Ingólfur - 18.12.1904, Blaðsíða 1

INGÖLFUR.
*
II. ÁR.
Reikjayík, summdaginn 18. des. 1904.
52. blað.
ÞÝZKAR BÆKUR OG BLÖÐ
r
A
I.
Undirritaður annast sölu á alls konar islenzkum afurðum og vöruinnkaup
aðeios fyrir kaupmenn og kaupfélög. — Óþektir nýir viðskiftamenn geri svo vel að
senda sýslumannsvottorð um að þeir hafi verzlunarleyfi.
Fljót og góQ aí'groiösla. Xjitil ómaÞLslaun.
&
17 Baltic Street.
Leith.
Langfrjálslindasta lífsábirgðarfélagið á
átyegar E. Gunnarsson, Suðurgötu 6, Rvík
iiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiimi i i«11 iiT^TTTT^^TTTTTi 111 ■ i* *^T7T711111 iT ■ i n 111 n i i_i
Ingólíur.
Blöðin, sem eftir eru að koma út, til
nýárs, á að prenta í stærra upplagi en
nokkurt annað islenzkt blað og útbýtast
gefins inn á hvert heimili í Reykjavík, og
um nágrennið, svo að þeir sem ekki hafa
þegar kynnt sér blaðið fái nú færi á því.
Ingólfur væntir að fá marga nýja kaup-
endur um áramótin. Þeir eru beðnir að
géfa sig fram við afgreiðslumanninn bókb.
Guðbjörn Guðbrandsson, Laugaveg 2.
Hvergi annað eins tækifæri til
að fá auglýsingar sínar útbreiddar.
Gjörið svo vel og sendið auglýsingarn-
ar fyrir laugardag í Félagsprentsmiðjuna.
KVEÐJA.
SVO þú ert liðinn frá lifanda heim’.
Sem ljós út í dauðans náttskuggageim
er horfinn þinn auðugi andi.
Mér kom það svo óvart — en alt um það
ég ætti því fagna, að hlaustu stað
í friðlausra föðurlandi.
Það geri ég einnig, en sirgi samt
að sagan er öll, hve þitt líf var skamt,
þótt örðug sé andvaka nætur
og ljósbjartur dagurinn langur þeim,
sem leitar, en finnur ei hvíld í heim’
og hjartafrið horfinn grætur.
Þín sál var sem undraland auðugt og vítt,
þar ímist var haust eða sumar blítt,
er framleiddi fegursta gróður.
En hildjúp tára und hlátrum bjó,
þótt hjartað gleddist, það skorti ró,
sem barn fjarri blíðlindri móður.
Þú fanst ekki veraldar frægð né auð,
en fegurð æskunnar heim þér bauð
i hlía, sólheiða sali.
Þar ástin og lífsgleðin undu sér,
en ólán og þunglindi filgdu þér
um djúpa, helmirka dali.
Hve misjöfn var æfin, mirk og Ijós!
hve mörg þér angandi brosti rós,
er bliknaði einatt aftur.
Og þú áttir minna af þreki og ró
en þrá, sem leitaði, von, sem dó,
því tæmdist þér trú og kraftur.
í afdal snæþöktum átthögum fjær
var angurlaus hvíla þér reidd og vær
þar enginn má ró þína rjúfa.
Já, gott er mæddum að gleima þraut
og gott er að búa við ættjarðar skaut
um vetur og vordaga ljúfa.
íslandi er
„ S T A E “ .
Umboðsmaður: Jens B. Waage.
Og ef þú vakir — mun endað stríð
og alkir þér runnin friðartíð? —
Ég veit ei, en vil því trúa.
En sofir þú er það sælt og rótt
að sökkva í draumlausa, eilífa nótt
og gleima svo gráti og lúa.
*
*
Svo eitt sinn mæltir þú áður við mig:
„Sem útlaga þreittum á villistig
skín ljómandi leiðarstjarna,
svo filgja mér Ijóð þín og lísa æu. —
Nú líði til þín með kærleiksblæ
minn söngur um för þína farna.
H u 1 d a.
„Hjálendu“síningin danska.
Það er í ráði hér í Höfn að sína i
sumar komandi muni, landslag, híbíli
og það, sem mest vert er um, fólk frá
Grænlandi, eium Dana hinum vest-
heimsku, Færeium og — Islandi, öllum
þeim hlutum Danaveldis, er Danir kalla
„Bilandene“ (o: hjálendurnar). Síning
þessi á að verða í Tivoli, aðalsumar-
skemtistað Khafnarbúa, þar sem allir
útlendir ferðamenn koma, þeir er Kauprn.
höfn gista. Auk fjölda Dana, er vér
hirðum eigi að nefna hér, hafa nokkrir
íslendingar lofað forsprökkum firirtækis-
ins filgi sínu. Það eru þeir Hannes Hafstein
ráðherra og dönsku embættismennirnir
Finnur Jónsson og Valtír Guðmnndsson.
Hugmindin mun first komin frá félagi
einu dönsku, er nefnist „Kunstflidsfor-
eningen". Það er stofnað firir nokkru,
er i fjárkröggum, og ætlar að græða fé
á siningu þessari.
Skal nú nokkuð nánar talað um sin-
ingu þessa, að því er ísland snertir.
Þess skal fyrst getið að vér ísleding-
ar í Höfn erum firir löngu orðnir leiðir
á þessu eilífa hjálendustagi Dana. Vór
getum eigi séð, að það sé réttnefni, að
kalla ísland danska hjálendu og þvi sið-
ur nilendu, þvi að það vita allir menn
með heilbrigðri skinsemi, að ísland hef-
ur aldrei verið dönsk nílenda (Koloni).
Vér viljum ekki láta misbjóða rétti vor-
um né særa þjóðernistilfinningu vora
með slikri staðleisu.
Að því, er síningu þá hina ofan-
nefndu snertir, teljum vér sérstaklega
ástæðu til að vekja athigli landa heima
á því, hvernig á að fara með oss. Það
á að sina lifandi fólk frá íslandi sam-
hliða skrælingjum frá Grænlandi og
Blökknmönnum frá Vestindium í Tí-
voli. Á þeim sama stað hafa Kínverj-
ar, Arabar, Sigeunar og fleiri slíkar
þjóðir áður verið til sínis. Higgjum
vér að Útlendingar þeir, er þar
kæmu og aðrir ókunnugir (og það eru
Danir ifirleitt) mindu brátt álikta, að
íslendingar væru jafnt settir þessum
þjóðum, að þvi er menning snertir.
Mætti þetta því verða oss til svívirðu
eigi alllitillar. Skilja það og líklega
flestir, að eigi mundi það laða huga
manna til lands vors, að sínd séu þar
afskræmi af íslenskum bóndabæ eður
skrípamind af Geisir.
Auk þess virðist oss það heldur sem
Danir skoði oss sem gripi en menn,
er þeir vilja fara að sína oss, eins og
vér værum þursar eða undur náttúrunn-
ar. Það þikir oss vanvirða, ef setja á
íslenskar konur á pall með Eskimóa
dætrum og blökkumannakonum. Það
er enda að sögn ætlan Dana, að hafa
þær konur, er kinnu að stunda nám
við stofnun þá er Kunstflidsforeningen
hefur, til sínis i Tivoli. Þarna lísir sér
vinarhugur og bróðurþel Dana til vor,
sem nokkrir islenskir landshornamenn
og þjóðmálaskúmar eru alltaí að fiagga
með.
Vér getum ekki skiliðþað, hversvegna
ráðherrann hefur látið ánetjast til þess
að taka þátt í þessu. Virðist það vera
æði misviturt, ef hann hefur haldið sig
gera landi sinu sóma með þessu tiltæki.
Og ef hann hefur ekki gert það í hugs-
unarleisi eða fávisku þá er hans sök enn