Gjallarhorn - 23.02.1911, Blaðsíða 4

GJALLARHORN.
V.
2 2
að margar dugandi konur eru til, sem
ekki eru húsmæður.
Vill annars ekki ritstj. Ingólfs safna
skýrslum um, hve mikið hússtjórn og
barnauppeldi hefir hnignað f Reykja-
vík, síðan konur þar, fóru að sinna
bæjarmálum, það gæti að líkindum gef-
ið bendingar um, hve mikil hætta sú
er í raun og veru, sem þjóðfélaginu
stafar af auknum kvenréttindum.
Nei, sú eina hætta, sem eg get
hugsað mér að hér sé um að ræða,
liggur í því, að ritstjóra Ingólfs og
hans líkum tækist að tefja Iramgang
kvenréttindamálsins, þangað til konur
færu að sækja það af ofurkappi.
Skuld.
Landssýningin
er gott og þarft fyrirtæki og væri
óskandi að hún fengi góðar undir-
tektir hjá almenningi, svo hún geti
orðið sem allra fullkomnust að unt er,
eftir okkar litlu efnum. Sérstaklega
er það heimilisiðnaður, sem fólk ætti
að senda á sýninguna, enda þótt smátt
sé og fáskrúðugt. Það verður að tjalda
því sem til er, við svona tækifæri.
Auðvitað er tíminn orðinn naumur til
undirbúnings, með að safna og búa
til sýningarmuni. En þess ber að gæta,
að þá koma síður fram undantekniugar
frá því sem aiment gerist, þegar eitt-
hvað er búið til, aðeins til að setja
það á sýningu, sem í sjálfu sér er
ekkert á móti; en þó er hitt betra
að koma til dyranna eins og hver er
klæddur og láta munina líta vel út,
án undirbúnings. Það sýnir bezt hvað
alment gerist. Sama gildir og um af-
urðir búanna.
Þýðing þessarar sýningar fyrir okk-
ur, er fyrst og fremst sú, að við sjáum
gleggra hvað okkur vantar, og hvað
það er margt sem við í raun og veru
gætum gert sjálfir, af þeim hlutum
sem við sækjum til útlanda, og hvað
mikið við gætum sparað af aurum,
sem nú ganga út úr landinu, fyrir þá
hluti sem við þörfnumst, auk alls ó-
þarfans, sem nemur mörgum þúsund-
um.
• ♦••« «>»>*•««••••••
PANTIÐ SJÁLFIR
Því miður er það satt, sem sagt er,
að heimilisiðnaður sé í mikilli hnignun.
Ætti sýningin að geta sýnt þess dæmi,
hvað éftir er af okkar fornu frægð,
sem var fólgin i iðjusemi og dugnaði
feðra okkar. Þeir unnu alt hvað aftók,
næstum dag og nótt, við að breyta
ullinni sinni í hlý og haldgóð vaðmál
o. fl.; en nú er öldin önnur. Fólkið
virðist vera upp úr því vaxið, að
klæðast þeim flíkum, sem unnar eru
í landinu.
Annað atriðið er það, að sýningin
ætti að geta orðið til þess að vekja
áhuga manna á viðreisn á heimilisiðn-
aðinum og bundist samtökum með. að
efla hann og styðja á allan hátt, sem
gæti með tímanum orðið undirstaða
framfara og betri afkomu almennings,
ásamt öðru fleiru.
Það er vitanlegt að það er við
ramman reip að draga, þar sem hinn
útlendi stóriðnaður flóir yfir alla bakka,
og samkeppni er lítt hugsanleg, nema
að almenningur taki saman höndum
og vinni að því í einingu að reisa
einhverjar skorður við því. Er vonandi
að það takist með tímanum.
Agætir hagleiksmenn hafa löngum
verið uppi með þjóðinni og eru enn.
Ymsar menjar frá fyrri tímum bera
vitni um það, í útskurði í tré, silíur-
smíði o. fl., að ógleymdum allskonar
skrautvefnaði kvenna og útsaumi í
fornum stýl, sem nú alment er niður
lagt.
Hagleikur og snild hinnar íslenzku
þjóðar lýstu sér ekki hvað sízt í hin-
um undra-fagra kvenbúningi, sem má
segja að allur heimurinn dáist að, og
sem ætti að haldast við sem síðustu
leyfar af sérkennimerkjum íslenzks þjóð-
ernis, en sem nú er óðum að hverfa
úr sögunni, mörgu.m mönnum til stórr-
ar raunar og mikilli minkunar þjóð-
inni.
Sýningin á einnig að sýna saman-
burð á fortíð og nútíð, og mismun-
andi kunnáttu í ýmsum héruðum og
sýna hvar vér stöndum í menningar-
stiganum, f iðnaðarlegu tilliti. Auk
þess opnaði hún ef til vill nýja mark-
aði á innlendri handavinnu.
Iðnaðarmenn yfirleitt er líklega ó-
þarfi að áminna í þessu sýningarmáti,
FATAEFNI YÐAR
beint frá verksmiðjunni. Stórkostlegur sparnaður. Hver maður getur fengið gegn eftir-
kröfu, burðargjaldsfrítt, 4 mtr. 130 cm. breitt svart, blátt, brúnt, grænt eða grátt, vel
litað fínullarklæði í fallegan og haldgóðan kjól eða útiklæðnað (Spadseredragt) fyrir
einar 10 kr. (2/so pr. meter). Eða 3V4 mfr. 135 cm. breiff svart, dökkblátt eða grá-
möskvað nýfízkuefni í haldgóð og falleg karlmannsföt fyrir að eins 14 kr. 50 aura.
Séu vörurnar ekki eins og óskað er eftir, þá verður tekið við þeim aftur. Þykk ullar-
mikil ferðateppi 2x3 al. að eins 5 kr. Gráleit hestateppi mjög þykk 2 x 23/4 al. að
eins 4 kr. 50 aura.
^arhus Klædevæveri Aarhus, DanmarK.
dcmska
smjörlihi er be5h.
Biðjií ..-.m legund'wnar
„Sóley’* „Inyólfur" „Hehla"eða Jsofolcf
Smjörlikið fce$Y einungis fra:
Offo hAönsted h/f.
Kaupmannahöfn og/íro'sum
i Oanmörku.
V
þeir ættu sjálfir að finna hjá sér hvöt,
að vera með, hver f sínum verkahring,
og allir ættu að senda eitthvað, þótt
í litlum stýl væri.
Að endingu vildi eg óska að nýtt
tímabil rynni upp sem allra fyrst, sem
leiddi það í ljós, að heimilisiðnaður og
iðnaður yfirleitt ykist og efldist í land-
inu og fólkið færi að sjá, hvað til síns
friðar heyrði í því efni.
J. B.
Bréfaskrína.
»Gamall kunnitigi.« Fyrirlestur Steingr.
læknis: »Listin að lengja lífið« er alt of
langur fyrir ekki stærra blað en >Gjh.«
og því ekki að hugsa fyrir blaðið að útvega
sér hann tii birtingar. Annars munuð þér eiga
kost á að lesa fyrirlesturinn á prenti, áður
Iangt líður, því eitt af stærri tímaritunum
ætlar að flytja hann. Ritstj.
»Bryndís«. Ritgerðir yðar um »Réttindi
kvenna. og »Réttleysi ógiftra mæðra« eru
of Iangar fyrir >Gjh.c Auk þess flytur
blaðið ekki ritgerðir eða annað, sem það
veit ekki trá hverjum er. Ritstj.
»Atli skammU. Ríman um bæjarstjórn-
ina gengur of nærri einstökum mönnum.
Sama er að segja um >Oötulýsingin«.
Ritstj.
yjðrunnarrekur<. Beið forgefins. Mætti
D. 1. Hræðist eftirtímann. Tiltaktu ....
stað. Sendu G. L. sem fyrst. Þín Gudó.
Þeir sem vilja skrifast á hér í blaðinu
og senda bréfin nafnlaus til blaðsins, verða
að Iáta borgun fylgja með, 2 aura fyrir
orðið. Annars verða bréfin ekki prentuð.
Þó vill blaðið ekki skilyrðislaust prenta
öll bréf, er því kunna að verða send og
verða þá hlutaðeigendur að gefa sig fram
til þess að fá borgunina aftur.
•••• ••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Landssyningin 1911.
Iðnaðarmannafélagið í Reykjavík hefir stofnað til landssýningar í Reykja-
vík í sumar komandi, og hefst hún 17. Júnf, [á aldarafmæli frelsishet-
junnar íslensku, Jóns Sigurðssonar.
Iðnaðarmannafélagi Akureyrar hefir verið falið að safna alls konar sýn-
ingarmunum, á sýningu þessa, um allan Norðlendingafjórðung. Er það
ósk vor og von, að á landssýningunni komi fram í hverri iðnaðargrein
og hverskonar handa- og heimilisiðnaði karla og kvenna, svo og bún-
aðarafurðir, alt hið bezta, er Norðlingar hafa nú til að tjalda, og sem verða
megi landinu til sóma.
Verðlaunapeningar úr silfri og bronze verða veittir fyrir bezt gerða
iðnaðarmuni.
í Apríl og Maímánlði verða sýningarmunirnir fluttir til Reykjavíkur
á kostnað sýningarinnar og sýning þeirra eigendum að kostnaðarlausu,
nema um mjög umfangsmikla muni sé að ræða.
Vilji sýnendur láta selja einhverja sýningarmuni, annast sýningarnefndin
í Reykjavík söluna og stendur skil á andvirðinu, gegn 10% sölulaunum.
Peir karlar og konur í Húnavatns-, Skagafjarðar-, Þingeyjar- og Eyjafjarð-
arsýslum sem hafa í hyggj<u að senda muni eða afurðir á sýninguna, eru
vinsamlega beðnir að senda það til einhvers af umboðsmönnum Iðnað-
armannafjelags Akureyrar, — á Húsavík: snikkari Páll Kristjáfisson,
á Sauðárkróki: snikkari Steindór Jónsson, á Blönduósi: snikkari
Friðfinnur Jónsson, — eða til einhvers af oss undirrituðum yfir-
nefndarmönnum.
í umboði félagsins.
Akureyri 17. Febrúar 1911.
Jón J. Borgýjörð. Jón Guðmundsson. Karl Sigurjónsson.
Oddur Björnsson. Sigtryggur Jónsson.
DE FORENEDE BRYGGERIERS
EKTA KRÓNUÖL.
KRÓNUPILSENER.
EXPORT DOBBELT ÖL.
ANKER ÖL.
Vér mælum með þessum ölfegundum sem þeim
fírí ustu
skattfríu öltegundum sem allir bindindismenn mega neyfa.
MCJ Biðjið beinlínis um:
IND. De forenede Bryggeriers Öitegundir.
Prentsmiðja Odds Björnssonar,