19. júní - 01.04.1922, Qupperneq 3

19. JÚNÍ
75
kjörið. Forgönguna hafa hér í Reykja-
vík, kosninganefnd kvenna, er kosin
var á almennum kvennafundi í janú-
ar síðast og með henni vinnur svo
Sambandsfélag norðlenskra kvenna.
Þetta er í fyrsta sinn, er konur
taka sjálfslæðan þáll í kosningum til
Alþingis. Rað hefur áður verið bent
á það í »19. júní« að konum er auð-
velt að hafa mikil áhrif á þessar
kosningar, eí þær að eins standa
nógu þétt saman.
Um kvennalistann er eigi full-
ráðið enn, hve mörgum konum hann
verður skipaður. En efsta konan verð-
ur Ingibjörg H. Bjarnason, forstöðu-
kona kvennaskólans í Reykjavík.
Verður eigi annað sagt en að vér
höfum þar verið hepnar, er hún gaf
kost á sér á lislann, og að það sé
sómi fyrir oss konur að geta sett
hana efsta á lista vorn.
Auk Ingibjargar H. Bjarnason verð-
ur Halldóra Bjarnadóttir formaður
Sambandsfélags norðlenzkra kvenna
á listanum. Þriðja konan er Inga
L. Lárusdóttir, ritstjóri »19. júní«.
Um fleiri nöfn er oss enn eigi kunn-
ugt, en óskandi væri að full tala gæti
orðið á listanum og að á hann fengj-
ust konur úr öllum landsfjórðungum.
Vér vitum að kosninganefndin gerir
silt ýlrasta lil þess að listinn verði
þannig úr garði gerður að öllum
megi líka, og að það verður eigi
nefndinni að kenna þóll á lislann
kunni að vanta nöfn, sem margir
mundu kjósa að á honum stæðu, þvi
nokkrar þær konur, er skorað heíur
verið á, að gefa kosl á sér, hafa eigi
getað orðið við þeim tjlmæluin,
En, sem sagt, enn er eigi til fulls
gengið frá listanum.
Á við og dreif
um gamla fólkið.
wÞað er annað vorhugi og annað
hausthugi«. Stundum hefi eg heyrt
setningu þessa notaða til þess að
tákna hið mikla djúp á milli æsku
og elli. Og víst er það að í vissum
skilningi má þetta til sanns vegar
færa. Munurinn er að ytra útliti mik-
ill á íturvöxnu ungmenni í blóma
lífsins, með óteljandi framtíðarmögu-
leika og hrörlegu gamalmenni, sem
að eins á fá skref eflir að takmörk-
um lífs og dauða. En þegar horfið
er frá hinu ytra, þá er það oft þann-
ig, að djúpið er ekki eins stórt, sem
við oftsinnis ætlum. »Göfug sál er á-
valt ung, undir silfurhærum«. Allir
kannast við þessa setningu skáldsins.
En ef að hin ungu gamalmenni, sam-
þykkja ekki athugasemdalaust ýmsar
venjur og kenjar hins líðandi tíma,
þá hættir okkur, sem yngri erum, of
oft við því, að misskilja þau, og
kalla skoðanir þeirra og leiðbeining-
ar karla- og kerlingabækur, sem lítið
mark sé takandi á. Á þenna hátt eru
stundum hin dýpstu og sönnustu lífs-
sannindi fótum troðiu, og lilfinningar
hinna gömlu, er hafa alið þau og
næst, særðar svíðandi sárum, Afþessu
hugsa ég að stundum sé sprottinn
eiustæðingsskapursumra gamalmenna.
Við leggjum töluverða rækl við ýmsa