Lögrétta - 03.01.1912, Síða 4

8
LOGRJETTA
og frá bryggjunni, því við það eyði-
leggjast allar festar og skipin nuddast
sjálf; og þurfi menn að vera viðbdnir
á hverri stundu að fara frá bryggju, ef
veður breytist, er það svo dýrt fyrir
skipið, þar sem vjel skipsins verður
að vera albúin til gangs meðan það
liggur við slíka bryggju, en slíkt er
ýkja kostnaðarauki, að viðbættri
bryggjuleigu, enda svo tafsamt og
óvinsælt, og aðeins til að koma óorði
á höfnina, sem getur orsakað að menn
noti hana minna en ella, og leiti uppi
aðra staði.
Þ J. Sv.
og
Blaðið Ingólfur virðist vera æði-
langt á eftir tímanum. Það er líkast
því, sem það haldi að miðaldamyrk-
ur og ófrelsi hvíli enn yfir þjóð vorri,
þegar biskupar voru að rekast í því,
hvað prestar kendu í ræðum sínum.
Það er sem sje reitt út af lík-
ræðubroti, sem Templar hefur flutt
og Ingólfur segir að síra Ólafur Magn-
ússon í Arnarbæli hafi haldið við jarð-
arför Eyjólfs nokkurs fyrrum barna-
kennara, sem Bakkus hafði gert að
auðnuleysingja. Ingólfur skorar á
biskup að veita prestinum áminningu
fyrir, og fer mjög hörðum orðum
um ræðuna. Það er eins og blaðið
viti ekki, að nú ríkir fullkomið kenn-
ingafrelsi á landi voru, svo að prest-
ar megi kenna, hvað sem þeim sýn-
ist, og að áskorun þessi er því æði-
langt á eftir tímanum. Ingólfur get-
ur ekki á þessum frelsistímum búist
við neinum áminningar-sárabótum, þótt
margur prestur kunni að fara harð-
ari orðum um vín og vínsölu en gert
er í fyrnefndri Hkræðu.
Annars er þessi goluþytur út af lík-
ræðunni allíhugunarverður. Venjulega
eru líkræður ekki nefndar opinber-
lega nema í skopi. „Líkræðusann-
leikur" og „líkræðuskjall" þykir hæfi-
leg umsögn um ástæðulitla gullhamra,
og sýna bæði þau og önnur ummæli
fullvel, að fólk ber litla virðingu fyrir
„lofdýrðarmærðinni “, sem fjölda marg-
ar líkræður eru fullar af.
En þó er það almenningur eða
„kröfur fólksins", sem hafa skapað
líkræðuskjallið. „Söfnuðurinn" heimt-
ar að reynt sje að koma að öllum
þorra góðra Iýsingarorða í hverri
Hkræðu, og gersamlega breitt yfir
bresti hins látna, — og margur prest-
urinn þorir ekki annað en hlýða, —
fyrst í stað líklega með mótmælum
samviskunnar, en svo kemst það
smámsaman upp í vana. Orðin kom-
ast nær ósjálfrátt á blaðið: „framúr-
skarandi heiðursmaður", „dygðum
prýdd sómakona", „sómi stjettar
sinnar" o. s. frv., alveg eins um sið-
ferðislega veslinga og hina. — Og
Neðanmáls;
Fjalla-Eyvindur.
Eftir Jóhann Sigurjónsson.
26
K á r i:
Enginn þekkir sinn næturstað — auk
heldur annað (f«).
Halla
(horfir á eftir Kára, Þegir).
Arn e s
(setur askinn á gólfið):
Ástarþökk fyrir matinn. — Fæ jeg að
leggja mig úti í hlöðu í nótt?
H a 11 a:
Það fer betur um þig í rúmi — þú
getur sofið hjá Magnúsi.
A r n e s:
Jeg sef hvergi betur en í þurru,
gömlu heyi.
G u ð f i n n a
(kemur inn):
jeg sit hjer inni meðan mjólkursopinn
volgnar (sest). Er það satt, Arnes, að þú
skiljir íuglamál ?
Arnes:
Lítið held jeg fari fyrir því.
Guð fi n n a:
Fyr á tímum skildu fróðir menn fugla-
trtál. En ungu kynslóðinni hefur hrakað
í því, eins og svo mörgu öðru.
við „hátíðleg tækifæri" virðist stund-
um nærri kapphlaup um hver geti
hrósað mest, eða rjettara sagt, sagt
mestar vitleysur (sbr.: „Hjervarhann
prófastur, nú er hann sjálfsagt orðinn
biskup"). Satt er það að vísu, að
presturinn verður að tala varlega um
svörtu hliðarnar, svo að hann særi ekki
um skör fram ástvini hins látna; en
hlálegt er að ætlast til að prestur-
inn ljúgi lofi á látinn mann, sem
hann veit auk þess að enginn kunn-
ugur trúir, en yrði ekki til annars en
varpa skugga á alla sannleiksást
prestsins.
Því er það svo fjarri heilbrigðri
hugsun, að ráðast að presti með stór-
yrðum, þótt hann vilji rísa gegn
þessum óvana og heimskulegu kröf-
um og bendi því skýrt á ógæfu of-
drykkjunnar við drykkjumannsgröf-
ina. Hvar er betra tækifæri en þar
til að segja við fólkið: „Varið yður
á áfengum drykkjum".
Má búast við að nokkur ofdrykkju-
maður sje svo tilfinningarlaus, að
hann óski öðrum að komast í sín
spor? Eða skyldu nokkrir ástvinir
látins drykkjumanns vera svo kær-
leikssnauðir, að þeim sje mein að
því, að aðrir sjeu varaðir við, að
lenda í sömu óförum, og það sje
gert einmitt andspænis dauðanum,
þegar menn hlusta best og muna
best, ef eitthvað er að muna annað
en innantómt orðagjálfur? — Og
ekki þarf Ingólfur að furða sig á,
þó menn nefni þá jafnframt það
ráðið gegn ofdrykkjunni, sem þeir
vita best, . algerða útrýmingu vín-
sölunnar. En skiljanlegt er, að hon-
um komi best að um það efni sje
talað, þegar fáir taka eftir því.
Hitt get jeg ekki skilið, til hvers
verið er að hafa þessa presta, ef
þeir mega ekki vara við spillingu,
hvenær sem gott færi býðst.
5. G.
Laugardaginn hinn 27. p. m., kl. 1, verdur haldið
opinbert uppboð og seld hcestbjóðanda, ef viðunanlegt boð
fœst, fisliiskipin; Kulter Níels Vagn og kulter Gunnvör,
sem liggja inni d Eyðsvík við Reykjavik.
Gunnvör er jdrnskip, að stœrð 75,11} tons, en Níels
Vagn er timburskip, að stærð ca. 65 tons.
Bæði skipin liafa dvalt gengið tit fiskiveiða, utan
Gunnvör siðastliðið útgerðartímabil; og pess skal getið,
að Gunnvör er sjerstaklega henlug til flulninga og síldar-
veiða, þar sem lestarúm skipsins er mjög stdrt.
Skipin eru 1. flokks skip, sem alf af hafa verið mjög
vel hirt, og þar að auki nú siðastliðið haust fengu þau
töluverða viðgerð, svo skipin eru í besta dstandi til
hvers sem vera skal.
Söluskilmdlar verða birtir d uppboðsstaðnum, sem
verða mjög aðgengilegir.
J. P. T. Brydesverslun.
Aöflutningsbanniö. Á ný-
ársdag fjekk ráðherra svohljóð-
andi símskeyti frá Christjansand
í Noregi:
»Norges afholdsparti, samlet til
landsting, sender sin varmeste
lýkönskning i anledning forbuds-
lovens ikrafttræden.
Arne Halgjem«.
seljum við heimflutt fyrir kr. 24
tonnií, og“ fyrir kr. 4 skippnnðið, sje
minna keypt en '|, tonn í einu.
(Bééur Sís/ason
yfirrjettarmálaflutningsmaður,
Laufásveg 22.
Venjul. heima kl. n —12 og 4—5.
Hýtt li i i*K| ublaö VII, I.:
Vort þjóðfjelag. V. B. — Viðára-
mótin. Sig. Stef. — Guðsríkið —
Trúarbókin — Landsmálahug-
vekjurnar. Sig. Stef. — K. F. U.
M. Fr. Fr. — Nær er skinnið en
skyrtan — Sambandsmál og fjár-
mál — Ingólfur og líkræðan o. fl.
Dans.
í einn mánuð kenni jeg Lanciers,
Princesse Alexandrine Quadrille,
Mirelle o. fl. Þeir, sem vilja taka
þátl í dansinum, láti mig vita fyrir
12. þ. m.
Guðrún Indriðadótlir.
Aðalíundur
S. d. adventistasafnaðarins í
Reykjavík verður haldinn í Síló-
am við Grundarstig fimtudaginn
4. jan. 1912 kl. 7 síðd.
Reykjavík. 3. jan. 1912.
I). tfslluntl
forstöðumaður.
ibúö tíl lelgu Laufásvegi G.
Hjer með tilkynnist vinum og vanda-
mönnum, að minn ástkæri eiginmað-
ur, Vernharður Kristjánsson á Hofi
á Kjalarnesi, andaðist 28. des. f. á.
Jarðarförin fer fram laugardaginn 6.
þ. m. kl. 12.
Ingileif Finnsdóttir.
Athygli karlmannanna
leiðist að því, að við sendum til
allra 3V4 mtr. 135 cmtr. breitt, svart,
dökkblátt og grádröfnótt nýtýsku
fínullarefni í falleg og sterk föt fyrir
aðeins 14 kr. 50 au. Fataefnið send-
ist burðargjaldsfrítt með eftirkröfu,
og má skila því aftur, ef það er
ekki að óskum.
Thybo Mölles Klædefabrik,
Köbenhavn.
Laus embættl. Sýslumannsem-
bættið í Snæfellsness- og Hnappa-
dalssýslum. Árslaun 3000 kr. Um-
sóknarfrestur til 1. mars 1912.
Hjeraðslæknisembættið í Reykja-
víkurhjeraði. Árslaun 1500 kr. -j-
800 kr. fyrir kenslu við lækna-
deild háskólans. Umsóknarfrestur
til 15. mars 1912.
Hjeraðslæknisembættið í Þing-
eyrarhjeraði. Árslaun 1500 kr.
Umsóknarfrestur til 15. mars 1912.
Laus sýslan. Yfirfiskimatsmanns-
sýslanin í Vestmanneyjum, er nær
yfir Vestmanneyjar og Vík í Mýr-
dal, er laus. Árslaun 800 kr.
Umsóknarfrestur til 1. mars 1912.
27
Halla
(brosir):
Já, eftir þínum dómi fer ungu kyn-
slóðinni hnignandi.
G u ð f i n n a :
Við þurfum ekki annað en taka til
gömlu sögurnar. Hvar eru menn eins
og Skarphjeðinn og Grettir Ásmunds-
son? Þeir eru ekki til.
Halla:
Á barnsárunum óskaði jeg mjer, að
jeg hefði búið með Gretti úti í Drangey.
Arnes:
Hvað lengi var hann í utlegð?
H a 11 a:
19 ár. Hann vantaði að eins eitt ár
til þess að verða frjáls.
A r n e s:
Já, hann hefur óefað verið mikilmenni.
En þó dettur mjer í hug það, sem Arn-
grímur sagði einu sinni, þegar talið barst
að fornum hetjum.
Halla:
Hvað sagði hann?
Sirins Consum Súkkulaði
er áreidanlega m*. 1.
Atvinna.
Nokkrar duglegar stúlkur —
helst vanar fiskverkun — geta
fengið atvinnu. Nánari upplýs-
ingar gefur
Ingfiiniiiiilur Jónsson
Holtsgötu 5
eða L i v e r p o o I.
Gfœtið yðar fyrir eftirlíkingum.
Eggert Claessen
yflrrjettarmálaflutningsmaður.
Prentsmiðjan Gutenberg. Pósthússtræti 17. Venjulega heima kl. 10—11 og 4—5. Talsimi 16.
28 29 30
Arnes: hreiðrinu. Hann dillaði stjelinu og var H a 11 a:
Fjarlægðin gerir fjöllin há og menrt- óðamála: Skárri eru það lætin 1 þjer Farðu til dyranna, Guðfinna, og bjóddu
ina mikla. um hánótt! Ungarnir mínir geta ekki frænda þínum inn. — Þú manst eftir
(Stutt þögn), sofið. Kral Krummi hallaði undir flatt mjólkinni.
G uð f i n n a: og hrækti út ur sjer krunkinu: E’.rt það G u ð f i n n a
Afi minn sálugi hafði hrafninn fyrir þú, dindilslettan þfn! Snáfaðli inn í (f«).
spátugl og honum kom ekki margt á óvart. holuna þína. Þú mátt þakka fyrir að A r n e s
við köllum þig fugl (Ames brcytlr röddinní). (stendur upp):
Þú heldur að fuglarnir sjeu altaf að Jeg held jeg þekki þig, óþokkinn þinn! Nú held jeg að jeg fari í háttinn.
hugsa um okkur mennina. Þú hefðir Þú ert sfstelandi og etur eggin undan Halla
átt að heyra til þeirra í gærkvöld. Jeg sjálfum þjer. Steindepillinn skautst eins brosir):
var á gangi fyrir neðan Kolhamra. Þá og sendill inn í holuna, enda veitti hon- Langar þig ekki til að skeggræða dá-
sá jeg hrafn koma fljúgandi. Jeg vissi um ekki af að flýta sjer, því krummi lítið við hreppstjórann ?
hvar hreiðrið hans var, því jeg sá hvfta Ijet stórt sprek detta niður úr dyngjunni. A r n e s:
dritskelluna á berginu. Krumma varð S m a 1 i n n Ef jeg hetði fundið kindarskrokka uppi
skrafdrjúgt (hermir eftir hrafninum). KrUnk- (kemur inn, það er asi á honum): á fjöllum, með hans marki, hefði jeg
krunk. Jeg sá lamb niðri í feni. feg Hreppstjórinn kemur ríðandi. haft gaman af að segja honum frá því.
brýndi gogginn og ætlaði að kroppa úr Halla: — Góða nótt.
því augun, þegar smalaskrattinn ko>m Hvaða erindi skyldi hann eiga hingað, H a 11 a:
hlaupandi. Jeg óskaði hann sykki sjálfur svona seint. Fanstu kýrnar? Góða nótt.
í fenið — þá hefði jeg klórað honum j S m a 1 i n n : A r n e s (fer).
framan. G u ð fi n n a: Já, þær komu á móti mjer. Jeg ljet þær inn. H alla (strýkur hárið).
He-he! Ekki vantar fúlmenskuna! H a 11 a:
A r n e s Sagðirðu stúlkunum frá því? B j ö r n (kemur inn — hann heldur á silfurbúinni svipu — er í
(smjattar): S m a 1 i n n: kloíháum reiðsokkum);
Sdal Sda! — Steindepillinn kom út úr Nei (fer). Gott kvöld.