Landið - 03.03.1916, Síða 4

32
LANDIÐ
JEífsáByrgóarfdlagið
„ÍDanmar£‘l
er áreidanlegasta og ódýrasla lílsábyrgðarfélagið
á &Loréurlönéum.
J2ág iégjölé! úCár Bonus!
<3CýtízRu Barna fryggingar!
Ef trygði hœttir i félaginu einhverra hluta vegna,
fœr hann mest öll iðgjöld endurgreidd.
%3?álacjié Rofur varnarþing Rdr.
frá útlönðum.
Heldur eru fréttirnar af stríðinu
fáskrúðugar, sem von er, þar eð
sfminn er bilaður og hefur verið
það nú um nokkra hríð. En eins
og getið er um annarsstaðar hér f
blaðinu, hafa komið nokkur loft-
skejrti, auk frétta með skipum, en
fátt er þar markvert.
Flugufregn um það, að Svfar
væri að því komnir að fara í strfð
ið, er ekki rétt, en all digurbark-
lega tala Svíar og þykjast ekki
vilja þola rangindi né yfirgang 6-
friðarþjóðanna — sérlega mun þar
átt við Breta.
A vesturvígstöðvunum hafa Þjóð-
verjar gert áhlaup sumstaðar og
kveðast hafa tekið nokkur þúsund
fanga, en Frakkar segjast hafa
hrakið þá aftur til fyrri stöðva.
Rúmenar vfgbúast í óða-önn, en
ekki vita menn, hvernig þeir snú-
ast, en grunsamt þykir, að þeir
hafa nær allan her sinn við landa
mæri Austurrfkis. Þeir ætla lfkl. að
36
sjá fyrst, hverjum betur veitir, „en
vilja vfst þar vera, sem von er',
eins og Ben. heit Gröndal sagði
um Dani í „Heljarslóðarorustu". —
Sarrail, hershöfðingi Frakka á
Balkan, kvað hafa farið til Aþenu
og komið „fullu samkomulagi" á
milli Grikkja og Vesturríkjanna
En varlega skyldi því treysta, þar
eð Gnkkir munu æfir yfir töku
Korfú eyjar og sérlega því, að ítahr
hafa sent þangað lið, þótt örlítið
-é. En ítali er Grikkjum nú alverst
við — óttast uppgang þeirra og
fyrirætlanir um Albanfu og ýmsar
eyjar í Grikklandshafi. —
Þjóðverjar hafa tilkynt Breta-
stjórn, að vopnuð kaupför muni
talin herskip, en það hafa Bretar
ekki viljað um sín kaupför. Aftur
hafa þeir ekkert haft á móti þvi,
að vopnuð kaupför .óvinanna væri
höfð í fénda tölu. Wilson Banda-
rfkjaforseti hefur gefið tilkynningu
þessari þann gaum, að hann hefur
varað Bandarfkjaþegna við þvf, að
ferðast á vopnuðum kaupförum ó-
friðarþjóðanna.
37
Þjóðverjar kváðu nú annars ætla
sér að láta til skarar skríða á
Frakklandi Og hafa dregið saman
um 200 þús. manna fyrir norðan
Verdun og ætla að taka borgina,
ef þess er nokkur kostur. Ríður
þeim á að nota tímann, áður en
Rússar fara að sækja sig með
vorinu. —
Flugvélar franskar hafa kastað
undir 250 sprengikúlum a bæinn
Metz.
Tryggið líf yðar
/
í lífsábyrgðarfélaginu
CARENTIA*
sem hefur varnarþing á íslandi, upp-
Ó-pektir nokkrar urðu f Sviss a
afmælisdegi keisarans þýzka (27
í»n). Sýndu menn Þjóðve jum ó
víræðan fjandskaparhug. En þi
ber að gæta, að mest bar á þessu
í Lausanne, sem er alfrönsk borg
Svisslendmgar hinir þýzku eru ví>t
a nokkuð öðru rnáli alment.
Tyrkir undi búa í óða-önn her
ferð til Egyftalands. Heitir sá
Djemal pasja, er fyrir því stendur
A liðið að verða 300 þús. manna
Ekki kváðu Tyrkir vilja láta Þióð
verja vera neitt í framkvæmdum
þessum, þykir þeir uppivöðslumiUir
og ráðríkir, en vilja sja fir hafa
heiðurinn af herferðinni, — ef nokk-
ur verður.
fyllir öll þau skilyði, sem Iöggjöf vor
heimtar Uuiboðsmaður félsgsins Ó. G.
Eyjólfsson veitir allar upp’ýsingar og
óskar eftir duglegum og areiðanlegum
umboðsmönnum vfðsvegar um landið
Sérstakir kostir.
Veðdeildarbréf keypt fyrir alt það
fé, sem félaginu borgast á íslandi.
Engir peningar sendir út úr landinu
Ahslenzk læknisskoðun; yfirlæknir félagsins á íslandi er landlæknirinn.
Blað í Sviss, „Neue Ziiricher
Zeitung", sem vinveitt er Þjóðverj
um, telur, að Pjóðverjar hafi fra
stríðsbyrjun til áramótanna siðustu
mist 2,700 000 fallna og særða
menn, Austurríki 3,100 000, Tyrkir
og Búlgarar samtals 600,000.
Tala þeirra, sem dauðir eru, eða
gersamlega ófærir til vinnu, er á-
ætluð þannig: Þjóðverjar 990 000,
Au'-turríkismenn 840,000, Tyrkir
og Búlgarar 150,000 manna.
Frakkar hafa f íyrra mánuði kall-
að 18 ára unglinga til vopna, þ. e.
árganginn 1917.
Á þessum tfmum, þegar menn
eru drepnir, svo tugum þúsunda
skiftir, þá fer það fram hjá flestum,
þótt merkismenn deyi, er unnið
hafa starf mikið i þarfir mann-
kynsins. Nú skulu taldir nokkrir
kunnir menn, er andazt hafa árið
1915
Visindamenn: Læknirinn þýzki,
PaulEhrhch, er fann meðal gegn sára-
sótt — skordýrafræðingur franskur,
Henri Fabre — og þýzkur réttar-
sögufræðmgur, Brunner.
Rithöfundar og listamenn: Frönsku
skaldin Georges Tniébaud, Alfred
M z é'es, og Paul Hervieu. Enski
malarinn Walter Crane, hollenzkur
málari Willem Méesdag, þýzkur
sögumálari Anton v. Werner og
Karl Goldmark, tónskáld í Vínar-
borg.
Af stjörnmálamönnum má nefna
verkmannaformgjann enska, Keir
Hardie, — Karl Staafif forsætisráð
herra í Sviþjóð, — Londonderry
lávarð, fyrv. jarl á Indlandi — og
Kolomán v. Szell, fyrv. forsætis-
ráðherra á Ungverjalandi.
Goremkin, forsætisráðherra Rússa,
er farinn frá völdum, en Sturmer
nokkur tekinn við. Grunar menn
samt, að stefnan muni hin sama
framvegis, sem hingað til, því báðir
eru mennirnir nauða-afturhaldssamir
og þar á ofan vinir.
Járnbrautarslys mikið varð hjá
38
Forlev í Danmörku seinast í jan.-
mán Lest rann af teinunum og
valt um koll, en önnur kom að á
hraðri ferð og rakst á þá, sem
oltið hafði og mölbrotnaði. Tveir
menn meiddust, en enginn beið
bana. Eignatjónið er áætlað 300
þús. kr.
Laus prestaliöll.
1 Barð í Fljótum í Skagafjarð-
arprófastsdæmi, Barðs- og Knapp-
Staðasóknir.
Heimatekjur: kr. a.
1. Eftirgjald eftir prestssetrið 103,36
2. ----— hjáleigur. . 196,40
3. Prestsmata...............35.64
kr. 33540
Á prestakallinu hvflir:
1. Húsbyggingarlán, upphaflega 300
kr., tekið 1909 samkv. lögum nr.
30, 16. nóv. 1907
2. Ræktunarsjóðslán,upphaflega700
kr., tekið 1908 samkv. 6 gr. f
reglugerð fyrir Ræktunarsjóð ís-
lands 31. júlí 1906.
Prestakallið veitist frá fardögum
stúlkunnar ákærðu, sem var orðin föl og
utan við sig. Hún hafði stolið seðlinum.
Buddan hennar var orðin tóm og hún hafði
gripið til þessara úrræða, til að gjalda með
stórt tap. En það mishepnaðist, eins og
slikar tilraunir vanalega gera, og ekki var
annað fyrirsjáanlegt, en að hún yrði uppvís
að glæpnum. Þessir áköfu, ágjörnu spilamenn
voru alveg miskunnarlausir. Clifford kendi í
brjósti um veslings ungu stúlkuna, sem var
orðin náföl f framan — og það því fremur,
sem hann mintist nú báginda sinna Ákær-
andinn, hefðarkona nokkur, harðneskjuleg að
útliti, talaði hægt og með áherzlu:
»Það er mjög einkennilegt*, sagði hún,
»ég heyrði fyrir skömmu, að þér sögðust
ekki eiga meira eftir en tvö pund í gulli og
nú hafið þér tapað tveimur síðustu rúbertun-
um. Eg vil kalla mótspilara minn til vitnis
um, að rétt nú lá tuttugu punda seðill hérna
hjá mér, en nú er hann horfinn«.
»Ég — ég hafði gleymt seðlinum mínunu,
stamaði unga stúlkan. »Eg braut hann saman
og Iet hann í budduna, áður en ég fór út,
Og svo var ég búinn að gleyma honumc.
»Það er auðvelt að gera út um þaðt,
sjagði annar maður kuldalega. »Það hlýtur
að vera hægt að finna seðilinn, ef hann
hefur dottið niður«.
Clifíbrd hlustaði á og fyltist meðaumkvun.
Hann sá ekki neitt til skeggjaða mannsins,
svo að hann hafði tíma til að blanda sér f
málið. Veslings stúlkan var ung og fríð, og
virtist bæði vera hugrökk og hyggin. En
opinbert hneyksli myndi gjörspilla allri
framtfð hennar. Clifford tók upp vasabók
sína, án þess nokkur sæi, og tók tuttugu
punda seðil úr henni.
»Fyrirgefið«, sagði hann. »Má ég, sem
hef horft á atvik þetta, skýra það nánar
fyrir ykkur. Það virðist svo, sem roskna
konan hafi ýttt einhverju ofan af borðinu
með olnboganum. Mér sýnist það vera
bankaseðill — það er áreiðanlega 20 punda
seðill«.
Clifford lagði lítinn, böglaðan miða á
borðið og brosti við. Roskna konan blíðk-
aðist og tautaði eitthvað, sem líktist afsök-
unartón. Unga stúlkan stóð upp og sagðist
ekki með neinu móti geta spilað lengur,
Maður kom jafnótt í stað hennar og spila-
menskan hélt áfram, eins og ekkert hefði f
skorizt. Clifford ætlaði að fara, en unga
stúlkan gekk í veg fyrir hann. Enginn virt-
ist veita þeim athygli.
»Hvernig get ég þakkað yður nógsamlega?«
sagði hún með tárin í augunum. Þér hafið
bjargað mér frá smán, sem er dauðanum
verri«.
»Það var svo lítilfjörlegt«, sagði Oifford.
»Smámunir einir«.
»Smámunir! Þér eydduð 20 pundum til
þess að bjarga ókunnugri manneskju Enginn
annar mundi hafa gert það, þeirra sem hér
eru í stofunni. Ég stal seðlinum til þess að
borga skuld mína og geta haldið áfram að
spila, í von um gróða. Fyrir missiri hefði
mig hrylt við öðrum eins glæp. Og svo
komuð þér og björguðuð mér.
»Af því að þér eruð fær um eitthvað
hærra og betra«.
»Já, það er ég. En því þungbærari er
smánin. Ég vil gjalda yður féð aftur. Segið
mér nafn yðar og heimilisfang. Ég snerti
ekki spil oftar. Og ef ég get einhverntíma
gert yður greiða —«.
Unga stúlkan sneri sér undan, yfir komin
af geðshræringu. Clfford fann það einhvern
veginn á sér, að honum hafði hlotnast gagn-
legur vinur.
»Nafn mitt skiftir engu máli«, sagði hann.
Hittið mig einhvernstaðar hinn daginn, þá
getið þér goldið mér skuldina. Ef til vill
sjáumst við aldrei framar. Það væri bezt
fyrir yður«.
»Þér talið göfugmannlega*, mælti unga
1916.
Umsóknarfrestur til marzloka 1916.
2. Skútustaðir. Skútustaða- og
Reykjahlíðarsóknir.
Heimatekjur:
1. Eftirgjald eftir prestssetrið kr.
225,00.
2. Prestsmata af Reykjahlíð 180 pd.
smjörs.
Prestakallið veitist frá fardögum
1916.
U insóknarfrestur til marzloka 1916.
3 Kirkjubœr i Hróarstungu, nú
Kirkjubæjarsókn, en Hjaltastaðar-
prestakall Iegst við, er losnar.
Erfiðleikauppbótin. 200 kr., greið-
ist fyrst er sameiningin kemst á,
Heimatekjur: Prestssetrið Kirkju-
bær með ítökum 220 kr.
Lán til íbúðarhúss 6000 kr., tekið
1898 og 1899, með 6°/o, aða 360
kr. greiðslu f 28. ár.
Prestakallið veitist frá fardögum
1916.
Umsóknarfrestur til marzloka 1916.
Prentsmiðjan Gutenberg.