Lögrétta - 05.12.1917, Qupperneq 3

LÖGRJETTA
205
Kvennaskólinn.
Síð'ara námsskeiði‘8 í hússtjórnardeild skólans hefst x. mars n. k. og
stendur yfir til i. júní 1918 — ef nógu margir nemendur gefa sig fram.
Skólagjald 15 kr. og meögjöf 65 kr. á mánuði.
Umsóknir sjeu komnar til forstöðukonu skólans í síðasta lagi fyrir 1.
febr. n. k.
Reykjavík 5. des. 1917.
Ingibjörg H. Bjarnason.
lávarðar", segir þar. — Stjórnmála-
foringj ar og yfirhershöfðingj arbanda-
manna sitja þá á ráðstefnu í París.
Aðrar frjettir.
Frá vesturvígstöSvunum eru engar
fregnir markverðar síðastl. viku, og
ekki heldur frá ítölsku vígstöðvunum.
Bretar og Tyrkir eigast við í nánd
viö Jerúsalem og hefur Bretum ekki
tekist a'ð1 ná borginni enn.
Áður en fregnir komu um vopna-
hlje og friðarsamninga að austan-
verSu, hafði heyrst, áS' Kákasus hefði
lýst sig sjálfstætt ríki. Um yfirvof-
andi matarskort bæði í Petrograd og
Moskva hafð'i áSur heyrst, en síSustu
fregnir segja, áS úr því sje bætt.
Frá konungafundinu í Kristjaniu,
frá 28.—30. f. m., er þaS sagt, aS
samkomulag hafi styrkst þar um
samvinnu og samlxand milli Norðtir-
landa.
Skiftar skoðanir.
Eftir Sig. Kristófer Pjetursson.
I.
Til andmælenda guðspekinnar.
Þáði er rnjög liklegt, áS1 viS sr.
Ófeigur Vigfússon höfum nokkuö
lengi skiftar skoðanir. Jeg fyrir mitt
leyti tek mjer þaS þó ekki nærri, og
meS fram af því, að mjer hefur ekki
verið faliö það vandaverk á hendur
aS móta skoöanir mínar aö vilja hvers
manns, nje sjá urn aö allir verði á
sama máli. Auk þess er þáS sannleik-
anurn jafnan ávinningur, að hvert mál
sje athugað sem best frá ýmsum hliö-
um. Hinn heiSraði andstæðingur minn
hefur nú gert sjer far um aö sýna
hvert álit hann hefur á guSspekinni,
og þó sjerstaklega einni kenningu
hennar, endurholdgunarkenningunni.
En aði þvi er jeg get sjeð, hefur hann
ekki reynt að hrekja neitt af því, sem
jeg sagSi í grein minni i vor. En
annaö þykist jeg sjá: honum hefur
sárnað þáð', sem jeg sagði um forkólfa
hinna ýmsu trúarflokka. Hann segir
að jeg hafi vísað sjer út í horn í vín-
garöi kirkjunnar. Þetta er misskiln-
ingur. OrS mín voru þessi: „En ef
hin „kristilega" starfsemi forkólfanna
fer áS' veröa aö mestu leyti fólgin í
því aö ófrægja menn og málefni, sem
þeir vita litil eða engin deili á, þá er
álitamál, hvort þeim sjálfum væri eigi
eins affarasælt áð setjast út í horn í
víngaröi kirkjunnar og láta sem minst
á sjer bera.“ Jeg get ekki sjelS' áð1 hinn
heiðraSi andstæðingur minn hafi
verulega ástæSu til þess aö taka þetta
ti’ sín. Að minsta kosti hef jeg gilda
ástæðu til að ætla, aS hin kristilega
starfsemi hans snúist að öðru fremur *
en áð ófrægja menn og málefni, jafn-
vel þótt honum yrði þaS á í þetta
eina skifti. Satt að segja haföi jeg
fremur áð'ra en hann í huga, er jeg
ritaði þessi orð, og ætláöist til áö þeir
tækju þau til sín, sem þættust eiga.
Það var ekki tilgangur minn áð' særa
tilfinningar hins heiSraða andstæð-
ings míns, heldur áð eins áö koma í
veg fyrir að lesendur „Lögrjettu"
þyrftu aS horfa til lengdar á kenn-
ingar guðspekinnar í spjespegli þeim,
sem hann reyndi aS sýna þær í. Sömu-
leðis ætláSist jeg til aö grein þessi, •
er jeg reit í vor, gæti orSið þeim
mönnum, sem finna hvöt hjá sjer til
þess að ófrægja guðspekisstefnuna,
sem dálítil áminning um, aði fara ekki
svo geyst, áð þeir gefi sjer ekki tíma
til aS kynna sjer hana, áSur en þeir
hefja árásir sínar eða kveSa upp á-
fellisdóm yfir henni. Þeir munu hafa
fremur hag en óhag af því aS kynna
sjer þáö mál, sem þeir ætla aö ræða
um. Ekkert liggur á; guöspekisunn-
endur munu varla, fremur hjer eftir
en hingáö til, leita á þá áSl fyrra
bragði. Hins vegar mega þeir alt af
búast viS, a'ö einhverjir verði til að
taka málstaS guöspekinnar, ef þeir
gera sjer far um að halla rjettu máli
og árásargreinar þeirra þykja svara
veröar.
Annmarkar.
Þáö er aðallega endurholgunar-
kenningin, sem á ekki upp á háborSiö
hjá sr. Ófeigi Vigfússyni. Og þegar
hann fer ýmsum óvirSingarorSum um
guöspekina, þá á hann, áð mjer skilst,
aðallega viS þessa einu kenningu
hennar.* Og liún hefur líka aö því
* Menn, sem eru næmir fyrir hvassyrö-
um, og þola þau illa, ættu ekki aö leggja
er honurn sýnist ýmsa annmarka og
þá slæma. Eitt af þvi sem hann fann
henni til foráttu i fyrravetur, var þaö,
áö hann var hræddur um aö hún
mundi hafa siSspillandi áhrif á þjóö-
irnar, mundi geta orðiö til þess aö
menn kostuöú kapps um að fjölga
I mannkyninu meira en góðu hófi
! gegndi. Og að því er mjer skildist,
I var hann eitthváö að bera hana sam-
an við mormónskuna í því sambandi.
Slíka fjarstæðu áleit jeg þá ekki
svara verða, enda sýnist hann sjálfur
vera horfinn frá henni og kominn aS
gagnstæðri niðurstöðu. Nú finst hon-
um að' endurholdgunarkenningin —og
sömuleiöis fortilverukenning ýmissa
biblíutrúarmanna, Mormóna og ef til
vill fleiri — striði gegn manneSlinu og
þó sjerstaklega kveneðlinu. Þetta
verður ekki skili'ö ööru vísi en, að
hann haldi, aö körlum og þó einkum
konum muni miður ljúft eða hafijafn-
vel ímugust á aS eignast afkvæmi,sem
hefð'i átt sjer einhverja fortíö. Lítiö
orS hefur þó farið af slíkum ímu-
gust, til dæmis í Austurlöndum eða
yfirleitt meö meiri hluta mannkyns-
ins, sem hefur aðhylst endurholgunar-
kenninguna í einhverri mynd. En hinn
heiðraði andmælandi minn sýnist eiga
ilt meö aS trúa, að mikill meiri hluti
mannkynsins aðhyllist hana. Þetta er
þó ofur auðvelt áö sanna hverjum
þeim manni, sem á annaö borö þarfn-
ast slikra sannana. Frh.
ferð iim Ranoárvalla eo flrnessýslu
í febrúar og mars 1917.
Eftir G. H j a 11 a s 0 n.
1. Yfirlit.—Jeg ætla ekki í þetta
skifti aS rita neina lýsigu á sýslum
þessurn, heldur aS eins lauslega geta
nokkurra sveita, sem jeg fór um, svo
og minnast stöku manna um leiö. ■—
Jeg var 6 vikur í ferðinni og hjelt
milli 30 og 40 fyrirlestra, helst í Holt-
unum fyrir neðan þjóðveginn, og svo
í veiðistööum Árnessýslu. Margir voru
þá farnir til sjóar og sumir á förurn
þangað1, svo fáment var aö veröá i
sveitunum, og þeir sem heima voru
áttu því örðugt meS áð fara til funda.
Hjelt jeg þvínæst smáfundi fyrir fá-
eina bæi í senn, sem voru nærri hver
öðrum. Sótti fólk eftir vonum og við-
tökur hinar bestu eins og áSur. Jeg
fór nú svo sem ekkert fyrir ung-
mennafjelögin, heldur upp á eigin
kostnaö, En hann varS sárlítill, því
bændur greiddu svo vel fyrir mjer og
buðú jafnan fylgdir, og þær góðar,
en þáðu enga bogun. Hús til aö tala
í fjekk jeg á bæjunum, og setti þvi
enga borgun fyrir heimafólkið, en tók
10, sjaldan 20, aura af hverjum að-
komanda fyrir hvern fyrirlestur. Sal
fjekk jeg lánaðan á einum stað' og galt
þá 20 prósentur af aðgangsfjenu i
húslán. Kirkju lánaöi jeg á öörum
stáö og galt 33 prósentur til hennar.
Efni voru ýmisleg, þar á meðál nýtt
efni: Nýting íslenskra matjurta og
yfirleitt um nýting alls, sem hægt er
aö nota. Einnig yfirlit yfir andlegt líf
hjer á landi á þessum tímum. — Fjór-
ar fyrirlestraferöir hef jeg áSur far-
iö um sýslur þessar og tvær hins-
eigin ferðir. Fyrstu ferðina fór jeg
1881, var þá aö skoðá jurtagróöann
og forna sögustáði. Næstu feröina fór
jeg 1909. Þótti mjer breyting mikil
orðin á þessum 28 árum og yfirleitt
til hins betra. Jeg er því orðinn tals-
vert kunnugur í sýslum þessum, þekki
þar marga ágætismenn, og eru þess-
ir þeirra mjer einna minnistæöástir
af þeim er nú lifa: Valdimar biskup,
sjera Kjartan í Hruna og sjera Ófeig-
ur, sjera Eggert, sjera Jakob i Holti,
sjera Þorsteinn á Krossi, sjera Ólafur
Finnsson, Eggert bóndi í Laugardæl-
um, hjónin á Búrfelli í Grimsnesi,
hjónin í Klausturhólum, Ólafur ís-
leifsson í Þjórsártúni, GuSjón í Ási
í Holturn, Ólafur Ólafsson hreppstjóri
í Lindarbæ, Þorsteinn í Moldartungu,
Sigurður á Selalæk, Vigfús á Brún-
um, en ekki sist hjónin i Múlakoti í
Fljótshlíö og Þorsteinn á Hrafna-
tóftum. Á fyrra síöast nefnda bænum
er fegursti trjáplöntunargarðurinn,
sem jeg hef sjeð í sveit hjer á landi.
í vana sinn að fara óvirSingarorðum um
málefni, jafnvel þótt þeim kunni aS vera
eitthvað í nöp viÖ þau. „Gerðu ekki öSr-
um þaS, sem þú vilt ekki að aSrir geri
þjer,“ sagði spekingurinn mikli, Kong-tse.
Höf.
En í Hrafntóftum hef jeg einna oft-
ast veriö. — Frá æskuferð minni
þarna eystra man jeg best eftir hin-
um gestrisna höfSingsbónda Þorvaldi
í Núpakoti undir Eyjafjöllum.
2. Víðsýnið mikla.—Víðsýnt er víða
hjer á landi, t. d. við Faxaflóa og á
Breiðafirði. Og þótt mjer þyki nú
fallegast í Borgarfirði af því jeg er
uppalinn þar, þá get jeg ekki neitaö
því, aS enn þá tilkomumeira víðsýni
er í Þykkvabænum, neðst x Holtunum,
og þar í kring. f norðaustri og austri
rísa þessi þrjú tignarfjöll: Hekla,
Tindafjallajökull og Eyjafjallajökull,
þetta um 5000—5500 fet upp yfir
sljettlendið, sem ekki nær nema
nokkra tugi feta yfir sjávarmál viðast
hvar, og neðát að eins örfá fet yfir
sjóinn. Og langt er til fjalla þessara
úr Þykkvabænum, svo fallega blána
þau i fjarlægðinni. Eiríksjökull er að
vísu jökla fallegastur, og hærri er
hann yfir sjó en þessi þrjú fjöll, en
mörg lægri fjöll og hálsar liggja út
og vestur frá honum, og ber því
minna á hæð hans en þessara þriggja
tignarfjalla. —: Svo er nú útsýniS
mikla í norSvestri og notðri frá
Þykkvabæ: Reykjanessfjöllin, Heng-
ill, Súlur og svo Árnessýslu norðúr-
og austurfjöllin, alt blánar af fjar-
lægðinni. í suðri rísa Vestmannaeyjar
upp úr hafinu. Jafn fagurt víösýni
er ekki í Evrópu nofðan- eða vestan-
vert. Annars held jeg aö maöur þurfi
að fara suðtir að Miðjarðarhafi, ef
maSur á að fá eins fagurt viðsýni
og víða er á landi hjer.
3. Þykkvibær.—Hann er eiginlega
eyja, sjór á einn veg, ár á hina. Er áð
mestu tóm flatneskja, a'ð! eins ein
bunga eða hóll og þaöan er víösýniö
mikla. Stutt er á milli bæja; og lengd
bygðarinnar er eitthvað klukkutíma-
gangur. Þar eru nú 28 búendur, og um
200 kýr mjólkandi, um 100 kálfar og
önnur ungneyti, víst 500 fjár og um
300—400 hross. Og úr görðum fæi
hver búandi aö meðaltali vel 20 tunn-
ur af kartöflum og rófum, meira af
kartöflum. Garðræktin hefur aukist
feikna ínikið á seinni árum. Heyskap-
ur er þar góðúr og hagaganga fyrir
hesta. En örðugt er aS sækja þar sjó
vegna brima og lendingaleysis. Afl-
ast þó stundum, þegar gott sjóveöur
er. — Lakasti ókosturinn, eins og viða
þarna i ne'ðra hluta Rangárvallasýslu,
er eldiviðarleysiS. Móinn vantar, tað-
iö er lítiö, of langt að! ná sjer í hrís,
þang ekkert. Verður þvi aS brenna
nokkru af kúamykjunni. — Bæjar-
hús eru góð, þó þau sjeu ekki stór.
Vel um þau hirt, og veggjamyndir
fagrar sá jeg þar. Fólkiði myndarlegt
og þægilegt, sótti prýðisvel. Jeg gisti
þar hjá Hafliöa GuSmundssyni, ung-
um efnisbónda og formanni ung-
mennafjelagsins þar. Fjelagið heitir
„Tilraun" og í því eru nú 20 meðlimir,
þáð! var stofnáð 1912. — Jeg hjelt fyr-
irlestrana í kirkjunni. Þykkvabæjar-
kirkjan er falleg. Hún er öll stein-
steypt og eins turninn aö mestu og
sáluhliSið líka, Þakið innanvert er
blátt með gulum stjörnum. Altaris-
tafla (frá 1792) me'ð' kvöldmáltíöar-
og krossfestingarmynd.
4. Háfshverfi.—Háfurinn er löng
hæö á láglendinu norðvestur frá
Þykkvabæ. Þar eru 3—4 bæir. Er
Hali helstur þeirra. Þar talaSi jeg og
gisti hjá Ingimudi tengdasyni Þóröar
gamla alþingismanns. Ingimundur er
ungur mentabóndi, var lengi viS bún-
aðarám og aðra fræðslu í Danmörk.
Þórður talaði með mikilli ánægju og
áhuga um veru sína á alþingi, sagði
það góöan skóla og kvaSst hafa lært
þar mikiiö'. Virtist mjer aö hann hafi
hlotiö að vera þingmaður með lífi og
sál.
5. Trjeskeri.—Svo gisti jeg og tal-
aöi á Sandhólaferju. Kom svo til trje-
skerans Einars bónda Bjamasonar,
sambýlismanns þar. Sýndi hann mjer
útskorinn kassa eftir sig. Voru á hon-
um 12 niðurskornar og upphleyptar
myndir: Adam, Eva og Ormurinn;
Samson og ljónið, og voru rósirnar
kringum þá mynd stærstar og bestar;
hreindýr, kýr, hjeri og strútur; krókó-
díll og ormur áð1 bítast, og eitthvað
fleira. Þótti mjer vel gert. Einar hef-
ur útskoriö marga kassa úr mahoni
og selt.
6. Hellar.—Þessir hellar eru höggn-
ir inn í móberg og haföir fyrir fjár-
hús og hlöður. Eru þeir allstórir,
þurrir og hlýir, og fremur viðkunn-
anlegir. Væri harla gott aö eiga slika
hella á fjallvegum vorum, værit þar
bestu sæluhús. Nokkra hella sá jeg
í Áshverfi, en flesta samt á Ægissí’ðú.
Jón bóndi þar sýndi mjer 10 þeirra,
voru sumir gamlir með1 letri og ár-
tölum á veggjunum. En surna hefur
hann búið til sjálfur. Er mikiði af
slíkum hellum í Rangárvallasýslu og
víöar austanfjalls. Niðurl.
Ný bók.
Charles M. Sheldon: í fótspor hans,
Hváð mundi Kristur gera? II. Þýtt
hefur Sig. Kristófer Pjetursson.
KostnaSarm.: Sigurbjörn Á. Gísla-
son. Rvík. 1917.
Hjer kemur fyrir almennings sjón-
ir seinni hluti og endir bókarinnar.
Fyrri hluti hennar kom út í sumar og
var getiö í Lögrjettu.
Hjer er haldið áfarn meö a'S segja
frá sama fólkinu og í fyrri hlutanum.
Enn frernur bætast nokkrir nýjir í
hópinn, er vinna sama heitið, að
kappkosta að feta í fótspor Krists:
Glæsilegastur allra er Játvarður bisk-
up. Dýrðlegur maSur og ógleyman- I
legur. Er hann ekki ósvipaSur bisk-
upnum í hinni guðinnblásnu sögu
„Vesalingarnir“, eftir V. Hugo.
Sama er aö' segja um þennan hluta
og sagt var um fyrri hluta bókar-
innar. Allir, sem lesa hana með eftir-
tekt, hljóta að ruinska — misjafnlega
mikiö auðvitaö. En eiginlega ætti slík
bók heimtingu á aö vera lesin að nxun
meðal þjóöár, sem er þó — þrátt fyr-
ir alt — aö! burðast viö að kalla sig
kristna.
Útgáfan er snotur og máliö prýði-
legt.
María Jóhannsdóttir.
Frjettir.
Tíðin. Seinni hluta síöastl. viku var
hörkuvððúr um land alt, grimdarfrost,
og hríðár norðanlands. Urn helgina
lægði veöriö, og aðfaranótt 4. þ. m.
gekk í hláku, og hefur hún haldist
síöan.
Skipaferðir. „Fálkinn" er nú á leiiö
hingaS frá Khöfn og kemur aS lík-
indum í kvöld eða á morgun. Með
honum margir farþegar, þar á meðal
forsætisráðherrann. — „WilIemoes“,
„ísland“ og „Gullíoss“ eru á heim-
leið vestan um haf. — „Fredericia"
kom í síSastl. viku meö oliufarm til
Steinolífjelagsins. —: „Consul Horn“,
franska salt- og kola-skipiö, fór hjdði-
an í gær og átti áð1 koma við á út-
leið á SeySisfiríði og flytja þangað
olíu o. fl. fyrir landstjórnina. —1
„Borg“ er nú komin frá Englandi til
Noregs, til aSgerðar. — „Francis
Hyde“ fór fyrir nokkrum dögum til
ísafjarðar mdði oliu fyrir stjórnina,
en fer þaöan vestur um haf. — „Bisp“
er væntanl. innan skamms með salt-
farrn frá Englandi.
Leikhúsið. Þar hefur „Tengda-
pabbi“ veriS leikinn áð undanförnu
og mikil aðsókn, en næst á eftir hon-
um kemur „Konungsglíman“, eftir
G. Kamban.
Kvæðabók. SigfúsarBlöndals bólca-
varöar, „Drotningin í Algeirsborg og
önnur kvæöi“, er nú komin x bóka-
verslanirnar.
Jólagjöfin hetir nýútkomiö rit með
þýddum smásögum o. fl., ætlað til
jólagjafar. Fremst er jólakvæöi eftir
sjera Fr. FriSriksson.
Einar H. Kvaran hjelt fund á Akur-
eyri síðastl. laugard.kvöld um áfeng-
ismáliS. Var þar húsfyllir og taláö frá
báðum hliðum. Á sunnud.kvöld hafði
hann upplestrarsamkomu, og var hún
einnig rnjög fjölsótt. — Bannvinafje-
lag var stofnað á Akureyri kvöldið
3. þ. m. og voru stofnendur 45, en
vænst mikillar aukningar. I stjórn
fjelagsins eru Ingim. Eydal, Sig.
Baldvinsson, Þork. Þorkelsson, GúS-
björn Björnsson og Erl. Friöjónsson.
— Hr. E. H. Kvaran kemur heim
mdö „Sterling“.
St. G. Stephansson. FormaSur
nefndarinnar, sem stó'ði fyrir heimboði
hans í sumar, hr. Steinþór Guömunds-
son skólastjóri í Flensborg, hefur
sent Lögr. ítarlega greinargeiJð fyrir
því, hvernig varið hafi veriS því fje,
sem safnaS var til þess áð kosta ferð'-
ir hans og dvöl hjer. Alls fjekk nefnd-
in til umráðá kr. 6057.37, Þar af 1
samskotum 5130 kr., en hitt fyrir sölu
ÚrvalsljóSa eftir hann og með tekj-
um af skemtikvöldum. Dvalar og
feröakostnáður varð um 2000 kr., en
2500 kr. voru afhentar skáldinu í pen-
ingum og rúmurn 500 kr. variö’ til
minningargjafakaupa. Hitt fór til út-
gáfu ÚrvalsljóSa og i ýmsan smá-
kostnaö. 25 kr. eru enn í sjóði. Nefnd-
in hefur leyst starf sitt vel af hendi,
og fer hjer á eftir niðurl. á „Skila-
grein“ formannsins, eftir aö gerð hef-
ur veriö. grein fyrir meSferö sam-
skotafjárins:
Fyrir nefndarinnar hönd votta jeg
þeim öllum bestu þakkir, er beint dðá
óbeint hafa stuðlaö aS því, að St. G.
St. vatö boðiS heim og hann gat haft
þá ánægju af feröinni, sem raun er á
oröin. Skal þar fyrst tilnefna, þá, er
sent hafa fje til nefndarinnar, og þeir
eru margir vxösvegar um land, í öSru
lagi þá, er fluttu hann endurgjaldsJ
laust lengri eöa skemri leiö á landi,
eSa veittu honum annan fararbeina,
og síöást en ekki síst vottar nefndin
„Eimsk.fjel. íslands“ þakklæti sitt
fyrir það, áö flytja skáldiö endur-
gjaldslaust yfir hafiö fram og aftur.
Nefndin hefur þá lokiS störfum sín-
um; en eins og yfirlitsreikningurinn
ber með sjer, eru nokkrar krónur í
sjóði. Ef nokkur skyldi enn eiga eftir
áð senda nefndinni peninga, hvort
heldur samskotafje eSa andvirði
seldra ÚrvalsljóSa, þá er gjaldkeri
nefndarinnar, Helgi Bergs, fús á áS
veita því móttöku. Á lokafundi nefnd-
arinnar var það samþykt, áö því fje,
sem kynni aö berast í hendur nefnd-
arinnar, yrSi variS til að kaupa lág-
mynd eða brjóstmynd af skáldinu,
sem Ríkarður Jónsson listamáður hef-
ur gert.
Ef einhver vildi styðja að því, að
úr þessum kaupum gæti orðiö, með
því aS leggja fram fje til þess, þá
veitir nefndin því móttöku með þökk-
um, og gerir á sínum tíma grein fyrir
því fje, er henni verður sent hjer eftir.
Myndin veröur aö sjálfsögðú gefin
landinu, ef nægilegt fje fæst til að
kaupa hana.
Gjaldkeri nefndarinnar hefur sent
viöurkenningu fyrir öllu því fje, sem
til hans hefur verið sent. Ef einhverj-
ir hafa samt sem áður sent samskota-
fje eða gjafir, án þess að fá viður-
kenningu fyrir, eru þeir beSnir að til-
kynna þáö formanni nefndarinnar, og
skal þaö verSa leiðrjett svo fljótt sem
auðið er.
I umboði nefndarinnar
Flensborg i Hafnarfirði 15. nóv. 1917.
Steinþór Guömundson,
formaður.
Embætti. Settur sýslumaöur í Ár-
nessýslu frá 29. f. m. er Bogi Bryn-
jólfsson yfirrjettarmálaflutningsmað-
ur á eigin ábyrgð. GuSm. Eggerz
sýslumaSúr er nú hjer í Rvík viö
fossanefndarstörf. — Sjera Jóhannes
L. Jóhannesson á Kvennabrekku hef-
ur fengið lausn frá embætti og setst
aö hjer í Rvík við oröabókarstörf
meS dr. Birni Bjarnasyni, en þeir eiga
al halda áfram verki Jóns heitins Ó-
lafssonar. —■ Sjera Sigurgeir Sig-
urðsson, settur prestur á Isafirði, er
einn umsækjandi um þaö prestakall.
Úthlutunardeild heitir sú deild
landsjóösverslunarinnar, sem safnar
skýrslum um birgðir landsmanna af