Lögrétta - 15.09.1909, Síða 3

L0GRJETTA.
175
Stóra útsalan hjá Th.
Thorsteinsson aö Ing'ólfshvoli
heldur áfram.
<3résanáing

JfL
S'JL'S
l
0
á
*
f
I
iá|
jBt -
sneiöip sjálf pylsur, osta og skinke eftir vild.
eMs
I*jer hygnu húsmæður! Veitið þessu athygli:
Það sparar yður tíma,
Það sparar yður ómak
og er tvöfalt drýgra á borðinu.
¥
W
w Komið og reynið osta, pylsur og skinke, skorið í pylsu-
maskínunni í
„LIVERPOOL11.
Bæjarins stærsta, fjölbreyttasta og besta úrval af:
Ostum, Pylsum og Nkínke
er ávalt nýtt í
&
f
i
i
¥
I
©
I „Liverpool“ er nýkomin inaskíua. sem ^
flf
4
e
f
I
©
Tals. 43. ,Liverpool‘. Tals. 43. f
yiltskonar ávextir nýkomnir. f
-h
*«©*»*—©—*«*©*»>—
Smjörverslunin á Laugavegi 22
hefur fengið nú með »Sterling«
alveg óviðjafnanlega gott Marg-
arine, sem selst afar-lágu verði
næstu 5. daga.
Þetta er e k k i skrum.
Virðingarfylst.
Hjörtur F. Fjeldsted.
Stúlka óskast í vetrarvist ná
þegar, gott kaup. Uppl. í verslun
Á. Árnasonar, Hveríisgötu 3.
eins og blóðsugur, pína hann sjúkan
og plága, eins og kjóar hafa það
við veiðnari fuglana. Hans embætt-
isbyrði er nógu þung og hans sjúk-
dómur er nógu sár, þótt þið aukið
ekki á þetta hvorttveggja.
Sjúkdómur ráðherrans er alvöru-
mál fyrir þjóðina alla. Embættið
er svo mikilvægt og vandasamt, að
ekki veitir af, að sá hafi alla krafta
sína heila, andlega og líkamlega,
sem það er falið að rækja.
Og umfram alt verður þjóðin að
kretjast þess, að sú pólitiska klíka,
sem nú umkringir ráðherrann, blandi
sjer ekki hina minstu vitund í gerð-
ir hans og framkvæmdir, — en lofi
honum að starfa í samráði við þá
embættismenn, er vinna eiga með
honum svo að hann njóti eigin krafta
sem allra mest óhindraður, og fái
ekki þyngri áfellisdóm en hann á
skilið.
Alv'óruniaðnr.
Skríí
yflr bitlinga og annað góðgæti,
sem hinn »valdalystarlausi«
meirihluti hefnr tekið til
sín á fyrsta þingi.
1. Ari Jónsson varð bankaráðs-
maður og fær fyrir um 1700 kr. á
ári, og aðstoðarmaður í stjórnarráð-
inu, og fær þar 1500 kr.
2. Ben Sveinsson endurskoðari við
landsbankann — 750 kr. á ári. Auk
þess fjekk hann til brúar yfir Sandá,
í fáfarnasta hreppi landsins, 10,000 kr.
3. Bjarni Jónsson verslunarráða-
nautur frá 1. ág. þ. á., og að minsta
kosti næsta fjárhagstímabil, og fær
fyrir það alls 29,000 kr. — En þar
af gengur víst töluvert til að borga
með skuldir, sem ráðherra og aðrir
flokksmenn hans ábyrgjast.
4. Björn Jónsson ráðherra með
15,000 kr. árslaunum, að meðtöldum
formannslaunum bankaráðsins og
risnufje, sem hann ekki brúkar í því
skyni. Sem aukagetu má nefna
nokkurra mánaða veru í Danmörku
á landsins kostnað.
5. Björn Kristjánsson er væntan-
legur bankastjóri með 6000 kr. árs-
launum. Auk þess er hann „privat-
sekretæri" ráðherra og siglir með
honum á landsins kostnað.
6. Hannes Þorsteinsson endurskoð-
unarmaður landsreikninganna með
400 kr. á ári. Sem forseti tekur
hann ritstjórn alþingistfðindanna og
ávísar sjer fyrir það fram undir
IOOO kr.
7. Jón Þorkelsson fær 2500 kr.
fyrir að semja rit um þjóðrjettarstöðu
íslands, og fjekk veittar 800 kr. ár-
lega til aðstoðar við forngripasafnið,
og er sú staða ætluð syni hans.
8. Kristján Jónsson tekur að sjer
sem forseti ritstjórn þingtíðindanna
fyrir góða borgun. Sennilega lætur
honum það betur en að lesa próf-
arkir af dómasafninu, sem ekki hefur
komið út nú í full tvö ár. Auk þess
á sonur hans, nýskroppinn frá exa-
mensborðina, að fá annaðhvort auka-
kennarastöðuna við lagaskólann, eða
aðstoðarmannssýslan á íslensku stjórn-
arskrifstofunni ytra, með 1600 kr.
launum, hvort sem honum geðjast
betur, þeim unga manni. Síðari
staðan losnar í haust.
9. Magnús Blöndahl hefur verið
kosinn bankaráðsmaður með um 1700
kr. árslaunum.
10. Sigurður Gunnarsson hefur ekki
fengið neitt sjálfur ennþá, svo menn
viti. En handa tengdasyni sínum
útvegaði hann setningu í prestaskóla-
kennarastöðu, sem hjáverk við vanda-
samt aðalstarf, og 1200 kr. í laun
fyrir það á ári, líka sumarmánuðina,
meðan ekkert er kent.
11. Skúli Thoroddsen ljet sjer
nægja með óskiljanlega lítið handa
sjálfum sjer, einar 400 kr. á ári fyrir
endurskoðum landsreikninganna, en
til uppbóta ljet hann búa til alveg
óþarft læknishjerað handa tilvonandi
tengdasyni sínum, og má landsjóði
blæða fyrir það 1500 kr. árlega.
Hinir valdalystarlausu mennirnir
hafa, að því er sjeð verður, ekki
fengið ennþá neitt handa sjálfum
sjer, eða sínum, en handa kjördæm-
um sínum hafa þeir fengið ýmsa
bita, svo sem til að festa þá í sessi.
12. Björn Sigfússon, sem mest
blaðrar um sparsemi, fjekk veittar
gegn öllum fyrri reglum 5000 kr. til
kaupstaðarvegar út á Hvamstanga.
Þá átti hann það að þakka meirihluta-
stöðu sinni, að hann fjekk Kornsá
keypta fyrir gjafverð.
13. Gunnar Ólafsson fjekk 12,000
kr. til Skaftárhraunsvegar, sem fáir
fara um. Það er og í almæli hjer í
bænum, að víkja eigi frá bókaranum
við landsbankann og Gunnar eigi
svo að öðlast þann bita.
14. Hálfdán Guðjónsson fjekk a-
samt Kornsár-Birni fjelaga sínum hinn
alræmda Hvammstangaveg, og auk
þess fengu þeir styrkinn til Blöndu-
óss-skólans, sem bygður var „i trássi
við guð og góða menn“, hækkaðan
um 2400 kr. árlega. Minna þóttust
þessir sparnaðarmenn ekki geta kom-
ist af með.
15. Jens Pálsson Garðaguðsmaður
var ásamt Birni Kr. svo frekur, að
láta hækka styrkinn til Flensborgar-
skólans um 3500 kr. árlega, svo að
þessi skóli, sem hann og fjelagar
hans rússa með, er nú alveg kostað-
ur af landsfje.
16. Sigurður Hjörleifsson fjekk
með ofurefii flokksins komið því til
leiðar, að ein besta jörð landsins,
Kjarni, var seld kjördæmi hans fyr-
ir gjafverð, þrátt ofan í skýlaus mót-
mæli hreppsnefndar þeirrar, sem átti
forkaupsrjett til jarðarinnar að lög-
um.
17. Sigurður Stefánsson ljet setja
upp unglingaskóla í kjördæmi sínu
með 2500 kr. tillagi úr landsjóði ár-
lega. Ljet bæta við nýju læknis-
hjeraði, þar sem hann er búsettur,
en gætti þess þó, að láta sitt eigið
býli heyra undir ísafjarðarkaupstað,
þar sem búast má við að ávalt sje
góður læknir. En hinir bæirnir í
sóknum hans mega hafa lakari lækni.
18. Þorleifur Jónsson var ekki
feiminn, þó nýgræðingur væri á
þingi. Hann ljet veita sjer 10,000
kr. til brúar yfir Laxá í Hornafirði,
svo að hann gæti rekið fjenað sinn
yfir brúna og þyrfti ekki að væta
hann1). Þessi piltur verður efnilegur
með tímanum.
Þeir fáu þingmenn, sem eftir eru
úr flokknum, hafa að því er virðist
engan bita fengið, enda eru þeir
flestir nýir, og sumir þeirra svo sjálf-
stæðir, t. d. Jón á Hvanná og Jón
á Haukagili, að þeir voru í litlum
hávegum hjá höfðingjunum.
Aðgœtinn.
„Beskjrtteren“ fór hjeðan í fyrra
dag alfarinn, en hefur verið hjer til
strandgæslu öðru hvoru í sumar. Ekki
kvað ráðherra okkar hafa sýnt yfir-
mönnum skipsins neina viðurkenn-
ingu um það, að neinuleyti, aðhon-
um þætti nökkurs um vert starf þeirra,
jafnnauðsynlegt og það þó er land-
inu. Hann hefur aldrei boðið þeim
til sín, ekki svo mikið sem boðið
þeim einn vindil. Ráðherra hefur þó
2000 kr. í risnufje af landsjóði, fje,
sem beint er til þess ætlað, að hann
haldi uppi virðingu landsins með
1) Þorleifur hefur lýst því yfir ( einhverju
blaðinu ekki alls fyrir löngu, að fleiri hafi
dálítil not af þessari brú, en hann einn.
sómasamlegum viðtökum viðþámenn,
sem honum er sjerstaklega ætlað að
taka á móti fyrir landsins hönd.
Kenni hann veikindum sínum um, þá
er því þar til að svara, að hann hefði
geta lagt fyrir landritara, að koma
þarna fram í sinn stað og nota eitt-
hvað af því fje, sem veitt er f þessu
skyni.
Cook og Peary.
Frá Khöfn er símað 10. þ. m.:
„Peay sakar Cook harðlega um svik.
Menn, sem vit hafa á, treysta þó
„Cook“.
Smjörsalan. Símskeyti 14. þ. m.
frá konsul G. Davidsen í Leith tilkynn-
ir, að smjör það, sem sent var með
e/s „Ceres“ 7. þ. m., hafi alt selst
fyrir 97—100 sh. pr. Centw., að öll-
um kostnaði frádregnum.
Herra J. V. Faber & Co. í New-
castle símar 14. þ. m.: „Smjörið,
sem sent var með e/s „Ceres", kom
hingað í dag og er þegar selt. Verðið
varð 4 til 5 krónum hærra en síðast
fyrir hundrað pundin.
Markaðurinn er fastur".
128 125
»Þegar þú, jungfrú Róvena, ert orðin
heitmey mín, þá dirfist enginn að gera
frænda þínum og fósturbróður neitt
mein hjer inni. En með ást þinni
verður þú að kaupa honum vernd.
Jeg er ekki svo barnslegur í hugsunar-
hætti, að jeg fari að halda verndar-
hendi yfir manni, sem jeg veit um, að
eftir á mundi ræna mig hamingju-
vonum mínum. Látirðu að óskum
mínum, þá er hann óhultur, en neit-
irðu þeim, þá er hann á valdi Regin-
valds og innan skams örendur, en þú
sjálf ekki írelsinu nær en nú«.
»Jeg heyri það á málrómi þínum, að
ásetningur þinn er ekki eins vondur
og orð þín«, sagði Róvena.
»Teldu þjer þá trú um það«, svaraði
Breki, »þangað til tíminn sýnir þjer,
að það er misskilningur. Unnusti þinn
liggur særður hjer í kastalanum. Hann
er eigandi að Hlújárnsljeninu, sem
Reginvaldur hefur sótt mjög fast að
fá. Nú þarf ekki nema eina hnifs-
stungu til þess að tryggja Reginvaldi
ljenið. Ef þú hugsar þjer, að Regin-
valdur hræðist afleiðingarnar af öðru
eins verki, þá er líka til önnur leið.
Hann þarf ekki annað en að fá lækni
sinn til þess, að gefa honum rangt
meðal, eða þjóninn eða þjónustustúlk-
una, sem gætir hans, til þess, að láta
fara öðru vísi um hann en fyrirskipað
er, — þá er Ivar frá. — Og svo er
Siðríkur —«.
»Já, Siðríkur fóstri minn«, sagði Ró-
vena og greip íram i fyrir Breka.
»Honum hefði jeg ekki átt að gleyma
af umhugsun um son hans«,
»Það er líka undir þjer komið, hvað
gert verður við Siðrik«, sagði Breki.
»Þú skalt sjálf dæma hann«.
Kjarkur Róvenu var þrotinn, og
Breki fór þá að hughreysta hana og
sagði, að enn sem komið væri þyrfti
hún ekkert að óttast. En í því heyrð-
ist hornablásturinn úti fyrir hliðinu,
sem áður hefur verið lýst, og truflaði
bæði máltíð þeirra Siðríks og Aðal-
steins og fyrirætlanir Reginvalds í
fangaklefanum hjá Gyðingnum. En
Rreki var nærri feginn trufluninni, því
tal hans við Róvenu var komið inn á
þann rekspöl, að honum fanst jafn-
ógerlegt fyrir sig, að halda kröfum
sínum fram, eins og að falla frá þeim.
XXIV.
Meðan þessu fór fram, sem nú hef-
ur verið lýst, gerðust aðrir atburðir í
herbergi því, sem Rebekka hafði ver-
ið færð inn í. Það var turnherbergi,
og hafði hún verið flutt þangað af
tveimur af þeim mönnum, sem verið
höfðu í ránsförinni um nóttina. Her-
bergið var lítið og í þvi sat fyrir, þegar
komið var með Rebekku, gömul, norn-
arleg kerling, spann á snældu og raul-
aði gamalt, engilsaxneskt lag. Hún
leit upp, þegar Rebekka kom inn, og
gaut til hennar illum augum.
»Þú átt að fara hjeðan, kelli min«,
sagði annar af mönnunum. Húsbónd-
mina en um limi mína. Píndu mig
svo mikið sem þú viltl Jeg gef þjer
ekkert silfur, nema jeg gæti helt því
bráðnu ofan í kverkar þjer. Nei, nei,
Nasarei, — þú færð ekkert hjá mjer,
og fengir ekki, þótt jeg gæti með því
leyst þig frá þeim eilífu kvölum, sem
þú hefur verðskuldað. Deyddu mig,
ef þú hefur ánægju af þvi, og þú skalt
sjá, hvort Gyðingurinn ber sig altaf
eins illa og þið Kristsmennirnir látið«.
»Við skulum reyna«, sagði Regin-
valdur. »Þú skalt fá að þola þær
verstu pislir, sem til eru. — Klæðið
þið hann úr fötunum, þrælar, og bindið
þið hann við járnstengurnar«.
Gyðingurinn reyndi að verja sig, en
samt tók það stutta stund fyrir þræl-
unum, að ná honum úr ytri fötunum.
Svo fóru þeir að bisa við að koma
honum úr nærfötunum. En þá var
alt í einu blásið i horn ú.ti fyrir kast-
alahliðinu, og heyrðist það glögt niður
i klefann. Rjett á eftir var kallað af
mörgum uppi í kastalanum á Regin-
vald riddara. Hann vildi ekki, að
komið væri að sjer þarna niðri, benti
þrælunum, að þeir skyldu sleppa Gyð-
ingnum og fá honurn aftur fötin, lauk
upp hurðinni, fór út, kallaði á þræl-
ana með sjer og lokaði svo klefanum.
ísak varð þar aftur einn eftir.
XXIII.
Stofan, sem jungfrú Róvena hafði
verið færð inn í, var töluvert skreytt.
En óflmlega var því skrauti fyrir komið.
Þó bar allur útbúnaður herbergisins
vott um, að betri meðferð átti að haía
á henni, en hinum föngunum.
Þetta hafði áður verið herbergi konu
Reginvalds, en hún var nú fyrir löngu
dáin, og merkin um veru hennar þar
voru nú orðin fá eftir. Veggtjöldin
voru víða rifin, en sumstaðar upplituð
af sólarljósinu. Samt var nú ekki
annað herbergi til í kastalanum, er
talið væri betur til þess liæft, að bjóða
Róvenu. Hún var skilin þar ein eftir,
meðan riddararnir sátu á ráðstefnu
og gerðu um það sín á milli, hvern
hlut hver um sig skyldi hreppa af
ránsfengnum. Þeir Reginvaldur, Breki
og Brjánn áttu um þetta langt viðtal,
áður þeir gætu orðið allir á eitt sáttir.
Tilræðið var upphaflega gert fýrir
Breka, og átti hann nú að bera það
úr býtum, að fá Róvenu fyrir eigin-
konu. En komið var fram á miðjan
dag áður hann væri til þess búinn, að
ganga fram fyrir hana og bera upp
erindið. Reyndar stóð ráðstefna þeirra
riddaranna ekki svo lengi yfir. En
Breki þurfti þar á eftir langan tíma
til þess að búa sig sem best. Hann
klæddi sig úr grænu fötunum og í
skrautkápu, ljet skrýfa liár sitt og rak-
aði sig. En innan undir kápunni var
hann í fögrum kyrtli, er náði niður á
miðja leggi og haldið var saman með
gullsaumuðu belti, en í því hjekk sverð
hans. Skórnir voru afarlangir, að
þeirra tíma tísku, og undnir upp að
framan eins og hrútshorn. Hann hafði
hvirfilhúfu á höfði úr silkiflosi.
Þegar hann kom inn i herbergið til