Lögrétta - 12.05.1923, Blaðsíða 2

2
f O O H .1 fi' T T A

sjónum og tefja þjer för, þá
gleymdu því. En mundu vel að
nota augnablikið, sem núna er að
líða, þjer og öðrum í hag. Þetta,
’.úna, er það eina, sem þú átt ráð
a Á augnablikinu niina getur þú
sáð til framtíðargæfu þinnar eða
cfarsældar, hvort sem þjer þókn-
ust. Ef þú hugsar mikið um bresti
sjálfs þín eða annara, þá dregur
þú að þjer óheillahugsanir og
skapar sjálfum þjer óheillafram-
tíð. Það eru hugsanir þínar, sem
skapa þjer sælu eða vansælu.
Fyltu hús þitt með hlýjum,
geislandi lífskrafti frá sjálfum
þjer — endurnærandi, hressandi,
uppbyggjandi hugsunum. Berðu
umfaðmandi hugsanir til allra. Ef
að eitthvað 'stendur í dyrunum
hjá þjer, sem bandar á móti hlýju
og hollu aðstreymi, þá rektu það
itt og gleýmdu því. Vertu ekki
altaf að grafa í gömlum haugum.
Iforfðu á móti hækkandi morgun-
sd og hiustaðu á boðbera lífsins;
Mustaðu á raddir þeirra og aorfðu
3, hvað miklu þeir hafa að miðla
cg hvað beir eru umfaðmandi.
h'ýir, hlýir straumar berast upp
að ströndum vorum og hjálpa
sólinni til að hita upp landið
kalda; nú vancar aðeins hlýjan,
iTún segir: „Jeg er á ieiðinni langbesti, það af er öldinni, og
í> am í gleymskunnar. hafið mikla, þótt lengri tími sje til nefndur.
þuingað sern ótal lindir, lækir og EJstu menn hjer muna ekki vetur
stórfljót leggja leið sína og siikan. Þannig var Góa sjerstak-
bverfa. Þegar þangað kemur, þekk lega mild, kyr og þur. f_ eitt skifti
ist ekki stórelfan, er byltist fram gerði snjófölva á láglendi, gras-
með hávaða, og alt vill um koll fellir, en oftar snjóaði á fjöll.
keyra, hún þekkist ekki frá smæð Tvíarga daga Góu 8—11 stiga hiti
minni eða jeg frá stærð hennar. á C. um liádegisbilið, undan sól,
Ef að eitthvert rusl skyldi nú móti norðri. Nú farinn að sjást
safnast fyrir í kistuna þína, sem grænn litur af nýgræðingi á húsa-
þú hefðir gott af að losa þig við þckum sólarmegin, í hlaðvörpum
og gleyma, þá kom þú til mín, og og ræktarbestu blettum túnanna.
jtg skal bera það fram í gleymsk- Vallhumall, ljónslöpp, rjúpnalauf
v:\nar djúpið miklail. Og veslings og steinbrjótur farin að spretta
litla lindÍB hypjaði upp litlu til bragðbætis kindamunnunum,
svraumkjöltuna sína, og bjó sig til og víða sprungið út á víðir. Þetta
að taka á móiti öllu ruslinu, sem veðurfar undrast allir, og margir
þú hefir gott af að losa þig við, lofa gjafarann allra gæða, þegar
og gleyma, eg bera það lengst út þeir eru að útmála veðurblíöuna
í gleymskunnar djúpið mikla. fyrir grannanum. En bak við að-
. Ó. í. dáunina er óttinn. Óttinn fyrir
því, að „Harpa hennar jóð, herði
-------o | a veðráttuna".
! Víða er byrjuð túnavinsla, jarða
tótavinna, vegagerð, móvinna og
að efna til torfbygginga. Nú þessa
dagana verið að sleppa hrossum
' og sauðfje úr húsi, út í sumar-
______ | frelsið, sem byrjar óvanalega
Það er veðurfarið, sem okkur í>r>emma bjer) ef slíks eru þá nokk
sveitamennina varðar svo mikið. Br dæmi.
Og því er það, að við ritum og Fiskur Sekk með fyrra m6ti f
HIShoislrMlHi
31. mars 1923.
r móti ilL Verð útlendrar vöru
lækkar lítið, og verð þeirrar inn-
lendu vegur ekki á móti. Safnast
því skuldir á. Of mikil lánsversl-
andi'egan vorstraum, til að hlýja gkröfum oft um tíðarfarið. Um vor sem leið> °S ma tel3a ari6
upp hið innra hjá okkur cg vekja j vegrið. Og þó mun máltæki vera fremnr gott aflaár, einkanlega
þar nýjan vorgróður. | til þess efnis, að þá sje talað um fyrir Soðar. langva.randi gæftir,
Heyrðu! Það er býsna mikið af^veðrið, er annað umræðuefni sje en fremur var fiskifátt, að áliti
gömlu rusli þarna inni hjá þjer,, ekki fyrir hendi. sjomanna.
sem þú verður að sópa út og; Jeg sendi Lögrjettu grein í Heilsafar manna og fjenaðai
gleyma, ef þú hugsar um að. íyrra, ritaða á vorinngöngudag- k,efir verið Sott- Verslunin aftur
. , „ j_. . ,. * _f. -111 T7nw'X « + lnv)/lr»01*
njota vorfegurðannnar og ahrifa iJtn. Atti hun að íræða um veður-
lrá boðberum lífsins. Viltu vera j tar hjer, á hjáliðnum vetri o. fl.
svo góður og lofa mjer að fara ( Því eins og marga mun reka minni
lítið undir kistulokið þitt? Ójá, tii, var sá vetur mjög góður.
ekki er nu upplitið fallegt. Hand- Vil jeg nú í fáum orðum koma un °» of lifil hogsun fyrir því, að
raðið er af hatri fult. Svo fyrir^með dálítið framhald þessa. verjast skuldum.
neðan það kemur eigingirni, hefni. Vorið 1922 byrjaði brátt á að F- ^1,
gimi, öfund, brigðlyndi, hræsni, j sýna höstugheit sín. Þannig var
hræðsla, hroki og dramb, áhyggj- j i.tórhríð - fyrir veðurhæð og fann
ur og sorg. Og svo rekur hann fall - af norðvestri þ. 23. mars-1
rógur litli lestina, nýrakaður og mán. Fentu þá hjer á ströndinni [^ínUT ÚT [iSndEyjlim.
prúðbúinn. Ekki er nú að undra 14 hrcss og mörg lentu í hrakn- _______
þótt þú sjert vauheill, stirður í ingi, sem þó lifðu hann af, fyrir
snúningunum og hrösull, að rogast gcða hjúkrun. Annað stórhríðar-
nieð alla þessa miklu byrði á bak- áhlaupið gerði á kongsbænadag-
inu. Undir þessari byrði eyðir inn, einnig á auða jörð. Var þá
þú of miklu af kröftum, sem gætu búið að sleppa flestum hrossum
orðið þjer svo dýrmætir, ef þú úr húsi og af gjöf. Einnig sauðfje
notaðir þá til að gera þig göfugri, á nokkrum stöðum, og á öðrum
hæfari, nýtari. Við skulum sem var sumt af því sloppið - vant-
fijótast leggja alt þetta óþverra- aði. Þétta áhlaup varði skamt, en
rusl á eldinn og gleyma. Svo gerði þó talsverða skaða á sauð
Á sumardaginn fyrsta 1923.
Sólskinsveðnr, sunnanblær;
sveitin lifnar, dalur hlær,
núna leynir síst það sjer,
sumarið að komið er.
Sjá, hve foldbaðm fríðan
faðmar himnesk blíðan.
S. Th.
„Veturinn er liðinn; ó, lof sje j
okkur nýtt, holt og heilbrigt and-
legt lífsloft og fylla kystuna þína
með því. Mundu það, að frammi
skulum við koma út og sækja1 f j>e, er fórst í fönn, lækjum og Í>eim, er ka°n oss gaf . Kvaddi.
öðrum ófærum. ‘hann með 10 stiga hita, grænum1
Vor þetta verður að telja kalt, t'ónum og gróðurilm, og glöðu
áfellasamt og heyfrekt, því seint kvaki vorfuglanna. Mun hans
fyrir hinu helga altari náttúr-' greri hagi allur. Afkoma með lengi minst verða fyrir hagstæða
unnar má enginn standa með skepnar varð þó allgóð, sem átti tn. og veðurblíðu til landsins, og
óhreina byrði á baki sjer. rót að rekja til þess, að miklar skilur hann visu hvarvetna í
Við skulum þá koma út í hag-' heybyrgðar voru frá vetrinum, og eitum eftir góðar minningar.
u.'jii, sem er óðum að grænka, líta þnrveðrum um sauðburðinn. Haustið var hjer ágætt og tíð
á perlumynduðu daggc.rdropana, Sláttur byrjaði um miðjan júlí- þú'ð fram undir jól; var þá farið
s?m sitja á kollum nýgræðingsins ’ mánuð. Varð sæmileg spretta á a' Sefa fje a,lment. Snjór lá hjer
og glHra í geisladýrð morgunsól- (túnum, úthagi altaf rýr og fi j°r6 tæpan mánaðartíma, eða
arinnar. Hlusta á mjúka vurblæ-1 naumast ljáberandi, fyr en um ira þrettánda til janúarloka; var
inn, sem ber með cjer ómand i1 miðjan ágústmán. Einkum var það >a 1 nokkra daga hagskortur, en
fagnaðarboðskap, á lóusönginn,' votjörð, sem ekki spratt, eða ] 6 varð aldrei alveg bjargarbann;
s> m að ómar upp við ský. Ómar naaimast til bithaga. 1 frost steig Þa hæst hjer (þ. 27,-
þessir samstillast við alvaldsómaj Nýting heyja var ágæt, einkum -l'- jan-) 16 stig á C.
1 fsins. Reyndu nú að njóta þesa- töðu, enda fram til ágústloka ó-j Siðan bnfir mátt kalla ljómandi
ara alveldisóma. Þeir óma atöð-1 slitin þurviðrakafli með heiðbirtu ‘ tiði ekki frost að teljandi
ugt fyrir eyrum þjer, ef þú hefir kyrð.. 'sje> oftast við austur og land-
e ru að heyra. ! Um 20. sumarhelgina brá til j svnningsátt, úrkomur þó mjög
Líttu á hin ljettbrýndu morgun- írosta og fjúkjelja, sem varð á- vægar, margur dagur mildur og
ský, hvað þau líta hlýlega til þín, J berandi til fjalla. Heyja-öflunar- ' '
eg litla blómið á lindarbakkan- tíminn var því stuttur og náði
nm þama, hvað það brosir við
þjer og deplar til þín augum. Alt
samgleðst með þjer, að þú skulir
nú hafa losað við þig þessa ó-
heyfengur ekki meðallagí.
s' lskinsríkur og sumri líkari en
vetri. Jörð svo snemma klakalaus,
að hægt var að vinna að jarðabót-
Haustið frá rjettum var eitt ■ ttm snemma í mars. Sumarfugla-
hið besta. Kyrt, þurt og hlýtt. lcvak barst mjer fyrst til eyma
Sauðfje reyndist einkarvel til frá-! 36. mars.
hreinu og þungu byrði þína, og^lrgs, enda allur búpeningur vel
gleymt óþverraruslinu. Heyrðu í holdum.
Á hinu fræga fornmannasetri,
Bergþórshvoli, hefir nautum og
hvað lindin er að buldra þarna: Veturinn í vetur hefir verið sá kúm verið beitt á jörð næstum í
Jarðapföp.
Hún er nú að fölna og falla í dá,
hin fornhelga þjóðlega menning,
þvf langflestir andlegan óþrifnað fá-
í útlendum reyfara-„spenning.“
Svo íslenskan kjarnyrt í orðmælgi snýst i
í andvana sögum og ræðum,
og svo þetta nýmóðins titlinga tíst,
í tómnm og rímlausum kvæðum.
Jón S. Bergmann.
—----—o--------
allan vetur, og hafa sparað afar-
mikið fóður; er það að sjálfsögðu
líka einstaklega kostgott grasið,
sem sprettur upp af skarninu
Njáls gamla. Furðar mig á því,
lnað blessaðir prestarnir eru
caufir með að sækja um Landeyja
brauð, þetta höfuðból, sem mun
óefað mega. telja með bestu beit-
arjörðum þessa lands.
Heyfyrningar eru hjer alment
h,á bændum, og sumstaðar mjög
miklar, og fjenaðarhöld afbragðs-
gcð; útigönguhross farin að fjörg
ast, og sums'taðar farið að leysa
úl kýr, enda kominn sæmilegur
ru uthagi þar sem stararengi er.
I iestir eru farnir að vinna á tún-
nm, og á sumum bæjum farið að
vmna að garðyrkju..
Heilsufar alment gott, aðeins fá
Mikindatilfelli.
Út frá Landeyjasöndum ganga
rú til fiskiveiða 12 skip, cg hefir
cð eins tvisvar verið róið (í s'ð-
mtu viku), og reyndist alveg
fiskilaust.
Yerslunin hjer er mjög slæm og
hefir verið það undanfarin ár, og
bua inenn að því tilfinnanlega;
eru líka margir bændur orðnir
fustir í skuldafjötrum við „Kaup-
í'jclag Hallgeirseyjar“.
Gestur.
-------o--------
3 seglskip og 2 vjelbátar stranda.
Menn töldu það ekki ólíklegt,
að norðangarðurinn, er skall á
fyrir helgina síðustu, mundi ein-
hversstaðar gera usla á skipum
eða mönnum. Bæði var það, að
veðrið skall á mjög fljótt, og
e:ns hitt, að því fylgdi fmst og
stórhríð, og var hið harðasta. Nú
hefir það frjest, að uggur mænna
um þetta hiefir ekki verið ástæðu-
laus. Þrjú seglskip og tveir vjel-
bátar hafa rekið á land, og ^einn
maður druknað. Er þó ekki frjett
alstaðar að enn.
Á Hornvík strönduðu tvö skip
af Norðurlandi, „Róbert“ af Ak-
ureyri, eign Ásgeirs Pjetursonar,
-og brotnaði í spón. En hitt af
Siglufirði, „Kristjana“, eign Sam-
einuðu versla.nanna og rak hana
upp á sanda, svo hún ier talin
lítt skemd. Af „Róbert“ drukn-
aði einn maður, Sigtryggur Sig-
tryggsson frá . Ytri-Haga á Ár-
skógsströnd.
Þá rak ennfremur upp tvo
vjelbáta á Hornvík, „Bjöminn“,
eign Sigfúsar Daníelssonar og
fleiri, og „Farsæl“, var hann frá
Súðavík. Brotnuðu peir báðir í
spón.
Á Haganesvík í Fljótum, rak
á land seglskipið „Flink“, eign
Höepfnersverslunar á Akureyri.
Er ófrjett enn, hvort hann hefir
brotnað eða ekki. En miklar líkur
eru til þess, því landtaka er víð-
ast ill í Haganesvík.
011 þessi skipströnd munu hafa
orðið á föstudagssólaihringnum,
því þá var veðrið mest og stór-
hríðin dimmust þar norður.
Hrakningar.
A þessum sama tíma og veðrið
skall á, var póstbáturinn, sem
gengur um ísafjarðardjúp, á leið
frá A’kureyri til ísafjarðar með
beitusíld. Skall garðurinn á hann
í miðjum Húnaflóa og var ekkert
viðlit að leita lands fyrir stór-
hi'líðardimmu. Var bátnum því
nauðugur einn kostur að forðast
land og leitaði hann því til hafs
svo sem unt var. Kendi hann eklci
lands í þrjá sólarhringa. En á
sunnudagsmorguninn var hann
kominn upp undir Látrabjarg.
Og hafði mist bátinn, eldhús,
Sem var ofan þilfars, og brotn-
að eitthvað meira. Þykja það
undur, að báturinn skyldi slanka
fjrir Hom og alla Vestfirði alla
leið suður að Bjargi, og telja
menn það þrekvirki.
Þrjá báta vantaði.
yfir garðinn, alla úr Eyjafirði,
einn frá Dalvík og tvo frá Höfða.
En þeir komu allir í Leitimar
í gærmorgun. Höfðu þeir legið
við Grímsey yfir alla stórhríðar-
dagana og ekkert um þá haggað.
------—o-------
Orðabók
Sigfúsai’ Eiöndalfi.
Eins og sagt hefir verið hjer
i blaðinu áður, og sýnt með fjölda
tilvitnana í ummæli ýmsra mál-
fræðinga, er um orðabók Sigfúsar
Blöndals hafa skrifað, þykir hún
hvervetna hið merkilegast verk.
Iijúka bæði Danir, Norðmenn og
Þjóðverjar — en ummæli um bók-
ina höfum vjer ekki sjeð á öðr-
unt tungum — upp einum munni
um það, að höfundurinn hafi með
henni- leyst af höndum mikið verk
og þarft.
Meðal þeirra, sem um orðabók
Sigfúsar Blöndals hafa skrifað,
má nefna Magnús Olsen, prófessor
í norrænn við hásk’ólann í Kristj-
aníu. Geta ummæli hans gilt sem
sýnishom þess, hvað um bókina er
sagt af málfræðingum víðsvegar
um. Norðurlönd og yfir höfuð þar
sem germönsk mál eru töluð.
Prófessor Magnús Olsen segir:
,.---í haust gat Sigfús Blöndal
bókavörður við konunglega bóka-
safnið í Kaupmannahöfn, sent út
fyrra hluta af stórri orðabók yfir
ný-íslenska málið, sem hann hefir
unnið að í fjölda mörg ár, en
studdnr með ráðum og dáð af
vini sínum, sem nú er látinn,
jirófessor Bitni Ólsen. Útgáfa
þessa verks, er einn hinna merku
viðburða í norrænum málvísind-