Lögrétta - 14.02.1917, Blaðsíða 4

28
LÖGRJETTA
Með báli og brandi.
Eftir Henryk Sienkiewicz.
Schannongs
Monument-Atelier,
Ö. Farimagsg. 42.
Köbenhavn.
„Hvernig getið þjer sagt þetta? Á
morgun fariS þjer hjeSan og minnist
mín þá ekki framar.“
„ÞaS skal ekki verSa. YSur skal jeg ■
elska til hinstu stundar og enga aSra.“
Helena roSnaSi og brjóst hennar !
bifaSist mjög. Elún ætlaSi aS svara,
en orSin dóu á vörum hennar.
„En þjer munuS gleyma mjer vegna
hins glæsilega Kósakka,“ hjelt Skrje-
tuski áfram.“
„Aldrei, aldrei,“ hvíslaSi hún, „en
gætiS ySar, hann er voSamaSur.“
„Jeg óttast hvorki hann nje nokk-
urn annan. Jeg vil leggja alt í sölurn-
ar ySar vegna. Þjer eruS mjer alt. En
segiS mjer, viljiS þjer endurgjalda ást
mína?“
Lágt „já“ barst aS eyrum hans og
hann taldi sig sælastan allra manna.
Undir borSum tók hann eftir því,
aS Bohun hafSi ekki augun af þeim
og aS hann varS fölari og leiftri brá
fyrir í augum hans og aS hann tók til
rýtingsins; annars gleymdi hann öllu
öSru en Helenu, sem aldrei var feg-
urri en nú, þar sem hún sat í al-
gleymingi ástarsælu.
ÞaS var drukkiS fast yfir borSum;
gekk þar frúin á undan meS góSu
eftirdæmi. Drakk hún gestunum ó-
spart til. Hún leit til Bohuns og sá
hversu breyttur hann var.
„HvaS er aS þjer?“ spurSi hún.
„Sál mín er sjúk, móSir,“ svaraSi
hann þungbúinn, „en loforS Kósakk-
ans er ekki reykur einn, jeg skal halda
þaS.“
„Reyndu aS hressa þig upp, sonur
sæll."
KvöldverSinum var lokiS, en ó-
spart var helt miSi í bikarana. Marg-
ir ungir Kósakkar komu inn og döns-
uSu viS trumbuslátt. BræSurnir tóku
einnig þátt í dansinum og frúin sjálf
setti hendur á mjaSmir og steig dans-
inn eftir hljóSfallinu. Þegar Skrje- :
tuski sá þetta, bauS hann Helenu í
dansinn. Hann tók hana í arma sína,
og einu sinni, er hann hjelt aS enginn
tæki eftir þeim, beygSi hann sig niS-
ur aS Helenu og þrýsti brennandi
kossi á varir henni.
Þegar þeir Longínus gengu til
hvíldar um kvöldiS í sama herbergi
sagSi Skrjetuski:
„Á morgun verSur annar förunaut-
ur ySar til Lubni."
Longínus, sem var niSursokkinn í
bænalestur, glenti augun upp á hann
og mælti: „HvaS þá, ætliS þjer aS
verSa hjer eftir?"
„Nei, ekki jeg sjálfur, en hjarta
mitt verSur þaS. Og endurminning
ein fylgir mjer.“
„ÞaS er víst ungfrúin hjer, sem
hefur hnept hjarta ySar í fjötra?"
„Já, og þjer getiS getiS ySur nærri
um þaS, hversu mjer fellur þungt aS
verSa aS yfirgefa hana þegar í fyrra-
máliS."
Longínus andvarpaSi til merkis um
þaS, aS hann þekti hversu sárt sviSi
undan örvum ástarguSsjns. Nokkru
síSar spurSi hann meS sorgblandinni
rödd:
„Þjer hafiS ef til vill líka gert
hreinlífisheit ?“
„GerSu allir slík heit, mundu þjóS-
irnar fljótt deyja út.“
Þjónn einn kom inn og hættu þeir
þá samtalinu. ÞaS var Tartari gam-
all. Andlit hans var hrukkótt sem
skorpiS skinn, en augun voru dökk
og snör. Hann horfSi grandgæfilega
á Skrjetuski og mælti:
„Óska herrarnir einskis frekar? Má
ekki bjóSa þeim einn bikar af miSi,
áSur en þeir ganga til hvílu.“
„Nei, þökk fyrir, viS þurfum ein-
kis.“
Tartarinn færSi sig aS Skrjetuski
og mælti hljóSlega:
„Jeg flyt ySur boS frá ungfrúnni."
„Þú getur flutt þau í viSurvist ridd-
arans. Jeg dyl hann ekki neins."
Tartarinn tók silkiborSa fram und-
an erminni og mælti: „Ungfrúin send-
ir ySur borSa þenna og boS þau, aS
hún elski ySur af öllu hjarta."
Skrjetuski þrýsti borSanum aS vör-
um sjer og brjósti, fjekk Tartaranum
peninga nokkura og sagSi hugfang-
inn:
„SegSu henni aS .... Nei, jeg ætla
aS skrifa henni .... komdu meS blek
og penna."
„HvaS á jeg aS koma meS ?“ spurSi
Tartarinn forviSa.
„Blek og penna."
„ÞaS höfum viS ekki í húsinu. ÞaS
er langt síSan þaS hefur sjest hjer.“
„Longinus, hafiS þjer blek og
penna á ySur?“
Litháinn ypti öxlum, rendi síSan
augunum upp í loftiS, en þagSi.
Tartarinn, sem var farinn aS skara
aS eldinum, mælti:
„Hversvegna þurfiS þjer aS skrifa?
Ungfrúin er nú gengin til hvílu og
á morgun get jeg sagt henni það sem
þjer ætluSuS aS skrifa í kvöld.“
„Jæja þá, þú ert henni trúr þjónn,
býst jeg viS. Hjerna er gullpeningur.
Hversu lengi hefur þú veriS í þjón-
ustu hennar?"
„ÞaS eru liSin fjórtán ár frá því
aS faSir hennar hertók mig, og nótt-
ina sem hann hvarf sagSi hann viS
mig: ,Litlu stúlkuna mátt þú ekki yf-
irgefa. Gættu hennar sem auga þíns.!
Allah, Allah!“
„Og þú hefur gert þaS?“
„Jeg hef gert þaS og geri þaS enn.“
„Hvernig líSur ungfrúnni hjer?“
„Henni líSur ekki vel. ÞaS á aS
gifta hana Bohun. ÞaS er ljóti maS-
urinn."
„ÞaS verSur aldrei. Þar skal mjer
aS mæta.“
„Já,“ sagSi Tartarinn, „þaS hjerna
vill aS Bohun fari burtu meS hana
svo aS þaS geti setiS aS Roslogi; þjer J
vitiS ef til vill aS ungfrúin á staS-
inn, en ekki gamla frúin. Ungfrúin
er ófáanleg til aS giftast Bohun. Hún
sá hann kljúfa meS öxi höfuS á
manni, síSan hatar hún hann. ÞaS er
þess manns blóS sem aSskilur þau.“
Skrjetuski kom ekki dúr á auga
alla nóttina. Hann sá hvaS frúin ætl-
aSi sjer; gifti hún Helenu samhjeraSs
aðalsmanni mundi hann krefjast Ros-
logi, en Bohun gerSi engar slíkar
kröfur. Hann krepti hnefann, svo var
hann reiSur, og hann hjet því, aS
höggva sundur vjelavef þennan meS
sverSi sínu, ef þessi þyrfti; hann
treysti aSstoS furstans í þessu efni.
Furstinn var hinn rjetti forráSamaS-
ur Ilelenu og þaS var að eins vegna
styrjaldar og óeirSa aS hann hafSi
gleymt henni. Hann þurfti ekki aS
segja nema eitt orS, þá mundi furst-
inn þegar koma öllu í lag.
Katalog gratis.
Tðfuskinn,
hvít og blá, eru til Sölu. — Lysthaf-
endur geri tilboS, eSa semji viS mig.
]ín fiuðmiiilssin,
Ljárskógum
(símastöð BúSardalur).
Eggert Claessen
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Pósthússtræti 17. Venjulega heima
kl. 10—11 og 4—5. Talsími 16.
í dögun sofnaði hann fyrst, og þeg-
ar hann vaknaði var hann ákveðinn í
því hvaS gera skyldi. Þeir Longínus
klæddust í flýti, því aS vagnarnir
voru ferðbúnir og hermennirnir á
hestbaki. SendiboSinn og mæSginin
voru aS borSa, en Bohun var ekki viS,
annaðhvort sofandi eða farinn aS
heiman.
Þeir Skrjetuski settust aS árverSi,
aS honum loknum mælti hann:
„Göfuga frú; áður en vjer þökkum
yður fyrir hinar ágætu viStökur, lang-
ar mig til aS tala afsíðis viS yður
og syni ySar um mikilsvert málefni."
Frúin varS forviða. Hún leit fram-
an í alla, er viðstaddir voru, eins og
hún ætlaði aS lesa út úr svip þeirra,
hvert þetta mikilsverða málefni væri,
en þaS var árangurslaust. Hún svar-
aSi síSan dálítið hikandi: „Eins og
yður þóknast."
SendiboSinn ætlaði aS standa á fæt-
ur, en frúin þaS hann aS sitja kyrr-
an en Skrjetuski að koma fram í for-
salinn. BræSurnir tóku sjer stöSu í
röS bak við frúna. Hún færSi sig eitt
fótmál nær Skrjetuski og spurði:
„Hvert er málefniS?"
„Jeg biS yður aS afsaka, göfuga
frú,“ mælti hann og horfSi einbeitt-
lega á hana, „og yður líka, herrar
mínir, að jeg verS aS tala viS yður
formálalaust og án miðils. Jeg biS
yður aS gifta mjer ungfrú Helenu."
SjikrahisiO íí ísifirði.
Frá 12. júlí 1917 verSur laus staðan sem hjúkrunarkona og forstöSu-
kona sjúkrahússins á ísafirSi. Laun 600 kr. árlega, 2 herbergi til íbúSar og
1 herbergi fyrir vinnukonur. ForstöSukona sjer um húsþrif öll og þvotta,
hefur á hendi sjúkrahjúkrun, lætur sjúklingum í tje fæSi, ljós og hita
fyrir ákveSiS endurgjald, en launar sjálf vinnukonum. Nánari upplýsingar
hjá sjúkrahúsnefnd ísafjarðar.
Umsóknir með' vottorSum um hjúkrunarnám og meðmælum lækna sjeu
komnar til sjúkranefndar fyrir 15. maí 1917.
ísafirSi 1. febr. 1917.
í umboSi sjúkrahúsnefndar
D.
Min paa Vestdalseyri, SeySisfjord, beliggende Ejendom, som er op-
fört og indrettet til Oplagring og Behandling af Fisk, bestaaende af stort
L.ager og Pakhus, Beboelseshus med flere Værelser, stor Trækaj i Söen,
med Anlöbssted for Fiskedampere, stor Törreplads for Fisk, er til Salg.
Alle Oplysninger vedrörende Pris og Betingelser er til Tjeneste ved
Henvendelse til Ejeren.
Valdemar Petersen,
Nyvej 16.
Köbenhavn V.
Tiístidlir skilkall.
SHARPLES er einasta skilvindan í heiminum
sem skilur jafn vel, hvort sem henni er snúið
hart eða hægt og sem hefir ivístuddan skilkall.
Smurð einu sinni í mánuði (smyr sig automatiskt). Sjerlega hæg að
halda hreinni. Engar
skálar í skilkallinum o. s.
frv. Kaupið SHARPLES
eingöngu, hún er fram-
tíðar skilvindan, sterkust,
einföldust og best. —
Sendið pantanir yðar þeg-
ar í stað og fáið frekari
upplýsingar.
Þveginn skilkallinn
skálalausi.
Jóhann
Sími 584.
Olafsson & Co.
einkasalar. Lækjarg. 6.
er flutt
úr Bankastræti 11 a Laugaveg 19 (uppi)
Sími nr. 412. Box 556.
Fyrst um sinn opin frá kl. 10—12 og 2—6.
Menn snúi sjer þangað framvegis viðvíkjandi öllum verslunarviðskift-
um við Landssjóð.
Stj órnarr ádid.
ú
0
M
ð
H
Ö
Ö
tí
h
H
A
H
fá
H
tí
O
H
H
P
2g
33S
C/5 O
>c«
” 3S
z
KRONE LAOEROL
er best.
Orgel (Hanuomum)
af bestu tegundum, hljómfögur og vönduS aS öllu leyti, útvega jeg beina
leiS frá verksmiðjum í SvíþjóS og Danmörku.
Orgelin sel jeg e kki nieS afborgun og get þess vegna selt þau ódýrari
eftir gæðum en aðrir, og verðiS liggur ekki í skrauti.
Ef orgelin eiga aS vera í kirkjur eða samkomuhús, verSur sjerstaklega
aS geta þess við pöntun.
Þar sem jeg hef sjerþekkingu á þessum hljóSfærum, get jeg leiðbeint
þeim, er óska aS eignast þau.
VirSingarfylst
Simi 654. Loftur Guðmunclsson, „Sanitas“. Pósthólf 436.
PrentsmiÖjan Rún.