Lögrétta - 28.07.1915, Blaðsíða 4

124
LÖGRJETTA
Tilkyiming.
Hjer meö tilkynnist heiðröuSum viSskiftamönnum vorum, aS vjer
reiknum framvegis 4» pct. vexti af öllum útistandandi skuldum, þannig a'ö
af ógreiddum skuldum viö lok reikningsársins — 31. desbr. — ár hvert
greiöast ársvextir.
Þetta kemur til framkvæmda í fyrsta sinn þ. 31. desbr. 19x5.
Borgarnesi 1. júli 1915.
JÓN BJÖRNSSON & CO. GÍSLI JÓNSSON.
pr. pr. Verslun Borgfiröinga, Borgarnesi, SIG. B. RUNÓLFSSON.
liora. Grastty 5 Co„ Minneapolis,
Pillsiiiirv lloor Mills Co„ Minneapolls,
United floor Mllls Company, Deoi-York,
ásamt enn þá ýmsum stærri ameríkönskum myllum, hefur
A. OBENHAUFT, Reykjavík,
umboðssölu fyrir.
Enginn kaupmaður eða kaupfjelög ættu að ákveða sig með haust-inn-
kaup sín á ameríkönskum mjölvörum án þess að hafa spurst fyrir hjá mjer
um verð og gæði. Verðið er hreint nettó -f- fragt og vátryggingu; annar
kostnaður, svo sem bankakostnaður eða ómakslaun er ekki reiknaður.
eftirleiöis látnir hafa á hendi land-
helgisvörnina við strendur íslands, í
staö danska varðskipsins, sem nú er,
og sje hver þeirra, að stærð og lög-
un, sem allra svipaSastur botnvörp-
ungum („trawlers), er fiskiveiðar
stunda viS strendur íslands, og stærri
meöal-stæröar eru taldar.
Tillaga þessi hefur veriö feld.
14. Um verkamannamáliö. Flm.:
Sk. Th. — Neöri deild Alþingis á-
lyktar, aS skora á ráSherra íslands:
1. aö útvega sem allra glegstar upp-
lýsingar um verkmanna-löggjöfina í
þeim löndum, þar sem hún er full-
komnust, svo sem um slysa-ábyrgö
verkmanna, um sjúkra-, atvinnuleys-
is- og elli-styrk verkmanna, um
gerSadóm í ágreiningsmálum verk-
manna og vinnuveitanda, um vinnu
barna og kvenna í verksmiðjum, og
ella, o. f 1., o. fl., — og leggja skýrsl-
urnar fyrir næsta Alþingi. — 2. aS
semja, og leggja fyrir næsta Alþingi,
lagafrumvörp, er lúta aö hinu ýmsa,
er í fyrsta tölulið greinir.
Fyrri liSur þessarar tillögu hefur
veriö samþyktur, en síöari liSurinn
feldur.
15. Um húsmanna-máliS. Flm.: Sk.
Th. — Neöri deild Alþingis ályktar,
aö skora á ráöherra íslands: 1. aö
útvega sem allra glegstar skýrslur
um lánsstofnanir, húsmanna-stjettinni
til handa, sem og um styrk- og lán-
veitingar ýmiskonar, sem vant er aö
veita húsmanna-fjelögum — eSa
mönnum nefndrar stjettar —, í þeim
löndum, þar sem kjörum húsmanna-
stjettarinnar mest er fariö aö sinna,
— og leggja skýrslurnar fyrir næsta
Alþingi til yfirvegunar. — 2. aö út-
vega ennfremur, og leggja fyrir
næsta Alþingi, sem allra glegstar
skýrslur um alt, er aS húsmannalög-
gjöfinni lýtur, í þeim löndum, þar
sem hún er fullkomnust, eSa hús-
mönnunum og þá þjóSfjelaginu í
heild sinni, hagkvæmust. — 3. aS
leggja síSan fyrir næsta Alþingi
frumvarp til laga, um skipun milli-
þinganefndar, til aS íhuga, og gera
tillögur um, heppilegfi lagasetningu,
til eflingar efnalegu sjálfstæöi, og vel
mannaðri húsmanna- (og þurrabúö-
ar- og grasbýla-) stjett í landinu.
Fyrirspurn
til ráöherra um loftskeytastöð í Rvík
flytur Sveinn Björnsson, svohljóð-
andi: Hvers vegna hefur eigi enn
veriS reist loftskeytastöö sú í Reykja-
vík, sem um ræöir í 6. gr. 1. nr. 25,
22. okt. 1912? Var eigi tekiS lán til
hennar áriö 1913? Hverjar ráöstaf-
anir hefur landstjórnin gert til aö
stöSin verSi reist?
Þingnefndir.
Sjávarútvegsnefnd: G. Egg., M.
Kr., Matth. Ól., Sig. Gunn., Sk. Th.,
Stef. Stef., Þór. Ben.
Þingskapanefnd: Bj. Jónsson, Ein.
J., G. Egg., Guöm. Hann., H. Hafst.,
Jón Magn., Þór. Ben.
StrandferSanefnd: Egg. P., Hji
Sn., Jón J., M. Kr., P. J., Sig. Egg.,
Sv. Bj.
LandhelgissjóSsnefnd: Ben. Sv.,
Jón J., M. Kr., Matth. Ól., Sig Gunn.
Dýrtíðarnefnd: Ben. Sv., H. Hafst.,
Jón Magn., Sv. Bj., Þorl. J.
LandbúnaSarnefnd: Bj. H., Bj. J.,
Guöm. FI., Sig. Sig., Stef. Stef.
Foröagæslunefnd: Egg. P'., G.
Egg., Jóh. Eyj., Sig. Gunn., Þorl. J.
FræSslunefnd: Bj. Kr., Ein. J.,
Guöm. H., Jón J., Matth. Ól.
Þegnskyldunefnd: Bjarni J., Jóh.
Eyj., Matth. ÓL Sv. Bj., Þorl. J.
Háskólanefnd: Ein. J., G. Hann.,
Hj. Sn., Jón J. og Jón Magn.
Kosningalaganefnd: Eir. Br., Karl
Iiin., M. Pjet.
Þingskapanefnd: Bj. Þorl., G. Bj.5
G. Ól., Jón Þork., Kr. Dan.
Strandferöanefnd: Guöm. Ól., Hák.
Kr., Jós. Bj., Karl Finnb., Stgr. J.
Fjárlaganefnd: Bj. Þorl., Jós. Bj.,
Karl Ein., M. Pjet., Sig. Stef.
Sjávarútvegsnefnd: Hák. Kr., Kr.
Dan., Sig. Stef.
Eftirmæli.
Þaö hefur dregist lengur en skyldi
aö geta um lát B j a r n a H a 11-
dórssonar, bónda í Fljótshólum í
Árnessýslu. Hann andaöist í vor, 2.
júní, hálf-fertugur aS aldri. Banamein
hans var lungnabólga.
Bjarni heitinn ólst upp i Fljótshól-
um hjá foreldrum sínum, Halldóri
Steindórssyni, sem dáinn er fyrir
mörgum árum, og konu hans, GuS-
ríSi Jónsdóttur frá Loftsstöðum, sem
enn lifir.
Bjarni heitinn var mesti dugnaSar-
maSur og drengur hinn besti. Hann
byrjaSi búskap voriö 1893, á hálfri
jörSinni Fljótshólum. Búskapurinn
farnaSist vel. Jöröina bætti hann mik-
iö og húsaSi. Og í vor, er hann dó,
var hann nýbyrjaSur á því aö stækka
bæjarhúsin og bæta þau. Túniö jók
hann meö útfærslu, og girti bæSi þaö
og engjarnar. Framan af árum var
hann formaður viö Loftsstaðasand
og fórst þaö vel, eins og alt annaö,
er hann tók sjer fyrir hendur.
Yfir höfuö má meS sanni segja,
aS jörö sína sat hann ágætlega, og
öll umgengni, hirSa og reglusemi var
ein sú besta, er getur aS finna.
Bjarni heitinn í Fljótshólum var
í fremstu röS bænda sinnar sveitar
og síns hjeraðs. Hann haföi á hendi
mörg trúnaöarstörf. Þar á meöal var
hann og hafSi veriö lengi í hrepps-
nefnd og oddviti hennar oftar en einu
sinni. Hann sat einnig mörg ár í
sýsluefnd, og hreppstjóri var hann
nýlega skipaður, er hann dó. — Alt,
sem hann tókst á hendur, rækti hann
með alúö og samviskusemi. Hann var
framúrskarandi athugull og gætinn,
og lagSi þaö eitt til málanna, er betur
gegndi. Maöurinn var í hvívetna góð-
ur og gegn, ráShollur, áreiðanlegur í
öllu, stóru og smáu, tryggur og vin-
fastur, og mátti aldrei vamm sitt vita.
Fleimilisfaöir var hann ágætur, sí-
glaður og gamanssamur.
Þaö er ekki ofmælt þó aö sagt sje,
aö skarS sje þar fyrir skildi, er
Bjarni er fallinn frá, ogþaö skarS
veröur vandfylt.
Sjaldan er ein báran stök. — Nú
síSustu árin hefur sýslan átt á bak
aö sjá hverjum merkis- og myndar-
bóndanum á fætur öörum, mönnum
á besta skeiði. Man sá, er þetta ritar,
aö nefna: Kristinn Guömundsson frá
MiSengi, mesta fyrirmyndarmann,
Stefán Jónsson frá Arnarbæli í
Grímsnesi, Gísla G. Scheving, hrepp-
stjóra frá Stakkavík í Selvogi,
Hjálmar Jónsson frá SySra-Seli,
Gísla Hannesson frá ‘Skipum, Þor-
lák jónsson frá Hrauni í Ölfusi, og
nú síðast Bjarna í Fljótshólum. —
Allir þessir bændur voru menn á
besta skeiði, og fjellu frá ýmist aS
nýbyrjuöu eöa tæplega hálfnuSu
dagsverki, og er þaS mikið tjón, ekki
einasta þeim nánustu þeirra, heldur
hjeraSinu og landinu í heild sinni.
Bjarni Halldórsson var kvæntur
J ó h ö n n u ljósmóöur S æ m u n d s-
d ó 11 u r frá írafelli í Kjós, og átti
meS henni tvær dætur, er lifa, stúlk-
ur um fermingaraldur.
S. S.
Þakkarorð.
öllum þeim, er sýndu mjer og börn-
um mínum hluttekningu í sorg okkar
við andlát konu minnar, húsfrú
Bjargar Bjarnardóttur, er andaðist 9.
þ. m., votta jeg mitt innilegasta þakk-
læti.
Gerðum 21. júlí 1915.
F. G. LÁRUSSON.
Eggert Claessen
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Pósthússtræti 17. Venjulega heima
kl. 10—11 og 4—5. Talsími 16.
Klæðaverksmiðjan
Álafoss
kembir, spínnur, tvinnar, þæfir, ló-
sker, pressar, Iitar, gagneimir (af-
dampar) og býr til falleg tau.
Vinnulaun lægri en hjá öðrum klæða-
verksmiðjum hjer á landi.
„Alafoss“-afgreiSslan: Laugaveg 34
Rvík sími 404.
Bofli II. 1. Dórðarson.
Oddur Gíslason
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
LAUFÁSVEG 22.
venjul. heima kl. n—12 og 4—7.
Nokkrar húseignir,
á góöum stööum í bænum fást keypt
ar nú þegar. Mjög góðir borgunar-
skilmálar. Væntanlegir kaupendur
snúi sjer til SVEINS JÓNSSONAR.
Til viðtals í veggfóðursverslun Sv,
Jónssonar & Co., Kirkjustræti 8, kl.
3—6 síðdegis.
VátryggiS fyrir eldsvoöa í
GENERAL.
Stofnsett 1885.
Varnarþing í Reykjavík.
SIG. THORODDSEN. Sími 227.
UmboSsm. óskast á Akranesi, Kefla-
vík, Vík, Stykkishólmi, Olafsvik.
Prentsmiðjan Rún.
210 21I
eöa 7; jafnan komu tveir meS festina aft-
ur og syntu svo meSfram þeim, er dregnir
voru, til þess að halda þeim uppi. Miklu
fleiri hjengu hingaS og þangaS á stórsigl-
unni, en er aö var gætt, voru þeir allír
dauöir. Viö sendum alla út á flakiö, er lífs-
mark var meö, og syntum því næst út aS
framsiglunni og hjálpuðum þeim, er á
henni hjengu. Eftir tvær stundir var þessu
starfi lokið og töldust þá 26 menn á flak-
inu.
Vjer urðum því fegnir aS skýla oss und-
ir víghyrningunni og lágum þar allir í
hrúgu. ÁSur en miSdegi var komiS, höfðu
flestir vesalings mannanna gleymt þján-
ingum sínum í faSmi svefnins. ViS Kross
og hinn handleggsbrotni vorum einir vak-
andi; hinn síðast nefndi gat ekki sofiö sök-
um verkja og þjáöist einnig ákaflega af
þorsta.
ÞaS kom nú andvari á sunnan er hug-
hreysti oss, því aS eigi gátum vjer búist
viö hjálp nema vindur væri. Nótt fjell aft-
ur yfir og allir sváfu. ViS Kross lögöumst
niður og fylgdum glaSir dæmi þeirra; nótt-
in var köld, og er við lögöumst niður, fund-
um viö ekki svo mjög til hungurs nje
þorsta, en er dagaSi, vöknuSum vjer sár-
þjáöir, ekki af hungri, heldur af þorsta;
allir æptu eftir vatni. Jeg varaöi þá viö
því aS tala, þvi aS þaS æsti þorstann og
rjeSi þeim til aS láta upp í sig skyrtu-
ermarnar og sjúga þær; síSan klifraðist
jeg upp á víghyrninguna, til þess aö skygn-
ast um. Jeg vissi, aö mesta og besta vonin
var sú, aö vígskútan væri á gægjum eftir
oss, en litlar líkur mundu þó til þess, aS
hún kæmi svo nálægt grynningunum.
Jeg hafði staðiö um klukkustund á borö-
stokknum, er Kross kom til mín og mælti:
„Hann gengur upp af suöri, og jeg hygg,
aS eigi veröi lengur vont veSur.“ — „Ekki
óttast jeg storm, en þaö kann aS veröa
þykknmikiö,“ svaraöi jeg, „sem er engu
betra fyrir oss, þvi aS vjer mundum þá
deyja hjer á flakinu, áSur en nokkur yröi
var við oss.“ — „Jeg ætla aö fara ofan í
eldstóna, kaft. Keene, til þess aS vita hvort
jeg finn ekkert.“ — „ÞaS hygg jeg aS verSi
árangurslaust,“ svaraSi jeg, „því aS öllum
kötlum og hlóöum hefur skolaS burtu.“
— „Veit jeg þaö, herra, en jeg hef veriö aS
hugsa um skáp matreiöslumannsins, er vjer
bjuggum til upp af brandinum; hann var
vanur aS geyma þar ýmislegt og eitthvað
kann aö vera þar. Jeg hygg, aS styst sje
aS komast á hljeborSa og synda svo í
kring.“
Því næst yfirgaf Kross mig, en jeg hjelt
áfram aö horfa. Eftir svo sem klukkustund
kom hann aftur og kvaöst hafa opnað
skápinn með hníf og fundiö 8 eöa 9 pund
af hráum jaröeplum og fulla krukku af
feitmeti. „Vjer erum ekki nógu hungraöir
til þess aö jeta þetta aS sinni, herra, en
þaö nægir þó til þess að halda lífinu í oss
öllum aö minsta kosti 3 eöa 4 daga, þaS er
aö segja, ef vjer fengjum vatn og væntir
mig, að vjer innan skamms finnum til þarf-
arinnar fyrir þaö. Jeg vildi gefa mikiö til
þess, ef jeg gæti gefiS aumingja Anderson
vatnsdropa; handleggurinn á honum er
mjög bólginn og hlýtur hann aS hafa mikl-
ar kvalir.“ — „FunduS þjer nokkuö í
skápnum til þess aö láta vatn í, Kross, ef
vjer kynnum aö fá það?“ — „Já, þaS eru
2 eöa 3 fötur þar og nokkrar skálar.“ —
„ÞaS væri þá best aS þjer næöum þeim, því
að regnskýin draga svo fljótt upp, aö regn
getur veriö komiS áöur en morgnar og
fari svo, megum vjer ekki veröa of seinir
til.“ — „Jeg sje ekki betur, en aS líti út
fyrir rigningu,“ mælti Kross. „Jeg ætla aö
fá einn eöa tvo menn til þess aS ná meö
mjer fötunum.“
Jeg var á gægjum, þangaS til nóttin
datt á; vjer vorum allir máttfarnir og
þyrstir, en kvöldkuliS hresti oss mikið;
vindur var einnig svalur; allir hjeldu sjer
kyrrum í skjólum eins og jeg haföi ráöiö
þeim til, en þótt þeir væru þolinmóöir, liöu
þeir þó auösjáanlega. Vjer freistuðum allir
aS gleyma oss enn þá einu sinni í faSmi
svefnsins. Jeg svaf vært, er Kross vakti
mig.
„Kafteinn Keene! ÞaS rignir, og rignir
bráöum enn þá meira; ef þjer viljiö kalla
til mannanna, geta þeir fengiö nóg vatn.“
—„VekiS þá þegar í staö, Kross; vjer meg-
um ekki missa af þessari hjálp forsjónar-
innar; hún getur oröiS oss öllum til frels-
is.“ —
Allir hlupu á fætur; regniö streymdi niö-
ur, og þegar þeir voru gagndrepa, fóru
þeir úr skyrtunum, difu þeim ofan í vatn-
iö, er þaS rann á hljeboröa, undu þaS upp
í sig, þangaS til þeir voru afþyrstir og
tóku síöan aö fylla könnur og fötur meS
leiSsögu Bobs og höföu þeir nægan tima
til þess, því aS rigningin hjelst til morg-
uns. Síðan voru ilátin fest undir fram-
bjálkana og hjeldu menn áfram aS drekka,
þangaS til þeir gátu ekki lengur.
42. Kapítuli.
Sólin kom upp og rak á burtu skýin, en
hitinn var fram úr hófi. Hvernig heföi far-
iS fyrir oss, ef drotni heföi eigi þóknast
aö endurnæra oss?
Þegar þorstanum var svalaö, var hungr-
iS ómótstæöilegt og fjekk hver hrátt jarö-
epli. Dagurinn leiö og einnig hinn þriöji
og fjórSi, svo aS vonin tók aftur aS veikl-
ast hjá oss, er jeg, í dögun næsta morgun,
kom auga á skip í vestri. Vindur var litill,
en skipiö stefndi auösjáanlega á oss, og
fyrir miödegi sáum vjer, aö þaS var her-
skútan.
Vjer fórum þá upp á víghyrninguna og
hjeldum út hvítri skyrtu, til þess aS láta
þá sjá oss. Þegar skútan var um þrjár
mílur burtu, sneri hún viS og virtist ekki
taka eftir oss; í 2 stundir vorum vjer í
æöisgenginni angist og óvissu, en þá sáum
vjer, aö hún sneri aftur viö og stefndi aS
oss. Þeir höföu sjeö oss um síðir, og er
þeir áttu rúma 300 faöma aS oss, sendu
þeir bát til þess aö sækja oss. í þriSju ferS-
inni vorum vjer allir fluttir á skip út og
þökkuðum guöi innilega fyrir frelsi vort.
YfirmaSur herskútunnar kvaðst i fyrstu
ekki hafa sjeS oss fyrir sólinni, og hygg
jeg, aö svo hafi verið, en honum hefði
eigi komiö til hugar, að vjer hefðum
strandað, þó hann væri hræddur um Dryad.
Því hann haföi fundið siglu á floti meö
nafni hennar á. En vjer vorum of af oss
gengnir, til þess aö halda langar ræður.
Þegar vjer höföum snætt, ljeðu þeir oss
rúm sin og fjekk jeg rúm yfirmannsins. Jeg
svaf lengi, hrestist vel og fann lítið til
þess, er jeg haföi liöiS, og daginn eftir
snæddi jeg morgunverS um miödegi meS
góSri lyst. Eftir beiöni minni hjelt skútan
til Helgolandseyjarinnar; þaðan ætluöum
vjer að komast til Englands.
„Jeg hef brjef til yðar, kaft. Keene,“
mælti yfirmaöurinn, „ef þjer eruö nógu
hress til aö lesa þau.“ — „Þakka ySur fyr-
ir, herra D.; mjer líður nú vel og þykir
vænt um aö fá þau.“
Hann kom með stóran brjefaböggul og
settist jeg í sófann til þess aö lesa þau í
næSi, en hann fór upp á þiljur. Fyrst opn-
aöi jeg embættisbrjefin og haföi litla á-
nægju af þeim, eins og nærri má geta, þar
sem jeg haföi mist skip mitt; jeg leit yfir
þau og fleygði þeim svo á borðiö, hverju
eftir annaö. Þrjú brjef voru frá Englandi
og þekti jeg hönd lávaröar Verselý á einu;
jeg opnaöi það fyrst; þaö var vingjarn-
legt, en stutt og kvartaöi hann yfir því,
aö hann hefði verið lasinn um tíma. Annaö
var frá móöur minni, og var ekkert merki-
legt í því. Þá tók jeg upp þriðja brjefið
og var sorgarlakk fyrir því; þaS var frá
herra Warden, er skýröi mjer frá snögg-
legu láti lávarðar Verselý.
Þetta fjekk svo á mig, eins veiklaöur og