19. júní - 01.09.1920, Qupperneq 6

22
1 9. JÚNl
Einu sinni var fátækur, óhreinn
og tötralegur drengur, sem eitthvað
hafði orðið á, leiddur fyrir Kathryn
Seller. Einn vina hennar, er viðstadd-
ur var spurði hana af hvaða tilfinn-
ingum hún léti stjórnast við rann-
sókn og uppkvaðning dómsins. »Eg
sé ekki drenginn sem eg á að dæma,
heldur annan litla drenginn minn,
sem þrátt fyrir allar mínar áminn-
ingar og umhyggju stendur brotlegur
frammi fyrir mér«. (Kathryn Seller el-
ur upp tvo munaðarlausa drengi,
sjálf er hún ógift).
í 5000 glæpamálum hafa konur
eða börn komist undir rannsókn
hennar og dóm, í þau tvö ár, er hún
hefir verið dómari við barnadómstól-
inn — og í öllum þessum málum
hefir kærleikur hennar til hins af-
vegaleidda barns eða*konu stjórnað
gerðum hennar. því með móðurlegri
umhyggju vill Kathryn Seller gera
lögin og hegninguna þannig, að þau
einnig verði það, sem þeim var upp-
runalega ætlað að verða: til hjálpar
og viðreisnar, en eigi harðrar hegn-
ingar«.
Haust.
Haustiö kemur hvessir raust.
hvína vindar striðir.
Úti er sumar efalaust —
ómar mildir, pýðir.
Pó að haustið komi kalt,
með kuldanepju og hriðir,
græðir sumar andans alt —
ís og klaka þýðir.
Sveilaslúlka.
Að vera gestur.
Ýmsir eiga því láni að fagna að
eiga kunningja er bjóða þeim heim
til sín. Og fátt kemur þreyttum bæj-
arbúa er dag eftir dag gengur hinar
sömu tilbreytingarlausu götur og vinn-
ur sama starfið árið út og árið inn,
betur, en að vera boðið að dvelja
í sumarleyfi uppi i sveit hjá kunn-
ingjum. í Englandi eru slík heimboð
fyrir lengri tíma mjög algeng, svo
algeng að þeir sem eiga marga vini
og hafa nægan tíma oft geta verið
að heirnan svo mánuðum skiftir, og
gengið á milli góðbúa kunningjanna.
En það er ekki alveg vandalaust
að vera gestur. Geslurinn má í fyrsta
lagi aldrei lála á því bera að hann
sé gestur, að það eigi að stjana við
hann, skemta honum og taka alt
hugsanlegt tillit til hans. Hann á að
skoða sig sem einn af fjölskyldunni
og ekki vilja að meira sé fyrir sér
haft en heimilisfólkinu.
Gesturinn á ekki að álíta það
skyldu sína að vera gestgjöfum sín-
um til skemlunar frá morgni til
kvölds. Hann má ekki gera of mikl-
ar kröfur til tíma þeirra. Sé eitthvað
það er hann finnur að þeir vilji
hafa næði til að gera, á hann að
draga sig tilbaka. Það ríður á að
finna hvenær nærveru manns er ósk-
að og nær ekki, gera engar kröfur,
vera glaður og vingjarnlegur — í
stuttu máli sá sem vill verða þeirra
gæða aðnjótandi að fá heimboð hjá
kunningjunum, þarf að iðka listina
að vera gestur. (Pýtt).