19. júní - 01.05.1920, Blaðsíða 7
19. JÚNÍ
95
Siðari gifting min var áhætta, sem
kona, er hefir fengið indverskt upp-
eldi þarf allmikið þrek til að leggja
út í. Öll blöð í þeim landshlula drógu
dár að mér og atyrtu mig fyrir þetta.
Ættingjar mínir reyndu á allan hátt
að telja mér hughvarf, en eg hafði
tekið ákvörðun mína og þráði að
komast út í heiminn og segja skilið
við hið makráða líf fyrir innan for-
tjaldið.
Fyrst eftir að eg giftist fékst eg
ekkert við ritstörf, en nú er eg farin
að reyna að skrifa, og hefi stundum
lesið upp kvæði eftir mig á fundum
eða samkomnm, og farið nokkrar
upplestrarferðir um ýms héruð Eng-
lands«.
Þannig segist frúnni sjálfri frá æfi
sinni. Getur nú nokkur, sem ihugar
að þessi eru kjör miljóna kvenna,
haldið því fram, að konur séu búnar
að fá þann rétt allan, er þær hafi
þörf fyrir.
Austurríksku börnin.
Eins og menn muna barst hingað
i vetur tilmæli um að hingað yrðu
tekin börn frá Austurríki, til þess að
forða þeim úr eymdinni þar. Var svo
skipuð nefnd sem annast átti uin
framkvæmdir þessa máls hér, starfa
með nefnd íslendinga í Kaupmanna-
höfn, er tók að sér það hlutverk að
sjá um ferðalag barnanna hingað.
Undirtektir hér voru afskaplega
góðar; á skömmum tíma komu á 4.
hundrað tilboða um slaði handa
börnunum og óskuðu flestir eftir að
fá þau til algers fósturs. Auk þess
voru gefnar í peningum eitthvað yfir
20,000 kr. er áttu að vera til að
standast ferðakostnað barnanna og
ýmsan útbúnað.
Undireins og málið var svo langt
komið var síinað til nefndarinnar í
Höfn að staðir væru fenguir fyrir alt
að 100 börnum og var nú vænst þess
að þau kæmu með fyrstu ferðum.
En af því varð ekkert — og svo leið
og beið. Nú er loksins komið skeyti
um að börnin komi ekki. Verður sú
fregn eflaust vonbrjrgði öllum þeim
mörgu góðu heimilum, er opna vildu
dyr sínar fyrir þessum vesalingum,
en væri nú ástæðan sú að þörfm
væri eigi lengur fyrir hendi, mundi
enginn fást um það. Hætt er þó við
að svo sé ekki, þó eitthvað liafi um-
skipast þar syðra síðan i vetur.
Um leið og nefndinni var tilkynt
að ekki yrði af sendingu barnanna
var þess farið á leit við hana að hún
vildi ráðstafa til sumardvala .hér 30—
50 stálpuðum drengjum. Þessu fanst
nefndinni eigi hægt að sinna, að þessu
sinni, meðal annars vegna þess, að sú
málaleitun kemur svo seint, að eigi
mundu börnin, úr þessu, geta komið
hingað fyr en í júlímánuði.
Fé það, er gefið var til ferðakostn-
aðar barnanna, liefir nefndin ákveðið
að senda til Austurrikis, til hjálpar
þurfandi börnuin. Vonar hún að gef-
endur séu þeirri ráðstöfun samþykkir.