeir þorðu ekki að senda hann ein-
an, og hann var færður til mín. Hr.
Lyon sagði: »Petta er hr. . . . Eg
vona eg geti farið nú.«
»Já«, sagði eg; »látið hann vera
hjá mér.«
Við unga mannin sagði eg: »Fáið
yður sæti.«
Hann leit til mín og sagði: »Eg
er djöfulóður.«
Eg svaraði : »það má vera. En
Jesús Kristur kom til þess að kasta
djöflinum út.«
Hann sagði: »Eg meina, að djöf-
ullinn hafi farið í mig, eins og hann
fór í Júdas Iskaríot.*
Eg svaraði: »Það er mjög líklegt,
en Jesús Kristur er máttugri en djöf-
ullinn, og hann getur frelsað yður frá
valdi hans.«
Hann sagði: »Eg hef drýgt þá
synd, sem ekki verður fyrirgefin.«
Eg sagði: »Jesús hefir sagt: Pann,
sem til mín kemur, mun eg ekki burt
reka.«
Hann sagði: »Eg var einu sinni
upplýstur og smakkaði hina himnesku
gjöf, en eg féll frá, og nú er það ó-
mögulegt, að eg geti endurnýjast til
afturhvarfs.«
Hann þekti biblíu sína, sjáið þér,
En eg sagði: »Jesús segir: Pann,
sem til mín kemur, mun eg engan
veginn burt reka,«
Hann sagði: »Eg hefi syndgað af
ásettu ráði, eftir það eg öðlaðist þekk-
ingu sannleikans.«
Eg svaraði: »En Jesússegir: Rann,
sem til mín kemur mun eg ekki burt
reka. Viljið þér koma ?«
En hann kom ekki þá. Dagar og
vikur liðu, þangað til einn dag er við
mættumst í skólanum, að eg sagði
við hann: »Fáið yður sæti«, og hann
settist.