Frækorn - 28.05.1907, Qupperneq 6

162
FRÆKORN
til mín, »og eg held líka að henni
muni geðjast að þér. Pað er þá af-
ráðið og við förum af stað með járn-
brautarlestinni kl. 9 í fyrramálið.«
>Já«, svaraði eg hughraust en forð-
aðist að líta þangað sem móðir mín
og Eleonóra sátu.
»t>ú ert sú skynsamasta af ykkur«,
sagði föðurbróðir minn glaðlega.
Eftir að hann var farinn að sofa, í
bezta svefnherberginu, þá fékk eg að
heyra sitt af hverju.
»Pað mál er útkljáð«, svaraði eg,
og stóð íast við áform mitt. »Við
megum ekki lfða hungur og önnur
hver okkar verður eitthvað að gera,
og þið getið vel lifað á 80 kr. um
mánuðinn«.
«F*að er satt«, andvarpaði móðir
mín og bar vasaklútinn upp að and-
litinu, »en eg hef aldrei hugsað mér,
að dætur mínar þyrftu að fara út að
vinna«.
»Barnabas föðurbróðir okkar ætlar
þá ekkert að gera fyrir okkur«, sagði
Eleónóra með þjósti. »þessi gamli
nirfill. Mér sýnist hann gæti að minsta
kosti ættleitt aðra hverja okkar! Hann
er ríkur eins og fursti og á ekkert
barn — ekki svo mikið sem hund«.
»Hann má gjöra, sem hann vill«
svaraði eg. »Eg kýs heldur aðvinna
mér inn peninga sjálf«.
Morguninn eftir fór eg af stað í
vistina í stórborginni.
»Föðurbróðir, hvernig á eg að finna
heimili frú Prudence? spurði eg þeg-
ar lestin kom til borgarinnar.
»Eg fylgi þér þangað«, sagði hann.
Ertu kunnugur henni?< leyfði eg
mér að spyrja.
»Eg þekki hana mjög vel«, svar-
aði hann, og hneigði höfuðið til sam-
þykkis.
Við leigðum vagn við járnbrautar-
stöðina, og ókum gegn um svo marg-
ar götur, að eg var nærri orðin ringl-
uð þegar við komum að fallegum
brúnum sumarbústað — fyrir mínum
augum leit hann út eins og höll —
og föðurbróðir minn hjálpaði mér út
úr vagninum.
»Hér er það, sem frú Prudence á
heima«, sagði hann og reyndi að kæfa
niðri í sér hláturinn.
Lítil stúlka opnaði dyrnar, og mér
var vísað inn í skrautlegt herbergi,
og gildvaxin gömul kona á svörtum
silkikjól kom brosandi á móti mér,
hún líktist 60 ára gömlum sólargeisia.
»Pú ert þá kominn aftur Barnabas
og hefur komið með aðra stúlkuna
með þér. Komdu og kystu mig væna
mín«.
»Já Súsanna kystu frænku þína«,
sagði föðurbróðir minn um leið og
hann kastaði hatti og vetlingum sínu
í hverja áttina og setti sig niður í
sófann.
»Frænku minni?« tók eg upp eftir
honum.
«Já, auðvitað«, sagði frúin. »Veistu
þá ekki að eg er Prudence föðursyst-
ir þín?«
»En eg hélt«, svaraði eg hálf utan
við mig, »að eg ætti strax að fara í
vistina!«
»Pað átt þú líka að gjöra«, svaraði
föðurbróðir minn — í vistina sem ætt-
leidd dóttir okkar, hafa 100 kr. á mán-
uði í vasapeninga, hugsa um köttinn
hennar Prudence og kanarífuglinn og
hjálpa litið eitt til þar sem þess þarf«.
»Ó, föðurbróðir minn«, sagði eg.
»Eleónóra vildi víst gjarnan vera kom-
in, ef hún hefði vitað þetta«.
»Cietur vel verið«, svaraði hann, »en
eg gef ekki mikið fyrir þær ungu stúlk-
ur, sem þykjast of fínar til að vinna.
Henni var boðin vistin en hún neit-