Lögrétta - 08.01.1913, Blaðsíða 4

8
LOGRJETTA
Eítirraæli.
Jóhann Jónasson óðalsbóndi í Öxn-
ey a Breiðafirði ljetst á heimili sínu
13. nóv. síðastl., 79 ára að aldri, eftir
heldur stutta legu. Þessi merkisbóndi
er fæddur í Skoreyjum á Breiðafirði,
sem nú eru í eyði, 10. okt. 1833.
Foreldrar hans hjetu Jónas Jóhanns-
son og Guðrún Steinólfsdóttir. Ólst
hann þar upp til 9 ára aldurs, eða
þangað til faðir hans dó. Þegar Páll
bróðir Jóhanns sál. druknaði, tók Jó-
hann að sjer heimili hans og gekk
síðan að eiga ekkju hans, Ingveldi
Þorgeirsdóttur. Varð þeim eigi barna
auðið. Fóru þau að búa í Fagurey
árið 1860, og var því Jóhann sál.
búinn að búa í rjett 52 ár, er hann
dó. Frá Fagurey fluttist Jóh. sál.
vorið 1884 að Öxney og keypti þá
jörð, og bjó þar svo til dauðadæg-
urs. 20. okt. 1883 kvæntist Jóh. í
annað sinn Ingveldi Ólafsdóttur, og
andaðist hún 9. júlí 1886. Eignuð-
ust þau 4 börn, og eru 3 þeirra á
lífi: Sigurður, bóndi í Dal í Mikla-
holtshreppi; Sigríður, kona Eiríks
bónda Kuld á Ökrum, og Guðmund-
ur, en nú dvelur á Holdsveikraspítal-
anum í Lauganesi. Eftir lát mið-
konu sinnar eignaðist Jóh. sál. 2
dætur, er heita Guðrún og Jóhanna,
og lifa báðar. 24. sept. i89okvænt-
ist Jóh. sál. í 3. sinn Sigurlaugu Jó-
hannesdóttur, sem lifir nú mann sinn.
Þau hafa átt 4 börn, en af þeim lifa
3 synir, er heita: Jónas, Björn og
Jóhann Garðar.
Jóhann sál. var atorkumaður hinn
mesti. Hann hefur stórkostlega bætt
bújörð sína, bygt þar vandað íbúðar-
hús og peningshús og hlöður, girt
tún og sljettað og bygt kálgarða.
Hann var fyrirhyggju- og dugnaðar-
maður með afburðum. Hann aflaði
manna mest og best heyja, og seldi
mikið af því á ári hverju. Einkum
er það alkunnugt, hversu oft og vel
hann hljóp undir bagga með hey,
þegar harðindi gengu. Ekki var
minni dugnaðurinn og atorkan á
sjónum, enda er það skiljanlegt í
eyjum, að oft þarf á ötulleik og
dugnaði að halda, þar sem alt er
sótt á sjóinn. Jóh. sál. var maður
vel að sjer, hann kunni dönsku, var
afburða-góður reikningsmaður og mjög
vel að sjer í sögu landsins. Fámál-
ugur var hann um aðra, en gat verið
manna skemtilegastur og glaðastur í
sinn hóp. Hann var stakur reglu-
maður alla æfl, sannfæringarfastur og
óhlutdeilinn Hann var alla æfi hinn
gildasti bóndi og stoð sveitar sinnar.
Hjálpsamur við bágstadda og ól upp
4 munaðarlaus börn, auk sinna barna.
Má því segja, að með fráfalli hans
sje stórt skarð fyrir skildi orðið í
Skógarstrandarhreppi og yfirleitt um
allan Breiðafjörð.
Kunnugur.
áfengistakmarkinu og menn þarfnast
öltegunda, sem eru undir því.
Carlsberg hefur því gert sjer nýtt
til frægðar með því að búa til »Carls-
berg skattefri Porter", sem nú fæst
í verslunum, sjá auglýsingu hjer í
blaðinu.
Þessi öltegund er undir áfengis-
markinu, en hefur í sjer meira af
kjarnseyði en nokkur annar óáfengur
»porter«, er nærandi, meltingarauk-
andi, bragðgóður og styrkjandi.
Carlsberg brugghús hefur enn frem-
ur skýrt svo frá, að bæði »Lys Carls-
berg« og »Mörk Carlsberg« sjeu nú
talsvert kjarnseyðisríkari en áður og
betri efni í þeim en var. Enn frem-
ur eru báðar þessar öltegundir geril-
sneyddar og halda sjer óskemdar, án
þess að ölið dofni tímunum saman.
Samkvæmt ályktun skiptafund-
ar i dánarbúi Jóns Jónssonar
bónda í Melshúsum í Seltjarnar-
neshreppi 28. f. m., verður jörð-
in Melshús í tjeðum hreppi, ef
viðunanlegt boð fæst, seld við
opinbertuppboð, sem haldið verð-
ur á eigninni sjálfri fimtudaginn
þann 20. febr. næstkomandi, kl. 12
á hád. — Jörð þessari, sem er 5
hndr. að dýrl., fylgir auk túns,
sem er sljett og umgirt, og mat-
jurtagarða, ca. 800 ferfaðm., ibúð-
arhús úr steini, 12x11 áln. með
kjallara, fjós og heyhús 19X8V2
al. með steinlímdri safnþró und-
ir fjósinu öllu, geymsluhús, 8>/2X7
áln., hjallhús, 9x6 áln., þvolta og
geymsluhús, 14x4 áln., fisk-
geymsluhús, 24 x áln., og annað
fiskhús, 14X8 áln., íiskþvottahús,
13X9 áln. ásamt tilheyr. útbún-
aði, fiskverkunarreitir, 381x21 al.,
með járnbrautarteinum, skifti-
skífu og vögnum, bryggja úr eik
og furu 5 álna breið og 105 álnir
á lengd, traust og varanleg, og
loks vatnsleiðsla í íbúðarhús og
þvottahús, 345 áln. á lengd, á-
samt dælum og öðrum áhöld-
um. —
Á sama uppboði verður einnig
seld þurrabúðin Bakkakot ásamt
lóðarrjettindum. —
•Uppboðsskilmálar, veðbókar-
vottorð og nánari upplýsingar
viðvíkjandi fyrgreindnm eignum
búsins, verða til sýnis hjer á
skrifstofunni og á uppboðinu. —
Skrifstofa Gullbringu- og Kjósar-
sýslu 2. janúar 1913. — 2
Magnus Jónsson.
Nýtt »Carlsberg-öl«. Carlsberg-
öl, eða það, sem við oftast nefnum
»bjór«, er, eins og kunnugt er, orðið
veraldarfrægt. En »bjór« er yfir
Undirritaöur tekur að sjer mál-
færslu- og innheimtu-störf. Til við-
tals kl. 6—7'/2 e. m. á Grettisgötn
20 B. Talsími 322.
Marínó Hafstein.
Mánudaginn þann 25. þ. m.,
kl. 1 e. hád., verður samkvæmt
ályktun skiftafundar í dánarbúi
Jóns Jónssonar bónda í Melshús-
um 28. f. m., ef viðunanlegt boð
fæst, seldur við opinbert uppboð
V3 hluti í fiskiskipinu »Bergþóru«,
R. E. 53, eign tjeðs dánarbús,
ásamt öllu því, er skipshlut þess-
um fylgir að rjettu hlutfalli; hinn
meðeigandi skips þessa er Guð-
mundur bóndi Ólafsson í Nýja-
bæ á Seltjarnarnesi. —
Uppboðið fer fram á skipinu
sjálfu á Eiðsvík. Uppboðsskil-
málar, veðbókarvottorð og nánari
upplýsingar viðvíkjandi skipi þessu
verða til sýnis hjer á skrifstof-
unni og á uppboðinu. —
Skrifstofu Gullbringu- og Kjósar-
sýslu 2. Janúar 1913. 3
Magnús Jónsson.
Jörðiri Gröf
í Hrunamannahreppi i Árnes-
sýslu, 24,2 hundr. að mati, fæst
til kaups og ábúðar í fardögum
1913. ÖII hús á jörðinni nýlega
bygð, mikið unnið að jarðabót-
um hin síðustu ár, þar á meðal
afgirt túnið. Gefur af sjer í með-
alári 200 hesta af töðu og 500
af útheyi.
Með sjerstökum kostum má
telja sjóðandi hver í túninu,
matjurtagarðar ágætir, túnefni
ótakmarkað.
Lysthafendur snúi sjer til Jóns
Guðmundssonar ráðsmanns á
Vífilsstöðum.
j
Garlsber^
skattefri
Carlsberg1 brug-g'húsin
mæla með
ijósum
myrkum
alkóhóllitlum, ekstraktríkum, bragðgóðum, haldgóðum.
Garl$berg skattefri porter
hinni extraktríkustu af öllum portertegundum.
Carlsberg sódayatn
er áreiðanlega besta sódavatn.
0TT0 M
WMW
danska smjörliki er
Biöjiö um \e$uruiimar
-Sóíey"’ „Ingóífur" mHehla"eða JisafoldT
Smjðrlihiö fœ$\ einungiý frdi
Ofto Mönsfed Vr. s
Kaupmannahðfn og/frÓ5um sdr
- i Oanmðrku. '/v '
Uppsátur
fyrir mótorbáta og aðra fiskibáta, einnig
húspláss lil íbúðar fyrir sjómenn og fisk-
söltun, fæst hvergi eins ákjósanlegt og ódýrt
eins og í Narfakoti í Njarðvíkum. Út-
gerðarmenn ættu því að semja sem allra
fyrst við bóndann þar,
Ágúst Pálmason,
eða Sigurð Björnsson kaupm. í Reykjavík.
brúkuð ísslerisli:, alls-
konar borgar enginn
betur en
Helgi Helgason
(hjá Zimsen)
Reykjavík.
Oddur Gislason
yfirrjettarmálaflutningsmaður,
Lanfásveg 22.
Venjul. heima kl. 11—12 og 4—5.
Tuttugu ára afmæli fjelagsins
verður haldið hátíðlegt í Hótel
Rvik. laugardag 11. janúar kl. 8V2
síðdegis.
Hátíðin hefst kl. 8V2 síðdegis
með borðhaldi eins og venja er
til.
Dans og aðrar skemtanir á eftir.
Aðgöngumiðar (fyrir skuldlausa
fjelaga eina) fást hjá Carli Bartels
úrsmið (Hotel ísland) þangað til
á fimtudagskvöld 9. jan. og kosta
kr. 2.75.
NB. Ógreidd fjelagaskírteini
liggja til innlausnar hjá Bartels.
í St. Josephs sjúkrahúsi í
Landakoti verður framvegis
— frá 1. jan. 1918 — lcl.
11—1 jafnt á helgidögum
sem rúmhelgum.
Eggert Claessen
yfi r rj etta r m ál afl u t n I n gsm að u r.
Pósthósstræti 17. Venjulega heima kl. 10—li
og 4—5. Talsimi 16.
cTunóur i „cFram"
verður haldinn í Gtoodtemplarn-
húsinu næstk. langardag (21.
des.) kl. 81/* e. h.
Landlæknir Gnðmnndur Björns-
son talar.
við Lækjartorg er til kaups
eða leigu með góðum skil-
málum. Semjist við
(úsíanés BanRa.
Nýjatúnið
er til leigu. Lysthafendur
snúi sjer til cand. f*órðar
Jenssonar í Stjórnarráðinu
fyrir janúarmánaðar lok.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Stjórnin.
Þeim, sem ekki hafa enn kom-
ið með hunda sína til hreinsun-
ar, gefst kostur á að fá hreinsun
næstkom. Föstudag og Laugar-
dag.
Reykjavík 6. jan. 1913.
I'orsteinn Lorsteinsson
Laugaveg 38 B.
Stúlkur
geta fengið ársvist á Heilsuhælinu
á Vifilsstöðum, ein 1. maí næst-
komandi og tvær 14. mai, Lyst-
hafendur 'snúi sjer til yfirhjúkr-
unarkonu Jenny Nielsen.
61
hafði ætlað að gæta, þangað til lög-
regluþjón bæri að, sem hann svo
gæti fengið til að hafa auga með
honum, meðan hann sjálfur útvegaði
hest, og þaut af stað. Fyrst hljóp
hann í þá átt, sem bófarnir höfðu
horfið í, þar næst — þegar hann ekk-
ert sá til ferða þeirra á lögreglu-
stöðina, og sagði þar söguna. Það
sýndi sig við rannsókn, að seðlarnir
voru ekki falskir, svo honum varð
hughægra.
Steinar útvegaði Sporði húsaskjól
hjá gestgjafa, sem hann þekti.
Löngu eftir að hesturinn hafði feng-
ið kornmat og hey, og Bárður var
farinn heim, var Steinar enn hjá hon-
um og klappaði og kembdi honum.
Frá þeim degi var Steinar allur
annar maður. Þó aðeins að nokkru
leyti, — því í rauninni var hann
hinn sami og áður.
Hann var jafnkátur og glaðlynd*
ur, en notaði tíma sinn og krafta
sína til náms og lesturs, í stað þess
62
að eyða hvorutveggju í þreytandi
skemtanir.
Sporði kom hann fyrir hjá bónda,
er hann þekti, sem bjó skamt frá
Höfn. Þar gat hann litið til hans
eins oft og hann vildi.
Eftir þennan síðasta atburð var
Steinar ennþá hálft annað ár erlendis,
og kynti sjer á þeim tíma Iandbún-
að, bæði í Danmörku og Noregi.
Þegar hann svo kom heim, tók
hann strax við búinu af föður sín-
um. Á meðan hann var í burtu,
var það orðið skuldum hlaðið. Jörð-
in var þar að auki komin í hálf-
gerða niðurníðslu og húsakynni farin
að hrörna.
Hann ræktaði jörðina, svo hún
nokkrum árum síðar var orðin meira
en tvisvar sinnum grasgefnari en
áður.
Bæjarhús og úthýsi bygði hann
frá nýju. — Mennirnir eiga að búa
í almennilegum húsum, var haft eftir
honum, — og sömuleiðis dýrin.
Einkum bygði hann hesthúsið bjart
og loftgott. í sjerstökum bás, sem
63
var öndvegi hesthússins, átti gráf
hestur heima — grár hestur, dökk*
ur á fax og tagl.
Það var Sporður,
Ætíð, þegar Steinari varð gengið
um hesthúsið — og það var ósjald-
an — stansaði hann til þess að klappa
hestinum og gæla lítið eitt við hann.
Hesturinn þakkaði honum með
rólegu ánægjuhneggi.
Steinar átti aldrei svo annríkt, að
hann gleymdi, eða ljeti hjá líða að
klappa hestinum.
Væru ókunnugir viðstaddir, var
hann vanur að segja — ofur rólega,
með fremur lágri rödd:
lOkkur þykir vænt hvorum um
annan, eins og bræðrum, Sporði og
mjer. Hann hefur líka gefið mjer lffið
í afmælisgjöf — einum tvisvar sinn-
um, að jeg held. Jeg man honum það.
Hefndin.
1.
Það var að kvöidlagi, eða öllu
heldur næturlagi — um miðsvetrar*
leytið.
Frammi í stofunni á Torfastöðum,
sem var tæmd að húsgögnum, var
dansað af miklu kappi. Meðfram
veggjunum voru setbekkir, — gólf-
borð, lögð á milli hripa og stóla.
Þar gat dansfólkið sest niður til að
varpa mæðinni og þurka af sjer svit-
ann. En oftast nær stóðu bekkirnir
tómir, — að öðru en gömlu fólki, eða
höltum og vönuðum.
Steinolíulampi hjekk í einu stofu-
horninu. Undir honum sat sá, er á
dragspilið ljek, allur í einu löðri, og
spilaði af mikium móð.
Einar var allur á lofti. Pabbi hans
65
átti stofuna, sem dansað var í, —
þvílík stofa var ekki önnur til í hjer-
aðinu, — hann fann, hvernig meðvit-
undin um það stælti leggvöðvana
«
og steig eins og víma til höluðsins.
Einar var góður piltur, — ekki
sjerlega fríður sýnum nje gáfumaður
með afbrigðum, — helst til trúgjarn
og þungur í svifum andlega, en trú*
lyndur og áreiðanlegur.
Einar dansaði oft við Hrefnu, dótt-
ur nágrannans — dökkeygða, svart-
hærða yngismey, sem honum leitst
einkar vel á.
Fleirum en honum geðjaðist vel
að Hrefnu og drógu litla dul á það.
Einn þeirra, og sá sem var áleitn*
astur og einna mest varð ágengt, var
Indriði — umrenningur, sem kominn
var þangað í bygðarlagið í fyrra vor,
fótgangandi, á stagbættum leðurskóm
— og guð veit hvaðan. Sfðan flækt-
ist hann bæ frá bæ og var kaupa-
maður.
Indriði var mjög ástfanginn í Hrefnu.
Einar sá það. En það vakti hvorki
óró hans nje afbrýðissemi, — miklu