Ingólfur - 09.05.1910, Qupperneq 2

70
INGÓLFUK
Játvaiður VII.
i.
Árið 1901 dó Viktoria Euglanda-
drotning, eftir langa og faraæla ríkis-
atjórn, en Játvarður. sonnr þeirra Al-
berta prina af Sach*en-Koburg-Gotba,
tók við. Hann er fæddur i Lundúnum
9. nóv. 1841. Lét faðir hana aér ant
um það, að haun fengi gott uppeldi, og
var hann aettur til menta á 3 hinnm
fræguatu háakólum á Englandi, í Oxford,
Cambridge og Edinborg. Um og eftir
1860 ferðaðist hann bæði til Veatur- og
Auaturálfurnnar og árið 1863 tók hann
aér aæti í efri málstofunni brezxa. Sama
ár kvæntiat hann Alexöndru, dóttur
Kriatjáns níunda, Danakouungs, og
hefir þeim orðið 5 barna auðið.
Þegar Játvarður tók við konunga-
, tigninni, var ekki meir en svo vel á-
atatt á Englandi. Það var um það
leyti, þegar Bretar áttu í Búastríðinu,
og jók það atrið þeim óvinaældir víðs-
vegar um heim. Auk þeaa bakaði það
ríkinu þvílíkan óhemju-kostnað, að ekki
varð forðaat að þyngja töluvert skatta-
byrði landsmanna. Þetta aflaði stjórn-
inni bæði vantrauats og óvinaælda, og
á hinn bóginn varð þeasa vart í við-
akíftum Breta við aðrar þjóðir. Þeir
komuat hvergi nærri að jafnhagfeld-
um aamningum á þeaaum árum, sem
endra nær. 1902 var friður ger við
Búa, og má það segja Bretum til
hróas, að þótt þeir kunni að hafa gætt
lítillar mannúðar, meðan þeir voru
að berja á Búum, þá gjörðu þeir það í
friðarsamningum og upp frá því, og
hefir það nú sýnt aig, hve vel og vit-
urlega það var ráðið, því að landið hef-
ir rétt við eftir ófriðinn á ótrúlega
akömmum tíma.
Eftir það fór alt fram með einstakri
kyrð og hægð meðal Breta og annara
þjóða. Nýi konungurinn var fyrat veik-
ur um hríð, og tafði það fyrir krýning-
unni, svo að hún varð aeinna, og með
minni viðhöfn en Bretar höfðu ætlað.
Eu er hann var heill heilsu, tók hann
að ferðast og sækja heim þjóðhöfðingja
álfunnar, svo aem aiður er til, og varð
það fljótt almæli, að hann mundi ekki
vera landi aínu óþarfur á því ferðalagi
Bretum hefir í aeinni tíð staðið hinn
meati beygur af flotaaukningu Þjóð-
verja, og varð það nú ráð þeirra, að
tryggja aem fastaat vináttu og fylgi
annara þjóða, með samningum, en ein-
angra Þýskaland að aama akapi. Nán-
ast var vináttusambandið við næata
grannann og avarinu óvin Þjóðverja:
Frakkland, og svo við Japan. í þess-
um framkvæmdum var það fyrst, að
nokkuð tók að bera á Játvarði til muna,
og var þó atarf hans auðvitað að mikla
í myrkrunum hulið, því að ekki þykir
hlýða að meira beri á koaungi en góðu
hófi gegnir, avona á almanna færi í
stjórnmálunum.
Frá Gróttu til Gvendarbrunna.
B. M. Olsen,
doktor og jprofesaor, er nú kjörinn
félagi vísindafélagaina danaka (Viden-
skabernea Selskab).
Mál
þeasi eiga að koma fyrir yfirdóm í
dag:
1. Sigurður Finnbogason gegtí Sigfúai
Sveinasyni.
2. Sturla Jónsaon gegn Sigríði Gíalad.
fyrir hönd Eir. Briem.
3. Réttvísin gegn Agli Sigurði Kriat-
jánsayni.
4. Réttvísin geam Birni Halldórssyni.
5. Björn Kristjánsson og Björn Sig-
urðsson, baubastjórar gegn Knstiáni
Jónasyni.
Botnia
kom frá útlöndum 2. þ. m. Farþegar:
Jón Laxd.il tónakáld með konu, Andrés
Björnason, Richard Braun kaupmaður,
Philipsen steinoliusali og nokkrir fleiri
Danir. Botnia átti að fara héðan þ. 5.,
en engu hefir orðið skipað út þeasa
dagana, aökum hvassviðria. Hún kemat
nú loks af stað í dag.
Trúlofuð
eru þau frændaystkyui, Halldór Vil-
hjálmason, skólastjóri á Hvanneyri og
Syava Þórhallsdóttir biakupa.
Próf
stendur nú aem hæst í Kvemaskóí-
anum. í l^arnaiikManu.ni er þyí hér
um bil loa;ið.
Mannaiát.
Stefán Jónsson, prófasta Hallsaonar,
verziunarstjóri Gránufélagsverzlunar á
Sauðáraróki. Hann var fæddur 27. okt.
1856, og því 53. ára nú, er hann varð
bráðkvaddur að morni þesa 5. þ. m.
Hann var tvíkvæntur. Fyrri kona
hans var Ólöf Halígrímsdóttir frá Akur-
eyri. Sonur þeirra, Jón, er málari og
búaettur á Frakklandi. Síðari konan
var Elín, f. Briem, og lifir hún mann
sinn.
Stefán aál var mikill vexti, hrauatur
og fríður aýnum, ör og stórveitull, fljót-
lyndur og hreinlyndur, dugnaðarmaður
mikill, enda talinn vel rikur.
Á uppatigningardag andaðist hér í
bænum ólafur Jönsson, bæjarfógeta-
akrifari. Hann var fæddur 14. júlí 1851
í Mávahlið á Snæfellsneai. Hann var
nokkur ár sýsluakrifari hjá Skúla Magn-
ússyni, eu a.ðan bjó hann í Mávahlíð
og Hrísum 10 ár samfleytt, og fluttist
þaðan til Ólafavíkur. Þar dvaldist hann
í 10 ár, ýmist við verilun, eða for-
mennsku, una hann fluttist hingað til
Reykjavíkur vorið 1899. Hér var hann
fyrat á skrifstofu iandfógeta, meðan það
embætt hélzt, og siðan á bæjarfógeta-
bkrif.stofuuni.
Kona Ólafs heitina var Guðbjörg
Melchjörsdóttir frá Stafholti á Mýrum,
og lifir hún mann sinn. Þrír synir
þeírra eru enn á lífi: Melchiör, skip-
stjóri í San Francisco, Grímólfar, bú-
fræðingur hér í Ryik og Björgólfur,
atud. med. í Kaupmannahöfn.
Ólafur heitinn var fitíðleiksmaðar á
yngri árum og karlmenni, greindur og
fróður vel, gleðimaður og akemtinn í
viðtali um fram fieata menn, vel Iátinn
af öllum, sem þéktu bann.
Jarðarför hana verður á fimtudaginn.
Aðfaranótt aunnudagsins lézt hér í
bænum Sæmundur Sigurðsson hrepp-
stjóri frá Elliðá í Staðaraveit, eftir
þriggja daga legu i lungnabólgu.
H
lfl
Laugaveg 40,
f SápiMsifl
Austurstræti 17,
M unið eftir að kaupa þau þvottaefni sem þór
þurfið til þess að þvo menjar vetrarins burtu, þar sem
þér fáið þau bæði bezt og ódýrust.
Þér bæði sparið peninga og svo gengur verkið
eins og í sögu, ef þór kaupið hjá oss.
Miklar birgðir af
PakkaJ.it
aelat gjafvirði
25 aura pk. fyrir
18 aura.
10 aura pk. fyiir
7 aura
Yér höfum alia liti.
Ágæt græn og brún
sápa.
Mikið úrval af alls-
konar bnrstnin:
FATABURSTAB,
TANKBURSTAR,
HÁRBURSTAR
o. m. 11. tcgr.
UUMMI8VAMPAR.
;,Mesta úrval af
HANBSÁPUM,
HÁRSKRAUT,
HÁRKAMBAR
o. fl. o. fl.
NÝTT! NÝTT!
Reynið vora nýju
viðurkendu
handaápu
Eggjasápuna
sem til er búin úr
eggjarauðum. Hön
mýkir börundið og varð-
veitir húðina.
Kostar aðeins
80 aura
Hl
Síípuhúsið
Talsími 155.
Sápubúðin
Talsími 181.

Yirðingarfylst frá HÖf. lesið, og reit þetta ósjálfrátt ámargul-
______________ an pappír frá Sigfúsi.
Rithöfundar eru merkilegir, óðara en Valtamur.
bók birtist, eftir þá, sá þeir út ótöldum ___________
eintökum af henni, líkt og Jason dreka-
tönnunum forðum, on upp af þeim spretta
ekki hermenn, heldur pappírsbrynjaðir
ritdómendur.
Rithöfuudarnir skrifa ájpésann þegar
hann er sendur „Yirðingarfylst frá Hof.“
og er útgefendum illa við þessa gjafa- Enskt blað af frjálslynda flokknum
geðveiki, því hún veldur oft því, að skýrir frá því, að bannvinir hafi spurt
merkur maður Ies ómerka bók og3Sffiinn^n^ninann blaðaiijs, Mr. Glyn, þing-
ómerkur maður merka bók, aí því hafa
Enskar raddir
um toannlögln.
báðir gagn, en útgefandi^tapar.
Ég kallaði þetta gjafageðveiki, af því
að öllum mönnum, læsum og ólæsum,
vitrum og heimskum, eru gefnar bæk-
ur á þennan hatt og þá oft á tungum
sem þeir hafa aldrei heyrt né séð.
Um daginn kom út bók eftir Jón búfr.
Jónsson um útfiutniug á úldnuðu salt-
keti, maður þessi er á líku andlegu
reki og Bogi, og seudi mér strax pés-
ann með viusemd og virðingu frá Höf.
Ég las „pligt»kyldugast“ bókina og fór
með hana siðan á salernið.
mannsefni í Suðnr Edinborg — hvað
hann meinti með því, að segjast vera
hlynntur hófsemi, en andstæðnr bann-
löggjöf. Hann svaraði þá : „Þegai ég
segi „hofsemi“, þá á ég við hó/semi, en
ekki öfgar og buU.u Þetta var á þing-
málafundi þ. 26. f. m. Blaðið flytur
allnákvæma skýrslu af fundinum, og
sparir eigi af að geta þess, ef einhver
hreyfði mótmælum gegn því, er Mr.
Glynn sagði. En við þessum orðum
hans hefir það ekki annað að segja eftir
áheyrendum, en ánægjuóp og „heyr“.
Bretinn kann illa hvers konar ofstjórn
og ófrelsi.
Meðan ég var að borða morgunverð
næsta dag, kom inn i stofuna maður
og talaði á ókendri tungu. Vinnukon-
an mín, sem er máifræðingur, túltaði,
kvað bún manninn taia nesjamái og
vera að gefa mér bók; ég gaf mann-
inum þriggja aura vindil og hann fór.
Bókin var Jón Jónsson: Um útfiutn-
ing á úidnuðu saltketi vírðingarfylst frá
prentaranum og i hinu sama bók virð-
ingarfylst frá bókbindaranum.
Það leið yfir mig og þegar ég rakn-
aði við, sló ég utanum bækurnar, og
sendi þær til baka og gekk glaður til
hvíldar hjá kouu minni.
Um nóttina var brotist inn og upp-
lagi bókarinnar stolið, og um miðjan
næsta dag fékk ég eintak af heuni með
vinsemd og virðingu frá þjófnum.
Þetta varð minn baui, því ég fékk
slag og var jarðaður í viðurvist fjölda
pípuhatta.
Enn ónefndur maður hér varð milli-
göngumaður milli minnar ódauðlegu
sálar og ykkar jarðarorma, sem þetta
Samningar við fsland.
Wing nokkur, enskur þingmaður,
hvatti fyrir skömmu ntanrikisráðherrann,
Grey, til þess, að leita samninga við ís-
leDzk stjórnarvöld, um það, að reistir
verði vitar eftir þörfum fram með suð-
urströnd íslands.
Mc. Kinnon Wood, embættismaður í
utanr.ráðaneytinu, svaraði þessu á þá
leið, að íslendingar væru þegar teknir
að reisa vita og mundu gjarnan vilja
fleiri, svo og leyfa að reisa sæluhús handa
skipbrotsmönnum, ef útlendir reiðarar t.
d. vildu leggja fram fé til slíks. Þótti
honum eigi óhugsandi að svo kynni að
verða, en sjóði kvað hann enga hand-
bæra, er giipið yrði til í þessu skyni.
Hann lofaði því, að stjórnin skyldi gjöra
hvað hún gæti í þessu máli.
/