Lögrétta - 17.04.1906, Blaðsíða 1

LOGRJETTA
Ritstjóri: PORSTEINN GÍSLASON, Suðurgötu 13.
Reykjavík 17. apríl 1906.
I. árg.
Stórkostleg stxkkun.
Verzlun Magasínsins hefir auk-
ist svo mikið síðasta árið, að hús-
rúmið er orðið of lílið í sumum
deildunum.
Vefnaðarvörudeildin verður nú
stœkkuð um lielming, og mun iaka
upp alt luísið nr. 20 í Hafnarstrœti
(gömlu búðinaj bœði uppi og niðri.
Saumastofan fgrir dömur og
börn verður stœkkuð að mun undir
forstöðu hjónanna, sem nit eru þar,
og sem hafa þött sauma framúr-
skarandi vel, en saumalaunin verða
svo lág sem frekast er unt.
Ennfremur verður t sambandi
við vefnaðarvörudeildina kven-
hattadeild, undir forstöðu frlc. Önnu
Ásmundsdóttur.
Járnvörudeildin, ásamt glervör-
um og eldhúsgögnum, verður flutt
í Hafnarstrœti 17, í mjög stóra,
ngja búð, sem verið er að útbúa,
svo vandaða sem hægi er.
Magasínið hefir í ár keypt irm
óvenjulega miklar birgðir, og kom-
ist að mjög góðunt innkaupum á
flestöltum vörum, þrátt fyrir mikla
verðhœkkun erlendis.
Aðaláherzlan hefir, eins og hing-
að til, verið lögð á það, að kaupa
vandaðar og góðar vörur, en in
mikla samkepni hér er in bezta
trygging fyrir þvi, að verðið verði
svo lágt sem frekast er unt.
Virðingarfylst.
H. TH. A. 7H0MSEN.
Mannskaðinn.
Óumræðilega daprir hafa dag-
arnir verið mörgum um hátíð-
irnar núna, en sár sorg hefur og
jafnframt snortið alla, hve fjarri
sem þeir standa atvinnurekstri sjó-
manna vorra.
Óbætanlegur er missirinn mörg-
um heimilum nær ogfjær, en jafn-
framt er missirinn stórkostlega
mikill fvrir hjeruðin.
Þegar 70 vaskir drengir, úrvals-
lið vort, fer í sjóinn á einniviku,
þá er það þjóðarsorg og þjóðar-
missir.
Prjár skipshafnir hafa farist af
Faxatlóa-flotanum, og auk þess
tekið út stýrimennina af 2 skipum.
A undanförnum 20 árum telst
oss svo til, að eigi hafi giörfarist
nema 4 flskiskip, sem gengið hafa
hjeðan úr flóanum.
Eignatjónið er stórkostlega mik-
ið, en hvað er það móti mann-
tjóninu? Ætti að meta það til fjár
vrði að nefna feyki háa tölu. —
Ver$lunia ,£DlfJj36"RG“. Dálítil rýmkuri!
)>Sjón er sögu rikarh; engin takmörk og engin bönd halda versluninni »Edinborg«. Menn vita,að hún egkst og
margfaldast ár frá ári, bœði innan bœjar og út um latid. Peir vita, að í fyrra reisti hún hina stœrstu og skrautlegustu
Vefnaðarvörubúð á landinu og í ár bœtir hún við eiiiu hinu mesta og háreistasta húsi í Austurstrœti, og verður par innan skams
opnuð hin glœsilegasta og stœrsta Nýlenduvörubúð bœjarins, á neðsta gólfi. Á nœsta lofti verður hin stœrsta Fatasölubúð, og efst
uppi hið ágœtasta Skraddaraverkstæði og Kjólasaumastofa.
Einnig byrjar með vorinu nýtt og fjölskrúðugl Utibú frá versluninni í Norðurlandi, svo að allir hinir heiðruðu við-
skiftavinir verslunarinnar víðsvegar um land eigi hœgra með að ná til hennar.
Vinsœldir og vöxtur »Edinborgar<i mœlir best með henni.
Virðingarfylst
ÁSGEIR SIGURí)SSO>.
J
JlsRorun.
Þegar jafn-stórkostlegt manntjón ber að höndum og
nú hefur orðið lijer vid Faxaflða, hljóta allir að taka hlut
í hinum mikla og sara missi, sem svo mörg heimili hafa
beðið nœr og fjœr.
En hluttöku vora i verki getum vjer sgnt með því
einu, að gefa af örldtu geði, og svo riftega sem hver
megnar, til hjálparþurfandi ekkna og barna og annara mun-
aðarleysingja hinna drukknuðu sjómanna, sem þeir voru
eina stoðin og styttan i lífinu.
Vjer undirritaðir höfum nú gengið i nefnd saman til
að taka a móti slikum samskotum. Vjer munum jafnskjótt
birla samskotin og þau eru inn komin, og gera oss alt
far urn það, með aðsloð kunnugra manna, að gjafafjeð
komi sem rjetlldtast niður, og gera síðan almenningi grein
fyrir þvi.
Æskilegt væri að samskotin gengi svo greiðlega, að
þeim gæli orðið lokið d miðju sumri.
Gjaldkeri nefndarinnar er kaupmaður Geir Zoega.
Reykjavík á páskadag 1906.
G. Zoega. G. Björnsson. II. Hafliðason.
Pdll Einarsson. Th. Jensen. Th. Thorsteinsson.
Þórh. Bjarnarson.
Mannslifið er ákallega dýrti slíku
landi sem voru, þar sem gnóttir
náttúrunnar eru enn jafnlítið sótt-
ar og unnar sem þær enn eru
hjá oss.
Sú hliðin sem jmest snýr að
almenningi við hinn hryggilega
mannskaða er þessi:
Sjómenn vorir, sem hætta lífi
sínu sjálfum sjer til bjargar og
hygð sinni og landi til atvinnu-
bótar og auðræða, eru hermenn
vorir.
Þegar þeir hníga unnvörpum
fyrir óviðráðanlegum öflum nátt-
úrunnar, þá falla þeir á vígvelli
fyrir fósturjörðina.
Þeir hafa látið eftir heima kon-
ur og hörn, og' uppgefna foreldra
og annað skyldulið, sem þeir að
öllu lejdi unnu fyrir, voru eina
stoðin og styrkurinn, og tlest af
hinu eftirlátna skylduliði er fátækt
fólk, og hætist þar á harminn höl
örbyrgðarinnar.
Þar getur almenningur með
hjálpsamri hluttöku bætt nokkuð
úr, altjend ljett af hinni sárustu
nevð.
Og þetta er fjelagsskylda við
fallna hermenn vora.
Skyldu-vátrygging sjómanna á
þilskipum, sem á komst með lög-
unum 1903, kemur nú í góða
þörf og til allverulegs ljettis, en
hjálparþörfin er samt óumræði-
lega mikil.
Nokkrir höfðu vátrygt sigsjálf-
ir, en langt of fáir.
Af hinum drukknuðu eru 26 úr
Reykjavik, og er oss kunnug't um,
að 15 þeirra voru kvæntir menn,
og munu þeir láta eftir sig ein 20
hörn.
Oss er eigi enn jafnkunnugt um
heimilishagi utanbæjarmanna. —
Stærsta áfallið hefur komiðá Akra-
nes; þaðan hafa di uknað 15 manns,
og er manntjónið þar svo lang-
þyngst eftir fólksfjölda.
Blaðið flytur nú áskorun um
samskot til hjálparþurfandi skyldu-
liðs hinna druknuðu, og er sjálf-
mælt með henni.
Það mun eigi vera hugsun sam-
skotanefndarinnar að leita gjafa
hjá öðrum en íslendingum, enda
eigi rjett, en því meiri hvötin fyrir
sjálfa oss að duga nú vel.
ráð.
Það munu allir Reykvíkingar,
sem horfðu á strandið í Viðeyjar-
sundi 7. þ. m., einróma segja, að
mikið vildu þeir til þess gefa, að
þurfa aldrei framar að horfa á slíka
sjón.
Sterk hreyfing er líka vöknuð í
bænum til þess að reyna af fremsta
megni að koma í veg fyrir, að ann-
að eins geti framvegis átt sjer stað.
Fyrst kom fram áskornn frá rit-
stjóra »Ægis«, Matth. Þórðarsyni
skipstjóra, um samskot til þess að
kaupa björgúnarbát. Rjett á eftir
kom fram önnur áskorun sama efn-
is frá tombólunefndinni, sem frá er
sagt annarsstaðar hjer í blaðinu.
En töluvert eru mismunandi skoð-
anir manna á því, hverskonar björg-
unarfærum hjer sje mest þörf á.
Björgunarbátur, með venjulegumút-
búnaði, getur að eins komið að
notum, er slys ber að höndum hjer
á höfninni, eða þar í nánd, eins og
nú átti sjer stað. Mai’gir vísa til
Hafnai-sjóðsins og segja, að þaðan
ætti að koma fje til bátsins.
Önnnr bjargráð við slíktækifæri
eru flugeldaskotfæri. Svo segir Egg-
ert Briem í Viðey, að ef þau hefðu
þar til verið 7. þ. m., þá hefði mátt
skjótastreng iit tilstrandmannannaá
»Ingvari«ogbjarga þeim áþannhátt.