Lögrétta - 28.08.1918, Page 4
Í5<3
LÖGRJETTX
Samkepnin lifi. Eigendaskifti
Island og versluninni
Ný búð opnuð í Aðalstræti 9
(að eins 18 skrefnm snnnar i sömu götu).
Feikna birgðir og fjölbreyttar, Viðskiftavinum fjölgar daglega,
Allir verða að líta inn í Landstjörnuna.
Með báli og brandi.
Eftir Henryk Sienkiewicz.
fitofustj., Jóh. Ögm. Oddsson kpm.,
Jón Björnsson & Co., Jón Gunnars-
son samáb.stj., Júlíus Kr. Einarsson
verslm., Kjartan Gunnlaugsson kpm.,
Kolbeinn Sigurösson sm., Kristín
Björnsdóttir húsfr. Vallarstr., Krist-
inn Sveinsson söölasm., Magnús M.
Júlíusson læknir, Mímir gosdrykkja-
verksmrðja, Ólafs Halldóra kaupk.
Bankastr., Ólafur Þorsteinss, verkfr.,
Páll Halldórsson skólastj., Petersen-
K,- C. pharm., Petersen Axel verkfr.,
Svavars Svavar verslm., Sveinn Jóns-
son trjesm., Sörensen Gunnar vjelstj.,
Thors Jíaukur verslm., TóbakshúsiS
I.vg, 12 T 'vður Jensson stjórnarráðs-
ritari, Þorður Sveinsson Kleppi, Þor-
steinn Guðmundsson yfirfiskimatsm.,
Þórður Jónsson úrsm.
pessa hjer að ofan greindu 3
flokka vil jeg sameina í einn flokk.
Jeg ætla mjer ekki að fara í sam-
anburð á neinum þessara manna,
en ekki get jeg fundið að það hefði
verið stór\Tægilegt ranglæti, þótt
þessir þrír, sem hafa 130 kr. og
þeir fjórir, sem hafa 140 kr., hefðu
allir haft 150 kr., og er mjer nær
að ætla, að enginn þeirra hríði
farið að kæra útsvarið sitt, og
mjög efasamt hefði verið, hvort
þeir hefðu haft nokkuð upp úr því,
ef þeir eru bornir saman við ýmsa
sem greiða 150 kr.
Næst koma þeir, sem greiða í út-
svar 160, 170, 175, 180, 190 og 200
kr. pessa gjaldendur vil jeg sam-
eina alla saman í einn flokk — 200
kr. flokk. pessir greiða
xóo kr.
Guðm. Finnbogason próf., Rich.
Torfason bankab.
170 kr.
Þorl. H. Bjarnason kenn., Jón Hj.
Sigurðsson hjeraðslæknir.
175 kr.
Bríem Vilhjálmur bankarit., Frede-
riksen T. kpm. Laufásv., Friðrik Ól-
afsson skipstj., Jónas Þorsteinsson
steinsm., Malmberg O. J. smiður, Þor-
valdur Sigurðsson húsg.spi.,
180 kr.
Jón Magnússon fiskim.m., Þórunn
Jónassen Lækjarg. 8, Sigurjón P.
Jónsson skipstj., Westskov Aage A.
kpm.
190 kr.
Magnús Helgason skólastjóri.
200 kr.
B. Stefánsson & Bjarnár skóversl.,
Bjarnhjeðinn Jónsson járnsm., Bjarni
Bjarnason klæðsk., Bjarni Jónsson /
dósent, Bjarni Þ. Magnússon veit.m.,
Bjarni J. Pjetursson blikksm., Eiríkur
Briem próf., Defensor hlutafjelag,
Eyjólfur Eiríksson kpm. Hafnarstr.,
Hjörtur Fjeldsted, Friðriksson Marí-
us F. Hafnarstr., Friðrik K. Magnús-
son framkv.stj., Gunnar Sigurðsson
lögfr., Gunnar Þorbjarnarson kpm.,
Flannes Þorsteinsson skjalav., Morten
Hansen skólastj., H.f. Herðubreið,
Sigurður Hjaltested bakari, jens Eyj-
ólfsson trjesm., Jóhannes Magnússon
verslm., Jón Stefánsson skósm. Lvg.,
Jörgensen Rasmus vjelstj., Kofoed
Hansen skógræktarstj., Krabbe Th.
verkfr., Kristinn Jónsson trjesm.
Frakkast., Lange Jens S. málari, Lúð-
vík Lárusson verslm., Magnús Benja-
mínsson * úrsrn., Norðmann Jórunn
liúsfr. Kirkjustr., Ólafur Lárusson
lögfr., Ólafur Magnússon ljósmynd.,
Pjetur Bjarnason skipstj., Poulsen F.
V. járnsteypum. Klapparst., Jón Set-
berg tr.jesm., Sigurður Kristjánsson
bóksali, Sigurjón Jónsson verslm.
Vesturg., Skúli Jónsson verslm. Vest-
• urg., Sveinbjörnson G. skrifst.stj.
Túng., $veinn M. Sveinsson framkv,-
stj., Sæm. Bjarnhjeðinsson læknir,
Thorarensen H. framkv.stj., Thor-
steinsson Guðm. hm. Njálsg., Thor-
steinsson Ingvar skipstj., Vilhjálmur
Þorvaldsson kpm. Lvg., Zoega Geir
G. verkfr., Zoega Sigríður ljósm.,
Þórarinn Kristjánsson verkfr., Þor-
geir Pálsson útgm.
þoð má ganga út frá, að sagt
verði, að mennimir í þessum 6
flokkum sjeu svo misjafnt búnir
að efnum og ástæðum, að ekki
geti komið til mála að láta þá
gjalda jafnt. Jeg skal ekki þrátta
um það við neinn, en hitt vil jeg
segja, að það verður erfitt að finna
meira rjettlæti í að láta t. d. Bjarna
P- Magnússon borga 200 kr., en
Friðrik Ólafsson skipstjóra ekki
nema 175 kr., og svo aðra þá, sem
ekki borga nema 160 kr. Mjer er
nær að ætla, að hefði virðuleg
niðurjöfnunarnefnd lagt á eftir
flokka-fyrirkomulagi mínu, þá
hefðu flestir þeirra sem hafa undir
200 kr. (160—200) lent í flokki
þeirra, er hafa 200 kr. útsvar.
XIII. KAFLI.
Loksins var konungsvalinu lokið.
Karl Ferindard hafði dregið sig i hlje
og Kasimir var þvi kjörinn. 1 dóm-
kirkju Varsjár hljómaði: Te deum
laudamus.
Alment var búist við því að borg-
arastyrjöldinni mundi brátt lokið. Var
það sagt að konungurinn hefði veitt
Kósökkum miklar rjettarbætur,
Það spurðist og bráðlega að Kó-
sakkar hefðu hætt umsátinni um Sam-
ost. En borg sú hafði verið varin með
hinni mestu hreysti.
Konungurinn fór nú ásamt furstan-
mn til Krakau, þar átti krýningin
fram að fara. Þeir Volodyjevski og
Zagloba hjeldu með riddaraflokk tu
Samost að segja Skrjetuski frá afdrif-
um Bohuns og áttu þeh síðan allir að
halda á fund furstynjunnar.
Zagloba var ærið daufur í dálkinn,
er hann hjelt af stað frá Varsjá, sem
hann hafði nú svallað í vikum saman.
Hann gladdist reyndar við þá tilhugs-
un að hitta aftur vini sína.
Zagloba ljet mikið yfir sjer’ á leið-
inni eins og hann átti vanda til. Var
hann ávalt að tönglast á því, að „við"
hefðum felt Bohun. Vildi hann sem
fyrst hitta Longinus, að hann gæti
farið að erta hann.
Honum varð fyr að þeirri ósk sinni
en hann bjóst við. Þegar þeir áðu i
Kanskoval rákust þeir þar á hann,
Varð þar mikill fagnaðarfundur.
„En sú hepni að hitta ykkur,“ sagði
hann hvað eftir annað.
„Hvert er ferð þinni heitið ?“ spurði
Volodyjevski.
„Til Varsjár. Jeg fer með boð og
brjef til furstans."
„Furstinn er farinn úr Varsjá og
lagður á stað til Krakau með konungi
sínum. Hann á að bera ríkiseplið við
krýninguna.“
„Nú, en yfirhershöfðinginn i Za-
most hefur sent mig til þess að fá
ákveðnar fyrirskipanir til hersins í
Jav.“
„Þá getur þú snúið við; við flytj-
um honum fyrirskipanir frá furstan-
um.“
Longínus hýrnaöi eigi við þessi
svör; hann hafði hlakkað til að sjá
aftur hirðina, einkum þó eina hirð-
meyjanna.
Zagloba skotraði auganu til Volo-
dyjevski og brosti i kampinn.
„Jeg fer þá til Krakau,“ sagði
Longinus. „Mjer hefur verið boðið
að færa furstanum brjef þetta og því
boði verð jeg að hlýða.“
„Við verðum sámt að fá okkur eitt
glas áður en við skiljum," sagði Zag-
loba.
Þeir fóru inn í veitingastofuna og
Zagloba bað um eina könnu af hit-
uðu öli.
„Hvert ætlið þið?“ spurði Lon-
gínus.
„Við ætlum til Zamost og hitta þar
Skrjetuski.“
„Þið hittið hann ekki þar.“
„Hvar er hann þá?“
„Þeir Bogovski eru að friða hjer-
uðin þar umhverfis fyrir ræningja-
sveitum.“
„Heyrðu, Longínus,“ sagði Zag-
loba. „Þú hefur víst ekki heyrt nýj-
ustu tiðindi, Við Volodyjevski höfum
unnið á Bohun.“
„Getur það verið?“ sagði Longínus
og stökk á fætur.
„Já, það er dagsatt.“
„Og þið hafið báðir unnið á hon-
um?“
„Já, víst gerðum við það báðir.“
„En hvernig mátti það ske?“
„Taktu nú eftir! Fyrst gat jeg með
lægni gint hann til þess að skora okk-
ur á hólm, síðan barðist Volo'dyjevski
við hann og feldi hann.“
„Þá hefur þú heldur ekki barist við
hann.“
„Ertu geggjaður? Heldur þú aö jeg
hafi barist við dauðan manninn?“
„Þá var ekki von til þess að þeir
Skrjetuski og Bohun hittust við Za-
most. Þið hafið víst heyrt að við urð-
um að hrinda mörgum áhlaupum upp-
reisnarmanna. Þeir fyltu grafirnar og
komust alveg að múrunum, en við
gerðum útrás og þá var barist af
kappi. Þeir Skrjetuski og Bogovski
sýndu þar mestu hreysti og börðust
þá hvor við hlið annars, en sam-
lyndið er annars ekki sem best milli
þeirra, því að Bogovski er í ætt við
Lasj þann, er rekinn var úr herbúð-
um furstans eins og þið munið. Þeg-
at Kmielnitski sá að hann gat ekki
unnið borgina með áhlaupi, þá reyndi
hann að múta yfirhershöfðingjanum
til þess að gefa upp vörnina, en sú von
brást. Hann skrifaði aftur kjarnyrt
brjef og bað einhvern hinna fremri
undirforingja að færa það Kmielnit-
ski, en þeim var lítið um þá sendiför,
svo að jeg bauðst til að fara.
Kmielnitski varð óður af reiði, er
hann hafði heyrt brjefið, og ætlaði
að ráðast á mig og jeg fól önd mína
guði, en hefði hann snert mig, hefði
jeg rotað hann með hnefanum. Menn
hans stöðvuðu hann og einn þeirra
tók utan um hann og segði: ,Þú ert
drukkinn, en stiltu þig sarnt/ — og
það var Bohun.“
„Bohun!“
„Við þektumst frá því á Roslogi.
,Hann er vinur minn/ sagði hánn við
Kmielnitski, sem alt vín rann af í
eínni svipan. ,Fyrst hann er vinur
þinn/ sagði hann, ,þá skal hann fá
vegabrjef og fimtiu gullpeninga/ Jeg
tók við brjefinu, en ekki peningun-
um. Bohun náði mjer fyrir utan her-
búðirnar og við mintumst þá fyrri
tíða. Ljet jeg í ljósi undrun mína yfir
því að hann fylti flokk Kmielnitskis.“
„Hann spurði hvort Skrjetuski væri
í borginni og kvaðst vona, að fund-
um þeirra bæri saman.
„Daginn eftir gerðu Kósakkar á-
hlaup og jeg átti ekki tal við Skrje-
tuski fyr en nokkrum dögum síðar.
„Þegar jeg sagði honum frá þessu
var Bogovski og fleiri viðstaddir.
Hann rjeð honum til, — bara af ertni,
— að skora Kósakkann á hólm, ef
hann treystist móti honum. Jeg skal
skora á Kósakkann/ sagði Skrjetuski
reiður, ,ef þjer þorið að færa honum
áskorunina/
„Jeg þori það, en geri það ekki.
Jeg er hvorki vinur yðar nje frændi/
svaraði hinn.
„Bogovski varð að athlægi, svo að
hann bauðst til að fara með áskor-
unina. Hann kom aftur næsta dag og
sagði að Bohun væri farinn úr her-
búðunum. Við hjeldum fyrst þetta
uppspuna einn, ,en frjettum síðar, að
það var satt.“
„Hvar getum við náð fundum Skrje-
tuski?“ spurði Zagloba. „Hann verð-
ur undir eins að fylgja okkur, og
leita Helenu. Nú hefur hann tíma til
að annast sín eigin málefni.“
„Ætlið þið að leita með honum?“
spurði Longínus.
„Auðvitað! En þú?“
„Jeg verð að fara ti! Krakau. Jeg
er og með brjef frá Skrjetuski leyfis-
beiðni til furstans/1
„Við erurn með leyfi fyrir hann.“
„En hin brjefin?"
„Já, þú verður náttúrlega að fara
til Krakau,“ sagði Zagloba. „En það
hefði ekki verið lakara að hafa hend-
ur þínar og hrygg með í ferð þess-
ari. Annars ertu ekki vel til hennar
iallinn, því að við verðum að taka
Kósakkagervi og vera slægir sem
höggormar. Þú ert líka of langur;
mundi það vekja eftirtekt á okkur,
og gæti orðið til trafala/1
„Vitið þið hvar mærin er falin?“
„Nei, Bohun vildi ekki segja okkur
til hennar, en jeg skal grafa það upp.
Jeg hef greitt úr verri flækju en
þeirri. Farðnu nú ókvíðin til Krakau
cg guð veri með þjer.“
„Guð fylgi ykkur.“
„Ef þú hittir Charlamp i Krakau,
þá berðu honum kveðju okkar.“
„Hvaða maður er það?“
"„Það er afbragðs laglegur aðals-
maður. Allar hirðmeyjarnar eru
báskalega hrifnar af honum.“
„Þú ert að gera að gamni þínu,“
sagði Longínus, en varð sýnilega ó-
rótt.
„Vertu nú sæll,“ sagði Zagloba.
„Fjárinn má í minn stað hæla ölinu
hjerna.“ Hann drap titlinga framan t
Volodyjevski.
Eggert Claeasen
yfirrjettarmálaflutning»ma8ur.
Pósthúsatræti 17.. Venjulega heima
kl. 10—xi og 4—5. Talsími 16.
Fjelagsprentsmiðjan.