Höfuðstaðurinn - 09.12.1916, Blaðsíða 1

HO FUÐ S TAÐURINN
72. tbl.
Laugardaginn 9. desember.
1916
Símskeyti írá útlöndum.
Frá fréttarítara Hðfuðstaðarins.
Kaupra.höfn 8. des.
Bandamenn hafa lagt hafnbann á Grikkland.
Lloyd George myndar nýtt ráðuneyti.
Rúmlega þriðjungur Rúmenfu er nú f óvina
hðndum,
Bjarni Bjöensson
endurtekur
kveldskemtun sína
í síðasta sinn
í kveld klukkati 9 í Bárunni*
Höfuðstaðurinn
er bezta blaðið.
Hvergi er betra aö auglýsa en f
>Hðfuöstaðnum«.
»Höfuðstaðurinn« flytur alls konar
fróðleik, kvæði og stökur, og tvær
sðgur, hvora annari betri.
Kaupið þvf
Höfuðstaðinn.
HÖFUBSTAÐURIWN
Háskólinn f dag:
Jón Jónsson docent: Saga fsl.
kirkjunnar, kl. 7—8.
Bjðrn M. Olsen próf.: Bók-
raentasaga fsiendinga, kl. 5—6.
Jóla- og nýárskortin,
sem Friðfinnur Guðjónsson hefir
gefið út, er öllum kærkomin send*
ing. Á þeim eru fjöldamörg fs-
lensk erindi og heillaóskir.
f siðasta sinn
skemtir Bjarni Bjðrnsson í kvðld
i Bárunni. Mun verða húsfyllir hjá
honnm, eins og undanfarandi kvöld.
Isbjörninn.
f gær og í fyrradag var verið
að taka fs á Tjörninni, fyrir »Is-
bjðrninn..
Sykurbirgðir.
Það er haft eftir manni úr
Qrindavík, sem var hér í bænum í
gær, að Einar bóndi í Qarðhúsum
hafi getað selt sveitungum sfnum
nægar sykarbyrgðir fyrir 110 aura
kílóið. Einnig hefði hann talsvert
af öðrum nauðsynjavörum fyrir
sinn hrepp.
Það er sagt.
Sú fregn gengur hér um bæinn,
að kaupmenn hér muni lúra á tals-
verðum sykurbirgðum þó hann fá-
ist ekki keyptur. Hvort þetta er
satt veit enginn, En ef það skyldi
vera satt, er hugsanlegt að þeir
selji hann fyrir jólin, með jólaverði.
Botnfa
fór frá Leith í fyrradag, áleiðis
hingað,
Botnvörpungur
kom inn f nótt með fisk f ís,
verður hann fluttur yfir í »Are*
>am fer með hann til útlanda.
Haustvertfðin
austanfjalls hefir orðið óvenju
góð. Verið talsverður fiskur þegar
á sjó hetir gefið. Um sfðustu
helgi var róiðá Eyrarbakka, fékst
þá frá 27—50 í hiut.
Sjálfstæðið.
Einkennilega rituð grein bitrist
f »Landinu< f gær um flokka-
skiftingu á þingi, þar er þvf hald-
ið fram að hin gamla skiftingu
flokkanna, Heimastjórn og Sjálf-
stæðismenn eigi að halda áfram
á alþingi, vegna þess að þjóðin
eigi ekki að hœtta að deila
sín á milli um réttindi landsins,
fyr en fsland hafi öðlast fullveldi
út á við eða eins og blaðiö kemst
að orði, að sjáifstæðismálinu hef-
ir verið til fulls ráðið til lykta.
Þessi merkilega fastheldni við
sjálfstæðis nafnið sem hefir svo
oft boriðj^sigur^úr býtum við
kosningar^fyrir þá menn er hafa
nefnt sig sjálfstæöismenn, fer of
langt með blaðið. Allir munu
óska þess aðjsem fyrst og jafn-
vel þegar fyrir löngu væri afmáð
greining flokkanna á þingi f þvf
málefni sem varðar aðstöðu fs-
lands út á við.
Flestir sem hafa lesið sögu
hins endurreista alþingis munu
hafa furðað sig á, hve langlffsú
deiia hefir verið og hve mikið
pólítiskt þroskaleysi þingið hefir
getað sýnt með framhaldi hennar.
En »Landið< bœtir því við f
»leiðaranum« sem fer rétt á und-
an samkomu aiþingis að það sé
ekki trúlegt að »þjóðin sé svo
gæfusneidd* að ekki verði borist
hér á banaspjótum út at þessu
máli, sem allir vita að tæplega
getur unnist fram til sigurs fyr
þing og þjóð hafa staðið þar
lengi í einhverju með sama mál-
stað.
Þjóðvaldsmaðnr.
Heimsstyrjöld
neðansjávar.
Stálið — verkfræðin — hugvit-
ið, þetta þrent er það sem hefir
breytt útliti heimsins mest, og það
er þessi sama þrenning, sem nú
ler höndum um jörð vora, svo að
hriktir í öllum samskeytum.
Það þarf enga framúrskarandi
skarpskygni til að sjá það, að frá
ágústbyrjun 1914 hefir þetta þrent
lagt grundvöllinn undir Surtarloga
ófriðarins. En sá sem spáð hafði
neðansjávarorustum og hemaði,
mundi hafa verið talinn fól eitt og
fífl. Fiæðimenn og tölvitringar
heimsins mundu hafa sannað þetta
með voldugum tðlum og útreikn-
ingi að slíkt gæti aldrei komist f
framkvæmd.
En einn gáðan veðurdag kemifr
ka'bát'úr öslandi írá W lhelmshafen
og inn geenum C ib'aUarsu'd. —
Hat n t'eriu' enn fram ng plægír
h n«r sö u ík> ö dm Marmarabats-
ins. Fyrsti kapttulmn í sk Idsögti
J"les Vern , er orðinn veru'rikt og
Þýzkaland héu á ram sögi'nni og
hún er rituð með blóði. Lusitania
var fyrirsögnin á öðrum kapitulan-
um, »Falaba« á þeim þriðja o. s.
frv. Sögunni er enn haldið áfram,
þrátt fyrir allan »Nótu« hátíöleik
Wilsons, norður í íshafi við Marm-
arastrendur, norskum skipum er
sðkt hópum saman og skipshafn-
irnar ofurseldar hörmungum íshafs-
ins. Jafnvel við strendur Ameríku
rísa voldugar vatnssúlur í háaloft
og tundurskeyti kafbátanna sökkva
þar fjölda skipa. Það er engin til-
viljun, heldur er þar fylgt föstum
reglum.
Það var ekki undravert þó bæði
þeir er í ófriðnum voiu og þeir
sem utan við stóðu yrðu hissa og
spentu upp augun. Neðansjávar-
hernaðnrinn er ekki lengur neinn
skáldskapur, beldur blóðidrifinn
rautiveruleiki. Kafbátahernaðurinn
viö Amerfkustrendur hefir vakið ó-
hemju æsingar þar f landi. Sumir
geta þess til að kafbátahernaðurinn
þar muni einskonar ógnun frá hálfu
Þjóöverja til Ameríkumanna til að
herða á sáttaumleitunum þeim, er
Ameríkumenn þykjast hafa með
höndum.
Annars er þessi kafbátahernaður
sem nú er rekinn og mestum ógn-
um veldur víða hvar, aðeins for-
spil, — tjaldið ekki dregið upp til
fulls enn fyrir harmleik þeim er
sýndur verður og enginn veit enn
hverjar hörmungar kunna að fylgja
— verði ekkert ágengt með‘sátta-
umleitanir þær, sem eru í aðsígi,
— ófriðarbrjálsemin virðist enn lítt
í rénun, þótt eínin þverri til fram-
kvæmdanna,