Lögrétta - 17.01.1912, Blaðsíða 3

L0GRJETTA.
15
lægast, og heiðarlegum mönnum
samboðnara, að láta hann sjást
þar og lofa honum að áfella mig.
Afsakanlegt var, þó þeir skýrðu
hann ekkert mjer til málsbóta —
ekki að vænta hjá þeim þekkingar
til þess —, ef þeir hefðu látið ó-
gert, að ófrægja mig af sínu eigin
hyggjuviti.
Á bls. 99 er þessari smáhnútu
kastað:
»Áttu hestar Þingeyinga [líkl. 16
—18] betri dvöl við norðlenska
höfuðstaðinn en hinn sunnlenska«.
////. Lok.
Oft má 1 fám orðum ljúga svo,
að langt mál þurfi til að hrekja.
Eru það aðalóþægindin við þess-
konar sakir.
Á þeirri tíð, er jeg var í upp-
vexti, var enn eigi aldauða það fólk,
er fór um sveilir með þeim einum
erindum, að þiggja gefins allan
greiða. Varð því viðast vel til;
því það var jafnframt »ferðasögur«
þess tíma: skjallaði þá og lofaði,
er því þótti vel veita og verulega
gefa, en ófrægði liina, og vildu
flestir komast hjá því. — »Hið
gamla er grundvöllur hins n57ja«.
Komi sú tíð, að á Norðurlandi
liggi eitthvað það eflir manna
hönd og anda, er Sunnlenditigum
sje ómaks vert að skoða, og geri
þeir sjer ferð til þess, vil jeg óska
og vona, að þeir hafl á sjer það
menningarsnið, að virða fram-
boðna gestrisni, en borga eftirtölu-
laust greiða þar, sem reikningur er
fyrir honum gerður, varist að bera
óhróður á saklausa menn, og meti
meira að koma æskilegum umbót-
um í framkvæmd, en að blaðra
upp á margar arkir út af förinni,
af fordild sinni — margt, er henni
kemur ekki við.
Getið skal þess, að jeg met það
fremur gleymskusök en ásetning
fararstjóranna, að dráttur varð á
skilum við mig, og að flestum far-
armönnum mun það hafa ókunn-
ugt verið. Líklegt þykir mjer einn-
ig, að þeir sjeu flestir saklausir af
óhróðri um mig, og bið jeg þá af-
sókunar á því, að jeg hef orðið að
skýra frá viðskiftum milli mín og
flokksins, út af árás höfunda bók-
arinnar á mig. Til þeirra er einkum
orðurn mínum slefnt.
Ekki þarf neina einn gikk í
veiðistöð (bændaför) til að koma
óorði á hana. Hvað þá, ef tveir
eru?
Grafarholti, i des. 1911.
Björn Bjarnarson.
Þingkosningar í Þgskalandi.
Símað er frá Khöfn í gærkvöld, að
kosningar til þýska ríkisþingsins hafi
farið fram og jafnaðarmenn hafi unn-
ið stórsigra. Óútkljáð er um 189
kosningar.
4i
Halla:
Snerti jeg sálina 1 þjer, guðsmaðurinn!
Þú vissir, að bróðir þinn fór að þínum
ráðum í smáu og stóru. En þig grunaði,
a9 þú mundir ekki geta hnoðað mig
eins og deig á milli handanna, — og
þjer skjátlaðist ekki. Þú gleymir mjer
því aldrei, að jeg fjekk manninn minn
til þess, að ganga undan handarkrikan-
um á þjer. Jeg þekki þína valdafíkn.
Þú vilt hafa hönd í bagga við hver ein-
astu hrossakaup f sveitinni. Það á að
vera af eintómri umhyggjusemi og náung-
anskærleika. Jeg þekki þann kærleika!
Þeim, sem ekki vilja taka þfnum ráðum,
kemur þú á vonarvöl, ef þú sjerð þjer
það fært. En nú ræð jeg j>jer, f eitt
skifti fyrir öll, að þú látir mig og mitt
heimili afskiftalaust.
Björn
(þriítinn af braeði) S
Jeg hef orðið margs fróðari í kvöld.
Nú skil jeg, hvers vegna þú hefur gert
Kára að ráðsmanni. Þú ert í sannleika
harnið hennar móður þinnar.
Vefnaðarvöruverslun
Ih. Thorsteinsson, Jngóljshvoli.
Vefnaðarvöruverslun minni í Ingólfshvoli veitir forstöðu
frá 15. janúar hr. Haraldur Arnason, er áður var rekandi
versl. Dagsbrún, í stað Geirs Thorsteinsson; jeg vonast til að
heiðraðir viðskiftavinir sýni þessum nýja manni sömu velvild
og sýnd hefur verið versluninni undir fyrverandi verslunar-
stjóra.
Sökum breytinga á búðinni hefur hún verið lokuð und-
anfarna viku, en verður aftur opnuð miðvikndag 17. þ. in.
Virðingarfylst
Th. Tliorsteinsson, Ingólfshvoli.
Eins og sjá má af ofangreindri yfirlýsingu, hef jeg tekið
við stjórn Vefnaðarvöruverslun Th. Thorsteinson að Ingólfs-
hvoli, — Jeg vonast til að hinir gömlu viðskiftamenn þessarar
verslunar sýni mjer þá sömu velvild og fyrirrennara mínum.
Auk þess vonast jeg til að sjá þar inína mörgu og góðu við-
skiftavini frá fyrri tímum.
Virðingarfylst
Haraldur Árnason.
V ef naðarvöru verslun
£h. Chorsteinssoa, Jngóljshvoii.
m
jjaejarstjórnarkosning
á að fara hjer fram 27. þ. m. 5
fulltrúa á að kjósa. Fram munu þeg-
ar vera komnir fjórir listar. Einn
hefur fjelagið „Fram" samið, og er
hann þannig:
Thor Jensen kaupmaður;
Knud Zimsen verkfræðingur,
Jón Ólafsson skipstjóri,
Guðm. Ásbjarnarson trjesmiður,
Þorv. Þorvarðsson prentsmiðjustj.
Á þennan lista er vel valið, eins
og við er að búast af „Fram"mönn-
um. Maðurinn, sem þar er fremstur,
er einn mesti dugnaðarmaður og fram-
kvæmdamaður bæjarins og flestum
líklegri til gagnlegra verka í bæjar-
stjórn. Sá næsti hefur á undanförn-
um árum átt sæti í bæjarstjórn og
er sjálfsagður til endurkosningar vegna
sjerstaks kunnugleika á málefnum
bæjarins. Verkfræðisþekking er líka
sú þekking, sem bæjarstjórnin hefur
mesta þörf fyrir. Hinir eru og allir
mjög nýtir menn og kunnir að dugn-
aði og greind
„Sjálfstæðis“liðið hefur skipað svo
á sinn lista: 1. Sveinn Björnsson
málaflm., 2. Hannes Hafliðason skip-
stjóri, 3. P. Hjaltesteð úrsmiður, 4.
Sæm. Bjarnhjeðinsson læknir, 5. Samú-
el Ólafsson söðlasmiður.
Uudarleg hugsun er það, eins og
fleira hjá þeim mönnum. sem f þeim
flokki ráða, að tylla Sv. B efst á
listann. Er það fyrir fjármalastarf-
semina á stjórnarárum föður hans,
sem þeir búast við. að nafn hans
dragi fylgi að listannm, — fyrir af-
skifti hans af Thoremálinu, silfur-
bergsmálinu, Rawsons-málinu o.s.frv f
Af þeim málum einum er hann kunn-
ugur orðinn, og Lögr. hjelt, að sú
kynning gæti ekki verið meðmæli með
honum til trúnaðarstarfa fyrir almenn-
ing. En „Sjálfstæðis“forsprakkarnir
líta þó líklega svo á málin.
Verkmannafjelagið „Dagsbrún" er
með lista, sem svo er skipaður : 1.
Þorv. Þorvarðsson prentsmiðjustjóri,
2. Jóhannes Hjartarson verslunarmað-
ur, 3. sjera Magnús Helgason kenn-
araskólastjóri, 4 Sig. Sigurðsson
ráðanautur, 5. Samúel Ólafsson söðla-
smiður.
Loks er sagt, að konur sjeu með
lista, sem á eru: 1. frú Guðrún Lár-
usdóttir, 2. frú Briet Bjarnhjeðins-
dóttir.
Brantarlioltsmjólkln verð-
ur fyrst um sinn seld í kjallaranum
í Uppsölum.
P. t. Reykjavík 11. jan. 1911.
Dan. Daníelsson.
Tvær vísur um það, hve
mörg fet eru í metra (3,1862 fet).
Þetta í minni þitt nú reyr:
þrír komma einn og átta sex tveir,
svo hið franska mál eg met,
metra breyti' í íslensk fet.
Fet í metra finna má,
fyrst skal setja heila þrjá,
svo koma’ á eftir, orð mín heyr,
átján hundruð sextíu og tveir.
H. B.
Úr Húnavfttnssýsln er skrifað 6.
jan.:
„Tíðin hefur verið svo góð og hag-
stæð, það sem af er vetrinum, að
jafnvel gamlir menn muna ekki slíka
tíð. Tíðindum þótti það sæta, þegar
símanum var lokað á Blönduúsi, og
gengur það undrum næst, ef engin
skynsamleg ráð finnast til að nota
hann þarna í höfuðstað sýslunnar,
og er búist við, að sýslunefndin láti
mál þetta eitthvað til sín taka.
í nóvembermán. var hjer á ferð
fjárræktarmaður Jón H. Þorbergsson
úr Þingeyjarsýslu. Hjelt hann fyrir-
lestra nálega í hverri sveit, og skoð-
aði víða fje manna. Hlýddu margir
á mál hans og var gerður að því
hinn besti rómur. Hann talaði vel
og skipulega, og þótti ræða hans bæði
hafa fróðleik og margar góðar leið-
beiningar að færa viðvíkjandi fjár-
ræktinni. Fjárskoðanir fóru jafnan
fram í sambandi við fyrirlestra hans,
og gaf hann þá ráð og leiðbeiningar
um meðferð fjárins. Það duldist
ekki, að maðurinn er mjög vel vax-
inn starfi þessu, og rækir það af
mestu alúð. Enginn minsti vafi er
á því, að ferðalag hans hefur vekj-
andi áhrif og góða þýðingu fyrir
landbúnaðinn".
Bæjarstjórnarkosning í Hafnar-
firði hefur nýlega farið fram, og
voru endurkosnir þeir Þórður Edilons-
son læknir og Sigurgeir Gíslason
verkstjóri.
Afmælisvísur.
Guðjóni Guðlaugssyni alþingism.
voru sendar eftirfarandi vísur á af-
mæli hans 13. des. síðastl.:
Heillaósk um afmælið
og alla framtíð þína
set jeg hjerna saman við
söngleysuna mína.
Ekki get jeg gert að mjer
að gefa stutta skýrslu:
Það ert þú, sem fremstur fer
fyrir Strandasýslu.
Sendur ertu enn á þing,
allir munu trúa,
að syðra þinni sannfæring
seinlegt verði að snúa.
Bcstn og ódýnistn
Sjómannalíf, eftir R. Kipling. Verð
kr. 1,50.
ívar hlújárn, eftir V. Scott. Verð
kr. 2,50.
Baskerville-hundurinn, eftir Conan
Doyle. Verð kr. 1,50.
Kaupendur „Lösijcttu“
eru mintir á að borga blaðið.
jtámujjelag Jslanðs
heldur aóálfiiiid i húsi »Kristi-
legs ungmennafjelags« þriðjudag-
inn 13. febr. kl. 7'A e. h.
Reikningar framlagðir, skýrt frá
hag fjelagsins. 2 menn kosnir í
stjórn og 2 endurskoðunarmenn.
Tryggvi Guiiiiarsson.
Þó að liðið „hjerna hitt“
hremdi gjöld í ergi,
mun ei sjást að mannorð þitt
mygli’ af silfurbergi.
Nú þarf góðan gaddavír
að girða landsfjár-völlinn,
„sjálfstæðisins"- soltnu kýr
sífelt hyggja’ á spjöllin.
Fyrirgefðu gamanið.
— Geturðu kannske hlegið? —
Svo er hjerna saman við
sannleikurinn, greyið.
J. Th.
Frá Útlöndum komu með „Ceres"
á manudagskvöld: Þorv. Palsson
Hornafjarðarlæknir, D. Sch. Thor-
steinsson ísafjarðarlæknir, E. Claes-
sen málaflm., frú E. Briem, kaup-
mennirnir Aage Möller, Jón Björns
son og Kr. Nielsen, kapt. Trolle,
yfirhjúkrunarkona franska spítalans
hjer o. fl.
Ódiim er það blað, sem kaupend-
ur beinlínis græða peninga á að kaupa,
því eftir nokkur missiri gengur hann
kaupum og sölum fyrir hærra verð en
hann kostar upprunalega.
Desemberblaðið flutti greinar með
myndum af Sigurði presti Stefánssyni í
Vigur, Jóhanni bónda í Öxney á Breiða-
firði, Guðm. Björnssyni sýslumanni og
Snæbirni hreppstjóra í Hergilsey og Ólafi
hreppstjóra í Króksfjarðarnesi. Um hinn
síðastnefnda ritar Þórhallur bisktip
Bjarnarson. Ennfremur eru þar kvæði
eftir Ben. Þ. Gröndal, Jónas Guðlaugs-
son (þýðingar úr norsku, eftir Ossian
Nilson) og E. P. Jónsson, og svo smá-
sögubrot: »Glatað — eða hvað?
Nóvemberblaðið flutti greinar með
myndum af J. Appel kenslumálaráðherra,
slra Jakobi Benediktssyni, Páli Óiafssyni
frá Akri, Jóni Eiríkssyni og Guðnýju
Jónsdóttur frá Hlíð í Skaftártungu og
nýju brúnni^ á Norðurá í Borgarfirði.
Um J. Appel ritar B. Th. Melsteð sagn-
fræðingur. Þar eru og kvæði eftir I. G.,
Jónas Guðlaugsson og Ben. Þ. Gröndal.
Prentsmiðjan Gutenberg.
ss
-S
ss
ss
-tc
4J
Halla
(varimar skjálfa);
Þú ætlar að egna mig til reiði. Þjer
hepnast það ekki. Og þjer hepnast
heldur ekki að rægja Kára. Þú ætlaðist
til, að jeg særði hann með því, að segja
honum frá, hvað þú hefur sagt. Jeg
minnist ekki á það!
Bj ö r n:
Þú verður ekki eins stórorð, þegar
jeg held á brjefinu í hendinni (skekur
hendina).
Halla
(augun loga af hatri)!
Rjett áður en þú komst, veðjaði vinnu-
fólkið um, hver ykkar Kára væri glfmn-
ari. Oddný var sú eina, sem treysti þjer.
Kári hló, þegar hann heyrði, að þú hefðir
hætt að glíma, vegna þess, að þú slasaðir
mann í ógáti. Hann skildi, hvers vegna
Þú hefur ekki glfmt síðustu árin!
B j ö r n:
Hver átti ástæðan að vera?
H a 11 a:
Honum þótti þa0 eðlilegt — þú ert
farinn að verða gamall og fótfúinn, og
þorir ekki að glíma við yngri mennina.
43 44
Bjjörn: Halla:
Segðu Kára, að jeg skuli glíma við hann Já.
í kvöld, ef hann kærir sig um. Honum G u ð f i n n a.
hlífi jeg ekki! Hann var rjelt að segja búinn að hrinda
Halla: mjer um koll frammi í göngttnum — og
Nei, — jeg segiKára, að þú hafir lofað hann ljet ekki svo lítið að kveðja mig.
að glíma við hann í haust við rjettirnar. Halla:
Jeg vil gjarnan, að sem flestir heyri dynk- Sópaðu gólfið,—jeg vil ekki sjá saur-
inn, þegar hreppstjórinn dettur. inn af fótunum á honum.
B j ö r n: G u ð f i n n a
Jeg skal glíma við Kára, hvar og hve- (tekur vaeng og sópar):
Ykkur hefur orðið sundurorða,—hann
nær sem hann vill — alstaðar annar-
staðar en í tugthúsinu. — Vertu sæl. var reiður. Það er hættulegur maður.
Halla: Halla:
Jeg heimta, að hann láti mig og mitt
Vertu sæll.
B j ö r n heimili afskiftalaust.

(fer): G u ð f i n n a:
Halla Já, hann á bágt með að láta aðra af-
(stendur grafkyr, strýkur höndunum niður andlitið, skiftalausa, — það segi jeg, þó við sjeum
gengur frain að uppgöngunni, kallar): skyld. S m a 1 i n n (kcmur hrópandi):
Er Guðfinna frammi? Guðfinna! —
Hún heyrir auðvitað ekki (gengur inn í bað-
stofuna og strýkur aftur hBndunum niður andlitið). Komið þið og sjáið, hvað við höfum
G u ð f i n n a veitt!
(kemur inn): G u ð f i n n a:
Varstu að kalla? — jeg var á leiðinni Ösköp ganga á fyrir þjer! Áttu sjón-
inn. Hreppstjórinn er farinn? arvættina í hval?
45
S m a 1 i n n.
Við veiddum lax! — svona stórannl
Hann kom 1 netið, þegar Kári var að
leggja það (hiær)., Þvílík læti, sem voru
í skepnunni!
Halla:
Biddu Kára að koma hingað inn —
jeg þarf að tala við hann. Svo er best
jeg trúi þjer fyrir veiðinni, — þú tekur
úr honum innýflin, stráir í hann salti og
leggur hann í arfa þangað til í fyrramálið.
S m a 1 i n n:
Viltu ekki sjá hann á meðan hann er
heill?
H a 11 a
(klappar lionum) í
Þú ert mikið blessað barn. Heldurðu
jeg hafi aldrei sjeð lax fyr. Flýttu þjer nú
og segðu Kára, að jeg þurfi að finna hann.
S m a 1 i n n
(f«).
G u ð f i n n a
(talar fram í uppgönguna) .*
Og biddu hann að kippa mjólkur-
pottinum at hlóðunum, — honum veitist
það svo ljett (Sn5'r sjer að HðUu). Jeg var
rjett búin að gleyma mjólkinni. Og jeg