Ingólfur - 02.04.1905, Blaðsíða 3

INGÓLFTTR.
51
[2. april 1905.]
s. frv. „sem eDginn þekkir nema guð—og
ég“! Frekari ekýring yrði aðeics til ,\ð
skerða þá skemtan, sem hver óspilt sál
hlýtur &ð hafa af siíkri perlu.
Hitt kvæðið „Gamiar vitrsnir" er vart
eins fyndið, en cær þó víða góðum tökum
á fordild og uppþembiug islenzkrs sálu-
sorgara, jafnframt þvi eem hann svo mildi-
lega víkur að því að þeir eéu þó líka
menn —
„og sérílagi vaka, vaka og biðja
um veiferð uogra stúlkna þar í plásöinu
og segja þeim, og hægt á hár þeim styðja,
að halda sér til mín, ea ekki að stássinu“!
Gestur velur háðið sér að vopni, þegar
hann ræðst á prestafordildina, en heiftina
þegar um okrarann, kaupmanninn, er að
ræða; hann fyrirlítur klerkinn sem ímynd
hræsninnar og hatar kaupmanninn sem
ímynd ofbeidisins. Grímur kauprnaður er
ekki hlægiiegur; bann er viðbjóðalegur
okrari. Þórður prófastur er nauðablægi-
legur, en ekki verri syndaselur, en fólk
er flest.
— Kvæðin til íslands og ástvina eru
viðkvæm og bregður þar fyrír laglegu
vísuorði.
„Heyrðu bára ljúf, er laugar
lítinn stein að fótum mér,
hvaðan komstu langar leiðir
lagar, til að deyja hér?
Ertu fædd vid foldu ísa,
fróni munardýru hjá?
Berðu máske mjúka kveáju
mínum kæru heima frá?u
Síðar I kvæðinu:
„Nú er heima haust og kuldi
heiðló flúin burtu er,
og þö finnst mér Island aldreí
eiga haust í brjósti mér.“
Þetta úr „Löagulínu“ er prýðilegt, enda
má segja það um flesta þá staði í Ijóðun-
um er víkja að heimþrá höfundarins, að
þar má finna einhvern undra þýðleik og
yl svo hlýjan að gallar formsins gleymast.
Bezta kvæðið í bókinni er „Betlikeri-
ingin“; það er einfalt og óbrotið og hríf-
ur það iesanda iíkt og gott máiverk —
eða náttú?an sjáif. Hvcr sem einu sinni
hefir séð þá sorgarajón, b3tlikerliaguna
á götnm Kaupmannahafnar eða annars
staðar í stórbæjum heiœsins, finnur að
kvæðið er satt og gott; það er ekkert
skýjaskrum eða siðveudni-hja).
„Hún var kannske perla, týnd í tímans
hafu
„en glerbrot var hún orðin á mannfélags-
ins haug“.
Það er eins og Gesti sjáifum hafi runn-
ið blóðið til skyldunnar, urakomulaus og
snauður í samanburði við þær kröfur, sem
hann liafði lært að gera til lífsins.
— í öllu því, er Gestur hefir orkt og
ritað kennir eins, er til sjálfs hans komur:
tilflnningarinnar um einstæðið.
„Oestur og framandi“ — það var Gest-
ur alla tíð. Hann var áhorfandi i lífinn,
skoðaði viðburðina, mennina; hann stóð
og horfði á. En á bak við þessa stærstu
ytri hlið, .iágu fylgsni í sál hans þar sem
þýðir og viðkvæmir strengir ómuðu; en
Gsstur f ínn ekki þaun hSjómbotn í Sífinu
að etrengirni? gætu endurrómað — hann
gaf, og fékk ekkert í staðinn.
Mírgsiniii'i talar haun utan »ð þessu,
þar til haan í kvæðiuu „Ég er þreyttur“
segir það svo allir mega heyra:
„Eg vil leita og finna eina einustu sál
sem ann mér og þekkir mitt altu.
En það hjarta sem hrópar svo í himin-
inn leitar ekki frarnar ogfinnurekki; það
er löagu þreytt.
Það er þetta, „eina einustu sálu, sem
hann þráir og þarf tii þess að geta rtotið
sín í heiminum — miklu fremur en þann
maromou sem íslezku lávarðarnir eða lög-
gjafarnir tóku frá munninum á honum, og
má þó geta nærri hversu slíkt hefir sært
virðingu hans sjálfs fyrir starfi sínu, að
sjá það metið á líkan hátt.
Sigurður Sigurðsson.
Frá útlöndum.
Ofriðurinn. Fréttir ná til 27. f. m.
Kúropatkin hefir látið af herstjórn og
keisari fengið hana í hendur Linievitch.
Rússar hrekjast norður eftir á leið til
Harbín og er hin mesta eymd í liði þeirra.
Japanar náðu Tieling orustulaust 17. f. m.
og eltu Rússa á röndum. Sagt ér að alls
sé eftir 220,000 af Rússaher í Mandsjúríu.
Banatilræði hefir tveimur rússneskum
höfðingjum verið veitt nýlega og særðust
báðir hættulega. Annar var í Wiborg á
Finnlandi, hinu í Varsjá. Vegendurnir
náðust.
Hýðingarfrumvarp Allijarts ráðgjafa
er samþ. í fólksþinginu með 56 atkv. gegn
46.
Höfuðborgin.
Gull fnndið undir Eskililíð! í mýr-
inni vestur af Hiíð hefir verið grafið með
jarðnafri til þess að ieita vatns. Þegar kom-
ið var 118 fet niður tók járnemiður sá, er
herðir n&frana, Óiafur Þórðarson, eftir gyit-
um rákum á stáiinu og fann guiiagnir í
hrufum á því. Agnir þessar hafa verið
raunsakaðar GÍnaÍTæðislega og má stað-
hæfa, að fyrir nafrínutn hefir orðið jarð-
iag, sem gull er í. Það virðist hafa ver-
ið um 2 þuml. þykkt, en fyrir ofan það
var ákaflega hart grjótlag.
Þessu var fyrst eftirtekt veitt á föstud
og muu nú brátt, raunsakað til betri hlftar.
Hafnarbryggjan. Bæjarstjórnin hefir
ákveðið að breikka hafnarbryggjuna um
9 álnir og falið hafnarnefnd framkvæmd
verbsins fyrir ákveðið verð, ef viðunan-
legt tilboð fengist. Eu fallið hefir bæj-
arstjóru frá því að hækka og lengja
bryggjuus.
Slys varð á þriðjudaginn var á einu
fiskiskipi Geirs kaupm. Zoega hér á höfn-
inni. Kviknaði í stálbikspotti niðri í
hásetaklefa og brendust tveir meun á
höndum og andlili tií stórmeiðsla, vóru
báðir fluttir í spítala í Landakoti.
Bæjarskrá Reykjavíkur er nýlega
komin út. Hefir Björn Jónsson ritstjóri
samið hana. Skránni er iíkt fyrirkomið
sem hinum fym, er út hafa komið, en þó
er þessi í ýmsn fullkomnari. Lítill upp-
dráttur af götum bæjarias fylgir henni. Á
eftir heimila8krá og nafnaskrá er mjög
ýtarleg og fróðleg skýrsla um félög og
stofnanir í bænum; sagt frá aldri þeirra,
verksviði, féiagatali, eignum o. s. frv.
Bæjarskráin er einkarnauðsynleg bób og
ætti að „komast inn á hvert einasta heim-
ili“.
Landbúnaðarnefndin (Þórh. Bjarnar-
son, Hermann á Þingeyrum og Pétur á
Gautlöndum) hefir samið 12 lagafrumvörp
er búr.ftðinn varða og eru þau prentuð í 1.
hefti Búuaðarritsins þ. á., ásamt athuga-
semdum nefndarinnar. — Mun síðarverða
minst nákvæmar sumra þessara laga-
smíða.
„Tryggvi konungur“ kom í fyrri nótt
frá útlöndum. Farþegjar vóru um 30 og
meðal þeirra þessir: Kaupmennirnir Björn
Kristjánsson, Braun frá Hamborg, Jes
Zimsen, Jón Þórðarson, Guðmundur Jón-
asson í Skarðstöð og Páll Torfason á Flat
eyri. Ennfremur Einar Helgason garð-
yrkjumaður og Einar Jónsson lögfræðingur-
lláðsmannsstarfið við Holdsveikraspít-
alann er veitt Hermanni alþm. Jónassyni
á Þingeyrum. TJmsækjendur vóru alls
um 40.
Trúlofanir. Jungfrú Margrét ísaks-
dóttir og Pétur Pálsson skrautritari.
Jungfrú Þóra Vilhjálmsdóttir á Rauð-
ará og Lárus Thorarensen stúd. theoi.
Jungfrú Sólveig Stefánsdóttir og Gnð-
mundur Kr. Bjarnason skipstjóri.
Heimspekisfyrirlestrarnir í Bárubúð.
Á þriðjudaginn kemur, 81/, síðd. fyrirlest-
ur um sögustefnuna á Þýzkalandi (Less-
ing og Herder).
f Ingibjörg Jóliannsdóttir, ekkja Ein-
ars Jónssonar snikkara, lézt hér í bæuum
30. f. m. Hún var fædd 31. okt. 1818.
Mikilhæf kona.
Tangrsútgeröin. Um hana -hefir Ingólfi verið
eendur greinarstúíur sá, er hér fer á eftir :
Herra ritstjöri
í 11. tölubl. Ingólfa stendur grein sem hyrjar
þannig:
„Mikil hrakföll..........................draga
það i laud til skoðunar“.
Detta er allt holber ósanninda uppspuni, erþér
muuið hafa tekið eftir „Djóðviljanum“ sem samkv.
hiuDÍ alþektu saunleikselskandi náttúru sinni skýrði
svona fyrst frá.
Tangs verzlun á aðeins 2 skip hér og voru þau
strax tekin i ábyrgð þegar búið var að skoða þau
og virt á c. 26. þús. kr.
Skipið „Charley“ hefir aldrei verið dæmt ósjó-
fært, enda fer það út um lokin og verður hér um
bil aðgjörðarlaust tekið í 2. flokk skipa þeirra sem
í ábyrgð eru hér i Dilskipaábyrgðarféi&ginu.
Rvík. 29/3 1905
Jón Laxdal.