Norðri - 13.10.1908, Blaðsíða 3

NR. 49
NORÐRI.
159
KAUPIÐ ALTAF
SIRIBS
ALLRa ágætasta
Konsum og ágæta Vanillechocolade.
Den norske Fiskegarnsfabrik
CHRISTIANIA
leiðir athygli manna að sínum nafnfrægu _ síldarnótum og hringnótum (Snurpenoter)
Umbeðsmaður fyrir ísland og Færeyjar
Lauritr Jensen Enghaveplads 11 Köbenhavn.
h|f Norskt íslenzkt verzlunarfélag
Innflutnings- útflutnings- og umboðssala.
Stavanger. \
Félagið mælir með: heyi, kartöflum, tilbúnum smábátum o. fl.
Einkasala við ísland og Færeyjar fyrir
Hansa ölgerðarhús, Bergen
Aðalumboð fyrir SUNDE & HANSEN, Bergen, á allskonar fiskveiðaáhöldum
- - AALESUNDS SMJÖRVERKSMIÐJA,
- - - BJÖRSVIKR MYLLU, Bergen.
— — — JOHS. LUNDE, Kristjaníu; allskonar skinnavörur.
Félagið tekur við allskonar íslenzkum afurðum í fastan reikning og umboðs-
sölu. Sumt borgað fyrirfram. Séð um sjóvátryggingu.
Areiðanleg viðskifti og fljót reikningsskil.
Ingim. Einarsson — Frans von Germeten.
Teiegramadr.: Kompagniet
Reynði hin nýju, ekta litarbréf frá litarverksmiðju Buchs
Nýtt ekta demantsblátt Nýtt ekta meðalblátt
Nýtt ekta dökkblátt Nýtt ekta sæblátt.
Allar þessar 4 nýju litartegundir lita fallega og ekta í að eins einum legi (bæsislaust).
Annars mælir verksmiðjan með sínum viðurkendu sterku og fallegu litum með allskonar
litbrigðum til heimalitunar.
Litirnir fást hjá kaupmönnum alstaðar á íslandi
Buchs Farvefabrik, Köbenhavn V.
Stofnuð 1872 og verðlaunuð 1888.
Munntóbak, Reyktóbak,
Rjól og vindlar
fráundirrituðumfæst íflestum verzlunum.
C. W. Obel Aalborg.
Góðar kartöflur
norskar fást hjá
Gránufélagsverzlun á
Oddeyri.
Sjófatnaður
frá Hansen & Co. Frederikstad Noregi
Verksmiðjan sem brann 1906 og sem var bygð að nýju aftur á nýjasta amerískan
hátt, geiur nú mælt með sér til þess að búa til ágætasía varning af beztu tegundum.
Biðjið því kaupmenn þá sem þið verziið við um olíufatnuð frá
Hansen & Co. Frederiksstad.
Aðalumboðsmaður fyrir .sland gg Færeyjar
Lauritz Jenssen Enghavedlads 11. Köbenhavn.
síld^s
til manneldis og gripafóður
fæst fyrst um sinn hjá
Otto Tulinius.
Mest úrval af
SJÖLUM
verzlun Jósefs Jónssonar.
Ketsúpan „Fino“
úr jurtum og uxaketi. Bragðgóð og
kröftug. Seld í smápípum með 6 töfl-
um hver. Ein taflan nægir í einn disk
af súpu. Ódýr og hentugur matur á
ferðalagi, útreiðartúrum og þessh. og
nauðsynl. í hverju húsi. Einkasölu hefir
A. Obenhaupt.
Köbenhavn.
Ágæt
K.OL
23 kr tonnið.
nýkomið í
EDINBORO.
Ný
ljómandi falleg
Fataefni
komu nú með Ceres í
Vefnaðarvöruverzlun
Gudmanns Efterfl.
,Norðri‘ kemur^út á hverjum þriðjudegi
52 blöð um árið. Árgangurinn kostar 3 kr.
innanlands en 4 kr erlendis; í Ameríku einn
og hálfan dollar. Ojalddagi erfyrir 1. júlí
ár hvert. Uppsögn sé bundin við árganga-
mót og er ógild nema hún sé skrifleg og
afhent ritstjóra fyrir 1. seft. ár hvert.
Auglýsinga kosta eina krónu fyrir hvern
þuml. dálkslengdar og tvöfalt meira á fyrstu
síðu. Með samningi við ritstjóra, geta menn
sem auglýsa mikið fengið mjögmikinn afsláth
92
-89-
Eg leit til Nikola; hann hristi aðeins
höfuðið. Hversu mikið sem eg reyndi
á huga minn fann eg enga nægilega
ástæðu og fór eg því að dæmi hans
og þagði,
«Látum það þá vera þannig» sagði
gamli maðurinn, sem tekið hafði eftir
þögn vorri. »F>á er ekkert annað eftir,
en að framkvæma verkið. Búið ykkur
undir. dauðan.«
Okkur var skipað að ganga aftur á
bak og eg skyldi sannarlega ekki hvers
vegna okkur var ekki strax hrundið nið-
ur fyrir, þangað til að eg heyrði ein-
hverja hreifingu í hópnum á bak við
okkur. Rar kom þá í ljós önnur hala-
rófa af munkum og færðu þeir með
sér annan fanga. Hann var hávaxinn
og þreklegur maður, og eftir því sem
eg gat mér til af því hvernig hann var
kliptur og rakaður, hlaut hann að vera
munkur.
Flann var kominn þarna auðsæilega
nauðugur. og þegar hann var kominn
fram á brúnina, þurfti að neyða hann
fram fyrir »hina tvo miklu.« Yfirheyrzl-
an varaði stutta stund — jafn vel skemur
en okkar.
«Þú hefir myrt einn bræðra þinna»
sagði gamli maðurinn með sömn graf-
araröddinni og hann hafði ávarpað okk-
ur »Hefirðu nokkuð að færa þér til
málsbóta, sem gæti hindrað það að
dauðadómur sá, sem þér hefir verið út
hluíaður nái fram að ganga?«
Maðurinn þaut fyrst upp, svo dofnaði
hann, og að síðustu grenjaði hann blátt
áfram. —
Eg tók eftir honum svo nákvæmlega,
að eg býst við að eg aldrei áður hafi
sýnt svo nákvæma athygli. Qamli mað-
urinn gaf því næst merki, ogtveir þrek-
vaxnir menn hlupu fram og drógu hann
fratn á múrbarminn. Veslings ræfillinn
streyttist við hvað hann kunni, en hann
var eins og barn í höndunum á munk-
unrm. Þéir drógu hann nær ög nær
barminum. Svo var villidýrslegur bardagi
millum þeirra, augnabliks þögn, því
næst æðislegt öskur. og um leið hvarf
maðurinn niður fyrir. Hann féll um
fimtán hundruð fet niður í dalinn. Þeg-
ar eg misti sjónar af honum, fanst mér
hjarta mitt hættta að slá.
Dauðahljóð veslings myrta mannsins
hljómaði enn í eyrum mér. Eftir fáar
mínútur áttu forlög hans að verða hlut-
skifti mitt.
Eg horfði á bláan himin drottins er
hvolfdist yfir höfði mínu, og rak vind-
urinn f hvolfinu fram og aftur hvít ský.
Eg horfði yfir um dalinn, þar sem
snævi þaktir fjallatindarnir gnæfðu. Eg
leit einnig á vígtindana á klaustrinu og
að síðustu á svarta vopnaða flokkinn,
sem var í kringum okkur.
Mér fanst alt í einu eins og öllu
mínu lífi brygði fyrir augu mér, alt í
einu eins og leiftring. Egj sá mig í
hugsunum sem lítinn drengsnáða labba
aftur á bak og áfram í enskum lysti-
garði með móður minni elskulegri, með
leikbræðrum mínum í skólanum, í
sjóæfintýrum, í gullnámum í Eyjaálf-
unni. o. s. frv. o. s. frv. næstum í
hverju því tilfelli, sem eg hafði tekið
þátt í alt til þessa dags. Eg leit á Niko-
la, en hið föla andlit hans sýndi eng-
in merki geðshræringa. Egþorióhrædd-
ur að setja líf mitt í veð fyrir því að
hann á þessu voðalega augnabliki var
jafn kaldgeðja og þegar fyrst eg sá
hann f Shanghai. Gamli maðurinn gekk
svo fram og sagði: «Ef þið hafið nokk-
uð að segja; einhverja síðustu bæn,
þá er enn tími til þess.«
«Eg hefi eina uppástungu» svaraði
Nikola. »Úr því við eigum að deyja
þykir mér rangt að ónýta að óþörfu
gott efni, en það gerið þér ef þér kast-
ið okkur hér niður í dalinn. Það hef-
ir verið sagt að höfuðkúpa mín væri
einkennilega löguð og fylgdarmaður
minn sem hér stendur hefir tíkamsbygg-
um palli, og var þar fjöldi alvopnaðra
munka fyrir og tóku þeir við okkur. —
Fengum við hjá þeim skipun um, að
fara inn í sal einn mikinn, sem var þar
nálægt og fylgdi einn þeirra okkur inn
þangað.
Þegar inn kom, sáum við tvo menn
er sátu þar við borð, en að baki þeim
og gegnt þeim til beggja handa, stóðu
munkar í röðum. I salnum stóð ákær-
andi okkar og var hann umkringdur af
vognuðum munkum.
Fyrst hóf hinn síðastkomni sögu sína
Hann skýrði frá að í þorpinu Tsan-Chu
hefði hann verið svikinn af tveim mönn-
um, þeir hefðu náð sér á vald sitt og flutt
sig á skipi út í höf. Menn þessir hefðu
verið Englendingar, að síðar hefðu þeir
selt sig í hendur Kínverja, sem hefðu
flutt sig ínn í Atong-flóann.
Þaðan hafði hann flúið og loks náð
Tientsin með miklum erfiðleikum.
Þegar þangað kom hafði hann svo
hafið ransókn um hverjir menn þessir
hefðu verið og fengið þær þannig lag-
aðar að hann hefði orðið að fara til
Peking.
Þar hefði ,hann fengið inngöngu í
Lamaklaustrið og af því að hann gat
sannað æðsta prestinum hver hann var,
fékk hann, sér til mikillar undrunar þá
fregn, 'að annar maður væri kominn til
Tibet í hans nafni.
Hann hafði síðan útvegað sér fylgd-
arlið í skyndi og haldið áleiðis til klaust-
ursins.
Þegar hann hafði lokið máli sínu,
var hann nákvæmlega yfirheyrður, en
framburður hans var staðfastur og ör-
uggur eins og áður,
Fylgdarmenn hans voru því næst
kallaðir fram og yfirheyrðir; en því næst
var skorað á Nikola, að sanna að hann
færi með rétt mál.
Hann brást vel við þeirri áskorun,
og tætti sundur |fð fyrir lið það sem
mótstöðum ður hans hafði sagt, og
benti á þær auðsæu fjarstæður, sem hann
hafði slegið fram. — hann dró dár að
því og kallaði það »eðlilegar skýring-
ar» þar eð frásögn hans gæti í heild
sinni eigi samrýmst því sem kallast gæti
«mögulegt.»
Hann þrábað dómarana að láta eigi
slóttugan þorpara glepja sér sýn með
uppspunnum sögusögnum og endaði
ræðu sína með þeim orðum, að hann
væri ekki í neinum vafa um, hvernig
dómar þeirra féllu — og það mun hann
hafa sagt satt, því að hann vissi þá
þegar að hann myndi tapa máli sínu.
— en þetta leit hinsvegar svo út, sem
hann fyndi sig öruggan í sakleysi sínu.
Snildarlegri ræðu er tægast hægt að
hugsa sér. Hann hafði með hinni frá-
bæru skarpskygni sinnifundið, hvar saga
mótstöðumannsins var veikust fyrir og
með mælsku sinni margfaldaði hann þá
galla, sem á henni voru fyrir dómurun
um.
Mér til undrunar þóttist eg verða
þess var að hann hefði unnið dóm-
arana algerlega á sitt mál með ræð-
unni. — Gætum við haldið áfram í þessu
horfi, var ekki ómögulegt að við björg-
uðumst út úr vandræðunum — en það
átti að koma í ljós seinna, að eg hafði
farið villur vegar. —
Fyrst þú þykist vera prestur í klaustr-
inu í Hankov» sagði yngri maðurinn
við Nikola,svo hlýtur þú að vera gagn-
kunnugur klaustrinu. í fremsta salnum
hangir spjald eitt, sem einn nýlendu-
Taotai hengdi upp. Hvað er letrið á
spjaldi þessu?»
«Guðirnir hljóta að ráða hvað er
bezt fyrir manninn» svaraði Nikola ó-
hikað.
Eg sá að presturinn varð forviða af
þessu svari.
«Og hvað er höggið á tröppurnar,
sem liggja þangaðupp?»
„Friður veri með öllum mönnum«
sagðf Nikola án þess að hika.