Lögrétta - 26.05.1920, Blaðsíða 4

4
LÖGRJETTA
á þessa litlu vöru, og sjá allir, hve
sú vara hlýtur aS vera orSin dýr.
sem búiS er að kosta svona miklu
rtpp á. En þessi vara var svo lítil,
aS ekki nam nema nokkrum pund-
um, — mest líklega á heimili um ioo
pd., — og má nærri geta, hva'S þaS
mundi hafa dugaS, en þá kom óvænt
hjálp. Á sumardaginn fyrsta kom
„Sterling“ meS nokkuS af mat, aS
eins fyrir fólkiS, en ekkert er hægt
aS taka af honum fyrir skepnur, og
þó hefSi sannarlega ekki veitt af því,
}>ví hjer er yfirvofandi heyleysi, og
cr sorglegt, skyldi nú alt stritiS og
baráttari í vetur viS harSindi og ís
verSa áS fella blessaSar skepnurnar,
sem víSast eru hjer eins og nú stend-
ur, í besta standi, sökum þess, aS
tkki hefur hjer komiS fóSurbætir, eins
og í aSrar sýslur.
ViS stöndum svo illa aS vígi hjer,
ckkert símasamband nema í Hólma-
vik, og tekur þaS margra daga ferS,
og þarf aS fara yfir lítt færan fjall-
veg til aS komast þangaS, og fást
menn ekki til aS fara þessar ferSir
nema fyrir ærna borgun, fleiri tugi
króna, og má nærri geta, aS menn
síma ekki nema ýtrasta nauSsyn
krefji. Þessar ferSir taka vanalega
fleiri daga, því oft eru símaslit og
fleira, sem tefur. Hjer átti aS koma
loftskeytastöS jafnvel í fyrra, en
ekkert varS úr því, og ekkert útlit
enn fyrir, aS hún komi á þessu ári.
í egar verst lætui* getur þaS skift
fleiri vikum, aS viS heyrum ekkert
frá umheiminum, og í vetur, þó póst-
ur hafi komiS, fáum viS ekki einu
sinni blöS, en þó þau komi eru þau
oft orSin margra vikna gömul þegar
viS loksins fáum þau, og má riíerri
geta, hvaS maSur verSur aftur úr
öl!u meS þessu ástandi. ÞaS er ömur-
legt aS vera svona settur, ekki síst
fvrir fólk, sem jeg veit aS hefSi fulla
löngun til aS geta fylgst meS í lands-
málum, og því, sem kemur fyrir ann-
arstaSar. — Hjer er yfir höfuS dug-
legt fólk, en sumt er sem dregur úr
síarfsþrekinu. T. d. er hjer o'ftast á
sumrin ágætis afli, en þá er oft aS
vantar bæSi salt og beitu, og er aug-
Ijóst, aS, hjer þyrfti aS koma upp ís-
hús. Jeg efast ekki um aS þetta hjer-
; S hafi þaS til aS bera, aS hjer mætti
heita falin gullkista í sjávararSinum
væri hægt aS nota hann. — Oft hef-
ur mig undraS, þegar jeg sje gufu-
skipin fara hjer nokkra faSma frá,
aS þeim skuli ekki ætlaS aS koma viS
arinaS hvort á ReykjarfirSi eSa NorS-
urfirSi, því þá er ólíklegt, aS ekki
væri hægt aS fá þaS allra nauSsyn-
legasta meS þeim, t. d. mat og salt;
í ftur á móti gera þau sjer stórkrók
til þess aS koma viS á Hólmavík,
enda skortir hjeraSsbúa þar aldrei
þaS sem þeir helst þurfa aS fá. Get-
ur stjórnin ekki lagaS þetta?, og í
þaS minsta ætti henni aS vera þaS
áhugamál; hún má ekki gleyma okk-
ur hjer, þó viS sjeum riorSur á Strönd-
um, því einmitt vegna harSinda og
írs á þessum stöSvum, þyrfti stjórnin
sjerstaklega aS hlynna aS. Hjer er
margur hraustur drengur, ög skaSi aS
kremja úr slikum mönnum lífiS meS
þvi aS enginn siunir um aS hlúa aS
því, sem þeim og landinu yrSi aS ó-
metanlegu gagni, ef þeir hefSu þaS
sem þeir helst þarfnast, góSar sam-
göngur og síma, svo hægt væri fyr-
iihafnarlítiS aS fá þaS sem menn
helst þyrftu aS fá.
Hið íslenska náttúrufræðisfjelag
hjelt aSalfund sinn hinn 8. dag maí-
mánaSar. Sökum samkomubannsins
hafSi fundinum veriS frestaS, en hann
átti aS heyjast í febrúarmánuSi. Fund-
urinn var fremur illa sóttur, og átti
hann þó aS ráSa til lykta ýmsum
áríSandi málum, t. d. hækkun árstil-
laga og æfitillaga. Fundurinn var
naldinn í Lestrarsalnum í Safnahús-
inu. Magnús Helgason, skólastjóri,
stýrSi fundinum en Þorkell Þorkels-
son var fundarskrifari. FormaSur fje-
lagsins, Bjarni Sæmundsson, yfir-
kennari, skýrSi frá störfum fjelags-
ins á síSasta ári. MeSal annara merki-
legra dýra gat hann um svörtu rott-
una. HafSi hann veitt hana í kjall-
aranum heima hjá sjer. En svarta
rottan hefur ekki fundist fyr hjer á
landi, svo kunnugt sje, en svo var
hún vel aS sjer, er hana bar- hjer
lyrst aS landi, aS hún heimsótti eina
dýrafræðinginn sem íslenska ríkiS á
til. Þegar formaSur hafSi lokið máli.
sinu, skýrSi gjaldkerinn frá efnahag
fjelagsins og lagSi fram reikning fyr-
ir áriS 1919. Var hann endurskoSaSur
af endurskoSunarmönnum og sam-
þyktur af fundinum. AS því loknu
var fráfarandi stjórn endurkosin, en
í henni eru þeir: Andrjes Fjeldsted
augnalæknir, GuSmundur Magnússon
prófessor, Bjarni Sæmundsson yfir-
kennari, Helgi Pjeturss Dr. phil og
Helgi Jónsson Dr. phil. EndurskoS-
unarmenn þeir Morten Hansen skóla-
stjóri og Jóhannes Sigfússon adjunkt
voru og endurkosnir. Þá var tekiS aS
ræSa um hækkun tillaganna. HafSi
stjórnin lagt til, aS árstillagiS væri
5 kr. og æfitillagiS 50 kr. Þorkell
Þorkelsson lagSi til, aS æfitillagiS
væri 40 kr. Fundurinn samþykti til-
lögu stjórnarinnar meS breytingu
Þorkels. Er því nú samþykt sú breyt-
ing á lögunum, aS æfitillag sje 40 kr.
en árstillag 5 kr.
Eftir fundarlok sýndi formaSur
íundarmönnum safniS, einkum þaS
sem viS hafSi bætst á síSasta ári.
í Færeyjum er nú skipaSur nýr
amtmaSur, í staS Staklsmiths þess,
sem kom í staS Rytters, sem nú er
dómsmálaráSherra Dana, en Zahle
veik frá. St. ljetst í inflúensunni í
vetur, meSan hann var á ferS í Kaup-
mannahöfn. Nýi amtmaSurinn heitir
Olrik, og er kandidat bæSi í lögfræSi
og guSfræði.
Ný frímerki er nú veriS aS gefa út
meS mynd Kristjáns X, og á aS hætta
aS nota eldri frímerkin, þegar þessi
eru öll fullgerS. íslensk frímerki voru
fyrst gerS 1873, °S hafa síSan veriS
gerSar á þeim fimm eSa sex breyt-
mgar.
Rödd frá leikmanni.
Jólin eru liSin hjá, jólin áriS I919
eftir Krists hingaSburS, aS því er
telst aS vera. Þau komu meS blessuS
liósin, ylinn og birtuna og allar ljúfu
og unaSslegu bernsku-endurmenning-
arnar frá æskuárunum.' Engin stund
á öllu árinu er eins vel til þess fallin
aS „lita í anda liSna tíS“, og rifja
upp fyrir sjer sælustundirnar heima,
þegar viS vorum börn, glöS og á-
hyggjulaus í foreldrahúsunum og
liekum okkur viS móSurknjen og
l.orfSum svo sæl og hrifin á kerta-
ljósin og allan jólafögnuSinn. Sett-
u.nist • síSan niSur aS boSi mömmu
Otilt Og siSprúö og hlustuSum hug-
i'angin á jólasálmana, jólaguSspjalliS
og jólalesturinn sem pabbi eða ein-
hver á bænum las. HátíSa- og helgi-
blær hvíldi yfir öllum og öllu, öllum
átti aS líSa svo vel, mönnum og skepn-
um, ljósin tendruS alstaSar í bænum,
svo hvergi bar skugga á.
Og meSvitundin um heilagleika
liinnar miklu jólanætur ljómaSi á
hverju andliti. Þá voru jólin sann-
kölluS jól flestum eSa öllum, aS
rninsta kosti þar sem jeg þekti til.
Jeg veit, aS jeg þarf ekki aS segja
þessa sögu lengri, allir miSaldra menn
og þaSari af eldri, munu kannast viS,
aS jeg fer meS rjett mál. Þeir munu
einnig, margir hverjir, finna sárt til
þess, eins og jeg, aS víSa, alt of víSa
á landi voru, erp jólin nú ekki orSin
nema svipur hjá sjón hjá því sem
aSur var. AS helgiblærinn af þeim
cr aS hverfa, og þau smámsaman aS
\ erSa meira og meira veraldleg hátíS,
n:eS miklum undirbúningi í mat,
drykk, klæðaburSi og skemtunum,
þar sem mögulegt er því viS aS korna.
AS sama skapi virSist meSvitundin
um heilagleika hátíSarinnar hafa
mjög sljófgast og dofnaS hjá þjóS-
inni nú á seinustu árum. Þetta segi
jeg ekki af neinu trúarofstæki, heldur
Mátt áfram af þvi, aS mjer kemur
þetta svona fyrir sjónir, aS mjer finst,
og jeg er hræddur um, aS því fari
h.eldur fækkandi sem þjóSinni er
h e i 1 a g t, hvort sem þaS nú heldur
eru hátíSir, hvildardagar, manndygS-
ir eSa annaS. En þegar út á þá braut
cr stefnt hjá heilli þjóS, eSa einstak-
lingum, aS hún fer aS hætta því aS
hafa „tielgifarir í huga“, og aS þeim
stundum fari fækkandi, sem hún ver
td þess aS lyfta sál sinni upp á viS
til ljóssins og uppsprettu lifsins, þá
álit jeg, og er sannfærSur um, aS
stefnt er þvert úr leiS, og út í ófær-
ur eSa ógöngur. En því miSur mun
því nú einmitt vera svo variS me!T
þjóS vorri nú um tíma, aS minsta
kosti. ÞaS munu nú ef til vill verSa
skiftar skoSanir um, af hverju þessi
hnignun trúarlífsins meS þjóS vorri
muni stafa, og sumir munu tilnefna
vaxandi efnishyggju, sem stafi af
breyttri afstöSu þjóSarinnar til ým*
issa möguléika í lífsbaráttunni, aSrir
munu tilnefna ringulreiS þá, er nú
virSist vera á sviSi guSfræSinnar, þar
sem breyttar skoðanir á ýmsum erfi-
kenningum kirkjunnar rySja sjer svo
mjög til rúms, sem öllum er kunnugt.
Sumir munu máske tilnefna eitthvaS
cnn annaS. Jeg ætla nú samt ekki aS
fara neitt út í þá sálma í þessu grein-
arkorni, aS rannsaka þaS, allar þessar
ástæSur hafa sennilega nokkuS til
síns máls. En aS hinu vildi jeg spyria:
IivaS og hve mikiS er gert af hálfu
þeirrar stofnunar, sem hefur tekiS aS
sjer aS boSa mönnum eilífSarmálin,
cd þess aS upplýsa menn og fræSa
’ þeim efnum, og greiSa götu trúar
og guSstrausts inn í hjörtu manna?
Og eru aSferðir þær, er hún notar
i i 1 þess, hinar hagfeldustu, sem verSa
má? ÞaS sje nú fjarri mjer aS áfell-
ast kirkjuna og starfsmenri hennar
rvo mjög fyrir þaS, sem aflaga fer
og betur mætti fara, þvi um þaS er
jeg sannfærSur, aS ómetanlegt verk
og dýrSlegt hafa margir prestar henn-
ar unniS og vinna enn í kyrþey þessu
landi og þessari þjóS til ævarandi
blessunar. En til svars viS spurning-
fm þeim, er jeg setti fram hjer aS
íraman, vildi jeg mega segja þetta:
Húslestrar og heimilisandagt er aS
leggjast niSur meS þjóS vorri, og á
því á kirkjan sök aS sinum parti, aS
bvi leyti sem hún hirSir ekki um aS
nota þá leiS, sem er jafn-sjálfsögS
og margreynd og sú, aS hvetja menn
ti.l aS viShafa helgi-athafnir á heim-
ilum sínum.
Nú þykist jeg vifa, aS mjer kunni
aS verSa svaraS því, aS þaS sje svo
fiarri því aS kirkjan amist viS hús-
lestrum og helgistundum í heimahús-
um, aS hún miklu fremur vilja hvetja
tnenn til þess aS viShafa þá sem oft-
cst. En þá verS jeg aftur á móti aS
svara því, aS þaS gerir hún e k k i
svo aS nokkru haldi komi, fyr en hún
(ekur upp þá aSférS jafnframt prje-
c’ikunar-aSferSinni, aS gefa út bækur,
scm vel sjeu fallnar til húslestra í
heimahúsum. Því þaS er kunnara cn
frá þurfi aS segja, aS viS íslendingat
eigum nú engar húslestrarbækur
sem fylgja kröfum tímans. Allar eru
þær orSnir úreltar og fullnægja ekki
írúarþörf marina nú. Jeg vil aS eins
nefna bók dr. Pjeturs, sr. Helga Hálf-
dánarsonar, sr. Jóns Bjatnasonar, aS
jcg nú ekki nefni Vidalíns-postillu.
Aílar eru þessar bækur nú orSnar
tneira og minna á eftir tinianum, en
etu þó aS heita má einu bækurnar
sem til eru, enda nú allar þaullesnar
og uppunnar fyrir lörigu, og menn
orðnir leiSir á þeim.
Jeg vona nú, aS allir skilji, aS þetta
cr ekki sagt til þess aS sverta ágætis-
menn þá, er þessar bækur hafa sam-
ið, nje ágæt verk þeirra; þessar bæk-
ur hafa sannarlega haft sina þýSirigu
'og unniS sitt þarfa verk, en þaS lög-
mál sem hjer er um aS ræSa, er þetta,
að sífeld endurtekning þeirra öll þessi
ár síSan þær urSu til, er nú orSiri alt
of löng og þreytandi, ennfremur er
framsetning og öll útlistun efnisins
orSiri úrelt og dugir ekki lengur, eins
og allir hljóta aS finna, sem lesa bæk-
urnar. Þetta hygg jeg vera staSreynd-
ir, sem ekki verður móti mælt.
Nú kemur árlega út mikiS af bók-
um ýmislegs efnis, bæbi nauösynleg-
;r og ónauSsynlegar, en engiri ein-
asta bók kemur frá kirkjunnar hálfu
handa lýS þessa lands, um eilífSarmál
og eilífSarvonir hans, handa mönnum
aS nota við helgistundir i heimahús-
um á helgum dögum og virkum. —
Nú vil jeg spyrja : Er þetta ekki hróp-
ieg vanræksla? Mun ekki trúarlifinu
hætta búin hjá þjóSinni, ef helgi-
ítundirnar f heimahúsum leggjast
niður meS ölju ? Og er hægt meS
sanngirni aS ætlast til þess af okkur
leikmönnunum, aS viS getum lesiS
sómu bækurnar upp aftur og aftur
ár eftir ár? Mundu menn endast lengi
til þess, aS hlusta stöSugt á söniu,
ræSurnar hjá prestinum? Jeg hygg
ekki. Vill nú ekki klerka- og kenni-
mannastjett þessa lands athuga þetta?
Okkur vantar bækur til sunnudaga-
og hátíSa-lestra, ennfremur stuttar,
íræSandi og göfgandi hugvekjur til
lcstra hvern dag í árinu, því viS get-
um ekki alt af sótt kirkju, og jafnvel
þótt viS gætum þaS, megum viS samt
ekki missa af blessun helgistundanna
á -heimilunum. En alt þarf þetta aS
vera ritaS meS þörf nútimans fyrir
augum, talaS á hans.máli, og viS hans
hæfi. Og áreiSanlega mun trúarlífiS í
iandinu lifna, eilífSarvissan og eilífS-
arvonirnar glæSast hjá okkur alþýS-
unni, ef viS ættum kost á góSum bók-
um til notkunar viS helgiathafnir 5
heimahúsum.
Aðalfundur
Ljósmæðrafjelags íslands verður haldinn í Reykjavík 29. júní þ. á.
UmræSuefni: StaSfesting fjelagslaganna o. fl.
Rvík, 25. maí 1920.
Stjórnin.
Skrifstofa okkar
í Kaupmannahöfn, er flutt í Lille-Strandstræde 20 (ekki Lille Strandgade
20, eins og síSast var auglýst).
O. Fridgeirsson & Skúlason.
Litum í þessu efni til nágranna-
þjóSanna.
í Noregi og SvíþjóS, þar sem jeg
þekki dálítiS til, er árlega gefinn út
handa þjóSinni sægur af bókum til
notkunar i þessu augnamiSi. Þar geta
menn árlega skift um bækur, og þann
veg stöSugt fengiS ný og ný umhugs-
unarefni framsett á margvíslegan
hátt, svo hver getur fengiS þaS, er
viS á hans hugsunarhátt. Enda munu
húslestrar ólikt almennari þar en hjer,
og þakka jeg þaS mestmegnis hinum
góða bókakosti, er þessar þjóSir eiga
í þessum efnum.
Nú ræða menn og rita ttm líkleg-
ustu ráSin, til viSreisnar trúarlífinu
hjer á landi, og er þaS aS vonum.
Ýmislegt hefur korniS fram frá ýms-
um hliSum. Jeg drep aS eins á þá
uppástungu, aS islenska kirkjan gangi
í nánara samband viS systurkirkjurn-
ar á NorSurlöndum og fái þaSan holla
aridlega lífsstrauma. Þetta má vel
vera gott og heillavænlegt ráS, 'og
íiarri sj.e mjer, að amast viS því.
En jeg fæ nú samt ekki sjeS, aS þaS
sje þaS er næst liggi, og fyrst beri
aS reyna. Nei, áreiSanlega á fyrsta
sooriS á viSreisnarbrautinni aS vera
þetta, aS gefa þjóSinni bækur, skrif-
aoar í frjálslyndum, víSsýnum, sann-
kristilegum anda, bækur til notkunar
v:;S >helgiathafnir í heimahúsum. Þá
rnunu spretta græn grös og blóm í
akri kirkjunnar og kristninnar á laridi
voru, þar sem nú er gróSurleysi og
auSn í andlegum skilningi. Því alþýS-
an íslenska er lestrarfús, ef húri- fær
þaS, sem er viS hennar hæfi, og hún
iinnur aS hún græSir eitthvaS á. Og
ejjimitt á þeirri ástæöu byggi jeg
jæssa framangreindu skoSun míria.
Og þess er jeg fullviss, aS margir af
prestum okkar eiga þaS í fórum sín-
um, sem aS gagni mætti koma í þess-
um efnum, og eru prýSisvel færir urn
aS skrifa um þau efni er hjer um
ræSir, svo þaS gæti orSiS til vakn-
tngar og endurnæringar hiriu kulnaSa
trúarlífi okkar. Mundi þaS flytja hina
mestu blessun og andlega hressingu
inn á mörg heimili, sem nú sitja í
kulda og myrkri í andlegum efnum.
í fyrravetur átti jeg tal viS gaml-
an mann, um áttrætt, sem átti heima
langt frá kirkju inn til dala. TaliS
barst aS hinum andlegu málum
j'jóSar vorrar. Hann spurSi mig’
hvort jeg vissi ekki til þess, aS kirkj-
an gæfi út nýjar húslestrabækur.
ríann kvaSst nú fyrir löngu vera bú-
inn .aS marglesa allar þær bsekur, er
til væru í þeim efnum, og þráSi nú
rriiög að fá nýjar, enda væri sjer nú
ekki lengur orSiS mögulegt aS fá
unga fólkiS til aS hlusta á þennan
s'felda eridurlestur. KvaSst hann ekki
álíta þá tregSu stafa af vantrú eSa
fráhvarfi, heldur aS eins þvi, aS bæk-
i;rnar væru nú orSnar úreltar og full-
notaSar, enda nú fyrir löngu flestar
orðnar ófáanlegar á bókamarkaSin-
um. BaS hanri mig mjög að skilnaSi
aS vekja máls á þessu nauSsynjamáh
brjeflega eSa í blöSunum, viS þá sem
næstir stæSu jtessu málefni, t. d. herra
biskupinn. Vil jeg því hjer með senda
þetta áhugamál okkar leikmanna til
hr. biskupsins og kennimannastjett-
orinnar yfir höfuS, meS innilegri á-
skorun um aS sinna því hiS bráSasta,
og hlutast til um aS út komi bækur
handa okkur í ofangreindum tilgangi.
Treysti jeg þeim til hins besta í þessu,
og trúi-ekki fyr en jeg reyni, aS kirkj-
an nú ekki þekki sinn vitjunartíma,
því nú er áreiSanlega tækifæri fyrir
hana að vitja okkar leikmannanna,
út um allar bygSir þessa lands. Ein-
mitt nú, þegar svo margar raddir láta
ril sína heyra, má rödd kristindóms-
ins ekki þagna á heimilunum.
RitaS í jólaleyfinu 1919.'
Kennari.
Aths.: SíSan þessi grein var rit-
nS, hefur komiS út safn af prjedik
Þakkar avar p.
Innilegar Jiakkir og hugheilar
ftamtíSaróskir votta jeg öllum þeim
mörgu, sem mjer hafa sýnt hluttekn-
ingu viS hiS sviplega fráfall manns-
ins míns sáluga, og biS guS aS launa
þeim örlæti þeirra og velvilja.
Hólmavík, 7. maí 1920.
Steinvör Sigurðardóttir.
Dygtig Bogsætter
sögfes.
S. I. MDIIers Boijlrvkkeri.
Hestemöllestr. 5. Köbenhavn.
unum til húslestra eftir sr. Ásmund
GuSmundsson, skólastjóra á EiSum;
jeg hef ekki enri þá sjeS bókina, en
jeg hef heyrt, aS hún sje góS, og þyk-
ist vita, aS hún muni falla okkur nú-
tímamönnum vel í geS. Er þetta góS
og gleSileg byrjun, en betur má, ef
duga skal, j>ví hún nær víst aS eins
yíir hálft kirkjuáriS. MikiS varitar
því enn til aS fullnægja þörfinni.
Minningarorð.
ÞaS hefur dregist, aS minriast kon-
unnar Salvarar Snorradóttur frá Arn-
arhóli í Vestur-Landeyjum, sem and-
aSist 4. mars 1917. Hún var fædd í
SkipagerSi 25. eSa 27. sept. 1840. For-
eldrar hennar voru Snorri Grímsson
(f. 1808) og Anna SigurSardóttir( f.
1806), hjón í SkipagerSi í Landeyj-
um, og bjuggu þar frá 1833 til 1878.
Þar ólst Salvör upp- og var hjá for-
cldrum sínum, jiar til hún var 24 ára.
Þá, 1864, fór hún aS Heylæk í Fljóts-
hlíS og byrjaSi þar búskap meS ung-
um manni, Tómasi Jónssyni skipa-
smiS. Hann var fæddur í Skála undir
Eyjafjöllum 1835 og ólst upp þar og
í Tjarnarkoti í Austur-Landeyjum.
eitt ár var hann húsmaSur á Arnar-
hóli áSur en hann fór aS búa meS
Salvöru á Heylæk, og þegar jiau
höfSu búiS þar eitt ár, fluttust þari
aftur aS Arnarhóli 0g þar giftust þau
5. okt. 1866. Bjuggu þar síSan í 14
ár, og voru vel efnum búin og eign-
uSust 10 börn. Tómas var hagur maS-
ur og lagSi alt smíSi á gjörva hönd,
vel greindur maSur, glaSlyndúr og
i icttsýnn í öllum viSskiftum. Hann
var um eitt skeiS sýslunefndarmaSur.
’l ómas andaSist 28. tnaí 1879. Þrem-
ur árum síSar giftist Salvör í annaS
siun. SíSari maSur hennar var Einar
Þorstcinsson frá Akurey, f. 26. nóv,
1852. EignuSust þau eina dóttur. 5
lörn Salvara eru dáin, en á lífi eru
4 synir og 2 dætur, öll gift. Búa 2
í Vestmannaeyjufn, 3 í Landeyjum
og 1 í FljótshlíS. Einar og Salvör
biuggu saman 27 ár, og þótti mörg-
um gott aS koma aS Arnarhóli á þeini
árum, því Einar var gestrisinn og
góSur heim aS sækja, og hjálpsöm
voru þau hjónin viS alla, sem til
j.eirra leítuSu. 1908 hættu jiau aS
búa á Arriarhóli, en voru í húsmensku
hjá Jóhanni Tómassyni til 1915. Þá
fóru þau aS SkipagerSi, til tengda-
sonar síns og dóttur sinnar, 0g þar
andaSist Salvör, eins og fyr segir,
76 ára gömul. VerSur-henriar lengi
að góðu minst af öllum þeim, sem
hana þektu best. P. A.
FjelagsprentsmiSjan.