Gjallandi - 01.05.1907, Qupperneq 6

6 GJALLANDI
JVIilli steius o<>- sleggju.
Embættismaunasonur
meiri háttar þó, hefir heldur ölaglega hlaupið á sig,
við ritstjóra þessa hlaðs, út af greininni »Bankastarfs-
mennirnir« í síðasta tbl. »GjaIlanda«, svo nú er ritsjór-
anum ljóst, við hvern þar er átt, og það urn leið, að
þar heíir hann haft rétt fyrir sér, sem alstaðar annar-
staðar, um það er hann flytur. Ráðleggur ritstj. em-
bættismannssyni þessum, að hlaupa eigi svo hraparlega
á sig oftar, þó hann taki til sín í hljóði, það er hann á
— láti hann sér vítin til varnaðar verða.
Kvenlýðurinn
sumur hér í Rvík, virðist fremur lítilþægur í ein-
stökum greinum; t. d. eru dæmi til þess, að 3—4 stúlk-
ur af góðu sauðahúsi, ungar og efnilegar (að þær sjálf-
ar álíta), gefa sig að gömhim og giftum körlum allar í
einu. En þeim til bóta, skal það sagt, að slíkt er ekki
gert nema í myrkri; þær skammast sín — auðvitað —
fyrir að heilsa slíkum karli á albjörtum degi á götum
hófuðborgarinnar. — Skemtilegt er myrkrið —
Lögreglan
hér í Rvík er að margra áliti nóg; það er þeirra
»manna«, er álíta hnefaréttinn hæðsta rétt. En þeir er
trúa eigi á slíkan rétt. Hvar er þá lögreglan?
Hún er þá einhverstaðar annarstaðar, — hér er eigi
verið að kasta steini á hina réttvísu lögreglu Rvíkur
— heldur er verið að benda á Rvik í spegli sinnar eig-
in myndar. Refur í sauðaklæðum, er her manns nafn,
gerði þann hrósverða frœkleik (ef svo mætti komast að
orði), að sýna mannkostiftHj sína á ritstj. »Gjallanda«
með því að þykjast sýna honum í tvo heima (ef svo
virðulegt nafn mætti viðhafa). En þeh’ er þekkja ritstj.
fyrnefnds hlaðs, vita, að hann (ritstj.) er ekki neinn á-
flogahundiir, og hefir ekki kynt sig að slíku. En slíkur