Frækorn - 12.05.1911, Blaðsíða 3

F R Æ K O R N
43
Þá fyrst leitar hann á kortinu. Hér
er sker, hér er viti; þarna erstraum-
urinn, þarna er höfn.
Kortið er þá orðið alt annað í
augum hans. Það var sú tíðin, að
hugurinn lét fingurgómana leika um
þaðtilað finna eitthvað sértil dægra-
styttingar. Nú er svo komið, að
hann verður að rannsaka það sér
til eilífs hjálpræðis eðaglötunar. Les
þú biblíuna þannig? Sumir yðar
gjöra það. Seinustu fimm, tíu eða
tuttugu dagana erbiblían orðinyður
sem ný bók, þér hafið beygt kné
yðar fyrir guði og lesið, og Ijóma
sló á blöðin fráhástóli dýrðarinnar,
og þér hafið einslega talaðviðhinn
almáttuga.
Eg skal skýra hugsun mína með
öðrum orðum. Þú ert á gangi um
Fultonstræti. Þér verður starsýnt
á fallegar myndir í glugga Ijósmynd-
ara, og segir viðsjálfan þig: »Svona
fallegar myndir hefi eg aldrei séð,
dæmalaust eru þær vel teknar.«
Næsta dag fær þú bréf um það, að
bróðir þinn, sem lengi hefir átt
heima í Kína, er andaður. Frétt-
in kemur þér svo hræðilega óvart.
Þú átt myndina af honum í skúffu,
sem þú lýkur sjaldan upp, en nú
verður þér það fyrst fyrir að taka
upp myndina. Svipurinn vekur ó-
tal blíðar æskuminningar og þú
viknar svo innilega. Þú getur varla
séð myndina fyrir tárum. »Nú erum
við skildir. En hvað hann stendur
mér Iifandi fyrir sjónum. Við elsk-
uðumst svo innilega. — Skildir!*
Eins er um það, að það á ekki sam-
an nema nafnið að lesa biblíuna.
Bæði er það til, að þú sjáir mynd
af Jesú hjá Matteusi, Markúsi, Lúkasi
eða Jóhannesi, og þér verður að
orði: »Fögurer myndin. Altlagði
hann í sölurnar fyrir aðra, ekkert
nema mildin og manngæzkan. —
En svo er og hitt til, að þú þekkir
Jesú af persónulegri kynningu. Þá
slær þú upp bókinni ogsegir: »Þetta
er Jesús, sem dó fyrir sálu mfna.
Þettaerjesús, frelsari minn. Ó! hann
er dýrðlegastur allra, hann er mér
eitt og alt. Jesús, blessaður og veg-
samaður um aldir alda«. Þá er
meira við lesturinn en hyggjan köld,
þá lestu fyrst af allri þinni sálu.
— Les þú biblíuna svona? — Er
Jesús þérsem ókunnur, eða erhann
vinur þinn? . . .
„SÁ DAGUR.”
»Að öðru leyti er handa mér
afsíðis lögð kóróna réttlætisins, sem
drottinn, sá hinn réttláti dómari,
mun gefa mér á þeim (ákveðna)
degi, en ekki einungis mér, heldur
og öllum, sem þráð hafa tilkomu
hans.« 2. Tím. 4, 8.
Augu postulans litu til ákveðins
dags.
Hann segir: »á þeirn degi«, eins
og hann benti á hann með fingrin-
um. Hefir þú augu þín fest á
»þeim degi«, kæri lesari?
Postulinn gjörir mikinn mun á
þessum degi, sem nú er, og þeitn
degi. Þessi er náðarinnar dagur,
hinn er endurgjaldsins og for-
dæmingarinnar dagur. »{ dag, ef
þér heyrið hans rödd, þá forherðið
ekki hjörtu yðar.« í dag er náð-
arinnar dagur. Heimurinn mun
ekki alla tíð haldast við eins og
nú. Skeiðhlaupið tekur enda. Hliðin
lokast. Straumur reynslutímans þverr-
ar í hafi eilífðarinnar. Trúir þú
þessu?
»Sádagur« mun sannarlega koma.
Drottins mikla degi mun ekki dvelj-
acf ns mun koma.
Sólin inun renna í síðasta sinn;
Tímans klukka hringja í síðasta
sinn, og s!ög liennar enduróma á
jörðinni, á himnum og í helju.
Á morgun verður ekki æfinlega
eins og þenna dag. Dómarinn
kemur; dómstíminn rennur upp.
Sá dagur hefir þetta í för með sér.
Ert þú undirbúinn?
Nói var viðbúinn, þegar vatns-
flóðið kom; en ekki margir fleiri.
Jafnvel þeir menn, sem smíðuðu
örkina með honum, fórust. Smið-
urinn, sem negldi síðasta naglann í
örkina, eða hjálpaði til að ganga
frá hinum dýra umbúning tapiðist.
Að vera nærri örkinni frtlsaði ekki
þá. Gæt þín, kæri, lesari að þú
fyrirfarist ekki, þó örkin sé fyrir
fótum þér. Þú verður að ganga
inn í hana — eða glatast. Sá
dagur mun koma mörgum á óvart,
sem eru óviðúnir, semaðeins sögðu:
Herra, herra; en gjörðu ekki vilja
föðursins á himnum. Það eru
margar óforsjálar meyjar sem vant-
ar olíu á lampana — mikill fjöldi
verður fyrir reiði lambsins, og
hrópar árangurslaust til fjallanna og
hamranna að fela sig. Viltu, kæri
lesari, vera í þeirra tölu? nærri því
frelsaðir, en þó glataður að lokum?
við hliðið, en því verður lokað
rétt fyrir augum þínum?
Lítum á, hvað »sá dagur« er.
1. Hann er guds dagur.
Nú er dagur mannkynsins —
en þessi verður dagur guðs. Þá
mun guð vera alt, og verða viður-
kendur fyrir öllu og öllum. Óguð-
legir menn munu ekki framar ríkja
á jörðunni. Sá dagur mun gjöra
enda á núverandi þjóðhöfðingja-
fjölda og innleiða nýtt, guðdóm-
legt og eilíít ríki. Hinn bitri
straumur syndarinnar flæðir nú yfir
jörðina, eins og dauða hafið; en
sá dagur mun gjöreyða biturleikan-
um og innleiða straum lífsvatnsins,
skæran sem krystall.
2. Hann er Krists dagur.
Þetta er satans dagur; því hann