Ingólfur - 31.01.1904, Blaðsíða 4

16
að þeir svíki ekki sjálfa sig í þessu máli.
Þeir hafa látið svo narra sig 1262 og 1662,
að þeir ætti að vara sig 1862, að Jenda ekki
í því, sem þeir komust hjá 1851. Ef maður
ratar i tvær villur, þá aðra argari hinni fyrstu,
þá er hætt við hin þriðja verði örgust, og
Danir spara ekkert til þess að koma þeirri
snöru um háls okkur ef þeit- geta.“
Sínir bréf þetta ljóslega áhuga Jóns Sig-
urðssonar og er þes« jafnan ljúft að minnast.
Eu miuni gleði er oss að bera saman við
hann þá landa í Höfn, sem haía á síðustu
árura látið mál vor til sín taka, því að sá er
munurinn að hag þessa lands var æ því bet-
ur komið sem haus var þar meira við getið,
en því ver sem nær gengur þeirra óskum.
Mun öll alþíða manna skilja, hversu ant þeim
íslenskum mönnurn er um réttindi þessa lands
gagnvart Dönum, sem birja ritgerðir sínar á
„Vi danskeu og tala með Dönum um Atlants-
Jiafseiar vorar (vore Atlanterhavseer) og telja
ísland þar til. Eir er nú fult en út úr íiói.
INGÓLFUR
fagurkvendi þessara bæa suður i löndum, fá
þó ekki jafnast við engilmaríulegau iudis-
leik Heikjavíkurstúllcnanna! Nokliurskonar
einurð í framgöngu kemur Reikjavikurrósinni
til að standast aðdáunaraugu mannsins og
mæta þeim, en sveitarósin lítur feimin niður.
Hvor sé þá fegurri? Því er ekki auðvelt
að svara ....“.
Svo inörg eru þessi orð, og engin „manns-
ómindin“ lætur sér annað til hugar koma en
að segja að þau séu sannleikur. Því miður
hefur Jæger í öðrum atriðum verið svo ó-
skemtilega ónákvæmur í ferðasögu sÍDni, að
ekki hefur þótt vanþörf á að raótmæla hon-
um; hefði það þó varla verið gert, eða ekki
á þann hátt sem orðið er, ef að þetta „lilju-
lag“ hans urn íslensku kvennþjóðina hefði
þá verið komið út. Því að þessi orð sem
þídd voru lísa því greinilega að höf. ber
mjög hlian hug til „betri helmÍDgs“ þjóðar-
iunar.
H. P;.
[31. jan. 1904.1
er eg kom í þetta land og sú þig hefi ég
skift um skap. Þikir mér nú betra hjá
þér að sitja eður riða við hlið þér um
slétta völlu, en að elta orustugníinn sem
valur er higgur að bráð. Mjög er nú
hugur minn annar en áður og fellur mjer
það þungt, er ég er flóttamaður. Lítt
fekkst eg áður um örlög min. Treisti eg
vaskleik mínum og að goð mundu mér holl
reinast og leiða að lokum flóttamanninn
heim til œttjarðar sinnar. En nú sé ég
að líkt er mjer farið sem viðarteinungi
þeim, 'er þar fer með straumnum“.
Jón Jónsson frá Herríðarhóli hefur lokið
firra hluta læknaprófs hér í læknaskólanum
með 1. einkuim (622/3 stig).
Einar Jónasson frá Skarði hefur lokið firra
hluta lagaprófs í Höfn með 2. einkunn.
„Fálkiun“
frægi, er gefinn var í ofanálag á „stjórnar-
bótina“ kemur nú uppmálaður í Stjórnartið-
indunum og gefst nú á að líta. — Hann er
með silfurlit á bláum feldi. Ekki er það þó
íslenski valurinn, heldur eiuhver nír fugl ineð
arnarnefi. Liturinn er heldur ekki til á nokk-
urri fálkategund, eti vera má, að hann eigi
að vera litföróttur, til þess að tákna stað-
festu alþingismanna vorra. Allur er hann
ullaður, líkast „Cheviot“-sauði, og falla lagð-
arnir niður undir tær. Fjaðrir eru í væDgj-
um og véli. Hann gítur auganu limskulega
útundan sér og stendur i lausu lofti.
Nú munu hagirðiugarnir fara að kirja ljóð
sín til lofs og dírðar figli þessu, tíl þess að
fram komi það sem skrifað stendur hjá spá-
manninum Boga Melsted í „Austra“ í nóv.
1903.
„Skáldin munu fagna því með fögrum
söng!“
Kvennþjóðin íslenska,
Brot úr ferðasögu Austurrikismanns.
„Aöeins ætlað kvennfólki“.
Maður er nef'udur Jæger, og á heima í
Vínarborg. Jæger var hér á ferð í firra
sumar, og hefur siðan hann kom heim aftur,
verið bæði margmáll og mjögritaudi um
ferðalag sitt, og enn kvað vera von á bók
ef'tir hann, sem á að heita „Víkingaland11;
hvernig heiti það á að skilja, má sjá af því
sem á eftir fer.
í Illustr. Wiener Ext.rablatt þ. 18/ia — ’03
er alllöng grein eftir ferðaritara þennan og er
þar i þetta, sem þítt er hér á eftir.
„Sé tekinn undati Spánn og Portúgal, þá hef
ég hvergi á ferðum míuum séð jafn ljóta
karlmenn og á Islandi; að visu eru þar til
geðugir menn innanum, en þeir eru sár fáir-
Ferðaniaðurinii kemst við er hann hugleiðir,
að hinar indislegu mei ar og koDur á þessu
landi, verða að una við slíkar karlmanns-
ómindir! Eins og skjaldmeiar frá fornöld
Norðurlatida ganga þessar velvöxnu konur
um göturnar. Þegar ferðamaðurinn dáist að
mjúka svipnum og þeirri engillegu gæsku,
sem skín af meiarandlitinu, þá verður hon-
um að hugsa um Flórens og Aþenuborg, en
lngvi kommgiir.
Eftir
Gustav Freytag.
Vel þú nú, Ingvi,því að guðin skapamönn-
um örliig eftir skapferli þeirra. Gjörðir
hans raða hlutskiftinu, hvort létt verður
eður þungt og veldur hann sjálfur mestu,
hvor hluturinn upp kemur“. Þá tók eg
til rnáls og mælti: „Langt er síðan guðin
og afreksverk forfeðra minna sköpuðu
mér örlög á jörðu. Ætt mína rek eg til
guðanna og mun eg eigi nenna þann hlut
að kjósa að ílatmaga frægðarlaus á mjúk-
um feldi, og máttu það sjálf vita. Hitt
er mér skapi nær að vera i filkingarbroddi
með félögum mínum og vísa möunum
um leið til Vallhallar. Þótt ég sé gestur
með ókunnum mönnum, mun bending ör-
lagadísanna eigi skelfa mig. Glaður mun
ég vera og óhræddur með hraustum mönn-
um og treista mínum harða karlmanns-
hug. Og þótt drekinn baki mér hatur,
þá aflar frægðin vina og aldrei mun eg
hilja höfuð mitt, svo að sólarljósið nái
eigi til mín.
Þá tók völvan merkið og sleit dreka- !
hausinn frá bolnum. Hausnum hélt hún,
en bolnum varp hún á eld þann, er á arni
brann: „Má vera að nú hafi ég leist þig
undan óheillum þeim, sem þér eru búin“
mælti hún. Gaus þá upp logi mikill, en
litfðróttur reikjarmökkur filti húsið. Þá
hljóp hún á dir og reif mig með sér út
undir bert loft. Því næst vafði hún haus
drekans með mjúkum tágum og þuldi gald-
ra ifir. Lét hún hann siðan koma í belg
nokkurn og fekk mér og sagði að ég skildi
geima hans vel og láta engan um hann
vita. „Eigi mun sá í vatni farast, sem þetta
ber“, mælti hún, „en eldur mun honum
granda mega. Bið ég guðin að gæta lífs
þíns“. Bað hún inig síðan halda til norð- !
urs og árnaði mér góðra íararheilla.
Þetta er leindarmál mitt, jungfrú, en
fús er eg þér að segja. Enginn veit hver }
örlög guðin ætla mér, en þér trúi ég firir |
því, er enginn veit annar. Því að síðan j
ATHUGASEMD.
Ingólfur bað Einar Helgason, forstöðumann
gróðrarstöðvarinnar í Reikjavik, að svara firir-
spurnunum hér að framan. Mun svo jafnan
verða, að færustu menn í hverri grein munu
svara firirspurnum, er Ingólfi verða sendar.
IIIIIIIHIIIIIIIII; I IliirillllJlÍIiÍillUIIIIIIIHIIIHIIIIIIHIIIIIIIIIililHHHIHillHl illilMliHiiH'lH illiiTliil.llilliHIIIIIIIIIIUIIIIHIIIIIIIIIUIlHlllliÍi
Svart
Taflþrautir.
ii.
4
menn.
9 menu.
Hvírt leikur og mátar í 2. leik.
Ráðningar raá senda Jóni Sigurðssini
verslunarmanni og verða þær síðan birtar hér
í blaðinu.
Takiö eftir!
Undirskrifaður hefur nokkur HÚS til
s ö 1 u á góðum stöðum; sömnleiðis HER-
BERGrl t i 1 1 e i g u nú þegar eða frá 14.
maí; eiunig gott VERKSTÆÐISPLÁSS til
leigu. Skrifborð. kommóður og rúmstæði o.
fl. er einnig til sölu.
Hjörleifur Þórðarson
frá Hálsi.
Útgefandi : Hlutafélagið Ingólfur.
Ritstjóri og ábirgðarmaður:
Bj arni Jónsson
frá Yogi
Félagspren tsmið j an.