Lögrétta - 10.03.1920, Blaðsíða 3

LÖGRJHTTA
3
Sviss hefur nú samþykt aS ganga
í þjóöabandalagiö.
Bretsk fregn segir, að Tyrkir hafi
byrjaS mikiö blóöbaö í Armeníu, og
íetli bandamenn þvi að senda herflota
tii Konstantínópel.
í Leipzig á Þýskalandi er nú haldin
mikil kaupstefna, sem um 90 þús.
manns hafa sótt, og voru þar sýndar
vörur frá 1500 framleiðendum.
í Bandaríkjunum haföi stjórnin
gert tilraun til að leysa upp stál-
hringinn svo nefnda, sem er samband
allra stærstu stálverslunar- og fram-
leiðslufjelaga í Bandarikjunum, og
’æöur því alveg markaöi þessarar
vöru. E11 þetta hefur nú strandaö
á hæstarjetti ríkjanna, sem ekki fjelst
á kröfu stjórnarinnar.
í Slesvig-Holstein hafa um 200
íulltrúar ýmsra fjelaga komiö á fund
í Flensborg, og krafist stjálfstjórnar
fvrir Sl.-H. Hefur nefnd veriö send
li! Berlínar, til að tala máli þessu viö
þýsku stjórnina. Danskir Suöur-Jótar
telja þctta bragö til að hafa áhrif
á atkvæðagreiðsluna þar, Dönum í
óhag.
í landsþinginu danska var nýlega
samþykt vantraustsyfirlýsing til
Zahle forsætisráðherra með 47 gegn
25 atkv. út af Færeyjamálunum og
afsögn amtmannsins þar í fyrra.
Jón Blöndal.
Hjeraðslæknir í Borgarfirði.
Þriðjudaginn 2. mars vildi það
sorglega slys til, að hjeraðlæknir Jón
Blöndal í Stafholtsey druknaði í
Hvítá. Hafði hann ætlað að Svigna-
skarði i síma, en ísinn á Hvitá ó-
traustur, og hefur bæði hann og-hest-
urinn, sem hann reið, farist i ána.
Um Öll nánari atvik að slysinu er
óvíst, því Jón sál. var einn á ferð,
og því enginn til frásagna.
Jón sál. var fæddur 20. nóv. 1873
sonur Páls Blöndals, er læknir var í
Borgaríjaröarhjeraöinu næst á und-
an Jóni. Jón sál. lauk læknisprófi
1898, og varð þá aðstoðarlæknir hjá
fööur sínurn, þar til hann 17. júli
1901 var skipaður læknir x Borgar-
fjaðarhjeraði. Jón sál. var ágætis-
læknir, og án efa nxeð betri læknum
landsins. Sjerstaklega \ar hann fljót-
ur og glöggur á að þekkja sjúkdóma,
og skjátlaðist sjaldan i því. Mjög
ljet hann sjer aixt unx sjúklinga sína,
og var oft bæði faðir og læknir.
Prýðilega fylgdist hann með í lækna-
n;álum, las og keypti mikið af lækna-
ritum, og fáar munu þær nýjungar
í læknisfræðinni, sem ekki voru hon-
um kunnar. Boi'gfirðingar hafa því
mist góðan lækni í Jóni, og er það
hæpið, hvort þeir fá annan eins í
hans stað.
Jón sál. tók við búi í Stafholtsey
eítir föður sinn og bjó þar allan sinn
búskap. Jöi'ðina sat hann vel. Bygði
upp öll hús. Steinsteypt, vandað í-
búðarhús og steinsteypt fjárhús og
l.’lóðu. Túnið bætti hann nokkuð, og *
cngjar mikið, með vatnaveitingum.
Sem bóndi var hann áhugasanxur með
alt, er að búnaðarframförum laut og
fylgdist vel með öllum nýjungum í
fmnaði. Á landsmálum hafði hann ó-
venjumikinn áhuga, og- munu þeir
íærri, sem hugsa eins rnikið um öll
bndsnxál og hann gerði.
Jón sál. var meðalmaður á vöxt,
hnellinn og fylginn sjer. Á yngri ár-
um var hann glimumaður ágætur,
songmaður og fjörmaður mikill.
Skorti þar aldrei fjör nje fyndni, sein
Jón var meðal kunningja. Glögt auga
hafði Jón sál. fyrir náttúrufegurð
allri, enda var hann tifinningamaður
nxikill. Veiðimaður var hann ágætur.
Iíans nxesta unun var að skjóta og
veiða. Skytta var hann svo góð, að
fáir eru betri. Hafa selirnir í Hvítá
goldið þess, enda hefur hann, ásamt
Andrjesi sál. Fjeldsted, eyðilagt þá.
Áður fyrri voru oft tugir sela á eyr-
t'm í ánni, en nú sjást þeir varla.
Þá þótti Jóni sál. ekki síður gaman
að fást við laxana. Var hann oft og
tíðunx í frístundum sínum að sumrinú
með laxastöngina i Hvítá, og þótti
l'á nxest gaman, er tæpast stóð leik-
urinn milli hans og laxins, og óvissan
var rnest á því, hvor hefði.
Gott þótti Jóni sáb vín, og gat þar
ekki ætið stilt það hóf, er æskilegt
h.efði verið. En honum var það fyrir-
gefið af hjeraðsbúum, bæði af því
hve góður læknir hann var, og þó
sjerstaklega af því, að allir vissu,
hve leiður Jón sjálfur var yfir því
þegar Bakkus varð hans ofjarl,
og hve góður maður Jón sál. var.
En þó Jóni þætti vin gott, var hann
sjálfur bannmaður, og dró enga dul á.
Jón sál. var tvígiftur. Með fyrri
konu sinxli, Sigriði Blöndal frænku
sinni, átti hann 5 syni, er lifa, en
með síðari konu sinni, Vigdísi Gísla-
dóttur frá Stafholti, sem enn lifir
mann sinn, átti hann ekki börn.
Að Jóni Blöixdal er Borgfirðingunx
hin mesta eftirsjón, því þeir hafa þar
mist, ágætan lækni, góðaxx bónda og
rcglulega góðan dreng.
Fyrir því verður skarð hans vand-
fylt.
Borgfirðingur.
Inflúensan
er íxú komin hingað til Rvíkur, án
þess að mönnum sje fullljóst, hvernig
hún hefur borist hingað. Er hún, að
sögn komin i ein 30 hús, en er þó
fremur væg, eftir því sem læknar
segja. Þó kvað sjúklingarnir fá undir
eiris 39—40 st._ hita, með höfuðverk
og oft blóðnösum, og þola illa birtxx.
I.ungnabólgu hefur þó enginn fengið
enn, hvorki hjer, nje í Vestmanna-
eyjum og á Austfjörðum, þar sem
inflúensan hefur gexxgið. En gætilega
þurfa menn að fara nxeð sig í aftur-
batanum, því þá er þeim hættast við
slíku. Ýrnsar sóttvarnarráðstafanir
voru undir eins gerðai', allar sam-
komur bannaðar, messur og líkfylgd-
•ir, skólum lokað, aðkomumenn kyr-
settir og samgöngur teptar við nær-
sveitirnar. Þeir sjúklingar, sem ekki
cr unt að hjúkra heima, eru fluttir
á spítala, og er bæði sóttvarnarhúsið
og barnaskólinn haft tilbúið ti\
slíkra nota, ef á þarf að halda. Hefur
ínflúensunefixd bæjarstjórnarinnar
sett skrifstofu á stofix í barnaskólan-
unx, sem sjer uixx þessi mál og leið-
beinjr mönixum í þeim.
Á Seyðisfirði breiðist veikin stöð-
ugt út, en hægt, og lágu i gær um 70
nxanns, en enginn þungt haldinn. —•
Veikin barst til Seyðisfjarðar með
„Sterling" í síðastl. viku, og þaðan að
Eiðum, og lögðust þar íxxargir. En
síðast er sagt, að þar sjeu íxji allir í
afturbata, og sömuleiðis í Vestmanna-
eyjum.
. Svar lil Páls [. Úlasonar.
í grein minni i 2. tölubl. „Lög-
rjettu“ unx „Menn og mentir“, minn-
ist jeg meðal annars á frásögur þær,
mxx benxsku Jóns biskups Arasonar,
sem tilfærðar eru í því riti, SVO seiil
terðir hans til Munkaþverár á fund
Einars ábóta o. s. frV. Jeg drap á
þetta atriði, til að sýna, hve athugull
visindamaður Dr. P. E. Ó. er i raun
og veru, þar sem hamx jafnframt
skýrir oss frá þessum fróðleik og
setur dánarár Einars ábóta 1487. Eins
og sjá nxá á varnar-grein Dr. P. E. Ó.
hefur hann reist sjer þann hurðarás
um öxl, að reyna að hrekja allar mín-
ar athuganir í grein minni, og því
ogjarnan viljað láta þetta atriði sitja
á hakanum, en þar eð hann hefur eigi
t,-eysts til að korna útúrsnúningum
hjer við, þá gerir hann mjer bara
upp orðin eins og sjá nxá á eftirfar-
andi klausu, senx jeg leyfi mjer að
taka upp eítir doktornum: „A þess-
x.m stað vílar hr. B. G. ekki við, að
lxerma það, að jeg segi, að Jón Ara-
son hafi, þegar hann var á 3., 2. eða
jafnvel á 1. árinu, rólað heiman frá
sjer og að Munka-Þverá, í því skyni
að fá góðgerðir hjá Einari ábóta“
o. s. frv. Svo bætir Dr. P. E. ó. við
i næstu málsgrein og segir: „En jeg
reyðist þó til að mótmæla þessu, þó
að mjer þyki það leiðinlegt. Jeg hef
senx sje ekki sagt eitt orð, senx hr.
B. G. vill láta mig hafa sagt í þess-
ari lofdýrðarrollur ixm Jón Arason.“
Mig undrar eigi, þótt Dr. P. É. Ó.
þyki þetta tiltæki sitt leiðinlegt, en
sð hann hafi verið neyddur til að
taka til þessa óyndisúrræðis, það þyk-
ir nxjer ótrúlegt. Tilefnið til þessara
andnxæla Dr. P. E. Ó. er sem sje það,
að jeg segi í grein minni, að hann sje
að fræða oss á sögusögnum þessuxxx.
og þótt Dr. P. E. Ó. hafi orð á því,
að hann sje einarður maður, býst jeg
ckki við, að hann beri á móti, að
sú hafi meining hans verið, með því
að tilgreina sögusagnir þessar í dok-
tors-ritgerðinni.
Þar sern jeg het gert mjer að reglu,
að vefengja eigi gamlar og góðar
heimildir, nema sterkar líkur eða ó-
yggjandi sönnur megi færa fyrir því,
að þau greini ranglega frá hinunx ein-
stöku atriðum, þá gat jeg þess enn-
fremur í grein minni, að umræddar
sögusagnir um bernsku Jóns Arason-
ai gætu verið sannar, því það væri
efasamt, hvort 1487 væri hið yjetta
dánarár Einars ábóta fsleifssonar.
Þarna hyggur vísl doktorinn, að hann
hafi fundið góðan höggstað á mjer,
og fái nú tækifæri til að vega að mjer
með góðri samvisku. Ber hann nú
fyrir sig Finn biskup/ síra Jón Hall-
dórsson, síra Janus Jónsson, sem hann
gefur til kynna, að telji dánarár þetta
1487, og hnýtir þvi svo aftan við, að
Dr. Jón Þorkelsson þjóðskjalavörður
telji það fortakslaust hið rjetta
dauða-ár Einars ábóta.
Jeg get auðvitað ekkert fullyrt um
það.hvort hinn ágæti fræðinxaður,Dr.
Jón Þorkelsson, hefur nokkru sinni
sagt þessi tilgreindu orð, enda skiftir
};að nxig engu. En jeg vil sanna Dr.
P. E. Ó. það til skemtunar og fróð-
leiks, að jeg hef eigi talað af nxjer
þá er jeg'sagði, að það orkaði tvi-
tnælum, hvort dánarár Einars ábóta
væri 1487.
Jeg þykist geta giskað á, hvað hin-
ir viðurkendu fræðimenn hafa fyrir
sjer í því, að setja dánarár Einars
óbóta 1487, og mun það vera sökum
þess, að annar ábóti er konxinn í stað
Einars fsleifssonar við Munkaþverár-
klaustur á því ári. Ólafur biskup
Röngvaldsson Jýsir því sem sje yfir
brjeflega, hinn 31. júlí 1488, að síra
Eiríkur Einarsson hafi komið til sín
vorið 1487, og sagst vera kosinn til
ábóta á Munkaþverá og beðist vígslu
tDiplp. Isl. VI. bl. bls. 633). Aðra '
ástæðu hef jeg enga fundið til þeirr-
ar fullyrðingar, að Einar ábóti hafi
dáið á þessu ári, og eins og sýnt skal
verða, er hún veigalítil.
Ef vjer athugum vel brjef og gern-'
inga í Fornbrjefasafni voru, þá get-
um vjer gengið úr skugga um það,
?ð Einars ábóta er þar síðast getið
í lifanda lífi í vitnisburði Stigs Ein-
arsonar, hinn 8. jan. 1487 (Dipl. Isl.
I). VI., bls. 588), en fyrst er hans get-
ið sem látins, í gerning frá 13. maí ^
1493. Krefur þá ábóti Munkaþverár
klausturs Stíg þennan Einarsson, um
peninga þá, sem hann hafi burtu haft
t'rá klaustrinu eftir Einar heitinn fs-
leifsson. Af þessu' má ráða, að ekki
er ólíklegt, að Einar ábóti sje þá ný-
lega látinn. Annars er önnur sterkari
sioð, sem fellur þar undir, sem nú
skal greina: Eins og áður er tekið
fram, er það ljeleg ástæða, til að full-
yrða, að Einar ábóti sje dáinn 1487,
þótt annar maður taki við klaustur-
stjórn af honum á því ári. Vil jeg
lcyfa mjer að tilgreina dsémi, til að
sýna, hve mikið má af því marka. Svo
cr alment talið, að síra Finnbogi Ein-
arsson hafi verið kosinn til ábóta að
Munkaþverá, til styrktar við Einar
abóta Benediktsson föður sinn* 1517.
í Skarðárannál og Gottskálksannál
er það reyndar sagt, að Einar ábóti
Benediktsson hafi andast á því sama
ari, en það er nxeð öllu rangt. Því
sanna má, að hann var á lífi hinn 29.
apríl 1521; sanxþykkir hann þá meðal
annara kennimanna Jón Arason sem
ráðsmann og unxboðsmann Hóla-
lcirkju, (sjá Dipl. Isl. VIII. bindi,
bls. 785).
Sje nú svo, sem nxjer þykir næsta
sennilegt, að Einar ábóti ísleifsson
bafi lifað lengur en til 1487, þá er
ekki ólíklegt, að hann hafi þarfnast
aðstoðar í enibættisrekstrinum, þvi
hann lilýtur að hafa þá verið orðinn
maður rnjög garnall, þar sem hans er
getið senx prestsvígs 1434 (Dipl. Is!.
IV., bls„ 541). Jeg get heldur ekki
fundið neitt, senx nxæli á móti þvi, að
sjera Eirikur Einarsson hafi verið
kosinn ábóti til styrktar Einari eða
kannske i hans stað, að honunx lif-
andi. Af hinum margnefndu sögu-
sögnum, að Einar ábóti hafi beðið
hina munkana á klaustrinu að gefa
Jóni Arasyni sinn bitann hver, er
hann sníkti þar á staðnum, sem Dr.
F. E. Ó. þykir reyndar óliklegt —
af hvaða ástæðum, veit jeg ekki —
mætti rnarka, að Éinar ábóti hafi
haft þar þá fremur litil völd á hendi
Annars er ekki hægt að ákveða
* Alt til þessa hafa fræðimenn vor-
H' talið Finnboga son Einars ábóta
ísleifssonai', en það hygg jeg rangt
(sjá Dipl. Isl. b. VII. bl. 253),
B. G.
Tilkyxmmg.
Herra verslunarstjóri Þórarinn Biörn Stefánsson veitir umboðs- og
heildverslun firma míns forstöðu í fjarveru minni og hefur prókúruumboð
fyrir það.
Reykjavík 28. febr. 1920
O. Friðgeirsson & Skúlason.
O. Friðgeirsson.
með neinni vissu dánarár Einars á-
bóta, en jeg birti þessar athuganir
mínar viðvíkjandi þessu spursmáli
til þess að rökstyðja orð mín, og sýna
jafnframt að vel má vera, að Jón.
Arason hafi notið tilsagnar undir
handleiðslu Einars ábóta ísleifsson-
ar, sem var talinn ágætur fræðimað-
ur. En ef vjer göngum út frá því
sem gefnu, að fæðingarár Jóns Ara-
sonar sje 1484 og dánarár Einars á-
bóta 1487 eins og Dr. P. E. Ó., þá
neyðumst vjer til að kasta því frá
oss sem ósönnu, að svo hafi verið.
(Frh.)
Barði Guðmundsson.
Frjettir.
Tíðin hefur verið óstöðug undan-
farið —• lítil frost og hlákusuddi á
víxl.
Síminn er nú aftur kominn í lag.
Germanía heitir fjelag sem nýstofn-
að er hjer i bænum, til þess að „efla
og viðhalda samúð á milli Þjóðverja
og íslendinga og vill fjelagið leitast
við að ná þessu takmarki sínu með
því, að stuðla að því, að viðskifti
Þjóðverja og íslendinga í menningar-
iegu tilliti verði sem víðtækust. Ska\
það þvi kosta kapps unx að auka
þekkingu íslendinga á lifnaðarhátt-
um, þjóðfjelagsskipun, andlegri og
verklegri menningu Þjóðverja, segir
í lögum þess. Hafa margir oi'ðið ti!
að styðja þetta fjelag, einkurn meðal
mentanianna, bæði eldri og yngri. En
eins og kunnugt er, höfðu ýmsir
þ.ýskumælandi mentamenn fyrir
nokkrum árunx stofnað með sjer svip-
að fjelag, til að útbreiða þekkingu
k íslandi og íslenskri menningu, og
starfað ötullega. Gætu þessi fjelög
.sjálfsagt orðið hvort öðru að liði,
nxeð því að starfa að einhverju leyti
í samvinnu, þar sem því verður við
komið. Germanía mun ætla að byrja
á því, að konxa hjer upp álitlegu
þýsku bókasafni.
Sigfús Blöndal bókavörður i Khöfn
liefur nýlega ritað langa grein í „Det
r.ye Nord“, um Jón Arason, í sam-
bandi við bók dr. Páls E. Ólasonar.
Bjöm M. Olsen. Eins og áður hefur
verið sagt frá, var ákveðið að leita
samskota til að láta gera olíumynd
af B. M. O., og gefa háskólanum í
minningu hans. Þeim samskotum er
nú lokið, og hafa komið inn rúmar
1800 kr.
Nýja kirkju katólska hefur verið
ákveðið að reisa í Landakoti innan
skams. Á það, að sögn, að verða veg-
leg steinkirkja, en tinxburkirkjan
verður þá rifin.
Guðm. Kaniban hefur í byrjun
þessa mánaðar fengið sýnt í fyrsta
sinni á Dagmarleikhúsinu hið nýja
rit sitt: „Vi mordere“. Segja skeyti,
að því hafi verið mjög vel tekið.
Bátur fórst, úr Vestmannaeyjum,
2 þ. m., og með honunx 4 nxenn.
Flafði honum hvolft skyndilega skamt
fyrir sunnan Bjarnarey, án þess nxenn
viti unx orsökina. Báturinn hjet „Cer-
es“, en mennirnir sem á honutxx voru:
Magnús og Halldór Hjörleifssyixir,
Guðjón Sveinbjörnsson og Grímur
Grímsson úr Mýrdal.
Nýtt kaupfjelag er stofnað hjer i
bænum, með um 300 fjelögum, og
er Hjeðinn Valdimarsson skrifstofu-
stjóri formaður þess.
íslenska listasýningu ætlar dansk-
íslenska fjelagfið að opna í Kaup-
nxannahöfn nú í dag. —- Verða
seixd hjeðaix ýnxs verk þeirra Ásgríms
Jónssonar, Þór. B. Þorlákssonar og
Ríkarðs Jónssonar, en auk þess verð-
ur sýnt ýmisl. eftlr þá landa, sem x
Khöfn eru, s. s. Einar Jónsson, Níxxix
Sæmundsson, Guðm. Thorsteinsson,
Kristínu Jónsdóttur og kanske fleiri.
Staka. Páll J. Árdal skáld kvað
þessa vístt í sumar, sem leið:
Meðaix ljómar lífsins vor,
ljett er strið að heyja.
En þegar elli þyngir spor,
þá er best að deyja.
Verslunarstaðinn Keflavík, með
húsum, lóðum og öllum mamxvirkj-
um, hefur H. P. Duus-verslun selt
Matth. Þórðarsyni, áður útgerðarm.
í Sandgerði og seinna erindreka
Fiskifjelagsins erlendis.
Öll eigin var seld á 350.000 kr.,
borgað út í hönd. Matth. Þórðarson
tók við eigninni 1. mars s. 1., og hugs-
ar hann sjer að reka þar verslun eins
og áður hefur verið gert, og ennfrem-
ur útgerð.
Hann hefur þegar látið fram fara
mælingu og teikningar af höfninni
og umhverfi, til fyrirhugaðra hafn-
arbóta, og ætlar hann að semja við
Monberg eða annað hafnarvirkjafje-
lag, viðvíkjandi byggingu á höfn fyr-
ir mótorbáta og botnvörpuskip, og
hefur hann þegar von um lán til þess-
ara framkvæmda.
Verslunarhúsið H. P. Duus hefur
átt eignina síðan 1848, og haft þar
verslun síðan. Seinna bygðu stór-
kaupmennirnir Knutzon og Fischer
þar stórt verslunarhús, og bryggjur
sem H. P. Duus keypti síðar, er þeir
fluttu aðalverslun sína til Reykjavík-
ur, og eru þar nú 16 hús stór, fyrir
utan frystihús og lýsisbræðslur, senx
með eru í kaupunum. Verðið er auð-
vitað hátt, en með framsýni og dugn-
aði getur eignin orðið margfalt meira
virði.
Verðlaun úr styrktai'sjóði Krist-
jáns konungs niunda, hafa nýlega
fengið fyrir framkvæmdir og dugn-
aö í búnaði, Friðrik Magnússon á
Staðarfelli í Dölum og Magnús Sig-
urðsson í Hvamnxi undir Eyjafjöll-
um.
Sam. Eyde, hinn nafnkunni stofn-
andi og forstöðumaður Rjúkanverk-
snxiðjunnar í Noregi, er nú orðinn
sendiherra Norðmanna í Varsjá, höf-
uðborg Póllands.
Dr. Poestion. Svo sem sagt er frá
nýlega í Lögr., var síðastl. haust
safnað hjer með samskotunx rúml.
2000 kr. til heiðursgjafar handa dr.
Poestion. Eins og menn vita, er neyð-
in í Víxxarborg afskaplega mikil, og
má nærri geta, að dr. Poestion baðar
ekki í rósum fremur en aðrir. Hefur
gjöf þessi sennilega ekki verið hon-
um vanþörf. En þetta er ekkj nóg.
Nu verður hann embættislaus franx-
vegis, og líklegt, að lítil verði eftir-
launin. Mjer finst að íslendingar séttu
að sjá sóma sinn og gagn með því að
bjóða honum upp til íslands, til dval-
ar það sem -eftir væri æfinnar, eða
svo lengi sem hann vildi. Mætti þá
ætla, að þeir ljetu líka fara sænxilega
um hann. Ætti þetta vitanlega að
vera á kostnað rikisins, og ekki get
jeg ímyndað nijer, að nokkur neiti
þvi, að Poestion sje þess maklegur af
íslendingum. Með þessu er ekki ver-
ið að stinga upp á neinni gjöf, dr.
Poestioix hefur meira en unnið fyrir
þessu. Y. J.
Slysið hjá Sandi á Snæfellsnesi.
Þess var getið í Lögr. 28. jan. síðastb,
af úti hefði o’ðið þá fyrir stuttu,
vestur á Snæfellsnesi Jóhannes
Helg-ason íxxyndskeri. Bróðir hans,
Árni Helgason í Gislabæ þar vestra,
hefur nú sent Lögr. brjef frá sjera
Guðm. Einarssyni í Ólafsvík, sem
flutti honum fyrstu fregnir unx slys-
ið og lýsingu á því. Brjefið er skrif-
að 22. jan. og fer Ixjer á eftir:
Kæi'i vinur! — Jóhannes Sandholm
mágur yðar, bað mig að skrifa yður
til þess að láta yður vita um hið dap-
urlega slys sem varð í nótt, að Jó-
hannes bróðir yðar varð úti í Piæsta-
brauni. Þeir viltust í hrauninu á leið-
inxxi að Saixdi, og Jóhannes sálugi var
orðinn uppgefinn, þá grófu þeir sig
í snjó og sátu þar uxxx hálf tíma, lögðu
svo aftur af stað, ætluðu sjer að ná