Lögrétta - 17.05.1916, Blaðsíða 3

LÖGRJETTA
87
kr. hafa fengist meö samskotum, þar
af borgaS inn 7,600 kr. 1000 kr. styrk
hefur alþing lagt fram.
Þórður á Hálsi i Kjós varS fyrir
þvi slysi nýlega, aS hann datt af hesti
og gekk úr liSi önnur öxlin. Hann var
á ferS nálægt Grjóteyri í Kjós og
var fluttur heim þangaS.
Landskosningarnar. Listi stjórnar-
manna („Langsum") er breyttur frá
því, sem áSur var ráSgert, og nú orS-
inn svona : Einar Arnórsson ráSherra,
Hannes HafliSason áSur skipstjóri,
sjera Björn Þorláksson, sjera Sig.
Gunnarsson og Jónas Árnason bóndi
á Reynifelli i Rangárvallasýslu. Fleiri
nöfn eru þar ekki.
Eggert Stefánsson söngvari. í
StokkhólmsblaSi nýkomnu hefur
Lögr. sjeS mynd af honum og grein
um hann. Segir þar, aS hann sje í
þann veginn aS fara frá Stokkhólmi,
ætli til Noregs og þaSan svo heim.
Stendur þá til aS Eggert syngi í
Stokkhólmi opinberlega áSur en hann
fer þaSan og eru ummæli blaSsins
mjög vingjarnleg í hans garS. Egg-
ert er væntanlegur heim hingaS bráS-
lega.
„Vesta“ kom í gær norSan um land
frá útlöndum og meS henni fjöldi
farþega aS norSan og vestan. Frá Ak-
ureyri m. a. Magnús Kristjánsson al-
þingismaSur, frá Blönduósi frk. Mar-
grjet Stefánsdóttir, frá IsafirSi frú
Jóhanna Olgeirsson, Grímur Jónsson
og Baldur Sveinsson, frá Þingeyri Ó.
Proppé kaupm. o. fl. o. fl.
Verkfallid.
Þvi er nú lokiS á þann hátt, aS
samþykt var á fundi Hásetafjelags-
ins á föstudagskvöldiS 12. þ. m. aS
taka þeim boSum, sem útgerSarmenn
höfSu boSiS i tilkynningu sinni frá 9.
þ. m., sem prentuS var i siSasta blaSi.
HafSi Hásetafjelag HafnarfjarSar
þegar gengiS aS þeim boSum, en
margir tóku aS segja sig úr fjelag-
inu hjer, er fariS var aS ráSa aSra
á skipin. Fór út á þeim margt af
nýjum mönnum, en eldri hásetar sitja
í landi, vegna þess aS ýms af skip-
unum lögSu út áSur en HásetafjelagiS
hafSi gengiS aS tilboSunum.
VerkfalliS stóS nær hálfan mánuS.
En misjafnan tíma tafSi þaS skipin
frá veiSum, þvi þau voru aS koma
inn smátt og smátt, eftir aS verkfall-
iS hófst, og sum töfSust aS eins fáa
daga. En samt er tjóniS af því mikiS
fyrir alla, sem hlut eiga aS máli.
Margir hásetar hafa mist góSa at-
vinnu, aSri hafa mist alt aS 200 kr.
kaupi viS töfina. Tap útgerSarmanna
og skipstjóra er auSvitaS mikiS.
Bæjarstjórnarnefndin, sem reyndi
aS koma sáttum á, hefur sent Lögr.
frásögn um milligönguna, og strand-
aSi hún aS lokum á því, aS útgerSar-
menn hjeldu fram tilboSi sínu frá 9.
þ m. sem siSasta tilboSi frá sinni
hálfu.
Nýtísku-guðfræðin íslenska
og dómurinu í máli sjera Arboe
Rasmussens.
Vegna misskilnings, sem jeg hef
orSiS var viS hjá einstaka manni hjer
í bænum, um þaS, aS þar sem hæsti-
rjettur hafi „sýknaS“ sjera Arboe
Rasmussen hinn danska, þá sje guS-
fræSingunum okkar „óhætt“, — vildi
jeg fá aS geta þessa, sem hjer segir:
HvaS nýguS'f ræSingana
snertir, þá er þaS víst, aS þeir fara
aS sumu leyti 1 e n g r a hjer en sjera
A. R. hefur gert, svo aS alveg er
ósjeS, hvort hæstirjettur teldi þ á
fyrir „innan takmörkin", þótt A. R-
hafi tekist aS tolla þar enn sem kom-
iS er, óefaS meS æSirúmum lögskýr-
ingum (hann hafSi lika orS yfirboS-
ara síns, biskupsins, fyrir því, aS
hann stæSi á. „grundvelli þjóSkirkj-
unnar“). Og dómstóllinn mun ekki
hafa komist aS þeirri niSurstöSu, aS
hin ev. lút. þjóSkirka ætti „ekki aS
hlíta neinuffl föstum reglum", eins
°S laeri{egur 0kkar vilja halda fram.
Annars verSur sannfróSlegt fyrir
nienn, aS hísa Gg sjá, hvernig for-
sendurnar eru a« Jómnum eSa hann
j þeild sinni hljó«lr
Um andatrúna er þaS því um
síSur sagt meS þessum dómi, hversu
leyfileg hún sje í þessu sambandi, þvi
aS í fyrsta lagi f æ s t s j e r a A. R.
a 1 ls e k k i v i S h a n a, og í annan
staS er þaS ótviræSlega gefiS, aS
hún er algert fyrir utan tak-
m ö’r k i n, sem „reglur“ ev. lút.
kirkju setja. Á því leikur ekki nokk-
ur minsti vafi. Og út af samblönd-
un h e n n a r hjá sjera Har. Níels-
syni viS trúarlærdóma þjóSkirkjunn-
ar spunnust einmitt umræSur mínar
um trúmálin í vetur (í Lögrjettu),
eins og kunnugt er.
14.—5-—’i6.
G. Sv.
Svar
til Einars Benediktssonar.
ÞaS er eins og óværS hlaupi á ís-
lensku þjóSina í hvert skifti sem
Einar Benediktsson kemur heim frá
sinni — dularfullu — „mission“ í
öSrum löndum, og þýtur í aS gefa út
blaS eSa timarit, til þess aS aga okk-
ur, sem heima sitjum, og leiSa okkur
í allan sannleika.
Jeg veit nú ekki hvaS E- B. lætur
b e s t — efast um, aS hann hafi nokk-
urn tíma rataS á þaS. — En blaSa-
menska og stjórnmál láta honum
v e r s t.
* 1 ,
Enn þá er hann byrjaSur á nýju
blaSi. Þar skrifar hann undir ýmsum
dularnöfnum, meSal annara undir
nafninu „Glúmur“ um „Veisluna á
Grund“. Hann hefur sagt mjer þaS
sjálfur, aS hann hafi skrifaS þetta
— og fleira — svo aS ekki tjáir aS
reyna aS koma því á aSra — þó aS
honum kynni aS finnast fátt um þaS
síSar meir.
E. B. yrkir o f t vel, oft 1 j ó m-
a n d i v e 1, þó aS margt megi einnig
aS kveSskap hans finna. En þó aS
hann gerSi þar alt v e 1, hefSi hann
engan rjett til aS knjesetja önnur
skáld og kenna þeim aS yrkja — eSa
heimta af þeim aS þau höguSu sjer
eftir honum aS formi og smekkvísi.
ÞaS væri þó afsakanlegt. En hitt
er meS öllu óverjandi, aS hann skuli
ráðast meS rembingi á þaS, sem menn
rita í ó b u n d n u máli. Hann hefur
marg-sýnt þaS, aS hann er manna síst
færastur um aS rita í óbundnu máli.
Þess vegna hefur hvert blaSiS og
timaritiS eftir annaS hrokkiS upp af
i höndunum á honum. Hann hefur
líka reynt aS skrifa skáldsögur, en
gefist upp viS þaS af góSum og gild-
um ástæSum.—Þær hafa ekki átt viS-
urkenning nokkurs manns aS fagna,
veriS alveg gersamlega verk til einsk-
is unniS.
Þessum manni ferst það ekki, aS
setja sig á þann háa hest aS dæma
skáldsögur annara. ESa gerir hann
þaS af geðilsku yfir því, aS sjá öðr-
um hafa tekist betur en sjer?
ÞaS sem hann segir um „Veisluna á
Grund“ staSfestir það best, hve afar-
ósýnt honum er um ,aS skrifa um
skáldsögur. AnnaS hvort veit hann
ekki sjálfur, hvaS hann ætlar sjer um
söguna aS segja, eSa hann hefur
ekki lag á aS koma þvi fyrir í orS-
um. Greinin er frá upphafi til enda
lítt skiljanlegt þvögl, grautur af lofi
og lasti, hugsanaflækja, sem varla er
nokkurstaSar hægt aS hafa hendur á.
Ein ásökun gægist þó fram úr
allri skriffinsku-þokunni, svo aS hægt
er aS handsama hana. Hann segir,
aS jeg sje „auðsjáanlega haldinn af
þeirri villu, aS bersögli um alt, hvað
sem er, jafnvel þaS lægsta og dýrs-
legasta í afkimum mannlífsins ....
sje leyfilegt eSa jafnvel skyldugt (!)
í skáldment þessa tíma“. AS svj>
miklu leyti sem jeg fæ skiliS, þykir
honum jeg of berorður um ástriSur
þeirra hirSstjóramanna og varnir
kvennanna á grund gegn þeim. Hann
skilur þaS ekki, aS einmitt þ e 11 a
er snaran, sem Helga veiðir þá í —
og bjargar meS því öllu NorSurlandi
frá blóSbaSi. Gömlu sagnaritararnir
hafa skiliS þetta, og í athugasemdum
aftan viS bókina eru tilfærS orðrjett
orð Jóns prófasts Halldórssonar —
en athugasemdirnar hefur E. B. ekki
nent aS lesa áSur en hann slengdi
sleggjunni á bókina.
En sá heilagleiki! En sú dæma-
lausa umhyggja fyrir æskulySnum!
Hugsum okkur, aS hann hefSi lesiS
þetta á uppvaxtarárum sínum í
Tobbukoti! Hann hefði orðið óviS-
ráSanlegur.
Annars skal jeg játa þaS, aS jeg er
frábitinn öllum tepruskap i rithætti,
hata hann, eins og jeg hata hræsnina
í öðrum myndum. Jeg lýsi því, sem
á vegi mínum verður, og læt hvorki
Einar eða nokkurn mann annan setja
mjer reglur um þaS, hvaS jeg megi
segja.
Þessi brigsl til rithöfunda um, aS
þeir sjeu siSspillandi, eru orSin göm-
ul og farin aS verSa hlægileg. Þau
hafa duniS á þeim á öllum öldum.
Holberg og Moliére var brigslaS um
þetta sama, Byron, Edgar Poe og
Henrik Ibsen. Allir voru þeir taldir
siðspillandi af einhverjum smásálum
samtíðar sinnar. Allir, sem fletta of-
an af fúanum í mannfjelaginu og
sýna því eymd þess, eru taldir siS-
spillandi. Jeg fer þó ekki líkt þvi
eins langt í þessum efnum eins og
margir frægir og ágætir útlendir
höfundar, sem nú eru uppi, t. d.
A n a t o 1 e France. Menn geta
boriS sögu mína saman viS síðustu
sögu Sophus Michaelis, sem kom út
um sama leyti (Hellener og Barbar).
— ESa kannske þola íslendingar
ekki bersögli i þessum efnum nema
hún sje á erlendu máli — eða í biblí-
unni?
Um höfuS SmiSs í mjólkurtroginu
og ummæli Helgu vísa jeg E. B. á
athugasemdirnar, sem hann hefur
vanrækt aS ksa, eSa „HirSstjóraann-
ál“ Jóns Halldórssonar. Þessi gamli
prófastur og sagnaþulur hneykslast
ekki á þessum ummælum; hann met-
ur þaS meira, hve skýrt þau lýsa
skaphörku konunnar. Og þaS, sem
söguleg rök liggja til, á aS halda sjer
í „historiskum“ skáldsögum.
Einar tínir til talsvert hrafl af orS-
um, rifnum út úr sambandi til og frá
i sögunni, og setur viS þau háðs-
merki. Þau eiga aS vera eitthvaS
dæmalaust hneykslanleg. Eitt af þess-
um orSum er sagnorSiS „rasa“. Jeg
setti þetta orð viljandi og veSjaði
viS kunningja minn um, aS einhver
lærður maður, sem þættist magnaSur
íslenskugarpur, mundi steyta á því
og telja þaS dönsku eða eitthvaS því
um líkt. Hann kvaS slíkt fjarstæðu.
Jeg var sínu af hverju vanur úr rit-
dómum og hjelt mínu fram. E. B.
hefur nú gert mjer þá gleSi aS gleypa
agniS. Þarna hangir hann nú á öngl-
inurn, „rasandi“ eins og hinar kind-
urnar, sem veiddar eru á sama hátt.
MeS hans ágætu aðstoS hef jeg nú
unniS veSmáliS.
I þakkarskyni skal jeg nú fræða
hann á því, aS sögnin „aS rasa“ er
gömul og góS íslenska og hefur hald-
ist viS til þessa dags, meSai annars í
málsháttunum : „AS r a s a fyrir ráS
fram“, „Hætt er rasanda ráSi“ og
„Aftur tekur ragur maður r a s-gjöf
sina“.
Slettum E. B. um flokksfylgi í sam-
bandi viS landssjóðsstyrkinn visa jeg
heim í föðurgarS. Honum g æ t i
veriö þaS kunnugt og æ 11 i aS vera
þaS kunnugt, aS jeg hef staöiS öll-
um landsmálaflokkum óháður og
marg-n e i t a S aS lána þeim hæfi-
leika mína til flokkshagsmuna eða
nafn mitt til ábyrgöar á blööum. Jeg
hef því engan eyri fengiS fyrir
flokksfylgi og á engin brigsl fyrir
þaS skiliö. Jeg hjelt, aS E. B.
væri meira göfugmenni en svo, aS
hann gæti fengiS af sjer aS telja
þennan litla þingstyrk eftir. Slíkt
gera ekki aðrir en öfundsjúk lítil-
menni. — ÞaS, sem á hefur vantaö,
aS þessi styrkur hrykki mjer til lífs-
framfæris, hef jeg unniö mjer inn
meö heiöarlegri vinnu og oft þurft
hart á mig aS leggja. — Vill h a 11 n
fara út í þaö, aS bera saman, á hvern
hátt viS höfum unniS okkur fje inn
hvor í sínu lagi? Ekki skal á mjer
standa.
Annars held jeg mörgum finnist
sýslumanns-eftirlaunin h a n s eiga
eitthvaS skylt viS „bitling" eSa
„skáldastyrk“, því aS ekki viröist
vanheilsan hafi veriS honum til stór-
baga síðan hann fjekk lausn.
Mjer hefur þótt svo vænt um E.
B. sem skáld, aS jeg hef fyrirgefiS
honum hvern brest til þessa og frem-
ur reynt aS halda skildi fyrir hann
aS honum fjarstöddum. Þess vegna
þykir mjer nú leitt aS eiga viS hann
oröaskak. En tilhneiging til sjálfs-
varnar er mjer ásköpuS sem öSrum og
hann hefur ráöist á mig. Jeg hef ekki
snert viS ritverkum hans til þessa,
en enginn vandi væri aS taka þar
glepsur og glepsur og fylla þær af
háösmerkjum, kalla þær blekiönaö
og annaS þaöan af verra. Jeg hjelt
aS E. B. væri yfir slíka smámunasemi
hafinn. Nú hef jeg sjeö, aS ekki er
vandfarnara meS hann en hvern meS-
alrnann.
Jeg efast ekki um, aS E. B. helli
yfir mig heilum reiSilestri í blaöi
sínu, slíku á maður aS venjast, þegar
litlir skapstillingarmenn’ hafa blöS
undir höndum. Þá er að taka því.
En eitt vil jeg ráða honum til aS
gera: aS 1 e s a bækur mínar áSur en
hann dæmir þær. Jeg, sem er honum
talsvert kunnugur, þekki þessa ó-
heilla ástríðu hans, aS dæma bækur
ólesnar. G. M.
Ársfundur
Búnadarfjelags íslands
1916.
Hann var haldinn í IðnaSarmanna-
húsinu í Reykjavík laugard. 13. maí.
Fram var lagður og lesinn upp
reikningur fjelagsins fyrir áriS 19x5,
ásamt efnahagsyfirliti 31. des. 1915-
Fignir fjelagsins um árslok 1915 voru
kr. 78268.91, en höföu urn árslok 1914
veriS kr. 76139-75. Eignaauki á árinu
kr. 2128.16. Hann rnátti minstur vera
eftir lögum fjelagsins 760 kr., AS
eignaatikinn hefur oröiS kr- 1368.16
meiri, kemur aöallega af því aS
vegna ótíðarinnar 1914 og dýrtíSar-
innar 1915 var á þeim árum minna
fullgert en viS var búist af jarSa-
bótum þeim, sem fjelagiS hafði heit-
iS styrk til, og kom þvi minna af
þeim styrkjum i gjalddaga á árinu
1915 en ella mundi. Þær kr. 1368.16,
sem spöruðust áriS sem leiS, eru því
skoðaöar sem geymslufje, sem taka
megi til á þessu ári- LofaSir jarSa-
bótastyrkir, sem ekki eru enn komnir
í gjalddaga, nema nú 7—8 þús. kr.
Þá var gefin skýrsla sú, er lög
fjelagsins mæla fyrir um,um störf fje-
lagsins. Fer sú skýrsla hjer á eftir:
Jarðræktarfyrirtæki, sem fjelagið
hafSi afskifti af og styrkti aS ein-
hverju leyti áriS sem leið, voru þau,
sem hjer segir.
Mælingar fyrir áveitu.
SigurSur búfræöingur SigurSsson
mældi fyrir áveitum allvíöa og sá
sjálfur um framkvæmd verksins á
einum staS. Um þau störf hans má
vísa til skýrslu hans, sem prentuS
mun verSa í Búnaöarritinu.
Upp í kostnað viS mælingu á StaS-
arbygSarmýrum í EyjafirSi, sem Páll
kennari Jónsson gerði, greiddi fjelag-
iS 300 kr., nálægt helmingi kostnaSar.
Upp í kostnaö viS mælingarnar á
Miklavatnsmýri, sem getiS er um í
aöalfundarskýrslunni í fyrra, greiddi
fjelagiS á árinu kr- 547.83. Á þá fje-
lagiS ógreiddar kr. 2380.05 af þeim
alt aS 6000 kr. styrk, sem fjelagiS
haföi heitiS til þeirrar áveitu. Þær
eftirstöövar munu veröa greiddar á
þessu ári, því aS nú hefur veriö ráS-
in endurbót hennar í sumar, undir for-
sögn Jóns landsverkfræðings Þorláks-
sonar, meS því fje, sem til hennar er
veitt x fjárlögunum, styrknum frá
Búnaöarfjelaginu og tillagi frá Árnes-
sýslu af leifum lánsins, sem sýslan
tók til áveitunnar. Tveir menn eystra
hafa tekiS aS sjer framkvæmd aSal-
verksins fyrir tiltekiö verS.
Til annara áveitufyrir-
t æ k j a var veittur 1453 kr. styrk-
ur. ÞaS voru 300 kr. til áveitumylnu
á Hellulandi í SkagafirSi- — Skýrsla
um hana er í ársriti Ræktunarfjelags
Norðurlands. — 100 kr. til áveitu á
GrenjaSarstaS, 100 kr. til áveitu í
Teigi í Dalasýslu, 140 kr. til áveitu
á BrúsastaSamýri í Þingvallasveit,
313 kr. til stíflu i Reykjadalsá í Þing-
eyjarsýslu og 500 kr. til stíflu í Laxá
til áveitu úr Mývatni. Styrkurinn hef-
ur veriS nálægt fimtungi kostnaöar.
Til varnar gegn vatnsá-
gangi var veittur 710 kr. styrkur:
Til aö varna landbroti af Fitjaá hjá
Efstabæ í Skorradal 150 kr., til fyrir-
hleöslu viS Þverá á Dufþekjubökk-
um 200 kr., til fyrirhleöslu viS Hall-
geirseyjarfljót í Landeyjum 170 kr.
og til fyrirhleðslu í Hábæjarhverfi
i Þykkvabæ 190 kr. Styrkurinn hefur
numiS um þaS bil fimtungi kostnaSai.
Til undirbúnings áveitu-
t i 1 r a u n a í MiSey og í Fljótshól-
um var variö 36 kr. Um undirbúning
á Hólum i Hjaltadal, þar sem í ráSi
er aS aöaltilraunirnar fari fram, er
ekki komin skýrsla nje reikningur.
Til g i r S i n g a, annara en girS-
inga fyrir kynbótagripi, var veittur
1354 kr. styrkur: í Laugardal 415 kr.,
i Saurbæjarhreppi i Eyjafiröi 500 kr.,
í Nesjum í Austur-Skaftafellssýslu
289 kr., á Efri-Fljótum í Vestur-
Skaftafellssýslu 75 kr. og á Ölvalds-
stööum í Mýrasýslu 75 kr. Styrkur-
inn hefur veriS um 3 aurar á stiku.
Öllum þessum styrkjum hafSi veriö
heitiö fyrir árslok 1914. Frá því í
ársbyrjun 1915 hefur af fjárhags-
ástæSxxm engum styrk veriS heitiö
til girðinga annara en fyrir kynbóta-
gripi, og er búist viS, aS svo munj
einnig verSa framvegis.
Til jarSyrkjukenslu var
variS 360 kr.: Á Ánabrekku hjá Páli
kennara Jónssyni, 240 kr., hjer aust-
an fjalls, undir umsjón BúnaSarsam-
bands SuSurlands, 120 kr. Styrkurinn
var 40 kr. fyrir hvern nemanda, sem
kenslunnar naut í 6 vikur og kennar-
inn aS loknu námi gat vottaS um, aS
væri vel fær til aS fara meS plóg og
herfi.
Um g r ó S r a r s t ö S i n a i
Reykjavík verður aS visa til
skýrslu um hana, sem kemur i BúnaS-
arritinu- Þess skal getiS, aö af fje því,
sem í reikningnum er taliö hafa geng-
iS til gróSrarstöövarinnar, gengu 760
kr. til garSyrkjukenslunnar—skýrsla
um hana kemur í BúnaSarritinu, og
til sýnistöðvanna fjögra 100 kr. til
hverrar. Til gróðrarstöSvarinnar
sjálfrar gengu um 2500 kr. ArSur af
gróSrarstööinni varS í fyrra óvenju
nxikill.
Búfjárrækt. Til hennar voru helstu
fjárveitingar þær, sem nú skulu tald-
ar:
Nautgtriiparækj'tatfjeljQÍg
25 fengu alls kr. 4581.50- Þau gjöld
fjelagsins aukast allmikiS, er fjelög-
unum fjölgar. Þau eru nú oröin 30,
og styrkurinn til þeirra þetta ár
verður fullar 4800 kr. Páll kennari
Zophoníasson hefur í vetur veriS að
vinna úr skýrslum nautgripafjelag-
anna 1911—1915 og mun BúnaSarrit-
iS næsta vetur geta flutt ýmsan fróð-
leik frá honum þar aS lútandi.
Til eftirlitsmanna kensl-
u n n a r gengu 780 kr. Hún er nú orS-
in nokkru yfirgripsmeiri en áöur
var. Skýrsla um hana verður í árs-
skýrslu SigurSar Sigurðssonar í Bún-
aöarritinu. I þeirri skýrslu verður og
nánar skýrt frá ýmsu, er aS búfjár-
rækt lýtur, en hjer er gert.
Til giröinga fyrir kyn-
bó t a n a u t 573 kr- styrkur í 4 staöi.
Styrkurinn var um þaö bil þriSjung-
ur kostnaöar og því skilyröi bund-
inn, að fjelagiS, sem styrk fjekk, hef'Si
umráS yfir hinu girta landi í 15 ár
aS minsta kosti.
Til stóðhestskaupa var einu
hrossaræktarfjelagi (í Austur-Land-
eyjum) veittur 100 kr. styrkur, þriöj-
ungur verös. Þeir styrkir eru jafnan
veittir meS því skilyrSi, aS ef hætt
verður aS nota hestinn til undaneldis
innan 5 ára, þá verSi fjelaginu endur-
greiddur þriöjungur verös hans eins
og þaS verður þá.
Til girðinga fyrir kyn-
bótahross var veittur 269 kr.
styrkur, í 2 staSi- Styrkurinn var
þriöjungur kostnaðar og sama skil-
yrSi bundinn og styrkur til girðinga
fyrir kynbótanaut. Búast má viö, að
gjöld fjelagsins til hrossaræktar rnuni
aukast allmikið á næstu árum, því
aS minsta kosti i einu hjeraSi, Borg-
arfiröi, er nú vaknaöur mikill áhugi
á aS koma hrossaræktinni í lag, meS
nýrri kynbótasamþykt og meS stofn-
un hrossaræktarfjelaga og hrossa-
girðinga i öllu hjeraSinu.
TilhjeraSssýningahrossa
í Húnavatnssýslu voru veittar 300 kr.
Þetta ár er ætlast til aS haldnar verði
hjeraössýningar á hrossum í Borgar-
firöi og í Þjórsártúni (fyrir Árness-
og Rangárvallasýslur og einn eSa
fleiri hreppa í Vestur-Skaftafells.
sýslu).
Til sauSfjárkynbótabúa 7
var veittur alls 1100 kr. styrkur.
Hrútasýningar voru haldn-
ar í haust sem leiS í Húnavatns-
Dala-, Snæfellsness-, Mýra- og Borg-
arfjarSarsýslum og í Bæjarhreppi í
Strandasýslu. Jón H. Þorbergsson
var til leiöbeininga á öllum þessum
sýningum, og kostaSi BúnaSarfjelag-