Lögrétta - 07.07.1915, Blaðsíða 4

112
LÖGRJETTA
Gosdrykkja- og* aldinsafag'erdin
við Reykjavík
mælir með vörum sínum, notar að eins ný aldin og bestu efni.
Alt vatn er dauðhreinsað, og jafnan gætt hins mesta hreinlætis í hvívetna.
GUÐM. BJÖRNSSON, landlæknir, er eftirlitsmaður.
Spyrjist fyrir um verd og biðjið um sýnishorn.
byrjar eins og venjulega i. október og stendur til 14. maí n. k. Heima-
vistir eru í skólanum, og selur skólir.n fæði. Síðastl. skólaár var fæðis-
gjaldið 135 kr. og skólagjald 15 kr., en næsta skólaár er búist viö að
fæðisgjald hækki eitthvað dálítiö vegna þess að allar nauðsynjar eru dýrar.
Skólinn leggur til rúm með stoppuöum dýnum og púöum. Námsmeyj-
ar þurfa því aö leggja sjer til yfirsængur, kodda og rekkjuvoöir.
Helming af fæöis- og skólagjaldi skal borga viö komu í skólann, en hitt
mánaöarlega síöara hluta skólaárs uns lokiö er.
Á skólanum eru kendar þessar námsgreinar:
íslenska, danska,, reikningur landafræði, saga, náttúrufræði, dráttlist,
skrift, söngur, leikfimi, handavinna og hússtjórnarstörf. Þeim sem óska er
veitt tilsögn i ensku.
Sjerstök áhersla er lögö á handavinnuna, og hússtjórnarkenslan veröur
aukin frá því sem verið hefur.
Skilyrði fyrir inntöku í skólann eru:
a. Aö umsækjandinn hafi engan næman sjúkdóm.
b. Aö umsækjandinn hafi vottorð um góöa hegöun.
c. Að umsækjandinn sanni með vottorði að hann hafi tekið fullnaðar-
próf samkvæmt fræðslulögunum, ella gangi undir inntökupróf þeg-
ar hann kemur á skólann. Nemendur, sem setjast vilja í aðra eða
þriðju deild, skulu sanna fyrir kennurum skólans að þeir hafi kunn-
áttu til þess, ella taki próf.
Umsóknir um skólann skulu sendar fyrir lok ágústmánaðar n. k. til
formanns skólanefndarinnar Árna Á. Þorkelssonar á Geitaskarði.
Reglugerð skólans er prentuð í B-deild stjórnartíöindanna 1915, blaðs.
10—15, og er þeim sem vilja hægt aö kynna sjer þar nánar inntökuskil-
yröin og annað um fyrirkomulag skólans.
Forstöduneftidin.
ráöi við forstjóra, ráði forstöðumenn
slátrunar í Borgarnesi og Vík, skrif-
lega og með ákveðnum launum, svo
tímanlega, ef unt er, að ráðningin
geti nægilega snemma orðið kunn á
svæðum þeim, er að slátrunarstöðum
þessum sækja, og að forstöðumenn-
irnir sjeu skyldir að taka til starfa,
og hafa það undirbúið, er til þarf,
þá er slátrun á að byrja, samkvæmt
tíllögum deildarstjórafunda fyrir
hvort svæðið.
8. E r i n d r e k a s t a r’f i ð. Fund-
urinn óskar eindregið að fjárveiting
sú, er á núgildandi fjárlögum, 16. gr.,
22. lið, er veitt til ráðanauts fyrir
S. I. S. og Sf. Sl. fái að standa í
fjárlögunum framvegis. Samþ. í e. hl.
9. Samþ. að byggja skýli undir
suðurhlið kælihússins.
10. Frkv.nefnd falið að láta gera
bryggjuna nothæfa til útskipunar,
þó með sem minstum kostnaði, fyrir
haustið.
11. Samþ. gerðir frkv.nefndar í
málinu um beykisverkstæði og vjel-
ar til tunnugerðar.
12. Raflýsing sláturhússins í Rvik.
Forstjóra og frkv.nefnd falið að und-
irbúa það mál fyrir aðalfund næst.
13. Umbætur á húsum og öðrum
mannvirkjum fjel. í Borgarnesi, sem
bráðnauðsynlegar eru og það sem
fyrst, faldar Pjetri í Hjörsey, með
því forstöðum. þar ekki var við-
staddur, og talinn hafa öðru að sinna.
14. Innlausn stofnbrjefa.
Ákveðið, eins og að undanförnu, að
innleysa stofnbrjef dánarbúa, þurfa-
manna og þeirra, er burtfluttir eru
af fjelagssvæðinu (vorú það 23
menn). Synjað að svo stöddu fimm
mönnum (J. G. Valbjarnarvöllum, J.
Þ. frá Stafholti, G. Guðm.d. frá
Siggaseli, Þ. Þ. frá Valshamri, M.
E. frá Arnarholti).
15. Útsvarskærumál. Fund-
urinn lítur svo á, að Sf. Sl. sje ekki
að lögum útsvarsskylt í Rvík, og á
lyktar að borga ekki útsvar það, er
á fjelagið var lagt síðastl. vetur; en
verði það tekið lögtaki, þá að mót-
mæla og áfrýja lögtaksgerðinni til
dómstólanna.
16. Erindi L. G. um vörusölu, eða
hluttöku í væntanl. verslun hans, vís-
að til forstjóra og frkv.nefndar.
Fundurinn ekki hlyntur verslunar-
hluttöku.
17. Húseignarsjóður. Til-
laga um stofnun hans kom frá Pjetri
í Hjörsey. Fundurinn viðurkennir
rjettmæti tillögunnar, og vísar mál-
inu til nefndar, er kosin sje nú á
fundinum til að endurskoða lög fje-
lagsins fyrir næsta aðalfund, og taki
þá jafnframt til greina tillögu þessa.
18. Samþ. að gefa út rit með
skýrslu um starfsemi fjelagsins hing-
að til, ágrip af reikningum þess, rit-
gerð til fræðslu og vakningar um
samvinnufjelagsskap, einkum með
tilliti til Sf. Sl. Skal það gefið út á
fél. kostnað og sent öllum fjelags-
mönnum. Umsjón útgáfunnar falin
ritara fjel., B. B. í Grafarholti.
19. breyting á 13. gr. fjelagslag-
anna, síðustu málsgr., að í stað 4 kr.
komi 6 kr. hafði verið samþykt á
þrem deildarstjórafundum. Sú breyt-
ing nú samþ. og því orðin að lögum.
20. —21. Lagabreytingatillögur, er
skotið var til væntanlegrar lagaend-
urskoðunarnefndar.
22. Kauphækkanir. Vegna
þess, að viðskiftaástandið eins og nú
stendur hefur sjerstök áhrif á hag
þeirra manna, er vinna fyrir ákveðnu
kaupi, en hafa ekki framleiðsluvörur
að selja, höfðu frá nokkrum föstum
starfsmönnum fjelagsins komið til
stjórnarinnar óskir um hækkun kaups
þeirra, enda hefur nú kaup daglauna-
manna hækkað um einn áttunda frá
því er áður var. Sanngjarnt þótti að
verða við óskum þessum. Samþ. að
árskaup allra fastra starfsmanna fjel.
frá 1. júlí þ. á. til 30. júní n. á. sje
hækkað þannig: ............. þó með
þeim fyrirvara að vörur fjelagsins
striðsins vegna, komist óhindrað á
markað erlendis.
23. Fyrir tillögu forstjóra var því
hreyft, að heppilegra mundi að dýra-
læknir stimplaði útflutningskjöt fje-
lagsins í Borgarnesi. Með meiri hluta
atkv. skaut fundurinn því máli frá
sjer.
24. 1000 kr. hluttaka á ný í Eim-
skipafjel. ísl. samþ. í e. hl.
25. Kosnir í lagaendurskoðunar-
nefnd (sbr. 17. mál o. fl.): B. B.,
V. G. og P. Þ.
26. Ákveðið að forstöðum. slátrun-
ar í Borgarnesi sjái um, að fram-
kvæmd verði slátrun á fje þar fyrir
fjelagsmenn eftir þörfum1, eftir að
aðalslátrun er lokið á haustin.
27. Kosningar. form., varaform.,
frkv.nefnd, endurskoðari, gerðar-
dómamenn — allir endurkosnir.
28. Rekstursfje til haustsins (við-
búnaður).
Fjármark
mitt er: Andfjaðrað aftan hægra,
fjöður aftan vinstra og biti framan.
ILLUGI G. PÓSTUR.
Hvítsstöðum.
Álftaneshrepp. Mýrasýslu.
FUNDIST HEFUR peningabudda
á Skeiðaveginum. Rjettur eigandi
vitji hennar til Jóh. Jónssonar, Klöft-
um, og borgi auglýsingu þessa.
Hjer með er skorað á erfingja sjó-
mannsins John Eisenberg, sem
druknaði 17. jan. þ. á. af ensku gufu-
skipi Penarth frá Cardiff, og talinn
er hafa verið frá Reykjavik, að segja
undirrituðum skiftaráðanda til sín.
Sjómaður þessi er talinn hafa verið
37 ára að aldri.
Skiftaráðandinn í ReRykjavík,
29. júní 1915.
Jón Magnússon.
Nokkrar húseignir,
a góðum stöðum í bænum fást keypt
ar nú þegar. Mjög góðir borgunar-
skilmálar. Væntanlegir kaupendur
snúi sjer til SVEINS JÓNSSONAR.
Til viðtals í veggfóðursverslun Sv.
Jónssonar & Co., Kirkjustræti 8, kL
3—6 síðdegis.
Vátryggið fyrir eldsvoða í
GENERAL.
Stofnsett 1885.
Varnarþing í Reykjavík.
SIG. THORODDSEN. Sími 227.
Umboðsm. óskast á Akranesi, Kefla-
vík, Vík, Stykkishólmi, ölafsvík.
í veikindum mínum og erfiðum heimil-
isástæðum, á síðastl. hausti, urðu margir
góðir menn til að rjetta mjer hjálparhönd.
Yrði það oflangt mál að tilgreina nöfn
allra þeirra, sem mjer hjálpuðu bæði með
gjöfum og á annan hátt.
Vil jeg þó sjerstaklega nefna hjeraðs-
ltckni minn Guðmund Guðfinnsson, sem
með stakri alúð og nákvæmni stundaði
mig í veikindunum, og gerðist svo einn
af forgöngumönnum fyrir samskotum
handa mjer ásamt þeim hreppstj. Einari
Einarssyni, Vestri-Garðsauka, og hrepps-
nefndaroddvita Bergsteini Ólafssyni, Ár-
gilsstöðum. Samskot þessi urðu svo rífleg
og almenn hjer, meðal sveitunga minna, að
jeg gat ekki við slíku búist.
Og síðast og ekki síst vil jeg tilnefna
prestana þá prófast Skúla Skúlason, Odda
og sjera Eggert Pálsson Breiðabólstað,
sem báðir rjettu mjer örláta hjálparhönd
með gjöfum. Fyrir allar þessar gjafir og
hluttekningu votta jeg gefendunum mitt
innilegasta hjartans þakklæti og bið góð-
an guð að launa hverjum og einum eft-
ir því, sem hann sjer þeim best henta.
Langagerði i Hvolshreppi 10. júní 1915.
Gísli Gunnarsson.
Eggert Claessen
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Pósthússtræti 17. Venjulega heima
kl. 10—11 og 4—5. Talsími 16.
Oddur Gíslason
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
LAUFÁSVEG 22.
venjul. heima kl. 11—12 og 4—7.
EIRÍKUR EINARSSON.
yfirdómslögmaður,
Laugaveg 18 A, (uppi). Talsími 433.
Venjul. heima kl. 12—1 og 4—5 e. h.
Klæðaverksmiðjan
Álafoss
kembir, spinnur, tvinnar, þæfir, ló-
sker, pressar, litar, gagneimir (af-
dampar) og býr til falleg tau.
Vinnulaun lægri en hjá öðrum klæða-
verksmiðjum hjer á landi.
„Álafoss“-afgreiðslan: Laugaveg 34.
Rvík sími 404.
Bogi D. ]. DdrOarson.
Prentsmiðjan Rún.
202
203
listann, heldur skrifaði undir hin daglegu
skjöl mín og sendi þau inn á skrifstofu
flotaforingjans, eins og ekkert hefði í
skorist.
Eftir 6 vikur gat jeg skjökt dálítið um
og Circe var loks sögð tilbúin. Mjer var
boðið að leggja af stað, hvenær sem byr
leyfði, til þess að hitta herskipaflotann í
Texel og Norðursjónum. Jeg hafði flutt
mig á skip út og beið í tvo daga, meðan
hann var þálhvass á austan. Þá mintist jeg
þess, að jeg hafði lofað að skrifa herra
Warden, og þegar jeg hafði læst öllum
skjölum mínum: til lávarðar Verselý, hefð-
armeynnar Delmar, með afsökun, að hafa
ekki getað kvatt hana, áður en jeg færi, til
móður minnar, móðursystur minnar, hús-
frú Bridgeman, ásetti jeg mjer að skrifa
honum rækilega, áður en jeg sigldi. Þetta
gerði jeg einnig og lýsti fyrir honum öll-
um atvikum við hólmgönguna, breytni
Delmars ofursta og grunsemd minni til
hans; jafnframt kvaðst jeg ekki vita, hvers
vegna hann leitaðist við að skaða mig.
Þetta brjef endaði jeg seint um kvöldið og
sigldi af stað morguninn eftir, þar eð vind-
ur hafði breytt sjer.
Þegar jeg var enn þá einu sinni kominn
út á sjóinn, hugsaði jeg ekki um annað,
en stöðu mína. Vjer hittum brátt flota-
deildina í Norðursjónum, og daginn eftir
skildi Circe halda upp að landi, ásamt
Dryad; áttum vjer að hafa augastað á fall-
byssubátum þeim, er höfðu safnast saman
á hinum ýmsu ám og víkum. Vjer áttum
að sökkva þeim, brenna þá og eyðileggja,
eftir megni; það var karlmannlegt verk,
en hættulegt, þar eð óvinirnir stóðu miklu
betur að vígi, innan um sandrif og grynn-
ingar, og naumast leið svo nokkur dag-
ur, að við ættum ekki í orustu við bátana
og skotvígin. En veður var fagurt, því
veturinn hafði sest snemma að, en var nú
liðinn, og tvo mánuði vorum vjer að þessu
þófi og lið mitt æfðist vel á því tímabili.
Einn morgun var sagt, að frá siglutopp-
inum sæist til herskútu frá flotanum, og
hugsuðum vjer, að vjer bráðum mundum
fá brjef frá Englandi, en þá gaf Dryad
bendingu um, að 6 bátar sæust meðfram
landi.
Báðar fregáturnar undu upp öll segl, til
þess að elta þá, en herskútan var látin eiga
sig á eftir oss. Sjófræðingar vorir voru vel
kunnir öllum grynningum á ströndinni, og
þræddum vjer gegnum þær að óvinunum.
Vjer vorum komnir í skotmál og höfðum
skotist á við skotvígin, en bátarnir sluppu
inn í litla vík, og gátum vjer þá ekkert
framar gert. Dryad gaf bendingu um að
halda út. Það var timi til þess, því að eigi
voru nema 4 stundir til rökkurs, en vjer
flæktir innan um sandrifa-grynningar.
Vindurinn hafði verið snarpur, en tók nú
að hvessa og voru allar horfur á stór-
viðri. Vjer sigldum svo hratt út, sem vjer
gátum, og klukkan 9 um kvöldið vorum
vjer lausir við sandrifin og komnir á rúm-
sjó, en stórviðrið hafði brostið svo sviplega
á, að vjer gátum ekki haft uppi nema lít-
il toppsegl. Sandrifin voru á hljeborða og
því var nauðsynlegt, að vjer kæmumst sem
lengst út, enda sigldum vjer með svo mikl-
um seglum sem auðið var, alla nóttina, en
að síðustu rauk svo, að vjer gátum ekki
haft uppi nema samandregið fram- og aft-
ursegl; aldan var geysimikil, og sáum vjer
að vjer vorum staddir í mestu hættu.
Þegar dagur rann upp, varð oss fyrst
fyrir, að gæta að því, hvernig Dryad væri
stödd, en lengi sáum vjer ekkert til henn-
ar. Þegar ofurlítið ljetti til, sáum vjer hvar
hún reis upp úr hinu þykka þokulofti á
hljeborða við oss, líkari vofu en verki
dauðlegra handa; það var dökkgrá þústa
á bjartari, gráum grunni. Toppsiglurnar
voru brotnar; hún hjó og reis á öldunum,
en henni virtist ekkert miða áfram, þó hún
væri með fram- og afturseglum.
„Þarna er hún, herra,“ sagði herra Wil-
son, „og haldist stormurinn við, er útsjeð
um hana.“ — „Haldist stormurinn, herra
Wilson,“ sagði jeg í lágum hljóðum, „grun-
ar mig, að þjer einnig megið syngja sálu-
messu vora, en vjer verðum að treysta guði
og vorri eigin viðleitni; komið með grunn-
sökkustrenginn, herra Iiawkins.“ — „Svo
skal gert,“ svaraði varðoffíserinn; „á að
gefa langt út, herra?“ — „Fjöritiu faðma.“
Menn röðuðu sjer meðfram borðstokkn-
um á hljeborða og röktu úr grunnsökku-
strengnum aftan af skipinu og að akkeris-
stokknum framan í; þar var sakkan höfð,
og er strengurinn var til taks, var skipinu
snúið upp í vindinn, til þess að taka af því
mesta skriðið, en sökkunni var fleygt út,
og um leið og hún sökk, gaf hver af öðr-
um strenginn út, eftir því sem hann flaug
aftur eftir, en er kom að sjófræðingnum,
er var síðastur, varð hann að draga inn
slakann strenginn, í stað þess að finna 40
faðma dýpi, eins og hann hugði, þangað
til sakkan var komin aftur fyrir skipið,
svo eigi varð neitt reglulegt dýptarmál.
En svo mikið var víst, að vjer vorum
miklu grynnra, en vjer hugðum. Sjófræð-
ingurinn var mjög órór og bað heræfinga-
kennarann að fara inn í akkerisstokkinn
og leitast við að mæla dýpið með hand-
sökkunni, meðan hinir voru að draga inn
djúpmálsstrenginn. Bob Kross varð fyrri
til, en heræfingakennarinn; hann stökk inn
í akkerisstokkinn, greiddi strenginn, og er
hann hafði sveiflað sökkunni tvisvar eða
þrisvar, slepti hann henni út. Það er ekki
hægt að lýsa angist minni, sjófræðingsins
og offíseranna, er vjer horfðum á streng-
inn, þegar sakkan var að sökkva. Þegar
strengurinn var kominn 16 faðma út, kendi
sakkan grunns. Kross dró að sjer slakan
strenginn og reyndist þá dýpið 14J/2 faðm-
ur.—„Herra Hillyer," sagði jeg, „gerið svo
vel að koma ofan í káetu.“ Sjófræðingur-
inn fór þegar með mjer; uppdrátturinn lá
á borðinu í framkáetunni.
„Oss hefur hlotið að bera óttalega und-
an, herra.“ — „Já,“ svaraði jeg, „en
straumurinn er svo ógurlegur í stórviðri
og svo óstöðugur á jiessu svæði, að mig
undrar jiað ekki. Vjer hljótum að hafa bor-
ist fyrir suðaustan straumi og líklega er-
um vjer á þessum stöðvum,“ mælti jeg enn
fremur og setti sirkiloddinn á staðinn.
„Það virðist naumast mögulegt, herra,“
svaraði sjófræðingurinn, „en þó er jeg
hræddur um, að svo sje, og sje svo,“ mælti
hann enn fremur og andvarpaði þunglega,
„er jeg hræddur um, að vjer sjeum farnir,
nema fyrir einhverja sjerlega mildi.“ —
„Jeg er á yðar skoðun, herra Hillyer, en
þjer skulið ekki tala neitt um það; storm-
inum kann að slota, vindstaðan að breyt-
ast, og fari svo, kunnum vjer að frelsast.
Að minsta kosti kemur það að engu haldi
að segja ill tiðindi of fljótt, og þess vegna
vil jeg biðja yður að tala ekkert um þetta
efni; fáar stundir ráða kjörum vorum.“ —
„En Dryad er góðar 4 mílur á hljeborða
við oss og dýptin minkar hjer svo fljótt,
að hún hlýtur eftir klukkustund að rekast
á land með þeim seglum, er hún hefur.“ -—
„Hún hefur vissulega ekkert undanfæri,"
svaraði jeg, en jeg vona einungis, að það
verði svo Jiyknmikið, að vjer sjáum liana
ekki.“ — „Enginn einasti kemst af, herra,“
svaraði sjófræðingurinn með hryllingi. —
„Mjer er nær að ætla það sje óhugsandi,
herra Hillyen, en vjer eigum eitt sinn allir
að deyja, og fari þeir fyrst, en vjer á eft-
ir, j)á látum oss að minsta kosti gera
skyldu vora, þangað til tíminn kemur, en
örvænta eigi. Svo lengi sem vjer lifum, lif-
ir vonin; við skulum nú fara upp á þiljur
og bera okkur svo vel sem vjer getum.“
39. kapítuli.
Jeg fór upp á þiljur og sjófræðingurinn
á eftir mjer; „loftjiyngdarmælirinn er að
stíga,“ sagði jeg hátt við 1. lautinantinn,