Alþýðublaðið - 14.06.1963, Blaðsíða 15

Alþýðublaðið - 14.06.1963, Blaðsíða 15
„ÞaS er mjög greinilegt að þú óttast ékki lögregluna, frú mín góð. Þú veizt mætavel, að liún verður ekki kvödd hingað.“ Og af því leiddi — hvað? Hann sagði hæglátlega: „Þér skiljið, frú, að þetta er ákaflega viðkvæmt mál.“ „Já, vitaskuld, hr. — Poirot — er ekki svo? — mig gæti al- drei dreymt um að hvísia einu orði. Ég er allltof mikill að- dáandi míns kæra Mayfields lávarðar til þess að gera nokk- imn hlut, sem getí orðið honum til allra minnsta baga.“ Hún krosslagði fæturna. Gljá- fægður morgunskór úr brúnu leðri dinglaði fremst á silki- klæddum fæti hennar. Hún brosti hlýju, ómótstæði- legu brosi, sem bar vott um fuli- komna heilbrigði og djúpa vel- líðan. „Fyrir alla muni segið mér, ef það er eitthvað sem ég get gert.“ „Ég þakka yður, frú. Þér. spil uðuð bridge í dagstofunni í gær kvöld?" „Já.“ „Mér skilst að síðan hafi all ar frúrnar farið upp að hátta?" ,,Það er rétt.“ „En einhver kom aftur til að sækja bók. Það voruð þor, var ekki svo, frú Vanderiyn?“ „Ég var sú fyrsta sem kom aftur — jú.“ „Hvað eigið þér við. Sú fyrsta? sagði Poirot hvasst. „Ég kom aftur rétt strax,“ sagði frú Vanderlyn., „Síðan fór ég upp og hringdi á þern una mína. Það leið langur timi án þess að hún kæmi. Ég' hringdi aftur. Svo gekk ég xram á stigapallinn. Ég heyrði mál- róm hennar og kallaði á hana. Þegar hún hafði burstað hárið á mér, lét ég hana fara. Hún var eitthvað æst og utan við sig og flækti burstann í hárinu á mér einu sinni eða tvisvar. Það var þá, rétt í því að ég lét. hana fara, sem ég sá frú Júlíu koma upp stigann. Húr. sagði mér að hún hefði líka farið nið- ur aftur eftir bók. Skrítið, ekki satt?“ Frú Vanderlyn brosii að lok- um, breiðu, fremur lævísu brosi Hercule Poirot hugsaði með sér að frú Vanderlyn geðjaðist ekki að frú Júliu Carripgton. „Þér hafið rétt, frú. En segið mér, lieyrðuð þér þernuna yðar æpa?“ „Já, eitthvað svoleiðis heyrði ég.“ „Spurðuð þér hana rokkuð um það?“ „Já. Hún sagði mér að sér hefði sýnst hún sjá svffanii veru hvítklædda — þvílík vit- leysa.“ „Hvernig var frú Júlía kiædd í gærkvöldi?" ,,Ó, þér haldið ef tii vill — já ég skil. Hún var í hvítum kvöldbúningi. Auðvitað þetta er skýringin. Hún hlýtur að hafa komið henni fyrir sjónir i rnyrkr inu einmitt eins og hvít vera. Þessar stúlkur eru svo hjátrúar- fullar.“ „Þernan yðar hefm- verið lengi hjá yður frú.“ „Nei, nei.“ Frú Vanderlyn varð fremur Stóreyg. „Aðeins um' það bil fimm mánuði." , . „Mér þætti vænt um að fá að tala við hana núna, ef yður er sama, frú.“ Frú Vanderiyn lyfti brúnunf. „Ó ,sjálfsagt,“ sagði hún ffém ur kuldalega. „Mig langar til, sjáið þér, að spyrja hana nokkurra spurn- inga.’ „Já.“ Enn brá fyrir glettninni. Poirot stóð upp og hneigði sig. „Frú,“ sagði hann. „Ég daist, mjög mikið að yður.“ f- Frú Vanderlyn virtist í þetta eina sian ofurlítið áttavilt. Ó, hr. Poirot, það er mjög fallegt af yður, en hvers vegna?‘‘ „Þér eruð, frú svo fu.tikom •- lega hertygjuð, svo algerlega- örugg um sjálfa yður “ Frú Vanderlyn hló við hálf hikandi. Agatha Ghristie „Nú er mér ekki fylillega iióst hvort ég á að skilja þetta sem lofsyrði?” Poirot sagði: „Ef til vill er það aðvörun — að taka ekki lífinu af of miklu rembilæli.'1 Frú Vav'derlyn iiló nú með meira sjálfsöryggi Hún reis á fætur og rétti írara hendina „Kæri hr Poirot ,ég óska þess að þér nóið fullum árangri Þakka yður fyrir hvað þér hax- ið sagt margt dásamlegt um mig“ Að svo mæltu gekk hún út Poirot tautaði við sjálfán svg: „Þú óskar mér góðs árang- urs, er það nú víst? En þú ert ákaflega örugg um að ég nái engum árangri! Já, þú ert sann arlega mjög örugg. Og það — það þykir mér rojög teitt.“ Hálf gremjulega tók hann i bjöllustrenginn og bað uní að ungfrú liévorie yrði vísað inn.. tii hans. Hann renndi augunum yfir hana með viðurkenningarsvip, þar sem hún stóð hikandi í dyragættinni, stUlt og prúð i svarta kjóinum sínum með snyrtilegar, dökkar háx'bylgjur og leit hæversklega niður. Hann .. Linkaöi kdlli uppörvandi .. „Komið inn, ungfrú X,oonie,“ sagði hann „Verið ekki hrædd“ Hún kom .inn og staðnæmdist ‘ hógvær fyrir framan hann „Á ég að segja yður,‘ s&gði Poirot, og breytti skvndilega um málróm, „að mér þykir mjög ánægjulegt að horfa á vð- ur“ Viðhorf Leonie breyltist sam- stundis Hún sendi honum stiöggt augnatifjjt úr augnkrókunum og muldraði lágt: • „Herrann ,er ákaflega góður'* „Hugsið yður bara,“ sagði Toirot „Ég spyr hr Carile hvort þér séuð laglég, og hann svar- ar að hann viti það ekki“ Leonie skaut frara hökunni fyrirlitlega „Dýrðlingsmyndin sú!“ „Það er ágæt lýsing á lionum“ „Ég held að hann hafi aldrel á ævi sinni litið á stúlku, pilt- urinn sá.“ „Líklega ekki. Það er leiðin- legt. Hann hefur farið mikils á mis. En það eru til aðrir hér í húsinu, sem kunna becm- að meta það, er ekki svo.?“ „ „Satt að segja veit ég ekki hvað herrann á við.“ „O, jú, jú, ungfrú Leonva. þér vitið það ósköp vel. Þér sögðuð snotra sögu í gæncvöldi um vofu, sem þér hefðuð séð. Jafnskjótt og ég he.yrði að þér hefðuð staðið þarna og haidið höndum um höfuðið, vissi 6g ósköp vei, að það hafði engin vofa verið á ferðinni Ef stúlka Verður óttaslégin grípm- hún um lijartað, eða heldur höndum fyrir munnin til þess að kæfa óp, en ef hún helduc höndum um hárið, þá er eittnvað annað á seyði. Það er af því að hár hennar hefur verið fært úr lagi og hún flýtfr sér að komu því í lag aftur. Jæja þá, ungfrú, lót- um okkur þá heyra sannleikann. Hvers vegna æptuð þér í stig- anum?“ „En það er satt herra, ég sá háa veru alhvíta — ■ „Ungfrú, særið ekki skyrisemi mina. Þessi saga ‘kann að hafa verið fullgóð fyrir hr. Cariile, en hún er ekki nógu góð fyrir Hercule Poirot. Sannleikurinn er sá, að einhver hafði kysst yður, er ekki svo? Og ég retla að leyfa mér að gizka á að þnð liafi verið hr. Reggie Carring- ton, sem kyssti yður.“ ; - Leorie deþlaði til Vians auga blygðunarlaust. „Gott og vel,“ sagði liún ó- smeyk. ,,Og irvað er cnnn kors þegar allt kemur til ai\S?“ „Já, einmitt, hvað,“ sagði Poirot stimamjúkur. „Sjáið þér til, ungi maðurinn kom upp ó eftir mér ng greip utan um mig — og þá varð mér eðlilega bylt við og rak upp óp. ~Hefði ég vitað — ja, bá liefði ég. auðvitað ekki æpt “ „Auðvitað," samþykkti Poirot ,",En liann læddist að mér eins og köttur. Þá opnuðust skrif- stofudyrnar og hr. einkurltar- inn kom fram, og iingi maðurinn la.umaðist upp scigaun og þarna stóð ég eins og fífi.“ Vitan'Iega - varð ég að segja -eitthvað — einkum við —■“ hún skipti nú yfir í frönsku, „ungan mann, eins og hann sem er svona á Jcaflega „comme il faut‘“ ,<eins óg vera ber).“ H' „Og þá funduð þér upp vof- una?“ ■ ~-T*?rWaa*: Rex málningarvörur byggjast' á syntetiskum lökk- \ um, sem gefa þeim frábæra endingu og gotf útlit v.vXv.v.v v.v.vMv.v X.vXvXvX XvXvXv!'' ?:•:•:•:•:•:•:•:•:•:• .•> -•:•:•»:•* '•:•» .✓:•»»»:•:•». •»»:•»»:•* •:*:•:•:•:•:•»:*».•;•;•»: »»»: >:•:•:•»» »:•»»»»:•»». »»:;»:•• »:•»:•:•:•»:•»:•>» . . .•»»>»:*»- • .•>»:•»:•» »»»»>» ••> ilill % ííííAvýW .óíx .-.VA'.W.V.V.V.V.V.V.V.V.V HÁLFMATT LAKK w.w.s*;v« ;v.v.v.v.v. íííííííííí: OLÍUMÁLNING '•v./r.v.VíVl fiír'" 1 •ííí:> Sííí>:í::::í I N N I M Á L N I N CsjöfnJ STRECH-BUXUR Hinar marg eftirspurðu Strech-buxur komnar. ÁSA - Skólavörðustig 17 Sími 15188. í n í ii ■'i’ ;í) íi . -4't Enskar sumarkápur NÝ SENDING Enskar dragtir^og kjólar í glæsilegu úrvali. dömubúðin Laugavegi Auglýsingasíminn er 14906 ) ALÞÝÐUBLA0IÐ — 14. júní 1963 |_J| -a -> -5.

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.