Lögrétta - 11.08.1915, Blaðsíða 2

130
LÖGRJETTA
LÖGRJETTA kemur út á hverjum mið-
vikudegi og auk þess aukablöð við og við,
minst 60 blöð alls á ári. Verð: 4 kr. árg. á
Islandi, erlendis 5 kr. Gjalddagi 1. júli.
157, enskt, 14. apríl. 67. Sterling, 165,
enskt, 14. apríl. 68. Horatio, 174,
enskt, 14. apríl. 69. Argentina, 177,
enskt, 14. apríl. 70. Vanilla, 158, enskt,
18. apríl. 71. Envoy, 156, enskt, 21.
apríl. 72. St. Lawrence, 196, enskt,
22. apríl. 73. Recolo, 176, enskt, 26.
apríl. 74. Lilydale, 129, enskt, 28.
apríl. 75. Mobile, 1915, enskt, 28. apr.
76. Cherbury, 3220, enskt, 29. apríl.
77. Edale, 3110, enskt, 1. maí. 78.
Svorono, 3102, rússneskt, 1. mai.
79. Europe, 4769, frakkneskt, 2.
maí. 80. Fulgent, 2008, enskt, 2. maí.
81. Sunray, 165, enskt, 2. maí. 82.
Cruiser, 155, enskt, 2. maí. 83. Marta-
ban, 148, enskt, 2. maí. 84. Mercury.
222, enskt, 2. maí. 85. St. Georg, 229.
enskt, 2. maí. 86. St. Louis, 211, enskt.
2. maí. 87. Emblem, 157, enskt, 2. maí.
88. Jolanthe, 180, enskt, 3. maí. 89.
Hero, 173, enskt, 3. maí. 90. North-
wald Ho, 180, enskt, 3. maí. 91. Hec-
tor, 179, enskt, 3. maí. 92. Progress,
273, enskt, 3. maí. 93. Coquet, 176,
enskt, 3. maí. 94. Bobwhite, 180,
enskt, 3. maí. 95. Scottish Queen, 125,
enskt, 3. maí. 96. Rughby, 205, enskt',
4. maí. 97. Uxbridge, 164, enskt, 4.
maí. 98. Sceptre, 166, enskt, 5. maí.
99. Stratton, 383, enskt, 5. maí.
100. Moriterne, 3018, enskt, 6. maí.
101. Earl of Latham, 132, enskt, 6.
maí. 102. Candidate, 5858, enskt, 6.
maí. 103. Centurion, 5945, enskt, 6.
maí. 104. Truro, 836, enskt, 6. maí.
105. Merry Islington, 147, enskt, 7.
maí. 106. Don, 168, enskt, 7. maí. 107.
Lusitania, 31550, enskt, 7. maí. 108.
Benington, 131, enskt, 7. maí. 109.
Queen Vilhelmina, 3590, enskt, 8.
maí. 110. Hellenic, 180, enskt, 8. maí.
11-. Drumeree, 4052, enskt, 18. maí.
Þaö eru samtals m skip, sem
ÞjóSverjar hafa gert út af viS á þess-
um skamma tíma, og meginiS af
þeim (102) er enskt, 7 eru frönsk og
2 rússnesk; í yfirlitinu eru ekki tal-
in skip hlutlausra ríkja. Bandamenn
hafa þá mist alls 222,739 tons, 55
skip undir 1000 tons, 48 frá 1000 tons
til 5000, 7 frá 5000 til 10,000 og eitt
(Lusitanía) meira en 10,000 tons.
G. J.
Á hausti, er leið, var jeg einn meS-
al umsækjenda um Skaftafellssýslu.
Jeg átti tal viS þáverandi ráSherra í
Kaupmannahöfn, og meS því aS jeg
var elstur bæöi aö árum og embættis-
prófi af þeim, sem líklegir þóttu til
þess að sækja, sagöi hann aö jeg
stæði nærri að geta fengið embættið.
Þegar svo Skaftafellssýsla var veitt
yngri candidat en mjer, afsakaði ráð-
herra það með því, aö stjórnarráðið
hefði bundist þeirri venju að láta þá
ganga fyrir til embætta, sem settir
hefðu veriö. Jeg hugsaöi mjer þá aS
bíSa þolinmóðlega þangaS til tæki-
færi bySist til þess að verða settur.
Þetta tækifæri þótti mjer bjóSast,
þegar sýslumaSurinn í Árnessýslu
baS um lausn 10. f. m. og fór jeg á
fund ráSherra þ. 13., baS jeg hann
láta mig sitja fyrir aS verSa settur til
aS gegna embættinu, þar sem reynsla
mín væri sú, að slíkt væri nauösyn-
legt til þess aö koma til greina viS
embættisskipanir. RáSherra tók mjer
meS allri alúS, en sagöist ekki geta
ákveðiS hver settur yröi fyr en kon-
ungsúrskurður væri kominn um
lausn SigurSar Ólafssonar. Jeg itrek-
aSi beiöni mína tvisvar sinnum síSar,
en ráöherra hafði aS eins þau svör,
aS enn þá væri konungsúrskuröurinn
ekki kominn.
Eins og kunnugt er, var Eiríkur
frá Hæli settur til þess aS gegna em-
bættinu, þótt hann sje ekki nema
tveggja ára candídat. Þar sem jeg er
10 ára candidat, eru hjer, aS því er
virðist, höfS endaskifti á þeim regl-
um, sem gilda meöal allra siöaðra
þjóöa um þaS, aö láta aldur verka
nokkuö um skipun embætta, þar sem
Eiríkur frá Hæli, 8 árum yngri aö
prófi en jeg, á aö ganga fyrir mjer í
embætti samkvæmt venju þeirri, er
mjer var sögö og sýnd af hálfu stjórn-
arvaldanna í vetur.
Jeg get ekki neitaS því, aö þetta
hefur slegiö nokkrum óhug á mig
vegna þess, aS þessi stjórnarathöfn
virSist benda á, aS núverandi ráS-
herra ætli aö rækja þaS, sem kallað
hefur veriS „nepotisme", í hreinni
dýrkun en fyrirrennarar hans, þvi aS
engum getur dulist, aS hjer hafi aö
eins ráöið vinskapur ráðherra og
Gests á Hæli, hvernig sem honum er
variö.
P. J ó n s s o n.
Oaulverjabasjarhneyksliil.
„Dýpra og dýpra“.
Þar sem jeg hef oröiS þess var, aö
margir af lesendum Lögrjettu hafa
meS athygli fylgst meS í þvi svo-
nefnda Gaulverjabæjarmáli, þykir
mjer skylt aS gefa almenningi kost á
því, aS sjá hvernig geislar rjettlætis-
sólarinnar i Árnessýslu leiftra á hin-
um ýmsu hliðum þess.
Jeg gat þess í niöurlagi greinar
minnar í 27. tbl. Lögr. aö jeg heföi
lýst yfir þvi viS umboösmann, aS jeg
væri fús til þess aö eiga aö öllu leyti
viS fyrirrennara minn, Jón Magnús-
son, um ofanálag jaröarinnar, án þess
aS jaröareigandi greiddi þaö eSa bæri
nokkra ábyrgS á þvi. Þessu var þann-
ig variö, aS jeg skömmu eftir aS jeg
fjekk loforð umboðsmanns um bygg
ingu jaröarinnar, komst aS því, að
Jón Magnússon mundi ekki hafa sagt
jöröinni lausri, og sá jeg þá fram á,
aö mig mundi litt stoða byggingar-
brjef og aðrar heimildir til aö búa á
jörðinni, ef löglegur ábúandi, sem
hefði i höndum eldra byggingarbrjef,
óupphafið af hvorumtveggja málsað-
ila, heimti jörSina, þótt þau væru góð
og gild gagnvart landsdrotni. Jeg
sneri mjer því hiö bráöasta til Jóns
Magnússonar, sagSi honum alla mála-
vöxtu og baS hann aö láta mjer eftir
byggingarrjett sinn á jörðinni. ÞaS
varö svo að samningi okkar á milli,
aö hann skuldbatt sig til þess, aö
gera eigi kröfu til jaröarinnar, ef jeg
byggi áfram á henni, meö því móti,
aö jeg skuldbatt mig til þess aS kaupa
mannvirki þau og hús, sem hann
hafði gert á jörSinni og ekki fylgdu
henni, fyrir 2000 krónur. (Mann-
virki þessi, sem hann haföi selt,
hafði hann lofað kaupendum aö
reyna að selja, ef nýr ábúandi kæmi
aS jörðinni, en annars leigja þau, ef
hann sjálfur byggi þar áfram). Enn-
fremur skyldi jeg takast á hendur
600 kr. veðskuld, sem hvíldi á girS-
ingum jarðarinnar, sleppa tilkalli til
ofanálags, bæöi á hendur honum og
landsdrottni, taka íbúöarhúsiS í því
standi, sem það var í, og viS fráför
skila því í því ásigkomulagi, aS þaö
yrði virt á 4000 kr. eða svara í ofan-
álagi því, sem ávantaSi þessa upp-
hæö viS virðingargerö.
ÞaS er svo að sjá, sem Jón Magn-
ússon hafi haft hugboS um, hvernig
fara mundi, því aS hann bannaði mjer
aS skýra nokkrum frá samningi þess-
um til þess að fyrirbyggja aS hann
yrSi sjer aö ásteytingarsteini, ef hann
sjálfur þyrfti aö taka jörðina.
2. ágúst þ. á. var framin yfirúttekt
á Gaulverjabæ, eftir skipun stjórnar-
ráösins. SýslumaSur hafSi tilkynt
Jóni, aS yfirúttektin ætti fram aö fara
og ljet Jón mæta fyrir sig og andmæla
því aö úttektin færi fram, þar sem
hann, samkv. byggingarbrjefi frá 19.
maí 1910, væri löglegur ábúandi, sem
hvorki hefSi sagt jöröinni lausri úr
ábúS nje verið sagt upp ábúðinni, og
hefSi hann ekki í hyggju aö þola aö
rjetti sínum væri traSkaö, ekki aöeins
meS því, aö sjer óviðkomandi manni
hefSi verið hleypt inn á jöröina, held-
ur og meS því, aö leggja á sig ofan-
álag, sem hvergi væri heilbrigður
grundvöllur fyrir. Mótmæli þessi
voru, eins og viö mátti búast, þar sem
þau voru sett fram i Árnessýslu, aö
engu höfö, og sendi Jón því svo
fljótt, sem honum var unt, kæru til
stjórnarráðsins út af málinu og krafö-
ist þess, að sjer þegar væri afhent
jörðin til frjálsra afnota og umráða.
Þegar jeg kom hingað til bæjarins,
fyrir tveim dögum síðan, sýndi sá,
sem hafSi samið kæru þessa fyrir Jón
Magnússon, mjer afrit af henni, og
þar sem hún að öllu leyti skýrir mál
þetta, þykir mjer rjett aS birta hana;
væri og ástæSa til þess aö ætla, aS
hneyksli þessu yröi hiS bráSasta kipt
í lag, þegar engin skúmaskot eru
lengur til aS dylja þaS í. Kæra hr.
J. M. er svohljóSandi:
„Eins og hinu háa stjórnarráSi er
kunnugt af yfirúttekt, er framin var
á jörðinni Gaulverjabæ 2. ág. þ. á.,
mótmælti jeg fyrir munn þarverandi
umboðsmanns míns B. Kr.Guðmunds-
sonar úttektargerðinni í heild sinni
sem og rjetti öllum til þess að láta
úttektargerö þessa fram fara, þar sem
að jeg er löglegur ábúandi jarSarinn-
ar samkv. byggingarbrjefi mínu dags.
19. maí 1910, sem jeg læt fylgja í af-
riti.
AS því er snertir ábúSarrjett minn,
skal jeg vísa til áður nefnds bygg-
ingarbrjefs, og skal jeg geta þess, að
jeg með leyfi landsdrottins (umboös-
manns) leigöi jörSina Jóni nokkrum
Steingrímssyni, er þá stýrSi jörSinni
fardagaáriS 1912—13. Þegar hann
svo ljet af, tók jeg aftur viS jörðinni.
Sumariö 1914 fór jeg þess enn á
leit viS landsdrottinn (umboðsmann),
aS hann samkv. 7. gr. byggingar-
brjefs míns leyfði, að Jón St. Schev-
ing tæki aS sjer rekstur jarðarinnar
út þaS fardagaárið, og gaf hann viS-
stöSulaust slikt samþykki. Tjeður
Jón St. Scheving ljet i ljós ósk sína
um það, aS fá byggingu fyrir jörð-
inni og kvaðst jeg, ef til vildi, mundi
sleppa byggingarrjetti mínum í hend-
ur honum, en heyrði þar eftir ekkert
um máliö fyr en mjer barst til eyrna
síSastliðinn vetur, að búiS væri að
byggja jörSina Jóni St. Scheving sem
og að hann hefði hlaupiö burt af jörð-
inni og skiliö hana eftir í vörslum
Björns Gíslasonar. Jeg beið þá eftir
aS fá tilkynningu landsdrottins um
það, aö mjer bæri þegar aS hirSa
jörSina, þar sem sá, er jeg hafði með
samþykki hans sett til gæslu hennar,
vanrækti skyldu sína, en fjekk jeg
enga bendingu þar um. I marsmán.
þ. á. kom til mín Björn Gíslason, sem
þá var á Gaulverjabæ, og skýrSi mjer
frá því, aS hann væri sá, sem jörðina
heföi rekiS, og sýndi hann mjer yf-
irlýsingu umboösmanns um þaS, aS
hann, umboösmaöur, skyldi byggja
honum jöröina frá fardögum 1915;
fór Björn þess á leit viS mig, aS
jeg slepti ábúöarrjetti mínum viS sig.
Jeg var aö vísu ekki fús til þess, en
varö þetta þó aS samkomulagi okkar,
þar sem jeg þá varS aS skoSa svo, að
hann heföi óátalinn rjett til jarSar-
innar af öllum öSrum en mjer, þar
sem hann haföi setið og rekið hana
meS samþykki landsdrottins og enga
tilkynningu fengiö um þaS aS standa
upp af henni. Björn skyldi kaupa af
eigendum öll þau hús og mannvirki
meö samþykki þeirra, er jeg hefði
átt á jörSinni, fyrir 2000 kr., en jeg
ábyrgöist þau frjálsa eign hans gegn
því verði; taka aö sjer 600 króna
skuld til RæktunarsjóSs íslands, sem
hvíldi á girSingum þeim, er jeg hafði
gert á jörSinni. Ennfremur skyldi
hann taka hin lögákveSnu jarSarhús
(íbúðarhús og fjós, sbr. byggingar-
brjef mitt) í því ástandi, sem þau
yröu í í fardögum þ. á. án ofanálags
frá minni hálfu eöa jarðareiganda, og
. loks skuldbatt hann sig til þess, aS
skila landsdrottni íbúSarhúsinu í því
ástandi viS fráför frá jöröinni aö þaö
væri 4000 kr. virSi eftir viröingu, eöa
svara því, sem á vantaði, í ofanálag.
MeS samningi þessum þóttist jeg hafa
sjeö bæði hag min sjálfs og lands-
drottins borgið.
í aprílmánuöi barst mjer til eyrna,
aö búiö væri aö byggja Skúla Thor-
arensen Gaulverjabæ, en meS því aö
svo margar og ósamhljóða sögur
gengu um þaö mál og jeg haföi sjeð
skýlausa yfirlýsingu frá umboðs-
manni um það, aS harln skyldi byggja
B. Gíslasyni jörSina og einkum þar
scm jeg hvorki haföi sagt henni lausri
nje mjer veriS sagt upp byggingu og
ábúö, henti jeg engar reiöur á þeim
orðasveim, en hugöi þaS leiSa af
sjálfu sjer, aö landsdrottinn (um-
boösmaður) af sinni hálfu staðfesti
samning minn við Björn Gíslason. Af
þessum ástæöum bjóst jeg ekki til
þess aö setjast aö jöröinni aftur í far-
dögum þ. á. eins og jeg ella hefði
gert.
Af ofangreindum ástæöum krefst
jeg þess af hinu háa stjórnarráSi, aö
þaö þegar sem landsdrottinn tjeðrar
jaröar fái mjer hana í hendur til
fullra og óhindraðra umráöa.
Jeg leyfi mjer aö leggja viö i eftir-
riti 1. byggingarbrjef, út gefiö af
GuSm. Þorkelssyni 19. maí 1910, sam-
þykt af Sig. Ólafssyni sýslumanni. 2.
leyfi umboSsmanns til þess aS Jón
Steingrímsson megi sitja í byggingu
minni. 3. VottorS Bj. Gíslasonar um
samning þann, er jeg gerði viS hann
um kaup á húsum og mannvirkjum,
er ekki fylgja jöröinni. 4. VottorS um-
Nýjustu bækur:
íslensk söngbók. 300 söngvar. 2. útg. endurskoSuö. VerS innb. kr. 1.75.
Guðm. Finnbogason: Vit og strit. VerS innb. kr. 1.35.
Fást hjá bóksölum.
■7VH Bókaverslun Sigf. Eymundssonar, Evík. ■
H ____ Iftl
boðsmanns um þaS, aS jeg hafi aldrei
sagt jöröinni lausri úr ábúð. 5. Vott-
orS Sig. Ólafssonar sýslumanns um
þaS, aS jeg jafnan hafi staSiö í skil-
um.
Reykjavik, 7. ágúst 1915.
Jón Magnússon.
Til stjórnarráösins."
Vottorö þau, sem nefnd eru i kæru
þessari, eru svo efnisrík og merk, aS
mjer einnig þykir skylt aS láta þau
koma fyrir almenningssjónir, og
hljóöa þau svo:
Jeg undirritaSur, Guömundur Þor-
kelsson, hreppstjóri í Gaulverjabæj-
arhreppi, umboSsmaöur jarðarinnar
Gaulverjabæjar í Árnessýslu, lýsi því
yfir, aS jeg er því samþykkur og gef
mitt leyfi til þess aS herra Jón Stein-
grímsson, bóndi á Fossi á SíSu i
Vestur-Skaftafellssýslu, megi ganga
inn i ábúSarrjett herra Jóns Magnús-
sonar, bónda í Gauiverjabæ í Árnes-
sýslu, í næstu fardögum 1912 og hef-
ur öll þau rjettindi sem ábúandi jarS-
arinnar sem þau, er herra Jón Magn-
ússon, núverandi ábúandi, hefur.
Þessu til st'aöfestu rita jeg nafn mitt
hjer undir í viðurvist tveggja vitund-
arvotta.
p. t. Gaulverjabæ, 3. október 1911. .
GuSmundur Þorkelsson.
Vitundarvottar:
Erasmus Gíslason.
Kristín Sveinsdóttir.
Hjer meS votta jeg undirskrifaSur
aS Jón Magnússon, sem fjekk bygg-
ingu á jörSinni Gaulverjabæ í Árnes-
sýslu frá fardögum 1910, hefur aldrei
sagt nefndri jörð lausri úr ábúö sinni
nema meö því skilyröi, aS Jón St.
Scheving yröi ábúandi þar frá far-
dögum 1915, en þar sem Jón S:chev-
ing ekki varö ábúandi nefndrar jarS-
ar, skoðar nefndur Jón Magnússon
sig hafa fullan rjett á ofannefndri
jörS.
Rútsstaða-NorSurkoti, 26. júní 1915.
GuSmundur Þorkelsson,
(fyrverandi hreppstjóri).
Vitundarvottar:
Halldór Ó. SigurSsson.
SigurSur Halldórsson.
Eftir beiSni er mjer ljúft aS votta,
aS jeg hef alment heyrt hr. Jón Magn-
ússon í Gaulverjabæ talinn áreiöan-
legan í viSskiftum og mjer hefur hann
jafnan reynst hinn skilvísasti.
KaldaSarnesi, 3. okt. 1913.
SigurSur Ólafsson.
í byggingarbrjefi Jóns Magnússon-
ar er 7. gr. um þaö, aS leiguliöi megi
ekki byggja öSrum jöröina eöa halda
húsmenn á henni nema meS leyfi
landsdrottins. Til fullnægingar þessu
ákvæSi fjekk Jón Magnússon yfirlýs-
ingu umboösmanns 3. okt. 1911. Af
henni má og sjá, aS GuSm. Þorkels-
son hefur haft ótakmarkaö vald til
þess aS ráöstafa jörSinni og fyrst á
aS missa þaS þegar Sig. Ólafsson
þykist þurfa aö skeyta skapi sinu á
viðtakanda og smíða sjer ástæöu til
þess aS vinna annaö eins verk og
unniö var í Gaulverjabæ nóttina milli
7. og 8. júní síöastliöið. —.Vott-
oröiö frá 26. júní þ. á. sýnir, aö Jón
Magnússon hefur ótviræöa heimild á
jöröinni gagnvart landsdrottni og aS
eins og enginn nema hann meS nokkr-
um rjetti gat hnekt minni heimild á
jöröinni, getur enginn nema jeg haml-
aS umráðum hans og afnotum jarSar-
innar, og er þaö því eðlilegt, aö hann
beiti rjetti sínum aS fullu og taki af-
not jaröarinnar meöan mjer er varn-
að þeirra meö ólögum, og láti eigi
óviökomandi prangara taka þau og
eyðileggja jöröina i þokkabót.
VottorS Siguröar Ólafssonar sýslu-
manns er skýrt og vel oröað, og er
eigi ástæöa til að fara mörgum orðum
um það. ÞaS er þó eitt atriöi, sem jeg
get eigi bundist aS minnast á í sam-
bandi við þaS. Þegar sýslumaður
knúSi Guömund Þorkelsson til þess ,
aS undirskrifa byggingarbrjef til
handa Skúla, sagSi hann, aö því er
GuSmundur skýrði mjer frá, aS það
„gæti ekki komið til mála, að byggja
mjer jörðina af því aS jeg heföi ver-
iö svo mikiö riöinn viS „brask“ Jóns
Magnússonar frá Gaulverjabæ“, og
samhlj. ummæli hef jeg heyrt aS hann
hafi gefið stjórnarráöinu. Menn geta
nú boriS þessi ummæli saman viS
vottorSiS og hugsað og sagt, hvaö
þeir vilja. Jeg skal þó geta þess til
skýringar, að afskifti mín af málum
Jóns Magnússonar í Árnessýslu voru
þau, aS jeg kom á samningum milli
nokkurra skuldheimtumanna hans og
ábyrgöarmanna, einkum í Gaulverja-
bæjarhreppi, um það, aS ábyrgðar-
mennirnir voru leystir frá ábyrgðun-
um, sumir án þess aS láta nokkuS af
mörkum og sumir meö því aö borga
upp aö 10 pct. af skuldum sínum. Jeg
vil nú spyrja þann góöa og göfug-
lynda fyrv. sýslumann, hvort þaS sje
skoðun hans, aS ómyndugi unglingur-
inn hafi unnið bygðarlaginu meira
gagn meö því aS svæla undir sig
gripi og búsafurðir bænda og pranga
með, en jeg meö því að hjálpa þeim út
úr skuldavandræöum, sem þeir höfðu
flækst út í.
Þess ber og aö geta, aö Jón Magn-
ússon hefur eingöngu haldiö ,;for-
retningum" sínum uppi á vottorSi
þessu, sem hefur verið honum „sesam,
sesam, opnist þú“ hvar sem hann hef-
ui komið aö. Þó er sagt, aS töfra-
kraftur þess hafi nokkuS þorriS síS-
astliöiS haust, þegar gert var fjárnám
hjá nokkrum mönnum, sem skulduöu
/lálitla fjárupphæS, og þaö kom þar
í ljós, aS þeir allir til samans gátu
ekki vísaö á fjármuni, sem nægöu til
þess aS lúka fjórSaparti skuldarinn-
ar, þó sýslumaður heföi gefiS vott-
orö um aS þeir allir og einn einstakur
þeirra væru borgunarmenn fyrir upp-
hæðinni. HvaS er brask, ef meöferS
GuSm. Þorkelssonar og Sig. Ólafs-
sonar sýslum. á Gaulverjabænum er
ekki brask? Og þaö er skoplegt á
sama tíma sem þingið er aS kasta
hnútum í þessa svokölluSu braskara
og blöðin æpa aS þeim, alþýðan styS-
ur á hjartaS og signir sig yfir fram-
feröi þessara manna, aS yfirvöldun-
um í Árnessýslu sje liðiS aS vera
fyrirmynd í þessari atvinnugrein.
Jeg skal aS lokum geta þess, aS
meS yfirúttekt þeirri, sem framin var
2. ágúst, reyndist síðari villan verri
hinni fyrri, því aS yfirúttektarmenn
akváöu ofanálagiö 2640 kr. Mjer er
þaS meS öllu óskiljanlegt, hvernig
þetta má vera. Jeg stend viS þaS,
sem jeg áöur hef sagt, aS fullnaðar-
viðgerS á húsinu þarf ekki aS fara
fram úr 4—500 kr. Þegar jörSin var
metin til peninga áriS 1910, var hún
virt á 5000 kr. meS húsum, mann-
virkjum og kúgildum. Eins og tekið
hefur veriS fram, kostaöi Jón Magn-
ússon 2500 kr. í umbætur á húsinu.
Þegar nú vantar meira en þann verö-
auka, sem hann geröi á jörSinni, ætti
litiö aö vera orSið eftir af henni
sjálfri.
Jeg efast eigi um, að hægt sje aö
kosta 2600 kr. til viSgeröar eöa end-
urreisnar ibúöarhúsinu í Gaulverja-
bæ, en mjer þykir eigi líklegt, aS
stjórnarráöinu þyki ástæöa til þess aö
reisa og halda viS húsi 8—10,000 kr.
virði á jörS, sem ekki er goldiö
nema 250 kr. eftirgjald eftir. AS
minsta kosti er þaS eSlilegt, aS Jón
Magnússon þykist ekki vera skyldur
til þess aö sjá stjórnarráðinu fyrir
slíku húsi.
p. t. Reykjavík, 10. ágúst 1915.
Björn Gíslason.
Grískudósentinn. Úr Baröastranda-
sýslu er skrifaS 19. júlí: „Austur-
BarSstrendingar eru nú aö senda á-
skorun til alþingis um afnám em-
bættisins sæla, sem stofnaö var á
þinginu 1914. Öllum er ljóst, hvernig
embætti þetta er til komiS, og ætl-
umst viS kjósendurnir til þess af þing-
manni okkar, aS hann beiti sjer fyrir
þessu máli, sem ætti aS vera auSsótt.
En áskorunin er svo hljóðandi;