Lögrétta - 11.11.1908, Qupperneq 3

L0GRJETTA.
207
Yfirsetukona,
Kristín Jónsdóttir,
(hefur tekið próf í Kaupmannahöfn)
er sest að í Vesturbænum, býr í húsi
nr. 8 við Stýrimannastíg.
Það er full ástæða til að skora á
betri blöð íslendinga um að hrista
af sjer þess konar náunga sem þenn-
an símafrjettarmann — um hin blöð-
in tala jeg ekki; þar fer saman kall
og kýll. Betri biöðin geta ekki hlítt
því, að hafa falsara fyrir frjettasím-
endur.
Khöfn, í október 1908.
Finnur jónsson.
P. S. Mjer hefur dottið í hug, að
hin umræddu orð eigi að skilja svo:
,,F J. ræður D. frá minstu = ræður
til mestu breyt. “ — og væri það ekki
fjarri öllu lagi En það mun víst
ekki vera meiningin, enda hafa orðin
ekki verið skilin svo.
jjrotnar vatnsveitupípur.
A borgarafundi þeim er haldin var
í Báruhúsinu sunnudaginn 8. þ. m.
gat einn af fundarmönnunum um,
að eftir að við Valintínus Eyjólfsson,
sem höfðum tekið í akkorði af Vatns-
veitunefndinni að flytja rörin frá Rauð-
arárholti og upp undir efri veiði-
mannahús, höfðum lokið flutniugn-
um, hafi Ingimundur frá Bergstöðum
flutt á það sama svæði rör, sem hann
hafi sagt að ættu að koma í st.að
brotnu röranna.
Til þess að fyrirbyggja misskiln-
ing viðvíkjandi þessum siðari röra-
flutning, vil jeg leyfa mjer að skýra
það mál með eftirfarandi línum.
Við, sem rörin fluttum, vissum það
fullvel, að nokkur af rörunum voru
sprungin í mjórri endann, sömuleiðis
vissi það hr. verkfr. Knud Zim-
sen ásamt hr. Einari Finnsyni, sem þá
hafði fyrirvatnsveitunefndarinnar hönd
eftirlit með pípu-flutningnum.
Hr. Zimsen ætlaði í fyrstu ekki
að láta flytja sprungin rör inn á
þetta svæði, en eftir að hann hafði
talað við hr. Hansen um þetta, kom
þeim saman um, að rör með smá
sprungum mætti flytja, þar eð það
væri innan handar fyrir þann, sem
rörin legði, að saga sprunguendana
af, og væru þá rörin eins góð eftir,
nema hvað þau styttust, eftir því
hvað sprungurnar væru langar.
Þegar byrjað var að leggja rörin,
kastaði lagningamaðurinn sprungnu
rörunum burtu og Ijet flytja til sín
ósprungin rör; en jafnskjótt og Zim-
sem komst að því, skipaði hann svo
fyrir, að sagað væri af rörunum, og
eftir það voru öll sprungnu rörin
notuð, og innanhandar mun hverjum
af þeim mönnum, sem ekki trúa nema
þeir taki á, að fa að sjá flesta af
þessum bútum.
Jeg þykist ekki þurfa aðeyða fleiri
orðum um þetta; vonast til, að þeir,
sem kunna að hafa haldið að við
Valintínus höfum með illri með-
ferð brotið rörin, geti, eftir að þeir
hafa iesið þessar línur, sjeð, að svo
hefur eigi verið.
Aður en jeg enda þessar línur, á
lít jeg mjer skylt að taka það fram,
að þau afskifti, sem hr. Zimsen hafði
af verki því, sem við Valintínus höfð-
um með höndum, virtust benda á,
að hann gerði sjer alt far um að
það væri vel og sem ódýrast af
hendi leyst fyrir bæinn.
Rvík IO/u '08.
Dan. Daníelsson.
Símskeyti
frá útlöndum.
Khöfn 5. nóv.: Taft kosinn Banda-
ríkjaforseti. Hlaut 202 kjörmenn.
Bryan 181.
Khöfn 10. nóv.: Hermann Bang
(segir í blaðinu) „Köbenhavn", að
Danir sjeu ókunnugir ástandinu (á ís-
landi) og nefndarmenn hafa ekki
sagt fullar kröfur íslendinga. Haf
steini bar (segir hann) að koma strax
á konungsfund. Hann (H. B.) hvetur
Neergaard til að bjarga^því, sem
bjargast megi af heild konungsríkis-
isins.
Forsetakosning í Bandaríkjunum
hefur verið sótt með áköfu kappi á
báðar hliðar. Taft var alment spáð
sigri, eins og rjett hefur nú reynst.
Fremstur í flokki af stuðningsmönn-
um hans var sjálfur fyrirrennari hans,
Roosevelt forseti.
Um þá Taft og Bryan hefur áður
verið skrifað hjer í blaðinu, þegar
þeir voru útnefndir forsetaefni.
Þó »Lögr.« flytji blaðaskeytið frá
í gær, þá ábyrgist hún alls ekki, að
það flytji sannleika, og getureinsvel
trúað, að það sje rangfærsla á um-
mælum H. B. og útúrsnúningur. En
hvort sem svo er eða ekki, þá eru
ummælin öldungis ómerkileg og gera
hvorki til nje frá. H. B. er enginn
stjórnmálamaður og orð hans um þau
efni hafa litla þýðingu. Hins má
geta, að blaðið „Köbenhavn" flutti
ekki alls fyrir löngu ritstjórnargrein,
sem tók alt öðruvísi í málið en H. B.
Andatruboð.
Þeir eru nú nýkomnir heim úr
andatrúboðsför um Vestfirði Einar
Hjörleifsson, æðsti prestur andatrúar-
manna hjer, og Indriði Indriðason
miðill. Þeir hafa haldið fyrirlestra
og andasýningar víða í kauptúnum
vestanlands, og á andasýningunum
hefur alstaðar verið með þeim til að-
stoðar Skúli Thoroddsen alþingis-
maður.
Samkomum þeirra hefur verið svo
háttað, að fyrst heldur Einar Hjör-
leifsson fyrirlestur, eða les eitthvað
upp, og kostar inngangurinn þá 60
au. En að þeirri skemtun lokinni
býður hann þeim af áheyrendunum,
sem þess óski, að sjá andasýningar.
Verður þá hver, sem þessa óskar, að
bæta við í buddu þeirra Indriða 5
kr. Þeir kvað hafa náð saman tölu-
verðu fje á þessu ferðalagi. „Vestri"
segir, að á ísafirði hafi verið um 20
menn á andasýningu hjá þeim, og
álíka margir í Bolungarvík. Aðrir,
sem að vestan komu með þeim Ein-
ari, segja, að miklu fleiri hafi sótt
sýningarnar á báðum þessum stöð-
um. Á Bíldudal og í Stykkishólmi
gáfu sig einnig svo margir áhorfend-
ur fram, að sýningar voru haldnar á
báðum þeim stöðum, en á Patreks-
firði varð hluttakan svo lítil, að þar
varð ekkert úr sýningu.
Einhverjir þar í kaupstaðnum höfðu
þó, hvort sem það var nú í gamni
eða alvöru, sent mann eða menn á
fund Einars, til að orðfæra það við
hann, hvort þeir fjelagar ætluðu ekki
að hafa þar andasýningu. Einar lagði
undir flatt og svaraði seint og hátíð-
lega, að miðillinn hefði haft langa og
erfiða sýningu á Bíldudal kvöldið
áður og mundi því vera þreyttur.
Þó kvaðst hann skyldu spyrja hann,
hvort hann treysti sjer til þessa, en
án hans samþykkis vildi hann engu
lofa. Nú var náð í Indriða, og töl-
uðust þeir Einar einslega við. Að
því búnu kom Einar aftur fram, sagði,
að miðillinn vildi ráðgast um þetta
við andana og spurði, hvort ekki
væri hægt að ljá honum herbergi,
sem hann mætti vera einn í um stund.
Það var auðsótt, og var miðillinn nú
lokaður einn inni í herberginu. Þegar
hann kom þaðan, átti hann enn
launtal við Einar, og að því loknu
skýrði Einar frá, að reyndar þætti
öndunum miðillinn ekki vera sem
best á sig kominn nú, en samt leyfðu
þeir honum að halda sýninguna, „ef
það væri almennings vilji þar á Pat-
reksfirði". Um kvöldið hjelt svo
Einar fyrirlestur sinn, og mun hafa
rýmt vel til í pússi sínum á undan
fyrir væntanlegum fimmkróna-seðlum.
En það fór þá svo, að nær enginn
vildi sjá andana, og varð ekkert af
sýningu.
Þessi saga er höfð eftir manni, sem
staddur var á Patreksfirði jafnframt
þeim Einari og Indriða.
Á andasýningunni í Bolungarvík
kvað hafa gerst viðburður, sem verð-
ur er þess, að honum sje á lofti
haldið.
Rjett áður en þeir Einar og Ind-
riði lögðu á stað í leiðangurinn vestur,
kom sú fregn austan yfir fjall, að
látinn væri Þórður fyrrum alþingis-
maður í Hala, og komst þessi fregn,
þótt síðar reyndist ósönn, í nokkur
blöð hjer. Nú segir maður, sem að
vestan kom með þeim Einari og Ind-
riða, að Þórður hafi birst hjá þeim
á andasýningu þar vestra, og heldur
að það hafi verið í Bolungarvík, en
hverjar frjettir hann hafi sagt af líð-
an sinni yfir í andaheiminum, veit
maðurinn ekki. En þegar þeir fje-
lagar, andatrúarpostularnir, voru á
Patreksfirði á suðurleið, frjettu þeir,
að Þórður í Hala væri enn lifandi.
Maður, sem þangað kom hjeðan
og heyrt hafði getið um viðtal þeirra
við framliðinn anda Þórðar vestra,
sagði þeiin þar söguna. Þeim hafði
orðið við eins og helt væri yfir þá
ísköldu vatni. „Það er ómögulegt!“
hafði Indriði miðill sagt (þ. e. að
Þórður í Hala væri lifandi) og gengið
burtu náfölur.
Um hluttöku Skúla Thoroddsens í
andasýningum þessum er það sagt,
að hann hafi haldið niiðlinum með-
an á sýningunum stóð, til þess að
geta á eftir borið um það frammi
fyrir þeim, sem sýningarnar sóttu, að
miðillinn hefði ekki með höndum eða
fótum framkvæmt þau undraverk, sem
í myrkrunum gerðust.
„En hvar er Einar þá, meðan þetta
gerist?" sagði maður einn við Skúla.
„Einar? — Hann er að rannsaka
fyrirbrigðin", hafði Skúli svarað.
Þegar Skúli kom til skips eftir sýn-
inguna í Stykkishólmi, segist einn
farþegi hafa spurt hann, hvernig
gengið hefði þar.
„Aldrei eins vel og nú í kvöld",
hafði Skúii svarað. Síðan segir mað
urinn, að hann hafi sagt sjer, að
stóllinn með miðlinum á, hafi liðið
upp undir loft í herberginu, þótt hann
sjálfur reyndi af öllu afli að halda
honum niðri.
I sumar voru þeir Einar og Ind
riði lengi á ferð um Norðurland, og
hjeldu þá andasýningar bæði á Akur-
eyri og á Húsavík. Á þeim stöðum
baðum höfðu aðgöngumiðarnir kost-
að 10 kr. Á Akureyri þótti það
merkilegt, að Stefán kennari Stefáns-
son fjekk ekki að kaupa sig þar inn
á sýninguna. Sömuleiðis hafði frú
Bríetu Bjarnhjeðínsdóttur verið neitað
um það á Húsavík, en hún var þar
stödd jatnframt þeim Einari og Ind-
riða. Einhverstaðar á Mýrunum, og
ef til vill víðár, hafa þeir líka haft
sýningar.
En því halda ekki mennirnir þessar
gróðasýningar hjer í Reykjavík, þar
sem líkindin eru mest til, að þær
verði vel sóttar ? Svo spyr nú marg-
ur maður, og er ekki undarlegt.
Þykja þeim þessar sýningar boð-
legar fyrir peninga úti um land, en
óboðlegar hjer?
Eða, hvað er það?
Eðlilegasta skýringin er það, að
miðillinn þori ekki að halda hjer op-
inber?ff sýningar, treysti list sinni
síður hjer en annarstaðar, nema inn-
an safnaðar trúaða fólksins.
Nú er andakuklið orðið E. H. að
atvinnu. Svo langt er háðungin kom-
in. Og telja má víst, að hann geri
sjer vonir um trúboðsstyrk frá næsta
þingi, að flokksaginn verði svo mik-
ill, að þeir Skúli og Björn geti komið
öðru eins í kring.
E. H. blygðast sín ekki fyrir neitt
af því tægi. Hann befur leikið sjer
með Björn gamla hjer, og nú hefur
hann að sögn alveg náð yfirtökunum
á Skúla fyrir vestan.
En að maður, sem sumir ætlast
til að taki innan skams við æðsta
embætti landsins, skuli geta látið það
spyrjast um sig, að hann lafi eins
og lóðadrellir aftan í andáloddara í
pakkhúsum til og frá um landið —
það er auma haðungin!
Reykjavik.
Landsyilrdómurinn. Um 2. með-
dómaraembættið þar sækir Halldór
Daníelsson bæjarfógeti. Aðrir sækja
ekki.
„Óöinn“. Októberblaðið flutti
myndir af þessum mönnum: J. Hav-
steen etazraði á Oddeyri, Brynjólfi
Jónssyni skáldi frá Minna-Núpi, dr.
P. Pjeturssyni, síra Þorsteini Þórar-
inssyni í Heydölum og Abdul Hamid
Tyrkjasoldáni.
Frá fjallatindum til fiskimiða.
Ur Snðurmúlasýsln er skrifað 28.
okt.: „----Hjer hefur verið fá-
dæmavotviðrasamt síðan um miðjan
september; elstu inenn muna ekki
eftir öðru eins vatnsflóði; allar spræn-
ar ófærar og menn hafa ekki getað
smalað fjöllin vikum saman fyrir
vatnavöxtum. Stafafellsmenn lágu 14
daga í gangnakofa í Kollamúla langt
upp með Jökulsá í Lóni. Þeir voru
7 eða 8 í hóp.
Fnjóslíárbrúin er nú fullgerð og
umferð byrjuð um hana, segir „Nl.“
17. f. m.
Slofa brann í haust á Brúarlandi í
Deildardal og þar inni ýmsir fjemæt-
ir munir.
Hússtjórnarskólinn á Akureyri.
Þar eru í vetur 23 stúlkur.
Madur drukknaði af mótorbát úr
Bolungarvík 29. f. m. Báturinn kom
innan af ísafirði og datt maðurinn