Lögrétta - 19.02.1919, Blaðsíða 2

2Ó
LÖGRJETTA
kuldinn eins og vant er af hafísnum,
sem var hjer nálægur meiri hluta
sumarsins. Og eins og kunnugt er
var hann landfastur aS nokkru um
veturinn. Gengu þá ísbirnir á land
og voru drepnir.
Stærsti viSburSur í sambandi við
þetta tíöarfar var hörmulegt gras-
leysi um land alt. KvaS svo ramt aS
því, aS fræSimenn í þessum efnutn
vilja jafnvel telja þetta sumar hiS
grasminsta, sem hjer hefur komiS
um 3 hundruS ára skeiS. Var þaS
einkum tún og harSvelli, sem brást
og kvaS svo ramt aS sumstaSar, aS
heyafli af þannig landi varS ekki
nema J4 eöa vart þaS, á móti heyafla
í meSalári. GarBmatur varS og víSa
mjög lítill. Gras til slægna spratt
helst upp á heiSum, þar sem snjór
og klaki höfSu hlíft jörSinni. Voru
víSa slegnar forir og sinuflóar, er
jafnvel aldrei áSur höfSu vefiS not-
aSir til slægna. Úthey urSu því víS-
ast mjög slæm og sinuborin. VirSist
sem þetta sumar hafi kent mönnum
aS áveituengjar sjeu þaS eina slægna-
land, sem aldrei þarf aS bregSast
mjög tilfinnanlega.
AfleiSingar grasleysis þessa urSu
þær, aS fjáreigendur máttu fella á-
setningsfjenaS sinn í haust, í tug-
um þúsunda. Nær öll lömb voru
drepin, margt nautfjenaSar og margt
hrossa-ungviSi og roskin hross.
Bændur til sveita streittust viS aS
halda í ærtöluna. En þaS lánaSist
ekki öllum. Á einn bæ kom jeg í
Blúnavatnssýslu, þar sem bóndinn
sagSi mjer þá, aS í fyrravetur hefSi
hann haft hátt á 4. hundraS sauS-
fjár, en nú setti hann aS eins á 100
ær; í f jósinu kvaSst hann ekki fækka
cg fáu af hrossunum. Miklar birgSir
hafa menn náS i af síld til fóSurs.
GrasleysiS og fjenaSarfækkunin er
því stórviSburSur i landbúnaSarsögu
okkar og valda mjög miklu fjárhags-
legu tapi.
Fiskisælt var hjer v:S land þett,.
ár nemg, af síld, en síldarveiSi höml-
trSu líka ógæftir á sjóinn. En á ver-
tíS hjer sunnanlands voru allgóSar
gæftir.
TíSarfariS frá veturnóttum til ára-
'ióta gat ekki talist slæmt. Einsogáb-
ur er getiS, gerSi hlýviSriskafla um
veturnæturnar.en brá aftur tiloggerSi
snjó mikinn víSa um land. Hinn 28.
október var hagskarpt sökum snjóa
í efri sveitum BorgarfjarSarhieraSs
og skömmu síSar lagSi snjó mikinn
í hjeruSunum fyrir austan Hellis-
heiSi. í byrjun nóvember gerSi frost
allhörS og hinn 8. þess mánaSar var
þaS 15 stig á KolviSarhóli. En hinn-
11. s. m. brá til þiSviSris og mátti
heita aS frostleysur hjeldust í rúm-
an mánuS, eSa til 16. desember, en þá
kólnaSi og hjeldust nær daglega hæg
frost til áramóta. Þennan tíma kvaS
frost hafa stigiS hæst í 20 stig, á
GrímsstöSum á Fjöllum, en hjer
sySra varS frostiS mest 12 stig. Vet-
urinn fram aS nýári varS því yfirleitt
ekki gjafafrekur til sveita, og er þaS
bót í máli; nema þar sem gefa varS
beitpeningi sökum öskufalls.
Þess er vert aS geta, aS harSæri
þetta hefur komiS ver niSur á flest-
um sveitum landsins, en í þessari
sveit. Þótt grasbrestur yrSi mikill á
túnum, varS hann meiri víSast ann-
arstaSar og úr görSum fengu sum-
ir bændur hjer alt aS því meSalupp-
skeru. Þeir, sem sjó stunduSu, fengu
fremur góSan afla aS undanskildu þó
því, aS hrognkelsaveiSi var hjer á-
minnilega litil. Þaraþyrsklingurinn
óS hjer upp í landsteina í sumar, vat
hann meS mesta móti og varS mörg-
um oft aS máltíS. öskufall varS hjer
ekki til skaSa og drepsóttin var hjer
vægari, en víSa annarstaSar. Tók
hún aS vísu meS sjer einn dugleg-
asta bónda sveitarinnar og þann sem
vngstur var allra þeirra. Þau önnur
fiauSsföIl, sem hjer hafa orSiS, er ekki
beint hægt aS kenna þessari veiki.
AS haustinu var hjer í sveitinni
haldin sýning á garSávöxtum, og á
ár;nu stofnaS nautgriparæktarfjelag
f lekur til starfa á þessu ári. Eru
Két+a soof i áftina t:l framfara Bú-
peningur fækkaSi ekki hier í sveit-
mni aS neinu verulegu á síSasta
hansti. AS vísu kosta bændur nyög
m'khi til i fóSurkaupum. En þeir
hnfa þó ftindiS ráS til þess aS halda
kskepnumar og má þaS teljast gott,
eftir öllum ástæSum. — MeS mestu
• óhöppum á árinu mun mega telia
þaS, aS sveitinni hefur hlotnast tals-
vert af sveitarómögum. Yfirleitt
finst mjer aS sveitungar hjer megi
\era forsjóninni þakklátir fyrir góSa
handleiSsIu á þessu harSa ári.
ÁriS síSasta er ár tímamóta. ÞaS
verSa tímamót hjá mörgum þjóSum.
sökum breytinga á þjóSskipulagi.
er verSur meS lokum ófriSarins
mikla; tímamót í veraldarsögunni, et
þióSafriSur kemst á, meS endir ó-
friSar þessa.. Hjá okkur íslendingum
eru og tímamót þetta ár, sökum sam-
bandslaganna nýju. AS sjálfsögSu
ber okkur aS gleSjast yfir sigri í
sjálfstæSismálinu, en jeg hygg, aS
jafnvel aldrei áSur hafi þjóSinni veriS
meiri þörf á. aS hugleiSa vel alt sitt
framferSi, nú og í framtiS, því
aS ýmsar hættur eru einmg
á sjálfstæSisleiSinni. LjettúS og
sjergæSingsháttur hjá þjóSinni get-
ur oröiS hættulegt fótakefli, en
hættulegast þó hjá löggjöfum okkar
og landstjórn. — Ekki er langt á aS
minnast, aS biSja varS konunginn aS
útnefna ráSherra fyrir okkur, sökum
ósamkomulags í þinginu og eftirsókn
manna þar í þá stöSu. — Miklar
rikísskuldir geta og stofnaö þjóöinm
i hættu. Þeirra vegna getur hún oröiS
haö þeirri þjóS, sem innieignir hefur
hjá okkur.— Hin íslenska þjóS get-
ur meS því oröiö háS annari þjóS,
á líkan hátt og maöur, sem skuldar
öSrum manni, og er því háöur hon-
um.
Okkar þjóSfjelagi eöa þjóöerni
getur lika stafaö hætta af atvinnu-
rekstri erlendra þjóöa hjer á landi,
— t. d. viS fossana. — Og aS lokum
má spyrja, getur þjóSerninu ekki
veriS hætta búin af nábýli viS stór-
borgir heimsins, er gæti orSiö meS
'oftferöum?
Teg vil ekki spá þióS minni hrak-
spám, en jeg segi, aö þessi umhugs-
unarefni, og fleiri, sjeu verS hugleiö-
inga. áSur en í ótíma ræki.
ViS vonum, aS megnustu óþægindi
af völdum ófriöarins sieu um garS
gengin meS ófriSarlokum. Þá höfum
viö íslendingar á þessu síSasta ári
sieS fyrir endann á hættunm, sem
aitaf voföi yfir ófriöartímann, aS
hjer heftust samgöngur meS öllu frá
cg til landsins. — Ber líka aS minnast
arsins sökum þess. — Má þá telja. aS
þrátt fyrir ýmsa örSugleika, sem ó-
friSurinn hefur valdiS okkur íslend-
ángum, höfum viS á ófriSartímanum
lifaö í allsnægtum, um leiS og aörar
þjóSir liSu skort og urSu aS þola
hungurdauöa, morö og mannslát, ást-
vinamissi og eignamissi. Einstakir
menn urSu aö flýja slippir og snauS-
ir heimili sín, skotin aS jöröu og
hrærS viö moldu. Þetta alt og fleira
sökum ófriöarins. AS vísu má telja,
aS viS hjer höfum tapaö í verslunar-
sökum, og aS nokkrir hjer hafi orSiö
íyrir missi ástvina í hinni ,,spönsku
veiki“. En þetta hvorutveggja stafar
af ófriönum. Og þaS er þó lítilfjör-
legt samanboriS viS allar þær hörm-
ungar, sem margar þjóöir hafa oröiS
aS líöa á þessum síSustu og verstu
tímum.
AS endingu vil jeg vona þaS og
óska þess, aS viS tímamótin hjer 1918
hefjist blómaaldir okka.r íslensku
þjóöar, bæöi á hinu andlega og hinu
verklega sviöi, og þaS er trú mín, aS
þaS veröi, ef hver og einn okkar, nú
og í framtíö, gætir vel síns verka-
hrings, svo aS þar veröi ekkert van-
rækt.
Þá mun sá guS, er veitti frægS til
forna,
fósturjörS vora vekja endurborna.
Þá munu bætast harmasár þess
horfna,
hugsjónir rætast. Þá mun aftur
morgna,
eins og skáldiö kveSur.
fslensk Irsmtlð 01 ðnnur.
Yfirlit.
V.
Enn mætti reyna, aö greiöa meS
stuttu yfirliti fyrir skilningi á því sem
veriö er aö segja.
Fyrir löngu hefur þaS veriö athug-
áö og oft, aS maöur sem svaföur er
("hypnotiseraSur), fær þátt í hugsun-
t-m og tilfinningum þess, sem hefur
svafiö hann, og þaö á svo háu stigi
aö þaS er eins og sál annars manns
sje komin í hann, en hans eigin sjálfd
liggi niöri um stund. En menn hafa
ckki til fulls áttaö sig á því, hvaS
þess konar athuganir eru merkileg-
ar, og hvaö álykta verður af þeim,
nefnilega aö þaö á sjer staS, sem jeg
Bújörd
stór eöa lítil, á SuSur- eöa Vestur-
landi, óskast til ábúöar frá n. k. far-
dögum. Kaup geta komiS til mála.
TilboS, ásamt nákvæmri lýsingu
jaröarinnar leigumála eSa kaupveröi
sjeu komin fyrir 15. mars meS utaná-
skrift. Pósthólf 233. Reykjavík.
uefni bioradiation og bioinduktion,
lífgeislan og magnan, eSa íleiöing
hískraftar eSa lífsstarfs. Ályktunin
er eins óumflýjalegog þær ályktann.
um afl-íleiöingu, sem Orsted og Fara-
day geröu af tilraunum sínum; en
þó er hjer um miklu meira aS ræöa.
Hef jeg fundiS, aS hin furöulegu
sáluskifti og sambandsástand hins
svafSa er ekki neitt alveg sjerstætt
eöa óvanalegt. Líkt þessu fer fram alt
af þegar sofiS er. Allur svefn er sam-
bandástand; í öllum svefni veröa
sáluskifti; annaö „jeg“, önnur sjálfd,
kemur fram í heilanum, sém lokaSur
er gagnvart áhrifum frá sínum eigin
skilningarvitum. Einnig miöilssvefn-
inn (trance) er þess konar ástand,
og ekki dularfullur eSa yfirnáttúrleg-
ur fremur en vanalegur svefn; einnig
þar ræöir um sáluskifti og sambands-
ástand. Jeg hef fundiS, aö sambands-
veran, sem kemur fram í, eöa skapai
meSvitund mannsins, þegar hans eig-
in skynjun hættir, á heima á annari
stjörnu. Þetta tel jeg mig, eftir lang-
vinnar athuganir, vita meö jafnmik-
illi vissu og þaS annaö, sem jeg veit
vísast. Og sú ályktun viröist óurri-
flýianleg, aö sama sje að segja um
þær sambandsverur sem tala fyrir
munn miðilsins. ÞaS sem menn hafa
kallað kosmos noctos og mundus
spiritualis, eru aörir hnettir og lífiS
þar. — Jeg er hjer einungis aS taka
fram um kosmos noctos, þaS sem
tnenn hafa ekki skilið. — Hin forna
kenning um frummyndir, eöa fyrir-
myndir (paradeigma, idea) í kosmos
noctos, sem vjer hjer á jöröu sjeum
eftirmyndir af eöa líki, er ekki tómt
líkingatal eöa hugarburður, heldur
bygö á sambandi viö fullkomnari
verur á öröum hnöttum, og hættir
þetta aö vera nokkuð dularfult, þegar
vier lærum aS þekkja þaS, sem vjer
höfum kallaS vora eigin meövitund.
VI.
Þegar svæði trúarbragöanna er orS-
iö aS verksviði visindanna má glögt
skilja, eftir hverju er veriS aö fálma,
meS ýmsum dularfullum kenningum,
sem trúarhöfundar og heimspekingar
hafa verið aS boSa árþúsund eftir
árþúsund. Og vjer skiljum einnig
þessa menn sjálfa, sem kenningarnar
hafa flutt, Zarathustra, Buddha,
Platón, Krist, Múhamed og Sveden-
borg. Nefni jeg þann síðast, sem var
næst því aS vera vísindamaður og
fram kom einmitt á þeimtímasemeinn
af merkilegustu spekingum miðald-
anna, Niculaus Cusanus, haföi fyrir
spáö, aö endurkomu Krists væri þá
von. Sjálfa endurlausnar hugmynd-
ina má líka vel skilja, því hún bygg-
ist á hugboSi um, aS hverfa megi frá
Vítisstefnunni og taka þá leið, sem
liggur til sigurs á þjáningum og
dauða, En menn sigra ekki dauðann
meS því aS deyja, heldur meS því að
hætta aö deyja. Hjer er leiSin fram.
Lífið er fram komiö fyrir viSleitni
óendanlegs kraftar á aS laga heiminn,
stilla þenna furðulega, mikla heim
eftir sjer; og krafturinn mun ekki
gefast upp viS þá tilraun. Panta
chremata en homú; eita ho nús elþón
avta diekosmese, sagSi spekingurinn
Anaxagoras; andinn kom og niður-
skipaöi efninu, sem áöur haföi verið
alt ósundurgreint. Þau vísindi, sem
jeg hef kallaö epagógík, íleiöingar
eSa magnanafræöi, bregöa nýrri birtu
yfir svo margt annaö í grískri heim-
speki. Hverra framfara sje von, þeg-
ar menn þekkja takmarkið og stefna
rjett aö því, meö því aS vita rjett,
vilja rjett 0g vinna rjett, má gera
sjer nokkra hugmynd, ef vjer hugs-
um oss líf fyrstlings, sliks sem
uö meö þúsundfaldri stækkun, sýnist
l’ún mjög lítil. En líkt þessari nitro-
monas halda menn aö fyrsta foreldri
vort á jörSu hjer hafi verið.Berumsvo
þetta saman viS mannlífiS, fram-
komiö við að frumueinstaklingarmr
uröu allir eitt. Og þó veröur, þegar
boriö er saman, einnig aö muna eftir
því, aS sagan frá nitromonas upp til
mannsins, er saga vaxandi þjáning-
at- En saga þess mannkyns, sem kom-
ið er á rjetta leiö, er saga minkandi
þ áningar, en vaxandi vitsku, afls
og feguröar. Þjáningin er einmitt
bending um, aS ekki sje verið á rjettri
leiS.
Meira.
Jón Magnússon
forsætisráðherra.
Á sextugsafmæli hans, 16. jan. síS-
astl., er grein um hann, ásamt mynd,
í „BerlingatíSindum". Segir þar m.
a. svo: „ÞaS mun tæplega finnast
varkárari og þöglari stjómmálamaS-
ur á Norðurlöndum heldur en Jón
Magnússon....... Hann kann aö
starfa; hann hefur víötæka þekkingu,
er gagnkunnugur ástandinu í Dan-
mörku, og stjórnmálamaöur, sem hin-
ir æstu samþingismenn hans hata
jafnan treyst á, þegar vanda bar aö
höndum. Þess vegna var líka leitaS j
til hans, þegar deilan milli Dana og
Islendinga harSnaöi í fyrravetur ....
Hann greip stjórnvölinn meS traustri
hönd, þögull, gætinn en þó stefnu-
vissari en fyrri stjórnmálamenn Is-
lands. Flokkana fjekk hann fljótt meS
sjer og sama trausts og hann naut
á íslandi, aflaöi hann sjer í Kaup-
mannahöfn. Nú komst skriður á mál-
iö og því lauk, eins og kunnugt er,
meö sambandslögunum, eftir samn-
ingageröina i Reykjavík siöastl. sum-
ar.-
Þaö er Jóni Magnússyni framar
öllum öörum íslendingum aS þakka
aö hinum vandasömu samningum lauk
svo friösamlega. Jón Magnússon skil-
ur danskan hugsunarhátt. FriSsam-
lega, gætilega og meS stjórnmála-
mannsins hyggindum greiddi hann
jafnan úr vandræöunum. Hin ym-
lætislausa og hjartanlega gestrisni
bans og konu hans gerði dönsku
nefndarmönnunum dvölina í Reykja-
vík ánægjulega og viökunnanlega.
Danir þeir, sem voru á Islandi í sum-
ar, fengu þá skoöun á Jóni Magnús-
svni, að þótt hann sje fyrst og fremst
Íílendingur og ekkert annað en ís-
lendingur, þá eigi þó Danmörk og
dönsk menning, þar sem hann er,
tryggan og vitran vin, sem vill leggja
alt kapp á drengilega og gqöa sam-
vinnu milli Islands og Danmerkur
undir hinum nýja sáttmála."
Frjettir.
Tíðin. Frost hefur nú veriS nokkra
daga aS undanförnu, alt upp í 12 st.,
og hærra um nætur, í Norðurlandi
upp í 20 st. — En veður hefur veriö
biart og oftast kyrt.
Skipaferðir. „Gullfoss" kom aö
vestan 13. þ. m. og meS honum M.
Th. Blöndahl útgeröarmaöur. —
„Sterling" kom frá Khöfn 17. þ. m.
Meðal farþega var Sighv. Bjarnason
bankastjóri. — „Willemoes" á a,S
fara tvær ferðir til MiSjarSarhafsins
meS fisk fyrir Copland stórkaupmann.
Fisksalan í Englandi hefur gengiS
miklu ver en áöur fyrir þeim botn-
vörpungum hjeöan sem síðast hafa
selt þar. Hafa þeir ekki fengiS
helmings verSs viS þaS, sem áöur
var. Sagt er, aö samgönguteppa í
Englandi, sakir verkfalla, valdi
þessu; fiskkaupendurnir þar geta
ekki komið vörunni frá sjer til neyt-
enda.
Karl Sigvaldason búfræðingur, frá
Syörivík í VopnafirSi, sem verið hef-
ur milligöngumaöur fyrir samvinnu-
fjelögin dönsku í tilraunum þeirra til
þess aS fá Lagarfoss leigöan til afl-
stöövarreksturs,, er nú í Khöfn, og
hefur Iegð þar veikur í inflúensu og
afleiöingum hennar, frá 8. des. síS-
astl. Lá hann á Frederiksbergsspítala,
er ,,Botnia“ fór frá Khöfn síðast, en
vonandi, aö hann nái sjer til fulls
aftur.
Dáin er í Brautarholti á Kjalarnesi
14. þ. m. frú GuSrún GuSmundsdóttir,
tcngdamóðir Jóhanns bónda Eyjólfs>
sonar fyrv. alþingismanns, 87 ára
gömul. Hefur hún veriS hjá þeim
hjónunum, Jóhanni og Ingibjörgu Jó-
hönnu, dóttur sinni, frá því er þau
byrjuöu fyrst búskap.
Eggert Claessen
yf ir r jetta rmálaflutningsmaður.
fósthússtræti 17.. Venjulega heima
hl to—t t oe 4—S- Talsími t6.
Óskilatrippl.
RauSur foli, 3ja vetra, styggur,
vetrarafrakaður; mark líklegast tví-
síýft fr. h., mjög grant; biti fr. v.
Innlausnarfrestur er til maíloka n. k.
Biskupstungnahreppi.
Brekku, 6. febr. 1919.
Bjöm Bjamason.
ísl. síldin. Mrg.bl. segir þaö eftir
sænskum blööum, aS síldarmatsmenn
í SvíþjóS telji síldina hjeðan frá síS-
astl. hausti bestu síldina, sem feng-
ist hafi síðustu 20 árin.
Háskólinn. Undirbúningsprófi í
grísku hafa lokiS: FriSr. Friðriksson
meS ág. eink., 15 st., Hálfdán Helga-
son meS ág. eink., 16 st., og Magnús
GuSmundsson meS 1. eink., 13 st. —
Efnafræðispróf hafa tekiS: Björn
Ámason, GuSm. Guðmundsson, Jónas
Sveinsson, Valtýr Albertsson, allir
meS ág. eink., Ág. Brynjólfsson, Páll
SigurSsson, Skúli GuSjónsson og
Stgr. Eyfjörö, allir meS 1. eink.
Knattspymufjelag Rvíkur átti 20
ára afmæli síða.stl. laugard., 15. þ.
m
Einkasala á komvöru. I Lögb.bl.
frá 13. þ. m. er birt svohlj. reglugerS
frá stjórnarráSinu dags. 10. þ. m.:
1. gr. Til 1. okt. næstk. er kaup-
mönnum, fjelögum svo og einstök-
um mönnum bannaS flytja til lands-
ins kornvöru frá útlöndum, nema und- ’
antekning veröi gerö um einstakar
tegundir. — 2. gr. Til loka þessa árs
er bannað aS selja hier á landi aðra
kornvöru en þá, sem flutt hefur veriö
til landsins af landsversluninni, nema
sjerstakar undantekningar veröi gerS-
a.r. — 3. gr. Brot gegn ákvæöum 1.
cg 2. gr. reglugeröar þessarar varða
sektum alt aS 100 000 kr. — 4. gr.
Með mál út af brotum gegn reglu-
gerS þessari skal fara sem almenn
lögreglumál. — 5. gr. ReglugerS þessi
öölast gildi þega.r í staS.
Benedikt Áraason söngvari hefur
þrisvar nú á síSastl. vikum sungiö
opinberlega í BárubúS, altaf fengiö
fult hús og hlotiS mikiS lof fyrir
sönginn. Gerir hann ráS fyrir aS fara
utan næsta sumar til frekari söng-
náms, en hann hefur átt kost á hjer.
Fisksala til Danmerkur. „Vísir“
segir, aS eftir muni vera óseld af
fyrra árs framleiöslu 4000 tonn af ó-
verkuðum saltfiski, sem bandamenn
hafa afsalaö sjer kauprjetti á, og hafi
danska stjórnin nú fengiS innflutn-
ingsleyfi á 1000 tonnum, er hún hafi
fest kaup á, fyrir kr. 1,30 kílóið, sem
samsvari 325 kr. á skipp. af verkuð-
um fiski, auk verkunarkostnaöar. Má
segja, aö allvel hafi rætst úr fisksöl-
unni, þótt verS á þeim hluta fiskjar-
ins, sem bandamenn tóku, væri afar-
lágt.
ísl. orðabókin. Heimspekisdeild há-
skólans hefur, meS 3 atkv. gegn 2,
lagt þaS til, aö Jak. J. Smára magister
veröi faliS strf þaS viö ísL oröa-
bókina, sem dr. Björn Bjarnason
heitinn áöur hafði. Smári var eini
umsækjandinn. En minnihlutinn vildi
engum veita starfið aö svo stöddu,
en láta slá því upp til umsóknar. —
Forsætisráðherra hafSi skotiö málinu
undir álit heimspekisdeildarinnar.
Skálda- og listamanna-styrkurinn.
Honum hefur veriS úthlutað þannig
fyrir yfirstandandi ár: Einar H.
Kvaran fær 2400 kr., Einar Jónsson
myndhöggvari 1500, Guöm. Guö-
mundsson 1500, Jóhann Sigurjónsson
1000, GuSm. Friöjónsson 1000, Bryn-
jólfur Þóröarson málari 1000, Valde-
mar Briem biskup 800, Rikh. Jónsson
myndhöggvari 800, Jak. Thorarensen
skáld 600, Nína Sæmundsson mynd-
höggvari 600, Arngrímur ólafsson
málari 600, Ásgr. Jónsson málari 500,
Jóh. Kjarval málari 500, Sig. Heiö-
dal sagnaskáld 500, Hjálmar Lárus-
son myndskeri 400, Ben. Þ. Gröndal
(fyrir sögur) 300.
I úthlutunarnefnd eru prófessorarn-
ir Ág. H. Bjarnason og Guöm. Finn-
bogason og mag. Sig. GuSmundsson.